Wat is nou leuker dan twee konijnen samen te zien, liggen, spelen, wassen en knuffelen? Om jouw konijn echt gelukkig te zien met een eigen soortgenootje?! Niets toch? Helaas geeft het koppelen nog wel eens wat zorgen, het is ook niet makkelijk. In dit artikel omschrijf ik de manieren waarop je kunt koppelen en geef ik informatie over de beste partner en omstandigheden, zodat de koppeling niet in de weg komt te staan van het geluk van jouw konijn!

Elke koppeling is anders. Ik heb zelf al heel wat keren konijnen gekoppeld, maar geen één koppeling was hetzelfde. Er zijn gelukkig wel een aantal stappen die je kunt nemen om het zo veel mogelijk kans te geven. Maar zeker voor beginnende konijnenbaasjes is het lastig. Koppelen ziet er namelijk niet leuk uit, is stressvol voor de konijnen. Het is als beginner lastig in te schatten wat "normaal" is en wat niet. Maak gerust een topic aan op ons forum, daar zitten genoeg leden met koppel-ervaring. Zij kunnen jou het juiste advies geven voor jouw specifieke situatie.

Het houden van een gecastreerde ram met een voedster is de meest stabiele vorm om konijnen samen te houden. Maar zelfs dat is geen garantie voor succes. Je moet echt op zoek naar een goede match voor jouw konijn als je een lief, hecht koppeltje verliefde konijnen wil hebben.  

Voor je begint:

Belangrijke punten waar je aan moet denken voor je begint aan een koppeling:

• - Zorg voor een geschikte, neutrale koppelruimte die groot genoeg is. Panelen rennen zijn daar bijvoorbeeld heel handig voor.  Voor koppels of groepen kun je een aantal rennen aan elkaar koppelen, een ren van ongeveer 2 vierkante meter is prima voor een koppel klein of middelmaat konijntjes. Veel mensen met konijnen in huis gebruiken een hal of badkamer als neutrale koppelruimte. Houd er wel rekening mee dat op die plek de konijnen meerdere dagen, soms zelfs tot wel 2 weken, moeten kunnen blijven!
  
  
• - Zorg dat je konijnen gezond zijn en oud genoeg. Met jonge konijnen kun je niet koppelen. De minimale leeftijd is 12+ weken, liefst zelfs minimaal 16 weken oud.
  
  
• - Wacht 3 weken na de castratie van de ram, tot die tijd is de ram nog vruchtbaar. De ram moet bij een koppeling altijd gecastreerd zijn!
  
  
• - Ovenhandschoenen of tuinwerk handschoenen, mocht je een vechtlustig konijn hebben, helpt dit als je tussen beiden wil komen.
  
  
• - Zorg voor een 2e verblijf, bijvoorbeeld een reservekooi of een panelen ren die je kan inrichten als extra verblijf. Dit is voor het geval de koppeling niet slaagt en de konijnen apart gezet moeten worden. Heb je geen extra verblijf? Vraag in jouw kennissenkring of op het forum of iemand er één te leen heeft. Of kijk in een weggeefhoek of koopjeshoek of daar een voordelig verblijf te krijgen is. Een reserve hok is altijd handig, ook bij ziekte.
  
  
• -Hou wat lekker groenvoer bij de hand, of een gedeelte van de portie brokjes van die dag. Samen eten kan de koppeling NA de eerste kennismaking helpen.
  
  
• -Houd rekening met het feit dat koppelen tijd kost. JOUW tijd ! Begin dus niet aan het eind van de dag met koppelen, maar begin in de ochtend op een dag dat je vrij bent en er de tijd voor hebt. De meeste koppelingen duren echt dagen, weken of zelfs maanden voor het echt een hecht koppel is. Denk niet dat je het wel even doet.  Een goed voorbereide koppeling vergroot de kans van slagen !
  
  
• - Bekijk het weerbericht! Zeker in de zomer is dit belangrijk. Koppelen bij temperaturen boven de 25 graden raden wij af. De combinatie van stress en warmte is erg gevaarlijk voor konijnen. Is het tussen de 20 en 25 graden? Dan kan het wel, maar neem wel extra maatregelen. Zorg er altijd voor dat de koppelruimte koel is en in de schaduw. Start desnoods wat vroeger in de ochtend, als het nog wat koeler is. Zorg voor vers drinkwater, en houd de konijnen goed in de gaten, wees alert op oververhitting.

Hieronder een voorbeeld van een koppelruimte. Aangezien het zomer was, een parasol voor schaduw. Een kartonnen doos zodat er één plek is waar ze elkaar kunnen ontlopen. Verder een waterbakje en een voerbakje met wat lekkers er in. Zorg dat de koppelruimte geschikt en veilig is voor de konijnen om in te overnachten, voor het geval het een wat onrustig koppel is en ze langer op het neutrale terrein moeten blijven.

Castratie/sterilisatie

Bij een koppeling moet de ram ALTIJD gecastreerd zijn. Is de voedster gecastreerd en de ram niet, dan zal de ram onder invloed van zijn hormonen, oneindig op de voedster blijven rijden en zal de voedster dus eindeloos door de ram worden lastiggevallen. Meestal uit dat in een akelig bloedbad. Zorg dus echt dat de ram gecastreerd is en niet meer vruchtbaar is voor je bent met de koppeling. Een ram is de eerste 14 dagen na castratie nog vruchtbaar, koppel dus echt pas in de derde week na de castratie om veilig te zijn. 

Een koppeling van 2 rammen is eigenlijk een kansloze koppeling tenzij ze echt op karakter bij elkaar uitgezocht zijn, maar wil het nog enige kans maken, moeten beide rammen gecastreerd zijn. Ook bij de koppeling van 2 voedsters gaat het makkelijker als beiden gesteriliseerd (gecastreerd) zijn, hoewel ook de combinatie van twee voedsters ook niet vaak succesvol is. Het is niet onmogelijk, maar als je ze zelf willekeurig gekozen hebt, is de kans klein dat ze samen kunnen. Het is echt afhankelijk van passende karakters of het gaat werken of niet.  

Wil je koppelen met één of meerdere voedsters, en is het plan om ze op korte termijn te laten castreren (steriliseren), is het aan te raden dat te doen voor je gaat koppelen. Het kan onbalans en problemen geven als je bij een net gekoppeld koppel één van de konijnen een ingreep als een castratie laat ondergaan en ze dan weer terug wil zetten. Als je dat van plan bent, is het dus handiger om eerst te laten castreren, herstellen en dan pas te koppelen. Zitten er echt maanden tussen, dan zou ik aanraden wel al te koppelen. Het duurt een maand of 3 voor een koppel echt stabiel is geworden, als het niet nodig is, zou ik in de eerste maanden na de koppeling dus niet direct een sterilisatie (castratie) van een voedster plannen. 

Partnerkeuze

Hieronder geven wij uitleg over de juiste partnerkeuze.

Belangrijker nog dan het geslacht en de leeftijd van een konijn is echter het karakter van de konijnen. Konijnen vinden het heel fijn om met één of meerdere soortgenootjes samen te leven. Maar het moet wel klikken. Wat dat betreft zijn het net mensen. Het is niet voor niets dat wij ook niet meer uitgehuwelijkt worden. Dat is geen recept voor geluk. wij willen zelf inspraak in met wie we samen leven, en dat is bij konijnen niet anders. Ook zij willen hun eigen maatje kunnen kiezen! Daarom adviseren wij echt om konijnen altijd via een konijnenopvang te koppelen. Daar kan jouw konijn speed-daten met andere konijnen om te zien met welk konijn het het beste klikt. Zo voorkom je dat je met konijnen komt te zitten die elkaar toch niet mogen, en niet samen kunnen leven.  Verderop in dit artikel leggen wij er meer over uit.

Het koppelen van een ongecastreerde ram aan een gecastreerde voedster of het koppelen van twee ongecastreerde rammen aan elkaar raden wij zeer sterk af! Ongecastreerde rammen hebben echt te veel last van hun hormonen en dat soort koppelingen eindigen meestal met één van de konijnen bij de dierenarts voor wondverzorging, omdat het zo ernstig uit de hand loopt dat je dat niet meer zelf kan oplossen. Echt niet doen dus. De ram moet altijd gecastreerd zijn, pas 3 weken na castratie van de ram (mits hij goed hersteld is) kun je gaan koppelen.

Geslacht van de partner kiezen

Bij fokkers en in winkels worden vaak konijnen van hetzelfde geslacht verkocht aan mensen, met de mededeling dat als ze uit het zelfde nest komen dat goed gaat. Op die manier denken mensen kosten voor castratie te kunnen besparen. Helaas werkt dat niet zo. Konijnen kennen geen familieverbanden zoals wij mensen. In de natuur blijven nestgenootjes vaak niet samen, logisch ook, anders zou er erg veel inteelt zijn.

Rammen samen gaat 99% van de gevallen niet goed.  In de paar gevallen dat het wel lukt om rammen samen te houden heb je of ontzettend veel geluk gehad, en/of zijn de rammen jong gecastreerd en uitgezocht op karakters die bij elkaar passen. Wij raden het echt af zomaar twee willekeurig uitgezochte rammen samen te zetten, zonder naar het karakter te kijken. In bijna alle gevallen loopt het uit op hele heftige vechtpartijen, waarbij ernstige verwondingen ontstaan. Ze kunnen elkaar in een verblijf namelijk niet verjagen, elkaar niet ontlopen. 

Het is soms wel mogelijk rammen samen te houden in een groep die bestaat uit gelijke koppels (dus bijv. een viertal van 2 rammen en twee voedsters). Maar dat is een zeer uitdagende koppeling, die wij niet aanraden voor beginners. En dat is geen oplossing voor rammen of voedsters die elkaar al niet mogen. Als je een viertal met deze samenstelling wil maken, moeten de konijnen echt op karakter bij elkaar gezocht zijn. 

Voedsters samen gaat vaak in het begin, als ze nog jong zijn, goed. Maar tijdens de puberteit vallen ook koppels van voedsters vaak uit elkaar. Castratie (sterilisatie) kan enig verschil maken. Maar meer dan de helft van de koppels van twee voedsters, vallen later alsnog uit elkaar. Het gaat alleen goed als je het geluk hebt dat de karakters (blijven) matchen als de konijnen opgroeien en door hormonale periodes heen gaan. Het heeft dus niet de voorkeur om voor een koppel van twee voedsters te kiezen. 

De beste keus en kans is een combinatie van een gecastreerde ram met een (eventueel ook gecastreerde) voedster. 

In het wild bestaat een konijnengroep uit 1 ram en 1 tot 5 voedsters, bij grote konijnenpopulaties kan het zijn dat er meerdere groepen van deze samenstelling samen leven. Een koppel van een ram en voedster is dus ook wat het dichtst in de buurt komt van hoe konijnen in het wild leven. Grotere groepen kunnen eventueel ook samengesteld worden, maar dat is niet makkelijk, zelfs ervaren konijnenbaasjes besteden dat vaak nog uit. Informatie over het groepskoppelingen lees je in dit artikel.

Leeftijd van de partner kiezen

De leeftijd van een konijn speelt ook een rol bij een koppeling. Het kan zeker invloed hebben op de slagingskans. Over het algemeen gaat een koppeling het best als je een partner uitzoekt die in ongeveer dezelfde levensfase zit als het konijn dat je al hebt.

Koppelingen met hele jonge konijnen (bijv uit een dierenwinkel) aan oudere konijnen wil nog wel eens lastig gaan, omdat het oudere konijn het jonge konijn totaal overloopt. Het is beter om te wachten met de koppeling tot het jonge konijntje minstens 3 maanden oud is (minimaal 12 weken,  liefst minimaal 16 weken oud). Koppelen met hele jonge konijntjes kan ze trauma's geven, waardoor ze de rest van hun leven lastig te koppelen worden. Ze gebruiken uit angst dan agressie dan als verdedigingsmiddel, willen vaak andere konijnen in de buurt laten komen, omdat ze negatieve ervaringen hebben uit hun jeugd. Vandaar dat het advies is om echt pas vanaf een leeftijd van 14 a 16 weken te koppelen. Daarnaast is op hele jonge leeftijd de karakterontwikkeling nog niet geweest. Veel koppeltjes die op jonge leeftijd gekoppeld zijn, vallen tijdens de puberteit alsnog uit elkaar. De karakters matchen niet, botsen, en dat kan echt heftige vechtpartijen geven. Koppel je met jonge konijnen, jonger dan 1 a 1.5 jaar, realiseer je dan dus wel dat er kans is dat ze een paar maanden later toch niet samen blijken te kunnen, zorg dat je een plan B hebt, bijvoorbeeld de mogelijkheid om twee aparte konijnenkoppels te houden, om elk konijn dus een eigen maatje te laten kiezen in een asiel, als het samen niet werkt. Adopteer je de konijnen uit een opvang, zul je bij problemen gelukkig vrijwel altijd op de opvang terug kunnen vallen voor hulp bij het oplossen van de problemen. 

In onderstaand schema hebben wij het over konijnen uit drie verschillende levensfases:

- Met jong konijn bedoelen wij een konijn ouder dan 14 weken, maar jonger dan 1 jaar
- Met volwassen konijn bedoelen wij een konijn van 1-5 jaar
- Met senior konijn bedoelen wij een konijn van 5+ jaar

Het karakter van de konijnen

We hebben het in dit artikel al een paar keer aangegeven: karakter is het belangrijkste bij het koppelen van konijnen. Maar hoe weet je nou wat voor karakter jouw konijn heeft, en wat daar dan bij past qua partner?

Misschien denk jij jouw konijn te kennen, maar als jouw konijn altijd alleen heeft gezeten zegt het gedrag naar jou toe helemaal niets over het gedrag naar andere konijnen toe. Het is dus best moeilijk om in te schatten wat voor karakter jouw eigen konijn heeft, en dan ook nog eens te moeten beoordelen wat voor partner hij of zij nodig heeft! Gelukkig is er een oplossing! Er zijn heel wat konijnenopvangen, met heel veel kennis en ervaring wat koppelen betreft!

De beste manier om er achter te komen wat voor partner er bij jouw konijn past, is via speed-dates. Dat zijn korte kennismakingen in een konijnenopvang. Je gaat met jouw eigen konijn naar de opvang, waar hij of zij op neutraal terrein samen gezet wordt met een partner van jouw keuze. Dan wordt er gekeken of er een klik is of niet. Als ze elkaar binnen korte tijd aanvallen, dan gaat dat niets worden en moet je voor een ander konijn kiezen. Dat gaat zo tot er een konijn is gevonden waar het beter mee gaat. Het kan zijn dat ze elkaar simpelweg negeren. Of wat snuffelen en vooral wegrennen van elkaar om dat ze het toch wel heel spannend vinden. Dat zijn tekenen dat er wel eens een klik kan zijn. Verwacht niet dat jouw konijn dan gelijk gekoppeld is aan die partner. De echte koppeling moet je of thuis verder doen op neutraal terrein, of kun je in de opvang laten doen. Per opvang is het verschillend wat hun beleid is. Informeer daar vooraf wel even naar, dan weet je waar je aan toe bent.

Mocht het bij thuiskomst toch echt niet klikken, dan heb je bij een opvang de zekerheid dat het konijntje terug mag, en dat je er een andere partner kan uitzoeken. Zo blijf je niet met konijnen zitten die niet samen kunnen. De meeste opvangen willen het beste voor de konijnen en denken in dat soort situaties goed met je mee.

Ga je niet naar een opvang maar kies je zelf een willekeurige partner, dan is de kans groot dat het toch niet klikt. Of je moet zoveel ruimte hebben dat je jouw eigen konijn en het nieuwe konijn weer elk aan een andere - wel ideale partner - kan koppelen, en dan dus twee kopppels kan houden. Maar in de meeste gevallen is dat niet de bedoeling van het konijnenbaasje. En een leven alleen, dat is niets voor een konijn!

Daarnaast is de verleiding vaak groot om konijnen uit een winkel te halen. Maar die konijnen zijn te jong om te koppelen en moeten dus eerst rustig opgroeien voor je kan starten. Konijntjes die in dierenwinkels zitten zijn vaak nog maar 6 of 7 weken oud. Dat is veel te jong om al bij de moeder weg te zijn, hoewel het wettelijk gezien helaas wel mag. Dan is zo een konijntje vaak al 4-6 weken bij je, voor dat blijkt dat het niet klikt met het konijn dat je had. Soms heb je zelfs al een castratie betaald voor dat diertje voordat je kon gaan koppelen. Breng je hem dan nog terug naar de dierenwinkel? En zo ja, wat doet de dierenwinkel er mee als ze een naar hun maatstaven "groot" konijn terug krijgen? In dit filmpje zie je waar dierenwinkel konijnen vandaan komen, en hopelijk begrijp je dan ook dat wij adviseren om deze handel niet in stand te houden. Adopteer, ga niet naar een dierenwinkel.

Een "tweedehands" konijn overnemen van een particulier kan natuurlijk wel. Maar dan kun je dus ook met twee konijnen komen te zitten die elkaar niet mogen. Ben je bereid dan zelf weer een huisje te zoeken voor het net gekochte konijn? Breng je die naar een opvang als het niet klikt (dan moet je wel afstandsgeld betalen, soms op een wachtlijst wachten voor je het konijn kan brengen, en zadel je een opvang met jouw "verkeerde keuze" op). Bedenk vooraf wat je doet als het niet klikt tussen de konijnen en bespreek eventueel ook de mogelijkheden met de oude eigenaar.

De nieuwe partner is er, wat nu?

Heb je zelf een konijn gekozen waarmee je wil gaan koppelen? Laat het nieuwe konijn altijd eventjes tot rust komen in een eigen hok. Een verhuizing brengt erg veel stress mee en stress kan darmproblemen met zich mee brengen die zeer snel tot de dood kunnen leiden. Het konijn moet wennen aan de nieuwe omgeving en aan jouw routine. De eerste twee weken is het het best om nog niet te gaan koppelen, en het diertje eerst tot rust te laten komen. Let er in die periode ook goed op dat het konijn wel gezond is, gewoon goed eet, drinkt, vooral keutelt en een levendige indruk maakt.  Zorg er voor dat de konijnen elkaar in die eerste periode nog niet zien of ruiken. Dat kan frustratie en stress veroorzaken en de koppeling een stuk moeilijker maken.

Zorg er voor dat in de eerste twee weken dat het nieuwe konijn er is je een dierenartsbezoekje brengt voor een gezondheidscontrole, en zorg er voor dat het nieuwe konijn ingeent wordt tegen myxomatose en RHD1 en 2. Het kan ook zijn dat het nieuwe konijn (of het konijn dat je al had) nog gecastreerd moet worden.

Als één van de twee konijnen een ram is die nog maar net gecastreerd is of nog gecastreerd moet worden dan moeten ze eerst nog een tijdje apart van elkaar leven. Pas als het konijn van de stress van de verhuizing en/of van de castratie bijgekomen is, kan er met koppelen begonnen worden. Dat is na de castratie van een ram 3 weken nadien, is de voedster ook net gecastreerd dan is het een periode van 4 weken voor de voedster voldoende hersteld is om een koppeling aan te kunnen.

Gebruik de eerste dat jouw konijnen er zijn maar nog niet samen kunnen om het gedrag van beide konijnen goed te bestuderen. Probeer op te maken welk konijn dominant is, of ze rustig of juist druk zijn en of ze veel last hebben van hormonaal gedrag of niet.

Heb jij al een speed-date of een koppelvakantie gedaan bij een opvang? Als het goed is heb je dan al een gezond, volledig ingeent en indien nodig gecastreerd konijn meegekregen. Dan kun je de konijnen in principe gewoon gelijk weer samen zetten zodra je thuis komt, bij voorkeur in een neutraal gemaakt konijnenverblijf. Volg het advies op wat de opvang je mee geeft voor het vervolg van de koppeling. 

Er zijn verschillende koppelmethodes.
Hieronder staan ze in het kort omschreven

Hoe koppel je konijnen? Uitleg over de diverse methodes

Manier 1: Koppelen op neutraal terrein

Koppelen op neutraal terrein is een manier die in de konijnenwereld het meest gebruikt wordt, en ook het meest aangeraden wordt. Dit is een manier waarop je de konijnen rustig aan elkaar laat wennen op gebied waar ze allebei nog nooit zijn geweest. Het voordeel daarvan is dat geen van beide de neiging voelt het territorium te verdedigen. Je zet dus de konijnen zonder invloeden van de omgeving bij elkaar voor een koppeling op karakter. 

Neutraal terrein is dus een ruimte waar geen van de konijnen nog geweest is. Maak de ruimte niet te groot. De konijnen moeten wel ruimte hebben, MAAR elkaar niet constant kunnen ontlopen. Voor een koppel kleine of middelmaat konijnen is ongeveer 2 vierkante meter groot genoeg.  Gaat het om hele grote konijnen, dan zou je een iets grotere ruimte kunnen kiezen. Mensen met huiskonijnen gebruiken vaak de badkamer of hal als neutraal terrein. Mensen met buitenkonijnen gebruiken vaak een ren die ze in een deel van de tuin zetten waar beide konijnen nog nooit zijn geweest. Houd er wel rekening mee dat het nodig kan zijn dat de konijnen een aantal dagen in de neutrale ruimte verblijven, voor ze naar het eigen verblijf kunnen.

Zorg in de neutrale ruimte voor een schuilplek waar de konijnen even op adem kunnen komen, maar maak hier geen complete verstopplek van! Konijnen moeten zich even terug kunnen trekken, maar helemaal verstoppen vergroot de kans op ontlopen. Ook kan het zijn dat één van de konijnen de verstopplek fel gaat verdedigen, dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Zet bijvoorbeeld 1 ondiepe kartonnen doos op zijn kant in de ruimte, of een krukje. Vergeet ook niet na dat de eerste kennismaking is geweest en het ergste jagen wat voorbij is, water en hooi in de koppelruimte te zetten.

Start de koppeling bij voorkeur 's ochtends, zodat je er de hele dag de tijd voor hebt. Als de neutrale ruimte klaar is voor gebruik zet je de konijnen beiden in deze ruimte. Als het goed gaat laat je ze gewoon samen. Dan is het afwachten wat voor gedrag je gaat zien. Op elkaar rijden, elkaar bijten, achter elkaar aan jagen, plukken haar uittrekken. Het hoort allemaal bij het aftasten, het leren kennen van het andere konijn en bij het bepalen van de rangorde. Als het goed gaat laat je ze gewoon samen zitten. Je hoeft ze dan niet uit elkaar te halen.
Kijk goed naar de konijnen en houd het stress-niveau in de gaten: Hoe zwaar gaat de ademhaling? Gaan ze tussendoor zitten eten en zoeken ze rust op? Of zitten ze elkaar echt constant achterna? Bij de meeste koppelingen blijf ik er het eerste uur bij zitten om het gedrag te bekijken en in te kunnen grijpen. Gaat het dan goed, zie je normaal koppelgedrag? Dan kun je gerust even weg bij de konijnen om iets anders te doen. Er heel de tijd op staan kijken kan de koppeling namelijk ook beinvloeden. Ga echter niet van huis, het is wel de bedoeling dat je als je onrust hoort gaat kijken en in kan grijpen, en dat je regelmatig eventjes kijkt of alles goed gaat. 

Pas als de konijnen echt vastbijten in elkaar en rollend, schoppend en krijsend aan het vechten zijn, dan moet je ingrijpen. De kans dat het als je dat gedrag ziet nog goed komt tussen de konijnen is erg klein, je kan dan beter voor een andere partner kiezen.

Gaat het langere tijd goed en hebben ze niet te veel stress, dan kun je over op de volgende stap: ze samen zetten in het definitieve verblijf. Bij sommige koppeltjes kan deze stap gelijk al de eerste dag genomen worden. Als ze een uur of 3-4 samen in de neutrale ruimte zitten, zonder dat er problemen zijn kun je de volgende stap wagen.  Bij koppels die wat meer jagen en onrustiger zijn, is het soms nodig om ze langer samen te houden op het neutrale terrein voor je de stap naar het definitieve verblijf kan maken. Dat kan dagen of soms zelfs weken zijn. Zelf laat ik ze het liefst de eerste nacht op neutraal terrein zitten. Bij mijn eigen konijnen vind ik dat vaak best spannend, maar je ziet als je de volgende ochtend bij de konijnen kijkt bijna altijd positief resultaat, een grote stap vooruit in de koppeling. 

Zijn jouw konijnen moeilijk te koppelen, jagen ze veel en zijn ze gestressed en onrustig? Zie je dat ze niet goed eten, drinken of zelfs diarree krijgen? Las dan pauzes in om de konijnen tot rust te laten komen. Stress is slecht voor konijnen. Haal de konijnen zodra je ziet dat het te veel stress wordt, of als ze te fel gaan vechten uit elkaar en zet ze elk weer in hun eigen verblijf. Uit elkaar halen is niet gunstig voor de koppelpoging, maar als het te veel stress wordt, is het voor het welzijn van de konijnen wel echt nodig. 
Zorg er voor dat op het moment dat je ze uit de neutraleruimte haalt,  dat ze geen contact met elkaar hebben, elkaar niet zien en niet ruiken. Dat kan namelijk een hoop frustratie opbouwen naar elkaar toe, die er dan uit komt op het moment dat je ze weer samen zet. Echt even een time-out van elkaar dus. Als de konijnen weer tot rust zijn gekomen, gegeten en gedronken hebben kun je een nieuwe poging wagen. Gaat het dan wel goed, laat ze dan samen en haal ze niet meer uit elkaar.  Voor een koppel als dit is het aan te raden ze echt langer samen te laten op neutraal terrein voor je naar het uiteindelijke verblijf doorgaat. Denk dus in dagen, of zelfs 1 of 2 weken.
Gaat het weer niet goed? Je kan nogmaals pauzes inlassen, maar deze koppelmethode is niet echt aan te raden. Elke pauze die je inlast, is een stap terug in het koppelproces. Meestal duurt het op deze manier heel erg lang, bezorgd het de konijnen veel stress, en vaak worden dit soort koppelingen uiteindelijk geen succes. Let goed op het welzijn van de konijnen en overweeg ook of de stress van deze koppeling het waard is. Meestal is het als het koppelen zo moeilijk gaat gewoon niet de ideale match en kun je de koppeling beter afbreken en op zoek gaan naar een andere partner voor jouw konijn.

Bij een makkelijke koppeling kun je ze de eerste keer al definitief samen laten. Dit moet dus per koppeling bekeken worden. Houd in de gaten hoe stressvol het is voor je konijnen en let op dat ze wel goed eten en drinken. Koppelen is altijd stressvol, maar het moet niet extreem worden. Alleen bij erge stress, verwondingen of als ze vechten moet je ze pas uit elkaar halen. Elke keer dat je ze uit elkaar haalt doe je weer een stapje achteruit in het koppelproces. Haal ze dus niet uit elkaar als het goed gaat! Laat ze dan gewoon samen in de neutrale ruimte zitten. Gaat dat 3-4 uur goed zonder te vechten en zonder dat er al te veel onrust is? Dan kun je de volgende stap in de koppeling nemen. Als het nog wel onrustig is, wacht dan gerust langer. Laat ze dan de eerste nacht gewoon op het neutrale terrein wonen, en kijk hoe het de volgende dag gaat. Gaat het goed, trekken de konijnen naar elkaar toe en is er niet veel onrust meer? Maak dan de volgende stap. Zo niet, dan weer een extra dag en nacht op neutraal terrein samen alten.

Als ze niet meer vechten op het neutrale gebied en elkaar beginnen te accepteren maak je het konijnenhok goed schoon, ook alle speeltjes, en ververs je alle bodembedekkers. Als het kan, richt het hok dan anders in dan voorheen. Zodat het voor beide konijnen zo neutraal mogelijk is geworden. Zorg er ook voor dat er voldoende leefruimte is voor een koppel: minimaal twee, maar het liefst vier vierkante meter. Hoe groter het verblijf, hoe groter de kans dat jouw koppel een gelukkig stel zal worden.

Het kan goed zijn dat het mis gaat op het moment dat je ze in het permanente verblijf zet. Dan moet je dus weer een stap terug doen naar de neutrale ruimte. Het kan dus best zijn dat jouw konijnen enkele dagen in die neutrale ruimte wonen, voor ze er aan toe zijn naar het permanente verblijf over te gaan.  Zorg er voor dat dit ook mogelijk is. Elke keer dat je de konijnen uit elkaar haalt, is namelijk een stap terug in de koppeling. Enkele dagen samen laten in een neutrale ruimte kan in veel gevallen net de doorslag geven waardoor het een succesvol koppel wordt.

Kijk goed naar de karakters van de konijnen. Soms kan het bij het plaatsen van de konijnen in het uiteindelijke verblijf bijvoorbeeld handig zijn om eerst het konijntje dat het onderdanigst, angstigst of meest onzeker is in het hok te zetten, of het konijn dat het hok nog niet kende, zodat hij of zij even kan snuffelen en bekend kan worden met het hok. Geef ook weer niet te lang voorsprong, één of enkele minuten snuffelen en verkennen is genoeg. Dan plaats je (na een paar minuutjes) de partner er bij. Maar in andere gevallen, als beide konijnen gelijk zijn van karakter, kan het juist beter zijn om ze tegelijk in het hok te zetten.

Je hebt kans dat ze in dit hok ook weer opnieuw de rangorde moeten bepalen, ook hierbij is het weer zo dat dat gewoon mag, zolang er maar geen gewonden vallen. Gaat het de eerste keer in het hok niet goed kun je twee dingen doen. Of je haalt ze weer uit elkaar, of je doet een stap terug en zet ze weer samen op neutraal terrein. Sommige koppels hebben wat langer de tijd nodig op neutraal terrein voor ze er aan toe zijn in het uiteindelijke verblijf gezet te worden. Alle geurtjes die in dat verblijf hangen kunnen een onstabiel koppel precies de verkeerde kant op laten gaan, terwijl ze op neutraal terrein wel hun rust kunnen vinden. De volgende dag of een paar dagen later, als ze wat langer goed samen gezeten hebben op het neutrale terrein probeer je het dan weer een keer in de niet-neutrale ruimte. Probeer deze koppelpogingen echter wel zo lang mogelijk te laten duren en grijp niet te snel in. Een plukje haar groeit wel weer terug, maar er moeten geen ernstige verwondingen zijn.

Op het forum is veel informatie over koppelen op neutraal terrein te lezen, ook kun je daar zelf een topic aanmaken om advies te vragen in jouw situatie. 

Manier 2: Gelijk samen zetten

Gelijk samen zetten in het definitieve verblijf is een manier die maar weinig konijneneigenaren gebruiken. De reden daarvan is dat het meestal zo is dat één van de konijnen al in de ruimte is geweest en daardoor de neiging heeft om zijn of haar territorium te verdedigen tegen indringers. Deze koppelmethode zal in veel gevallen uitlopen in flinke gevechten, veel stress, en verwondingen. Dat is niet wat je voor jouw konijnen wil.

Meestal is deze methode een vervolgstap, na een koppeling op neutraal terrein.

Voor je de konijnen in het definitieve verblijf samen zet, maak eerst het konijnenhok goed schoon, zodat er niet te veel geur van een van beide konijnen in hangt. Verander de indeling en maak ook alle accessoires en spulletjes goed schoon.

Zet de konijnen samen in hun verblijf. Kijk aan hoe het gaat, als de konijnen redelijk goed met elkaar overweg kunnen, kun je ze het best gewoon samen laten en niet meer uit elkaar halen. Elke keer dat je ze uit elkaar haalt moeten ze namelijk weer opnieuw beginnen met rangorde bepaling. Wat rijden op elkaar en wat jagen mag gewoon, dat hoort er bij, als het maar niet erg vechten wordt. Blijf er de eerste uren bij zitten, zodat je direct kan ingrijpen als ze echt gaan vechten. Controleer de konijnen de eerste dagen dat ze samen zitten regelmatig (als het kan meerdere keren per dag) goed op verwondingen ! Kijk daarbij goed tussen de haren.

Sommige koppels zijn gelukkig en klef na een uur samen te zitten. Andere koppels groeien meer naar elkaar toe over een periode van een paar weken. Sommige koppels kunnen prima samenwonen en tolereren elkaar, maar worden nooit echt een hecht stelletje. Het zijn eigenlijk net mensen.

Manier 3: Korte koppelsessies

Zo'n 15-20 jaar geleden was dit de manier om konijnen te koppelen. Dat is de reden dat veel instanties (Licg, dierenbescherming, enz) korte koppelsessies nog steeds adviseren. De konijnenwereld is echter sterk in ontwikkeling, en we weten inmiddels dat dit een achterhaald advies is met veel nadelen.

We zijn er inmiddels achter dat korte koppelsessies, de konijnen elke keer korte tijd samen zetten, het liefst op neutraal terrein, voor heel veel stress zorgt. Je doorloopt namelijk elke keer de beginface, de eerste fase van een koppeling, en dat is nou juist de meest stressvolle, onrustigste fase van de koppeling. Door de konijnen elke keer 15-30 minuten samen te zetten, zoals je bij korte koppelsessies doet, kom je eigenlijk geen stap verder. Elke keer als je ze uit elkaar haalt, doe je de sessie die je gehouden hebt bijna weer helemaal te niet. Op deze manier duurt koppelen ontzettend lang, zorgt het voor veel stress en is de uitkomst onzeker. 

Konijnen die veel stress hebben en elke keer tot dezelfde vervelende kennismakingsconfrontatie worden gedwonen, kunnen uiteindelijk uit frustratie gemeen tegen elkaar uit vallen. Dan heb je er dagen, soms zelfs weken van je tijd ingestopt, ben je misschien al goed gehecht aan de nieuwe partner, en dan moet je hem toch afstaan omdat het niet klikt.

Deze manier adviseren wij dus niet meer, wij adviseren echt om één koppelsessie te houden, op neutraal terrein.

Manier 4: Split cage

Bij veel knaagdiersoorten wordt gebruik gemaakt van de split cage methode. Sommige konijnenbaasjes proberen dat ook. Bij deze methode zijn de konijnen gehuisvest in hokken en/of rennen die aan elkaar grenzen. Ze zien elkaar en ruiken elkaar dus al door gaas of tralies heen. Om de zoveel tijd wisselen ze de dieren dan van hok, zodat ze in elkaars geur komen te zitten. Na een bepaalde periode zetten ze de dieren dan samen in één ruimte.

Hoewel dit voor bepaade knaagdieren wel werkt, zijn konijnen geen knaagdieren maar haasachtigen. Blijkbaar ook in koppelmethodes. Over het algemeen zal deze methode bij konijnen de hormonen flink aanwakkeren en frustratie naar het andere konijn opbouwen. Dat komt dan tot uiting op het moment dat je ze samen zet. Deze methode raden wij niet aan als eerste keuze.

Scheiden met gaas of het wisselen van verblijf wekt bij konijnen vaak frustratie op. Ze zien en ruiken elkaar wel, kunnen hormonaal tegen elkaar doen, territoriums aan elkaar laten grenzen, maar niet bij elkaar om daadwerkelijk een rangorde te bepalen. Als je ze gaat scheiden met gaas komt dat er dan uit op het moment dat je ze echt gaat koppelen en is de kans zeer groot dat ze flink gaan vechten en dan dus niet meer samen kunnen.

Split cage kan soms wel handig zijn als de normale koppelmethoden niet werken, als het een konijn met een uitzonderlijk karakter betreft, of als een bestaand koppel korte tijd uit elkaar moet in verband met een castratie of gezondheidsproblemen. Maar houd er wel rekening mee dat het zieke konijn zwakker kan zijn, waardoor het fitte konijn ook door gaas heen soms erg gemeen is. In zo een geval kun je ze beter apart houden tot het zwakke konijn goed herstelt is, en dan weer op neutraal terrein terug koppelen aan elkaar.

In sommige gevallen, zoals het voorbeeld hieronder, kan deze methode toch handig zijn. Geen twee koppelingen zijn hetzelfde, en soms wil het op de traditionele manier (neutraal terrein) niet lukken. Dan kan het een optie zijn om om te denken naar konijnenlogica om tot een passende methode te komen voor jouw konijnen.

Voorbeeld van een koppeling met split cage methode:

Ik heb ooit een koppeling gedaan van een drietal waarbij één konijn zeer angstig was. Het was de bedoeling dat het angstige konijn, een ram, bij twee reeds gekoppelde voedsters zou komen te wonen. Voorheen waren die voedsters onderdeel van een drietal maar die ram was overleden. Zowel de voedsters, als de ram waren gecastreerd. Er was dus weinig sprake van hormonaal gedrag. De nieuwe ram bleek echter erg angstig te zijn van andere konijnen, door onbekende reden.

Op het moment dat een ander konijn op hem afstapte sprong hij zo panisch in de rondte, dat ik bang was dat hij gewond zou raken. De andere konijnen snapten er niets van. Na een paar koppelpogingen was het nog niet beter, en erg stressvol voor alle drie de konijnen. Het was geen optie meer om de koppeling op deze manier door te blijven zetten.

Het bange konijn heb ik toen gehuisvest in een aparte ren, in de ren van de voedsters. Een ren in een ren dus. Ze hebben op die manier twee maanden naast elkaar gewoond, ik heb ze niet van verblijf gewisseld, maar gewoon door het gaas aan elkaar laten wennen. Daarna heb ik een nieuwe koppelpoging gewaagd. Eerst op neutraal terrein. Dat ging gelijk goed. De ram was niet meer bang en er was normaal koppelgedrag te zien. Daarna heb ik eerst de ram in de ren gelaten (waar de twee voedsters al woonden). Toen hij wat gesnuffeld had en de ren verkend had, heb ik beide voedsters er bij gezet. Dat ging gelijk goed. Pas na een week begonnen ze wat te jagen rond voedertijd, maar later werd dat ook weer minder. Daarna werd het drietal steeds hechter.

Manier 5: De koppelvakantie

Heb je geen ervaring met konijnen en vind je het doodeng om te gaan koppelen? Een aantal konijnenopvangen en konijnenscholen bieden hulp aan. Dat kan zijn in de vorm van advies aan huis (via konijnenscholen) maar ook in de vorm van een koppelvakantie.

Bij een koppelvakantie verblijven jouw konijnen tijdelijk bij een (vakantie)opvang, en doen ze daar de koppeling voor jou op neutraal terrein. Sommige ervaren konijnenhouders kiezen ook nog voor deze optie, als ze bijvoorbeeld een lastige koppeling willen gaan doen van een grotere groep konijnen. Of als ze een grote groep konijnen willen samenstellen of uitbreiden via een opvang. Als je dat wil doen, is het het makkelijkst om de opvang te laten beslissen welke konijnen in de groep passen qua karakter en de koppeling daar plaats te laten vinden. 

Maar ook voor de onervaren konijnenhouder kan het fijn zijn om de koppeling op neutraal terrein bij een opvang te laten doen. Op het moment dat het goed gaat op het neutrale terrein mag je de konijnen weer ophalen, en kun je ze thuis in het definitieve verblijf plaatsen.

Niet elke opvang heeft er de ruimte en mogelijkheid voor, maar kunnen je vast doorverwijzen naar een collega-opvang of adviesbureau die wel kan helpen. Sommige opvangen bieden deze service ook alleen aan als het om konijnen uit hun opvang gaat.

Waar vind je een instantie die kan helpen met koppelen?

Lijst met konijnenopvangen- en asiels

Lijst met konijnenscholen

Lijst met vakantieopvang adressen voor konijnen.

Manier 6: Koppelen onder stress

Ten eerste willen wij benadrukken dat wij deze koppelmethode absoluut niet adviseren. Wij noemen de methode echter toch, omdat er elders op internet ook informatie over te vinden is. Stress kan voor konijnen echter gevaarlijk zijn. Konijnen zijn erg gevoelig voor stress en als konijnenbaasje wil je stress dus ook zo veel mogelijk voorkomen.

Bij sommige konijnen wil het maar niet klikken. Dan is er een manier die soms als laatste poging gebruikt wordt, als je konijnen maar blijven vechten. Dit heet koppelen onder stress.

Je stopt beide konijnen in een (dichte) doos en doet iets stressvol. Bijvoorbeeld stofzuigen om de doos heen, de doos op een centrifugerende wasmachine zetten, een rondje met de auto rijden, of iets anders stressvol. Doe dit ongeveer een kwartiertje. Na de stress haal je beide konijnen uit de doos en zet je ze zomaar eventjes samen. Ze zullen nog zo onder de indruk zijn dat ze niet gelijk gaan vechten. Daarna haal je ze weer uit elkaar. Het koppelen onder stress zorgt dat ze goede herinneringen aan elkaar krijgen, tijdens te stress zochten ze immers steun bij elkaar. Je moet zorgen dat ze veel goede momenten samen krijgen, dan accepteren ze elkaar op een gegeven moment als het goed is wel.

Als je echter naar dit soort koppelmethodes moet grijpen om je konijnen samen te krijgen, raden wij je aan om voor een andere combinatie te kiezen. Bij erge stress kan een konijn namelijk overlijden. Dit is dus in onze ogen en minder diervriendelijke koppelmethode.

Wil je meer lezen over koppelen? Op onze forums hebben we een topic met links naar koppelervaringen van onze leden. We hebben een topic met ervaringen over duo-koppelingen en een topic met ervaringen over groepskoppelingen .

Gedrag

Bij een koppeling hoort het bepalen van de rangorde. Één konijn zal de leider worden. Het is niet zo dat dit helemaal zwart wit is en de rest dan onderdanig is. Maar één leider zal er in elke groep zijn.

Onthoud, koppelen is voor konijnen best stressvol en ziet er over het algemeen niet leuk uit. Het is iets waar ze helaas wel doorheen moeten om samen te leven met een maatje. Koppelen is gelukkig echt van tijdelijke duur, als de koppeling slaagt, trekken ze als het goed is steeds meer naar elkaar toe. Per koppel kan er wel wat verschil in zitten hoe snel dat is, het ene koppel is nou eenmaal een betere match dan het andere koppel. Hieronder een lijst met gedrag dat je tijdens een koppeling kan zien. 

Wat voor gedrag kun je verwachten tijdens een koppeling, en wat betekent het?
Achtervolgen – Dit doen de konijnen als ze de dominantie wil bepalen. Het ene konijn wil op het andere konijn rijden, en daardoor ontstaat er een achtervolging.
Op elkaar rijden – Konijnen rijden op elkaar om te laten zien wie de baas is. Zowel de ram kan op de voedster rijden, als de voedster op de ram, en ook rammen rijden op elkaar en voedsters rijden op elkaar. Dit heeft dus gewoon te maken met het bepalen van de rangorde.
Bijten – Bij elke koppeling word er wel eens gebeten. Als het zomaar wat plukjes haar zijn is dit echter niet erg. Als het echt een vechtpartij word moet u wel ingrijpen.
Vlinderen (draaien om elkaar heen) – Dit gaat meestal vooraf aan een vechtpartij. De konijnen draaien om elkaar heen, dit zijn meestal konijnen die ongeveer gelijk zijn in dominantie, en zij willen elkaar dan berijden.
Vechten – Als de konijnen echt rondrollen, de haren in het rond vliegen en ze hard bijten moet u tussen beiden komen. Let wel op! Een konijn dat vecht ziet niet waar hij in bijt, en zo kan u lelijke wonden aan uw handen krijgen! Het is daarom beter om (oven)handschoenen te dragen.
Knorren – Dit doen konijnen als ze niet tevreden zijn of zich bedreigd voelen. Het betekend “blijf uit mijn buurt”
Stampen – Dit doen konijnen als ze bang zijn, als er gevaar is. Dit kan dus ook bij een koppeling voorkomen.
Negeren/onverschillig gedrag – Dit is geen slecht teken. Meestal slaat dit gedrag op een gegeven moment om in nieuwsgierigheid, en gaat de koppeling goed! Konijnen doen vaak onverschillig als ze de ander aan het pijlen zijn, als ze aan het inschatten zijn hoe het andere konijn is.
Nieuwsgierig/ Snuffelen aan elkaar – Dit is een goed teken! Jouw konijnen tonen interesse in elkaar, en willen elkaar beter leren kennen!
Elkaar wassen – Het wassen van elkaar is een goed teken. Het wassen op de kopjes, of het aanbieden van een kopje zodat het andere konijn gaat wassen heeft te maken met onderdanigheid. Als je konijnen bij een koppeling elkaar wassen, dan gaat het de goede kant op!
Relaxed gedrag/Languit liggen/zichzelf wassen – Het konijn voelt zich op zijn gemak in de omgeving, en dus ook met de partner! Dit is een goed teken!
Boksen - Als één of beide konijnen op de achterpoten staan en met de voorpoten naar elkaar boksen dan gaat er iets goed mis bij de koppeling. Dit gedrag laten wilde konijnen en wilde hazen ook zien in de paringstijd, als ze een andere, concurrerende ram willen verjagen. Bij tamme konijnen zie je het niet vaak, maar het kan tijdens een koppeling wel voorkomen.

Hoe grijp je in bij een koppeling?

Als het mis gaat, en je konijnen vechten of rijden wel heel veel op elkaar wil je graag ingrijpen. Het is belangrijk dat je de konijnen toch niet te snel uit elkaar haalt. Gelukkig kun je op andere manieren ook de koppeling wat sturen.

Je kunt je stem verheven en “NEE” roepen, of op strenge toon tegen het konijn praten. Als het goed gaat kun je dat ook aan je stem laten merken natuurlijk. Lekker (groen)voer geven als het goed gaat is ook een goed hulpmiddel.

Je kunt, met (oven)handschoenen aan, tussen beiden komen in een gevecht, als het uit de hand lijkt te lopen. Als konijnen echt goed vechten kijken ze namelijk niet meer waar ze in bijten, en uit ervaring weten wij dat het flinke bijtwonden in je handen op kan leveren om vechtende konijnen uit elkaar te halen. Door (oven)handschoenen te gebruiken, voorkom je dat ze zelf verwondingen op loopt. Durf je zelfs met handschoenen aan niet tussen beiden te komen? Zorg dan dat je een stevig stuk karton, een dienblad, een stuk houd, een bezem of iets dergelijks hebt waarmee je de konijnen uit elkaar kan halen, door het object tussen de vechtende konijnen te steken en ze op die manier uit elkaar te duwen.
Wat jagen, plukjes haar uit trekken, een kort gevechtje, en rijden is normaal. Daar moeten ze echt doorheen tijdens een koppeling. Pas als ze echt vechten, dus echt gericht elkaar aanvallen, en daarbij zich vastbijten in de vacht terwijl ze naar elkaar schoppen en slaan, en soms ook krijsen, is een teken dat het niet gaat werken. De kans dat het tussen een koppel nog gaat werken na een heftig gevecht is nihil, je kan het dan beter met een andere partner proberen. 

Blijf bij de koppelingen bij of in de buurt van je konijnen. Zeker in het begin kan een koppeling snel omdraaien en zul je af en toe moeten ingrijpen. Als het koppelen uiteindelijk goed gaat en je ze met een gerust hart een dag samen durft te zetten dan kun je ze in het eigen hok zetten. Bij het ene koppel is dat na één of een paar uur, bij het andere koppel zijn eerst een aantal dagen op neutraal terrein nodig voor ze de stap naar het eigen hok kunnen maken. In het eigen hok kan weer wat onrust bij ontstaan, het is belangrijk dat ze ruimte hebben en dat er genoeg schuilplaatsen zijn zodat ze elkaar ook even kunnen ontlopen als ze geen zin hebben in elkaars gezelschap.

Zorg dat je een reserve verblijf hebt om de konijnen uit elkaar te halen als de koppeling niet lukt. 

Samen mogen leven is voor konijnen het mooiste dat er is ! MAAR koppelen levert bij konijnen ook stress op. Neusvleugels die wijd open staan, hijgen en languit liggen is een teken van stress. Gevaar bij stress is ook de reactie van de gevoelige darmen. Hou juist in de koppelperiode in de gaten dat het konijn blijven eten, drinken én  keutelen. Stop het dier hiermee, staak dan direct de koppeling, geef het konijn rust en kijkt of het zich herstelt. Wanneer de situatie zich niet binnen enkele uren hersteld of als er ernstige wonden zijn, ga er dan direct mee naar de dierenarts. Gelukkig komt dit weinig voor, maar het is toch goed om dit te weten teneinde in te kunnen grijpen.

Vraag op het forum om raad als het niet lukt. Er zitten veel konijnenbaasjes met koppelervaring die kunnen helpen als je het even niet weet. Wees ook niet bang om de opvang te bellen waar de konijnen vandaan komen, ook zij kunnen als het goed is adviseren. 

Een konijnengroep koppelen

Meer over het koppelen van konijnengroepen lees je in ons artikel over groepskoppelingen.

Het herkoppelen van konijnen die elkaar al kennen

Heb jij bijvoorbeeld twee jonge konijnen aangeschaft, en moesten deze uit elkaar omdat de ram 10 weken oud (en dus vruchtbaar) werd? Of hebben ze in verband met ziekte, een operatie of een castratie van een voedster een tijdje apart gezeten? Wil je de konijnen weer herkoppelen? Er worden helaas vaak foute adviezen gegeven over het herkoppelen van konijnen. Hieronder hebben wij een aantal tips op een rijtje gezet.

- Zorg dat de konijnen elkaar tijdens de periode apart echt niet zien en ruiken. Op die manier kan er ook geen frustratie naar elkaar opgebouwd worden. Na ziekte of een operatie is één van de konijnen vaak zwakker en veranderd de rangorde. Of het zwakke konijn wordt extra fel om zijn eerdere positie te verdedigen, of het nog sterke konijn maakt gebruik van de situatie om zijn of haar hogere rang extra te bevestigen. Het is het best om te zorgen dat het zieke of geopereerde konijn in alle rust kan herstellen voor je weer gaat koppelen en dat er in de tussentijd dus ook niets veranderd in de rangorde. Door de konijnen echt van elkaar apart te zetten, verander je die verhouding niet.

-  Ga pas herkoppelen als het zieke/zwakke konijn voldoende hersteld is.  Zoals hierboven beschreven kunnen ziekte en zwakte de rangorde beinvloeden. Geef het konijn dus echt voldoende tijd om goed te herstellen.

- Laat je één van de konijnen castreren omdat ze vochten voor de castratie, in verband met hormonaal gedrag? Wacht dan wat langer voordat je de konijnen opnieuw koppelt. Het duurt ongeveer 2-3 maanden voor de hormonen uit het lichaam zijn verdwenen na castratie. Zorg er wel voor dat de konijnen in die periode apart voldoende afleiding, speelgoed en eventueel een sterke/veilige knuffel in het hok hebben, zodat ze zich niet vervelen en te eenzaam voelen.

- Houd er rekening mee dat het misschien niet meer goed komt. Er is altijd een kleine kans dat konijnen die elkaar eerst wel mochten, toch niet meer samen kunnen. Of dat nou wel of niet na een periode apart is geweest. Zeker bij konijnen die jong aangeschaft zijn zie je dit vaak, als ze eenmaal door de puberteit heen zijn kunnen de karakters veranderen. Het kan dan zijn dat het gewoon echt niet meer klikt met elkaar. Houd er rekening mee dat je dan een andere oplossing moet bedenken: één van de twee omruilen in een opvang voor een partner waar het wel mee klikt, of twee koppels konijnen gaan houden. We begrijpen dat het moeilijk is om zo een keuze te maken, zeker als je geen ruimte hebt voor een tweede koppel. Maar vanuit het konijn gezien is dat beter dan dat je twee konijnen een leven lang apart van elkaar houd.

Koppelen is maatwerk

Niet elk konijn is gelijk, niet elke situatie is gelijk. Koppelen is maatwerk. Lukt het niet? Vraag dan hulp. De konijnenopvang waar jouw konijn vandaan komt kan advies geven, maar er bestaan ook konijnenadviesbureau's waar je terecht kan voor hulp bij een koppeling. 

Om even een voorbeeld te geven, mijn eigen koppeling van een senior voedstertje waarvan het maatje overleden was, met een vroeger pittig karakter, werd gekoppeld aan een jong actief rammetje en een voedster die verlamde achterpoten heeft. Een standaard koppeling zal dat niet worden, dus maatwerk is dan altijd nodig. Een verslag van deze koppeling kun je bekijken via deze link (filmpje).

Als het echt niet klikt

Sommige koppels zullen nooit slagen. Wij baasjes hechten ons vaak snel aan konijnen en beslissen dan vaak heel egoistisch - dan zitten ze maar allebei alleen - omdat dat voor ons het makkelijkst is . Maar dat is nooit het beste voor het konijn. Voor elk konijn is er een geschikt maatje te vinden.  Soms betekent dat dat je een van jouw konijnen moet "omruilen" of dat je extra ruimte voor jouw konijnen moet maken en met twee koppels komt te zitten.

Kies je er voor om één konijn om te ruilen in de opvang, houd er dan wel rekening mee dat je zowel afstandsbijdrage voor het konijn dat je daar laat moet betalen, als een adoptiebijdrage voor het nieuwe konijn. De opvang heeft immers kosten gehad aan het nieuwe konijn dat je er haalt, en moet kosten maken voor het konijn dat je er laat.

Een konijn herplaatsen via marktplaats of ons forum kan ook. Maar pas zeker via websites als marktplaats erg op. Geef jouw konijn nooit gratis weg en wees kritisch op het nieuwe baasje. Het zou zonde zijn als het konijn als impulsaankoop ergens terecht komt, alsnog alleen komt te wonen of als slangenvoer wordt gebruikt. Wissel je een konijn via een opvang, dan heb je in ieder geval de garantie dat het nieuwe baasje aan de plaatsingsvoorwaarden moet voldoen en dat ze er alles aan doen om te zorgen dat het diertje goed terecht komt.

Wij begrijpen volledig waar de konijnenliefde vandaan komt, en hoe je je aan een dier kan hechten. Maar soms is het beter om een konijn bij een ander de kans op geluk te gunnen, dan zelf oneindig door te gaan met koppelingen die niet werken of konijnen apart te huisvesten. Konijnen zijn echt sociale dieren, geen enkel konijn verdient het om een leven lang eenzaam en alleen te zijn.

Veel succes met koppelen!

En ze leefden nog lang en gelukkig...

De koppeling is voorbij, alles lijkt goed te gaan. De konijnen zitten weken, maanden of zelfs jaren samen. Maar opeens beginnen de konijnen onaardig tegen elkaar te doen. Te jagen, wat plukken haar uit elkaar te trekken, graven op elkaar. Soms zie je ook dat konijnen vlinderen en het ook echt vechten gaat worden.

Dat een bestaand koppel uit balans raakt kan verschillende redenen hebben.
 
- Te weinig ruimte. De minimale ruimte voor een koppel is 2 vierkante meter. Meer ruimte is echter beter en komt de verstandhouding in een koppel zeker ten goede. Als het lukt, houd voor een koppel dan ook 4 vierkante meter permanente leefruimte of meer aan. Hoe groter hoe beter. Zelf vind ik 8-12 vierkante meter een prettige ruimte voor een koppel omdat ze dan ook echt wel een sprintje kunnen trekken in het verblijf.  
- Vaak wisselen van ruimte. Sommige konijnenbaasjes wisselen de konijnen vaak van ruimte. Sluiten ze 's nachts op in een kleiner verblijf, laten ze soms wel los in de tuin of het huis en dan weer niet. Hoewel het voor konijnen natuurlijk fijn is om meer ruimte te hebben, zorgt wisselende toegang tot ruimtes er wel voor dat er meer territoriaal gedrag ontstaat. En dat kan onrust geven bij koppels, ook als het lange tijd wel goed is gegaan.  Het best zorg je dus echt voor een vaste, permanente leefruimte die groot genoeg is.
- Te weinig plekjes om zich even alleen terug te trekken. Zet meerdere schuilhuisjes, afdakjes, zitplankjes en/of tunnels neer zodat ze elkaar kunnen ontlopen als ze dat willen. 
- Hormonen, niet gecastreerde konijnen hebben soms periodes waarin de hormonen opspelen. Denk dan aan de puberteit, schijnzwangerschappen en voedsters die rams zijn in het voorjaar etc. Dat verstoort de rangorde ook, konijnen vertonen dan namelijk vaak humeurig gedrag. Castratie neemt niet al het hormonaal gedrag weg, hormonen worden ook op andere plaatsen in het lijfje aangemaakt dan in de geslachtsorganen. Ook bij gecastreerde konijnen kan hormonaal gedrag dus oorzaak zijn van relatieproblemen. 
- Het kan zijn dat de geur van andere konijnen in de buurt is, omdat je zelf bijvoorbeeld ergens bent geweest waar ze konijnen hebben of er een konijn van iemand anders bij jullie logeert. Bij buitenkonijnen zie je het soms ook als de buren konijnen aanschaffen of als er wilde konijnen in de buurt zijn.
- Als één van de konijnen zwakker / ouder / ziek is kan het zijn dat de rangorde veranderd en/of zelfs dat het dier verstoten wordt door de partner. Vaak is een verandering in gedrag, in de rangorde, tussen konijnen in een groep of koppel het eerste signaal wat je als konijnenbaasje op kan merken als teken dat een konijn iets mankeert. Konijnen zijn prooidieren en laten pas laat zien dat er echt iets aan de hand is. 
- Onrust en angst kunnen er ook voor zorgen dat de verhoudingen in een koppel of groep veranderen. Bijvoorbeeld als er roofdieren in de buurt zijn (geweest), er iemand met een hond op bezoek is geweest, of als er iets in het huishouden veranderd is zoals een nieuw huisdier of een baby. 

Zorg er voor dat de basis behoeften in orde zijn. Voldoende ruimte, laat konijnen op tijd castreren/steriliseren, bezoek een dierenarts om medische problemen uit te sluiten en/of te behandelen. En zorg ook dat er genoeg verstop plekjes zijn. Tot slot is het ook belangrijk om de konijnen een beetje uitdaging in hun leven te geven. Doe aan voedselverrijking, zet een graafbak neer en deel de ren af en toe opnieuw in zodat ze dingen weer opnieuw kunnen ontdekken. 

Als de konijnen echt hevig blijven vechten, haal ze dan uit elkaar en geef ze elk een nieuwe partner. Alleen leven is voor geen enkel konijn een optie.