Lienappelsien

Allereerst, welkom op BunnyBunch. Vervelend! Dit gebeurt helaas wel vaker bij jonge konijnen. Een koppel jonge konijnen gaat vrijwel altijd goed, maar zodra ze in de puberteit komen (en dat zitten die van jou nu) kan het mis gaan. Hun karakter komt dan pas goed naar boven. Dat de een wat actiever is dan de ander is niet erg, het gaat erom of ze een klik hebben. Een aantal vragen: Wat gebeurde er toen ze gingen vechten? Kan je dat omschrijven? Koppelgedrag/dominantiestrijd ziet er al gauw vrij heftig uit. Vloog de een achter de ander aan en werden er een paar plukken haar uitgetrokken? Dat is nog acceptabel. Vocht de ander ook terug? Of rolden ze als 1 bol konijnen over de grond? Als ze als 1 bol konijnen over de grond rolden dan moet je ze direct uit elkaar halen en nooit meer samen zetten. Wanneer heb je ze uit elkaar gehaald? Direct nadat ze 1 keer vochten (wat versta je dus onder vechten?)? Of was het al langer aan de gang? Hoe groot is hun verblijf? En is dat een vast verblijf, of mogen ze soms ook ergens anders lopen? Een wisselend terrein is voor sommige konijnen ook moeilijk. Hoe ziet de neutrale ruimte in de badkamer er uit? Dan bedoel ik hoe groot is de ruimte, en wat staat er in? Konijnen kunnen elkaar inderdaad ernstig verwonden, elkaar zelfs doden, dus het is goed dat je voorzichtig bent. Ik ben zelf geen voorstander van (her)koppelen in verschillende sessies, uitzonderingen daargelaten. Je start de koppeling dan iedere keer opnieuw. Hoe heb je ze in de tussentijd gescheiden? Volledig uit elkaars buurt, of kunnen ze elkaar nog wel zien, ruiken, horen? Als ze de ander wel kunnen zien/horen/ruiken maar er niet bij kunnen dan kan dat tot frustraties leiden. En die komen er dan uit zodra ze wél bij elkaar komen. Begrijpelijk dat het moeilijk zou zijn om er 1 weg te doen en ‘om te wisselen’ voor een ander. Ik ben benieuwd naar de antwoorden, dat zal ons een beter beeld geven wat er mogelijk aan de hand is en of het nog een kans van slagen heeft tussen die 2.

Raar dat je geen antwoorden krijgt.

3 dagen is gewoon te kort. Ze kunnen zich herbesmetten. 2 weken is bij pinwormen gewoon nodig/slim. Bij EC geef je minimaal 4 weken, dus dat zie ik meer als het ‘lange protocol’. Dobby had een poosje daarvoor inderdaad ook buikpijn en voelde zich ellendig. Achteraf dikke kans dat dat door de wormbesmetting kwam. Volgens mij was hij er met 2 momenten medicijnen weer zo goed als bovenop. Dat heb ik bij andere konijnen wel vaker gehad, maar ik vond het nu verdacht omdat ik al een vermoeden had dat hij wormen had. Toen hij na de koppelvakantie met Do mee naar huis kwam vond ik namelijk steeds overal blindedarmkeutels en ik zag ook regelmatig ovale (gewone) keutels in de toiletbak. Wilhelminapark noemt dat 1,5 keutels. Dus ik zat al steeds met mijn neus in de keutels (bijna dan hè 😆) en bekeek vooral de blindedarmkeutels omdat wormen daar vaak goed in te zien zijn. Op een gegeven moment zag ik dan een pinworm in de toiletbak (op een gewone keutel). Dus toen meteen bij de dierenarts om Panacur pasta gevraagd. Een aantal jaar terug heb ik een konijn met EC gehad die ik 9 maanden met de pasta heb behandeld en hij at het ook vrijwillig op als ik het op andijvie of witlof uitsmeerde. Iemand anders haalde het nu bij de dierenarts voor me op, maar de assistente gaf toen dus de druppels mee 🤨 Ik niet bepaald blij, want dan zou ik het 3 weken lang bij 2 konijnen die niet aangeraakt willen worden onder dwang moeten geven. En zie ze eerst maar eens te vangen. Ik heb nog geprobeerd het op groente te doen, maar het was te dun en liep daar dus zo af. Ik weer bellen. Nee, de druppels waren beter omdat je die beter kan doseren. Nou dat werkt dus niet. Ik ga echt niet 3 weken lang iedere dag een vangactie opzetten om ze daarna onder dwang de druppels te geven. Do 1 keer vangen is al een ramp en erg lastig. Ze gaat dan ook wild met haar achterpoten naar je krabben enz, ze geeft zich niet over. Terwijl ik dus al een prima ervaring had met de pasta bij een ander konijn 😲 Ik was echt pissed. 4 weken pasta geven aan Do en Dobby ging ook prima. Ik had voor ieder in een hand met met pasta ondergesmeerde andijviebladen vast. 1 (Dobby dacht ik) had soms wel door dat er iets mee was, maar uiteindelijk won de smaak van de andijvie het toch 😁

Het is lastig en het voelt zo dubbel om nu al aan een nieuw maatje te denken. Maar wel heel fijn voor Lio.

Vreemd dat je eerst maar voor 3 dagen Panacur meekreeg. Maar dat wordt nu dus opgelost. Mijn konijnen hadden een half jaar geleden ook een wormbesmetting. Dobby had het vanuit de opvang, of zijn vorige baasje, meegenomen. Ik heb ze toen voor zekerheid 4 weken behandeld. Ik had eerst druppels meegekregen (voor 3 weken) terwijl ik om Panacur pasta had gevraagd. Die druppels waren een drama. Toen wéér om de pasta gevraagd en toen mocht ik het deels omruilen voor pasta. Heel gedoe. Uiteindelijk heb ik ze voor de zekerheid nog iets langer behandeld. De pasta kregen ze vrijwillig binnen als ik het op groente uitsmeerde, dus vandaar dat ik nog wat langer ben doorgegaan met behandelen. Op de website van Wilhelminapark staat er inderdaad goede informatie over. Zij geven aan om 2 tot 4 weken te behandelen. Een goed teken dat Lodewijk steeds meer zelf eet. Hopelijk zet dat door.

Meer kan je inderdaad niet doen…

Poe, ik zie je topic nu pas en heb het helemaal gelezen. Het verbaasde me dat het om Leia ging, na al jullie zorgen voor Lio. Triest dat ze het niet heeft gered. Jullie hebben er echt alles, maar dan ook echt alles, aan gedaan om haar erdoor te helpen. Haar lijfje kon het helaas niet. Ze heeft het fantastisch gehad bij jullie met Lio. Sterkte.

Wat een fijne berichten! Lief dat ze van Knijn en Ko je ook een update hebben gegeven over Chippy. Dan kan je het ook makkelijker gaan loslaten dan wanneer je in onwetendheid was gebleven hoe het met hem zou zijn en waar hij terecht zou komen.

Oké. Het kan nog bijtrekken dan, maar het is ook goed mogelijk dat het meer bij elkaar accepteren blijft en verder niet, zoals je al schreef. Dat zou wel jammer zijn. Het lijkt me wel vervelend als die spanning in de lucht blijft hangen. Je wil natuurlijk niet dat het straks toch op vechten uitloopt. Misschien iets om over na te denken wat je wil als het zo blijft tussen Milky en Misha. Zie je het dan als een mogelijkheid om Misha eventueel ‘om te ruilen’ bij Knijn en Ko voor een andere voedster? Als ze nu 2 maanden samen zitten hoef je daar voor jezelf nu nog geen antwoord op de geven. Je kan ze nog wat tijd geven. En eerst focussen op Mica en Borrit 🙂

Jammer dat het tussen Milky en Misha niet super gaat. Hoe lang zitten zij inmiddels samen?

Ah, oké. Het gewichtsverlies van Apollo is dus eigenlijk verwaarloosbaar, ik zou dat niet als daadwerkelijk afvallen zien. Maar je wil natuurlijk dat hij aan gaat komen, en bij haar moet er juist wat af. Ze leek me op de foto groter!

Balen zeg. Hem tegenhouden zou ik ook niet doen, ik zie dat niet als oplossing. Het scheelt dat hij dat bij Tara ook altijd deed, maar alles bij elkaar geeft het niet zo’n fijn gevoel. Heeft hij alleen met Shira gezeten of hebben ze het ook met andere voedsters geprobeerd? Weet je hoe het in de opvang tussen de twee ging, en dan vooral voor de castratie? Ze zitten vast op neutraal terrein? Eet ze helemaal geen brokjes? Dat ze minimaal een halve meter uit elkaar zitten vind ik niet per sé slecht. Geen interactie betekent dus ook geen agressief gedrag. Ze wast zichzelf, dus is waarschijnlijk ook niet supergestresst. Ik zou het denk ik een week of zo aankijken, en haar gezondheid natuurlijk in de gaten houden (maar dat doe je). Ze kan natuurlijk nog last hebben van de castratie. En als ze daar weer van opknapt heeft dat vast invloed op het verdere verloop van hun koppeling. En dan over een week nog eens de balans opmaken, of er vooruitgang in zit. Als dat niet zo is snap ik niet zo waarom ze het niet met andere voedsters hebben geprobeerd (áls ze dat niet hebben gedaan, het worden nu een hoop aannames want ik heb natuurlijk geen idee hoe het in de opvang ging). Hebben ze nog wel verteld waarom ze haar donderdag toch nog hebben laten castreren?

Wat fijn dat je helemaal verliefd bent op Pandora, @happy211! Ik vond haar zo van de foto te zien ook een knappe dame. Het schiet niet op dat Apollo is afgevallen en Pandora nog dikker is geworden haha. Ik dacht dat zij iets groter was dan Apollo? Tja, hem apart bijvoeren is dan het meest praktisch inderdaad.

Oei een rookmelder geeft zo’n hard, doordringend geluid! En dat voor die gevoelige konijnenoren… Maar wel belangrijk dat er rookmelders zijn. Ik zie het al voor me hoe ze samen onder de wilgentunnel vliegen en bibberen. Bijzonder dat Borrit net als Chippy zo aanhankelijk naar jou is. 🥰 Het helpt je misschien ook een beetje. Als je na Chippy een heel schuw konijn zou hebben gekregen was het waarschijnlijk nog moeilijker geweest. Hij vindt het dan vast ook helemaal niet erg dat ze deze winter binnen zitten. Dan kan je hem extra vaak aaien.

Ohhh dat ziet er al zo goed uit op de foto dat ze samen liggen! Dat gaat helemaal goedkomen met die twee 😃 Op de eerste foto, in het dressoir, kijkt hij nog angstig, maar inmiddels wil hij dus graag bij je zijn 😃 Leuk zeg! Het is je echt gegund dat je na alle ellende van de afgelopen maanden nu een klef koppeltje (deels nog in wording) aan het krijgen bent. Het is normaal dat ze nog koppelgedrag laten zien zoals het af en toe jagen. Zeker nu ze in een andere omgeving zitten dan de dagen in de opvang. Laat ze het maar samen uitzoeken. Ik snap wel dat het lastig is, zeker na alle ellende van Milky en Mica, en Mica en Chippy. Begrijpelijk dat je niet meer bij Chippy bent gaan kijken. Dat zou pijnlijk zijn. Op zich wel een goed teken dat hij in een koppeling zat. Zoals @bunnyempress al zei, misschien wilden ze zien of hij het met een (passend) maatje beter doet qua eten enz. Dat zou zomaar kunnen. Sommige konijnen kwijnen helemaal weg als hun maatje dood is, en dat kwam er bij zijn vorige baasje toch ook een beetje uit? Misschien voelt hij zich met een goed matchende voedster een stuk beter. Dat je hem nog niet op de website zag staan kan ook een bewuste keuze zijn geweest, dat ze voorzichtig met hem waren. Het is nog een beetje spannend, zoals bij de meeste prille konijnenkoppels, maar ik hoop dat je snel kan gaan genieten van Mica en Borrit. Het is ook een schatje om te zien. Je houdt ons vast op de hoogte. @Marjoleink wat raar dat je tijdens het ophalen pas hoort dat ze Shira 3 dagen daarvoor nog hebben laten castreren. Daar zou ik ook niet blij mee zijn geweest. Je zou zeggen dat ze dat toch op zijn minst even hadden kunnen vermelden in de mail waar ze zeiden wanneer je het stel kon ophalen. Zeker omdat jullie iets anders hadden afgesproken. Het is er waarschijnlijk bij ingeschoten in de drukte, het is mensenwerk (en konijnenwerk 😉 ), maar ik zou daar ook geen fijn gevoel bij hebben. Hoe gaat het nu? Wel een off-topic vraag…