Schuldgevoel overlijden konijn

[Roos987]

Hey allemaal, 

 

Nu bijna twee weken geleden is mijn konijn overleden en sindsdien ben ik enorm verdrietig maar voel ik mij ook schuldig. Ik wou mijn konijn laten castreren zodat ik een vriendje voor hem kon gaan zoeken, zodat hij niet meer alleen zat. Hij was een jaar oud en ik merkte aan hem dat hij een beetje eenzaam overkwam als wij hem geen aandacht gaven, omdat we druk waren met werk bijvoorbeeld. Hij liep vaak in de middag en de avond bij ons rond in de kamer, maar dit voelde niet genoeg dus ik wilde een vriendje zoeken en vervolgens een groter hok gaan creëren. De castratie was goed gegaan en ik kon hem komen ophalen. Ik was helemaal blij en ging hem na werk gelijk ophalen. Toen ik aankwam bij de dierenarts zouden ze hem voor mij gaan halen, maar vervolgens kwam ze terug om te vertellen dat hij toch wel een beetje teveel bloedde doordat hij aan de hechtingen had gezeten. Ze gaven aan dat dit niks is om mij zorgen over te maken maar of ik later op de avond kon terugkomen zodat ze hem nog een beetje in de gaten konden houden. Ik maakte mij op dat moment daardoor ook geen zorgen en ging weer naar huis in afwachting van het telefoontje dat ik hem weer kon komen ophalen. Vervolgens werd ik savonds gebeld, maar niet met het nieuws om hem op te komen halen maar met het nieuws dat ze hem toch voor de nacht nog daar wilde houden omdat hij bleef bloeden en dat mogelijk ze nog een keer naar de hechtingen moesten gaan kijken (opnieuw opereren) . Ik vond het al geen fijn gevoel dat hij daar moest blijven overnachten maar ging ervanuit dat het ik hem gewoon zou kunnen komen ophalen de volgende ochtend en dacht er geen seconden ove rna dat dit hem fataal kon worden. Vervolgens werd ik na 10 minuten weer gebeld, toen voelde ik al heel erg van dit is niet goed. Ik kreeg de dierenarts aan de lijn met het nieuws dat hij was overleden tijdens de tweede operatie, waarschijnlijk door de narcose die teveel werd voor hem. Ze hebben hem uiteindelijk toch nogmaals geopereerd omdat ze anders bang waren dat hij dood kon gaan bloeden. Ik heb nog gevraagd hoe het überhaupt heeft gekunt dat hij aan de hechtingen heeft kunnen zitten. De dierenarts gaf aan dat dit ze dit nog nooit had meegemaakt, de meeste konijnen zijn nog duf van de medicatie en komen niet zo snel weer bij. Hij was blijkbaar al sneller bij dan verwacht en was flink aan het stampen, toen heeft de dierenarts hem wel extra pijnstillers gegeven, niet doorhebben dat het al echt goed mis was en hij niet slechts een beetje last had van nabloeding. Ik vind het heel erg dat dit is mis gegaan en ben hier enorm verdrietig over. Ik ging er echt vanuit dat dit een konijn was dat ik voor heel lang nog zou kunnen verzorgen. 

 

Waar ik mij nu vooral schuldig over voel is het feit dat hij de tweede operatie niet overleefd heeft, het leek een erg gezond konijn en de dierenarts gaf ook aan dat te denken omdat hij de eerste operatie onder narcose zo goed gedaan had en hij zo snel was bijgekomen en zelfs een behoorlijk pittige bink was. Nu ging ik zijn hok opruimen en besefte ik mij ineens heel erg dat het flesje van mijn konijn behoorlijk groen was geworden van de algen. Op de een of andere manier heb ik nooit gedacht dat dit kwaad kon, het was mij de laatste tijd wel opgevallen, maar wij dachten aan een nieuw drinkflesje te kopen als hij naar het grotere hok ging. Nu denk ik waarom heb ik het in in godsnaam niet schoongemaakt? Of eerder een flesje gehaald. Achteraf toen ik het op ging zoeken kwam ik erachter dat algen kwaad kunnen doen. Hij dronk veel, at goed en had helemaal goede keutels. Maar kan het zijn dat hij hierdoor toch onderliggend lijden heeft gehad waardoor hij aan de tweede narcose is overleden? 

 

 

[Roos987]

Nog naast dat ik bang ben dat dit voor onderliggend lijden heeft gezorgd. Ben ik ook gewoon verdrietig dat hij iets heeft moeten drinken wat mogelijk niet helemaal goed voor hem was. 

[mystique]

Het is heel normaal dat je je schuldig voelt na het overlijden van je dier en dat je naar een reden, een oorzaak, zoekt. Het bewijst dat je een goed en zorgzaam baasje bent geweest, want iemand die niet om zijn dier geeft, voelt ook geen schuldgevoel na het overlijden. Je schuldig voelen hoort bij het rouwproces, maar geloof me dat het drinkflesje niets met zijn overlijden te maken heeft. Soms heb je gewoon pech. De meeste castraties verlopen prima, maar af en toe trekt een dier een slecht lotje. 

Sterkte met het verwerken van het verlies. ❤️

[Kolino]

De dierenarts gaat niet voor niets opnieuw kijken, daar ga je de oorzaak ook vinden. Normaal bloed het niet zo hoor. Zeker bij een ram zijn het 1 of 2 kleine sneetjes, ligt aan de techniek. Voor de rest halen ze alleen de ballen en bijballen weg. Eigenlijk zou ik het van de dierenarts sportief vinden als ze de oorzaak onderzoeken, deze onrust is heel naar. Maar jij hebt niets verkeerd gedaan. Er zitten altijd algen in water alleen zie je ze normaal niet. Dat beetje aanslag verklaard dit echt niet.

[Roos987]

@mystique en @Kolino,

 

Dank je wel voor jullie reacties! Verlicht het verdriet toch iets. Toen we hem al begraven hadden kwamen ze er pas mee dat ze hem ook achteraf nog hadden kunnen onderzoeken. Tegelijk weet ik niet echt of ik het fijn had gevonden als ze hem open waren gaan snijden. De dierenarts gaf aan dat wss door het stampen of knagen de knoop die ze had gemaakt los is gegaan. Ze gaf wel eerlijk aan dat het er ook aan kon liggen dat de knoop die ze gelegd had, niet straks genoeg was aangetrokken. Maar ze zei dat in 36 jaar het nog nooit is fout gegaan en ze een tweede operatie nooit heeft hoeven doen. Ik moet zeggen dat ik niet veel van de operatie snap, dus ik heb gevraagd of ze het nog eens op de mail kan zetten. Ik ben van plan om dit verslag naar een andere dierenarts te sturen, voor een extra check. Verder was het flesje wel echt heel groen. Heel erg, maar veel te laat. Ik heb er een foto van gemaakt maar ik kan alleen foto's toevoegen met een link? Niet als bestand. 

Spoiler

 

 

[Evee]

Schuldgevoel is onderdeel van het rouwproces, het is dus niet gek dat je je allerlei "wat als ik.... " dingen gaat afvragen. Het is nergens voor nodig, omdat ik zeker weet dat jij met de kennis die je toen had, de keuzes gemaakt hebt die het beste waren. Niemand kan in de toekomst kijken wat de gevolgen van een keuze zijn of teruggaan in de tijd om toch een eerdere keuze te wijzigen.

 

De groene drinkfles is niet gezond, maar de kans dat dit invloed had op hoe de castratie is afgelopen is echt zeer klein. Een castratie heeft altijd risico, klein, maar het is er wel. De meeste konijnen blijven inderdaad van de hechtingen af, in alle jaren bunnybunch kan ik mij maar een paar konijntjes herinneren die er wel echt aanzaten en waar baasjes met kragen en rompers en van alles aan de slag moesten om het knagen te voorkomen. 

 

Een standaardingreep kan altijd complicaties hebben, zelfs al is de kans klein, het is nooit 0. Je hebt liever dat je de  0,00000014 procent kans pakt om de hoofdprijs in de staatsloterij te winnen, dan dat je net aan de verkeerde kant van zo een cijfer zit bij een ingreep als dit. 

 

Veel sterkte met het verlies. 

[Roos987]

@Evee bedankt voor je fijne en eerlijke reactie. Het is inderdaad een hele kleine kans en een hele kleine ingreep. Als ik dit had geweten had ik het nooit gedaan. Ik was ook heel erg aan het twijfelen omdat ik het zo sneu vond dat hij dit moest ondergaan, maar tegelijkertijd weet ik dat een vriendje ook heel belangrijk is, wat uiteindelijk mij ertoe heeft doen zetten om het toch te doen. Je verwacht het gewoon nooit. 

[Roos987]

Waar ik nu nog wel aan denk ik dat bij zijn oren aan de zijkant de vacht heel erg dun was, waardoor je het randje van zijn oor goed kon zien. Zijn vacht was verder heel mooi. Kan dit nog iets te maken hebben met gezondheid? 

[happy211]

Sterkte met het verlies! Alles wat je je nu zou kunnen bedenken, zou het hier aan liggen, of daar aan? gaat denk ik nooit antwoord geven op de vraag. Als de dierenarts wist waar het aan lag, dan hadden ze je dat verteld. Ze hebben hem goed onderzocht voor de operatie, zoals ze met alle konijnen doen voor ze ze onder narcose brengen. Toen is er niets gezien waardoor ze twijfelden aan de operatie. Dus je hoeft je niet schuldig te voelen, je hebt gewoon goed voor hem gezorgd. Niemand zou voor een castratie zich zorgen maken over dunne vacht op de oren. Dit is allemaal achteraf, en het blijft allemaal giswerk. Je hebt juist de beste keuze voor hem gemaakt met de castratie, ookal is het nu vreselijk afgelopen. Als je hem niet had laten castreren, dan had hij nooit gekoppeld kunnen worden en was hij de rest van zijn leven alleen gebleven. Dat is ook geen goed leven voor een konijn, dus met de kennis die je had, heb je de beste keuze voor hem gemaakt. En ook de dierenarts valt hierin denk ik niets te verwijten, als ze dit nog nooit hebben meegemaakt en geen enkele reden hadden om te denken dat het zo ernstig was. Toen het duidelijk werd dat er wel iets aan de hand was, hebben ze ook meteen gehandeld. Het is gewoon ontzettend veel pech en een samenloop van omstandigheden waar helaas niets meer aan te veranderen is. Maar jouw schuld is het zeker niet, hoe erg jouw gedachten nu vol zitten om maar een mogelijke verklaring te kunnen vinden. Hopelijk kun je het een plekje geven, maar dat kost waarschijnlijk tijd.

[Roos987]

@happy211 Dank je wel voor je reactie, erg fijn. Ze hebben hem inderdaad van te voren gecheckt op longen en hart en dat bleek goed te zijn. Het voelt inderdaad heel dubbel, maar uiteindelijk was de keuze om hem te castreren wel de juiste, het heeft alleen heel erg verkeerd uitgepakt. Ik ga het proberen een plekje te geven. 

[Kolino]

Ik vind de verklaring van de dierenarts dat de hechting misschien toch niet strak genoeg was of het hij zelf iets heeft kapot getrokken eigenlijk het meest geloofwaardige scenario. De rest verklaart het echt niet. Wat ik me afvraag, heeft de dierenarts wel een vochtinfuus aangehangen op het moment dat er veel bloedverlies was? Om het op te vangen. Dat ze hem open hebben moeten maken, dat had echt niet anders gekund, anders had hij doodgebloed. Dit is echt heel veel pech hebben, niks van wat je aandraagt doet mij vermoeden dat dit heeft meegespeeld. Natuurlijk heb je spijt als haren op je hoofd dat je hier voor hebt gekozen, want je bent je vriendje kwijt. Maar dit had je echt niet kunnen voorzien.

 

Dit is zo rot om mee te maken, die had ik maar's zijn zo venijnig. Wat ik zie gebeuren is dat een konijn dat veel bloed heeft verloren een 2e narcose krijgt, het punt is, die oude narcose zit nog in het lijf, ik weet zo de halfwaardetijd bij konijnen niet, dat gaat sowieso meerdere uren zijn. Dat stapelt en dat kan incl dat bloedverlies teveel worden, maar niets doen is ook een dood konijn. De dierenarts heeft daarin de juiste keuze gemaakt. Maar ik denk dat het wel goed is om naar het verloop te vragen, wat heb je allemaal gedaan en zijn er ergens dingen blijven liggen? Ik vind de controle wat matig als het bloedverlies pas geconstateerd wordt als hij eigenlijk naar huis mag. Dat geeft mij een gevoel dat ze hier niet alert op waren. Als je het nooit mee maakt en de praktijk door moet blijven draaien, dan ga je niet steeds kijken.

 

Je hoeft echt niet verder te zoeken naar oorzaken, als je het echt wilt weten moet je hem opgraven en ja dan moet de dierenarts alle organen bekijken etc. Het verhaal is plausibel, maar wel goed om een andere dierenarts naar het handelen te laten kijken. Ik denk wel dat het je rust geeft om te weten dat je er zelf niks aan had kunnen doen. Ik denk echt dat de hechting op de zaadleider is gesprongen. Wat ook kan, maar daar kom je niet achter, is dat er iets geraakt is inwendig. Er liggen wel wat dingen in dat gebied die je niet wilt raken. Ik kan me niet voorstellen dat de dierenarts dat niet gemerkt zou hebben. Ik denk echt dat het is wat de dierenarts aangeeft, dat was ook het eerste dat in mij op kwam.

[Roos987]

@Kolinoik denk ook dat wat de dierenarts heeft aangegeven, waarschijnlijk het probleem is geweest. Maar zoals jij ook al zegt kan ik er verdrietig van worden omdat ik het gevoel heb gehad dat de controle niet goed genoeg is geweest. Ik weet eigenlijk niet of ze een vochtinfuus heeft aangehangen, dit zou ik nog wel kunnen vragen. Ik denk ook dat een tweede narcose best veel is voor een konijn.

 

Ik ga hem denk ik niet opgraven, ook al voelt hij er misschien niks van, vind ik het toch vervelend om te doen. Het was volgens mij niet per se super veel bloedverlies, maar meer dat het niet stopte waardoor het steeds meer zou worden, heeft de dierenarts de keuze doen maken om toch weer te gaan opereren. Zoals ik aangaf ga ik de mail van de dierenarts wel nog even doorzetten naar een andere dierenarts.

 

Los van het schuldgevoel van de castratie heb ik alsnog veel spijt van het groene flesje, ook al heeft hem dit misschien niet zijn leven gekost, ik had er beter over na moeten denken. Ik hoop echt met heel mijn hart dat hij hiervan geen last heeft gehad. 

[To van de Veluwe]

5 uren geleden, Roos987 zei:

Los van het schuldgevoel van de castratie heb ik alsnog veel spijt van het groene flesje, ook al heeft hem dit misschien niet zijn leven gekost, ik had er beter over na moeten denken. Ik hoop echt met heel mijn hart dat hij hiervan geen last heeft gehad. 

Dat zal echt de reden niet geweest zijn. Je moet eens kijken in de natuur waar beesten water uit drinken. Als ik zie waar onze kat soms uitdrinkt. Bijv. uit een emmer met wilgentakken en die emmer is ook niet schoon. Konijnen van mij dronken pas van de tegels omdat er regenwater in stond. 

Ik zou voortaan een bakje nemen voor water. Kun je beter schoonmaken en is voor een konijn fijner om uit te drinken.

Geen schuldgevoel hebben. Dat is niet nodig.

[bobbyonthefloor]

Wat verdrietig allemaal. Ik heb niets toe te voegen voor nu.

Wil je alleen sterkte wensen.

[Roos987]

@To van de Veluwe dank je wel voor je reactie, stelt toch weer een beetje gerust. 

[Roos987]

@bobbyonthefloor dank je wel voor je reactie, heel lief! 

[knaagjeknabbelsuddenly]

Wat vreselijk. Maar jij kon er niks aan doen. Ik wil je heel veel sterkte wensen.

[Roos987]

@knaagjeknabbelsuddenly@bobbyonthefloordank@knaagjeknabbelsuddenly@bobbyonthefloordank jullie wel, erg lief! 

4 januari aangepast door Roos987

[Bobbi_]

Wat een verdriet, heel veel sterkte!

Ik herken je schuldgevoel wel hoor. Wij hadden onze voedster laten steriliseren waarna zij ook hele nare complicaties kreeg. Het heeft bij ons konijntje heel lang geduurd, maar ze is er gelukkig van hersteld. Maar dat schuldgevoel na de operatie zal ik nooit meer vergeten en is vreselijk. Wij waren ervan overtuigd dat ons konijntje er niet bovenop zou komen, en ik dacht alleen maar “hadden we maar niet”, “wat als” en 100 gedachtes met mogelijke oorzaken. Maar je hebt het beste gewild voor je konijntje en kan er niks aan doen. Achteraf ga je altijd denken waarom heb ik dit of dat nou wel of niet gedaan. Maar je hebt er niks aan. Ik hoop dat je het los kan laten en met een fijn gevoel aan je konijntje kan terugdenken. Aan de mooie herinneringen en niet alleen aan hoe het is afgelopen. Want er was natuurlijk veel meer dan dat ❤️