Oorontsteking en lichte longontsteking (met een fataal einde)

[Dee_Dee]

Ik vertel even mijn verhaal hier in de hoop dat het misschien iemand helpt. Ik zal wel alvast de uitkomst verklappen en dat is dat DikkieDik het niet overleefd heeft. (En dat doet pijn.)

 

Mijn kleine mutstebal, mijn zorgekindje, ging vorige week maandag weer niet eten. Voor de 3e keer in 5-8 maanden tijd. De voorlaatste keer had ik al met mijzelf afgesproken dat als dit nog een keer keer zou gebeuren, ik verder onderzoek zou willen laten uitvoeren. 

 

De eerste keer was op Pinksteren: ze had lichte verhoging, maar verder konden ze niets vinden aan het gebit, wel oorsmeer in de oren (maar niet extreem), licht afgevallen, wat klopte, want ik gaf minder biks omdat ze bij controle in mei juist was aangekomen (>4kg). De tweede keer was in juli, wederom lichte verhoging en oorsmeer, weer wat afgevallen. En nu afgelopen dinsdag bleek ze koorts te hebben van 41, weer wat afgevallen te zijn (ondanks dat ik haar weer meer biks gaf). Vooral deze koorts vond de DA erg zorgelijk. Toen ik verder onderzoek ook opperde, gaf ze eerlijk toe dat ze daar onvoldoende kennis over konijnen voor hadden, dus belde ze met Dierenkliniek Wilhelminapark voor consult. Deze vonden het ook zorgelijk klinken, dus kon ik dezelfde dag terecht. Alleen 1 klein probleempje: ik heb geen auto en als ik zou reizen met het OV was ik circa 2 uur onderweg. Gelukkig was (met uitzondering en omdat het spoed was) de dierenambulance bereid me te brengen (tegen kosten). Alleen zou ik op eigen houtje weer terug moeten. Dat vond ik niet erg; belangrijkste was dat ze daar snel heen kon.

 

Eenmaal daar aangekomen werd DikkieDik goed onderzocht (ongeveer een uur) en was haar koorts gelukkig gezakt naar 40 graden. Bij het bekijken van de oren zag de DA toch ergens in de diepte pus, in beide oren. (Terwijl de maanden daarvoor er niets gezien was, en ik tussendoor nog Otoclean had gegeven). Dus dat zou eventueel de verhoging verklaren, maar ik wilde toch graag ook verder kijken om bepaalde dingen uitsluiten, dus werd er een röntgenfoto gemaakt. Direct, zonder narcose. Daarop zag de DA een sluiering in de longen, maar wilde ze graag nog aan een expert vragen. Ook heb ik bloedonderzoek laten uitvoeren, om echt alles even te controleren.

Plan van aanpak: DikkieDik's oren werden schoongemaakt en ze zou een antibiotica prik krijgen. Ze zou 1 dag daar blijven, wat ik heel fijn vond. De week daarop zouden opnieuw de oren uitgespoten worden en zou ze de 2e antibiotica prik krijgen. 

 

Gelukkig kon ik de volgende dag iemand vinden die met mij meereed naar Utrecht om haar op te halen. Eenmaal thuis was ze erg actief. Dit was ik helemaal niet gewend; normaal na zo'n ingreep was ze rustig, bangig. Ze at weliswaar geen hooi (strengetje hier en daar), maar at wel de groente die ik gaf en haar biks, dus ik maakte me weinig zorgen.

 

Op advies van de DA hield ik haar binnen. Normaal als ik zie dat het beter gaat laat ik haar en Murphy vaak alweer naar buiten (meestal na circa 3-4 dagen). Dat geeft haar namelijk minder stress. Mijn ervaring was dat als ik haar binnenhoudt, ze gestresst bleef. Dus dan at ze niet, omdat ze mij hoorde (ookal had ik mijzelf "verbannen" naar boven). Maar eenmaal buiten (dus van mij weg) at ze wel. Maar nu hield ik haar binnen en via de camera's hield ik ze in de gaten om te zien wat ze deed. 

 

Het bloedonderzoek was goed, althans geen rare uitslagen. De expert had aangegeven dat de sluiering waarschijnlijk op een longontsteking zou duiden, maar doordat ze antibiotica kreeg zou dat hiermee ook behandeld worden. 

 

Het leek goed te gaan, tot de zondagochtend. Ik wilde haar haar metacam geven, verstopt op een meadow loop. Maar ze wilde het niet aanpakken en rende weg. Dus ik wist dat het niet goed zat.

In retrospect is het ineens heel snel gegaan. 

Zo rende ze nog van me weg en zo zat ze ineens stil en teruggetrokken in de kattenbak of in een hoekje. Via de camera's zag ik dat. Dus begon ik met dwangvoeren. De eerste paar keer maakte ze nog van die kauw bewegingen. Maar in de avond kon ik haar zonder problemen optillen: ze rende niet meer weg en deed ook geen poging meer om te vluchten. Alarmbellen begonnen te rinkelen. Toen ik zag dat het dwangvoer meer uit haar bekje liep (en dat ze niet meer die kauwbewegingen maakte), heb ik de spoeddienst van mijn regio gebeld. Het was al 21.00 en op de website van de Wilhelminakliniek las ik dat ik eerst de dienst hier zou moeten bellen. 

 

Eenmaal bij de spoed aangekomen (om 23.15, want ik stond bijna een uur in de wacht) konden ze weinig doen. DikkieDik had weer verhoging (40 graden) ondanks de metacam. Ze hebben haar vocht gegeven en weer iets om de darmen te stimuleren. De spoed in Utrecht zou beter zijn, maar wat ik zei: hoe kom ik daar als ik geen auto heb (en zelf al 6 jaar niet autogereden heb, dus een auto huren ook niet echt een goed en veilig idee is) en niemand in de buurt die mij zou kunnen brengen?

Eenmaal thuis verstopte ze zich achter de bank. Op een gegeven moment kwam Murphy van achter de bank, nadat hij haar had gelikt, stampte en keek me aan. Dus ik dacht, crap, ze is toch niet overleden? Maar dat was niet het geval. 

 

Die nacht heb ik elke 4 uur gedwangvoerd. Gelijk om 9.00 belde ik de Wilhelminakliniek en mocht ik haar komen brengen. Maar weer transportproblemen, de taxi zou €150,- kosten, maar het OV €20,-. Dus zou het een reis worden met de trein, bus en bus. Toen ik de bus in stapte, maakte DikkieDik heel veel kabaal. Ik ging er vanuit dat ze deed wat ze altijd deed: graven in het hok omdat ze eruit wilde. Maar dat was het niet. Ik vermoed dat ze een insult had en is overleden. Ik kwam er achter in de bus en ik was een beetje beduusd, dus ik heb de reis wel afgemaakt. Ik had de kliniek gebeld en ik zou in de eerste instantie haar daar laten cremeren. Maar eenmaal daar aangekomen heb ik haar weer meegenomen om haar hier te laten cremeren. 

De DA was ook verbaasd dat het ineens zo slecht ging, maar we zouden niet kunnen weten wat er nu precies is gebeurd.

 

Het gevaarlijke is nu de wat als-gedachten. Ik probeer deze niet al te veel ruimte te geven. 

17 oktober 2023 aangepast door Dee_Dee
Spelling

[bobbyonthefloor]

De gedachte wat als daar zijn veel mensen heel goed in, inclusief ikzelf. Het levert meestal niets positiefs op, wel vele frustraties is mijn ervaring.

In mijn ogen ben jij tot het uiterste gegaan. Wat moet het een uitputtingsslag voor jou geweest zijn zeg. Daar heb ik heel veel respect voor.

Ik wens je heel veel sterkte.

[Cheeta26]

Heel veel sterkte met je verlies!

[Annasbeestenbende]

Heel veel sterkte ❤️

[mammafelina]

Ik snap de wat als gedachten heel goed. Ben er zelf ook goed in om mezelf daar helemaal gek mee te maken.

 

Je hoeft jezelf absoluut geen verwijten te maken, je hebt haar alles gegeven wat je kon ❤️

Heel veel sterkte met het verlies van Dikkie dik 😘

[bunnyempress]

Volgens mij heb je alles gedaan wat je kon. Als er geen aanleiding is tot opname, omdat de gezondheid lijkt te verbeteren, dan gaan ze dat ook niet doen.

Je weet ook niet of dat wel meer had geboden, want de weg die we niet kiezen, daar ligt iets wat we niet weten. Misschien was ze dan in Utrecht weggekwijnd vanwege dat ze jou, haar maatje en haar vaste stek miste. Als de DA het ook niet had zien aankomen, hoe had jij het dan moeten zien? Wees lief voor jezelf ❤️

 

Als het lichaam op is, dan is vaak een ontsteking de boosdoener. Dat zie je bij mensen helaas ook heel vaak. De koorts is dan opeens heftig en te zwaar voor het lichaam, de antibiotica lijken hun werk maar matig te doen, soms is er zelfs best een behoorlijke opleving en dan opeens glipt iemand er tussen uit. Dat geeft een enorm machteloos gevoel, maar op is op. Daar valt niet tegen op te boksen, al zouden we dat zo graag willen.

 

Sterkte nogmaals.

17 oktober 2023 aangepast door bunnyempress

[Kolino]

Wat een rot verhaal, maar je kunt niet zeggen dat je niet alles hebt gedaan wat binnen jouw macht lag. Ik ken dat met geen vervoer hebben.

 

Ik zit te denken of er ergens in haar lijf meer abcessen hebben kunnen zitten die kapot zijn gegaan, maar je hebt een full-body röntgen gedaan? Toch vermoed ik dat het lijf de strijd tegen de bacteriën heeft verloren. Maar ik weet niet wat je daar tegen had kunnen doen. Je hebt zo veel gedaan! Wat je omschrijft klinkt als een konijn die dood gaat, dan gaan ze ineens heel raar wild doen. Ik heb dat met een van mijn konijnen ook gehad en ik wist, jij gaat nu dood en ik kan niks meer doen.

 

Omwille van anderen die dit topic ooit vinden, de oorsmeer, was dat gewone oorsmeer of had het met oormijt te maken?

 

Natuurlijk wil ik je ook nog heel veel sterkte wensen, dat je ondanks je verdriet nog aan andere mensen denkt, vind ik te prijzen. Eigenlijk roept het bij mij een gevoel op van, waren er maar meer dierenartsen die zich interesseren voor konijnen, zodat we geen ellenlange reizen naar Utrecht hoeven maken.

[Dee_Dee]

2 uren geleden, Kolino zei:

Wat een rot verhaal, maar je kunt niet zeggen dat je niet alles hebt gedaan wat binnen jouw macht lag. Ik ken dat met geen vervoer hebben.

 

Ik zit te denken of er ergens in haar lijf meer abcessen hebben kunnen zitten die kapot zijn gegaan, maar je hebt een full-body röntgen gedaan? Toch vermoed ik dat het lijf de strijd tegen de bacteriën heeft verloren. Maar ik weet niet wat je daar tegen had kunnen doen. Je hebt zo veel gedaan! Wat je omschrijft klinkt als een konijn die dood gaat, dan gaan ze ineens heel raar wild doen. Ik heb dat met een van mijn konijnen ook gehad en ik wist, jij gaat nu dood en ik kan niks meer doen.

 

Omwille van anderen die dit topic ooit vinden, de oorsmeer, was dat gewone oorsmeer of had het met oormijt te maken?

 

Natuurlijk wil ik je ook nog heel veel sterkte wensen, dat je ondanks je verdriet nog aan andere mensen denkt, vind ik te prijzen. Eigenlijk roept het bij mij een gevoel op van, waren er maar meer dierenartsen die zich interesseren voor konijnen, zodat we geen ellenlange reizen naar Utrecht hoeven maken.

Bedankt 🙂

 

Het was "gewone" oorsmeer, niet veroorzaakt door mijten. Maar mocht inderdaad iemand ook een konijn krijgen die last heeft van overmatige oorsmeer/oorsmeer die er niet uit komt. Het blijkt dat er ook iets anders voor is dan Otoclean. Otoclean mag je alleen gebruiken als er daadwerkelijk oorsmeer zit, anders kan dat weer problemen veroorzaken. Bij de Wilhelminakliniek zeiden ze dat je ook een op parafine-gebaseerd middel kan gebruiken om het oorsmeer soepel te houden. 

 

Er zijn 2 röntgen gemaakt: een vanaf de rug en de ander vanaf de borst en daar was alleen gas in de darmen te zien (wat logisch was) en die sluiering in de longen. 

 

Maar inderdaad, als de Wilhelminakliniek nu een dependance zou maken op verschillende plekken (Rotterdam, Den Haag, Zwolle of iets dergelijks) zou heel erg helpen qua reizen. Daarentegen meer dierenartsen die meer van konijnen weten zou ook heel erg fijn zijn. De DA van de Wilhelminakliniek had bijv gelijk al zoiets van ze ademt wel heel snel (en dat klopte achteraf met de longontsteking), maar de DA's hier hadden dat gemist. 😞 

[Dee_Dee]

Bedankt iedereen! 🙂 

 

Waar ik vooral een beetje mee worstel is: had ik bij de 2e keer koorts en niet-eten in juli al moeten vragen om meer onderzoek. Ik weet het, koffiedik kijken; achteraf gezien etc. Maar ik weet voor een eventuele volgende keer dat dit gebeurt, ik wel gelijk aan de bel trek! 

[MarieElsa]

Oh wat vreselijk, heel veel sterkte ❤️ probeer niet te veel wat als te denken, je hebt gedaan wat je kon. Zeker bij konijnen is het heel moeilijk om uit te vogelen wat er nou precies aan de hand is.

 

[Kolino]

Ik snap je worsteling, maar je bent naar de dierenarts gegaan, de dierenarts zou meer onderzoek moeten voorstellen, niet jij. Zij hebben daar voor geleerd en ze worden er voor betaald! Het feit is, konijnen komen amper aan bod tijdens de opleiding en daar zit het probleem.

 

Natuurlijk denk je, de volgende keer ga ik harder pushen, maar eigenlijk zou dat niet nodig moeten zijn. Ik zit te denken wat ik anders gedaan zou hebben, met de oren, misschien toch de röntgen toen het niet weg bleek. Maar dat is omdat ik weet dat konijnen een röntgen nodig hebben om bepaalde ontstekingen in het oorgebied vast te stellen. Dit zijn dingen die een dierenarts hoort te weten, je moet niet als konijnenbaas de taak van de dierenarts over moeten nemen.

 

Ik vind echt dat je hebt gedaan wat je kon, de what if's horen bij het rouwproces, die mogen er ook zijn, als je daarna maar weer terugkeert naar de realiteit. Ik vind het moeilijk om het zo te verwoorden, maar ze is er niet meer en hoeveel gedachten je er ook bij krijgt, ze komt nooit meer terug 😞 Ik heb het ook nog wel eens en voor mij is het al een paar jaar geleden, soms overvalt het je, of wordt het getriggerd door een verhaal van een ander konijn. Maar dit is wel iets wat bij rouwen en verlies hoort.  

[Lienappelsien]

Verdrietig dat ze het niet heeft gered!
 

De ‘wat als’-vragen horen er inderdaad vaak bij. Maar je had dit niet kunnen voorkomen. Ik vind het knap wat je allemaal voor haar hebt gedaan. Je bent zelfs naar Wilheminapark geweest (en dat is dé plek), je hebt zelfs, op kosten, de dierenambulance kunnen regelen, je bent later rond middernacht bij de spoeddienst geweest, en je was nog een keer onderweg naar Wilheminapark. Dan heb je héél veel voor je konijn over en heb je er echt alles aan gedaan. Thuis heb je haar ook heel goed verzorgd. Helaas redden ze het soms niet, ondanks alle expertise en goede verzorging. Dan kunnen ze niet meer beter worden.

 

Wat zal het een schok zijn geweest om in de bus te ontdekken dat ze dood is… De rillingen lopen al over mijn rug als ik er aan denk. Ik snap dat je beduusd was en niet wist wat je moest doen. Goed dat je de dierenarts toen nog hebt gesproken, dat is voor jezelf ‘prettig’ om er over te hebben wat er nou gebeurd is. Nou ja, helemaal niet ‘prettig’ natuurlijk! Maar je begrijpt vast wat ik bedoel. 
 

Sterkte.

[Dee_Dee]

Quote

 

Bedankt iedereen 🙂 ik ben het met @Kolino eens dat de DA zelf aan de bel had moeten trekken, vooral na de 2e keer.
Ik weet niet of het komt omdat ze weinig ervaring hebben met konijnen, of dat ik elke keer een andere DA heb, maar ik hoop dat als een volgende keer mijn spidey-sense afga (dat was ergens in mei), ik gelijk maar op een of andere manier naar het Wilhelminapark gaat. 

 

Als vergelijking: als jij als patiënt een bepaalde ziekte/aandoening hebt, weet je op een gegeven moment meer dan de HA. Logisch, HA is allround, dus kan geen specialist zijn. Nadeel, HA gebruikt de standaard protocollen. Specialist weet evt. wat betere of andere mogelijkheden zijn. Ik denk dat ik de DA op het gebied van konijnen maar zo ga zien. 

[To van de Veluwe]

Ik vind het ongelooflijk wat je allemaal voor je konijn gedaan hebt. Ik neem 100 petjes voor af. Sterkte.