Vragen voedster castreren

[Marcovka2]

Ik heb een paar vragen over castratie van een voedster. Zijn vast al ergens besproken hier op het forum.

 

Heeft het veel zin om een voedster van 3 jaar te castreren? Wordt dan de kans op baarmoederhalskanker ook nog beduidend minder? En wordt het hormonale gedrag ook minder? Of is dit al zo ingebakken dat het weinig veranderd.

Ik heb nml begrepen dat je dit het beste voor de leeftijd van 2 jaar doet.

 

Als ik dit doe wil ik haar het liefste even binnen houden om bij te laten komen. Kun je haar dan na enkele weken weer buiten zetten? Ze heeft nu al een dikke vacht.

 

[happy211]

De reden dat het het beste voor 2 jaar kan, heeft voornamelijk te maken dat de operatie dan wat minder zwaar is. Hoe ouder de voedster, hoe meer buikvet ze krijgt wat de operatie lastiger kan maken.

Een voedster van 3 jaar laten castreren is een goed idee, want het risico op baarmoederkanker is vrij hoog vanaf een leeftijd van 4 jaar. Omdat de baarmoeder volledig wordt verwijderd bij castratie, kan dat niet meer voorkomen. De kans op hormonaal gedrag zoals schijnzwangerschap is ook een stuk kleiner. De hormonen worden ook in andere delen van het lichaam aangemaakt, en bijvoorbeeld dominantie kan ook gewoon het karakter van de voedster zijn, maar vaak is het wel een stuk minder.

 

Het is verstandig om haar in ieder geval de eerste nacht na de ingreep binnen te houden, omdat ze door de narcose hun eigen lichaamswarmte minder goed kunnen regelen. Als je ervoor kiest om haar nog langer binnen te houden, zorg dan dat ze in ieder geval niet langer dan 10 dagen binnen zit zodat ze haar wintervacht behoudt.

 

Denk er ook al even over na of jouw koppel samen laat of tijdelijk uit elkaar haalt en later opnieuw koppelt. Over het algemeen is het advies: laat ze samen. Dan hebben ze steun aan elkaar bij de dierenarts en voorkom je gedoe met herkoppelen. Maar niet alle voor alle koppels werkt dit. Soms kan de partner bijvoorbeeld gaan klieren, doordat de voedster nu wat zwakker is en hij hogerop wil komen in de rangorde. Als hij veel gaat jagen of rijden, dan kun je ze het beste scheiden zodat ze rustig kan herstellen. Je kent jouw eigen konijnen het beste, en kunt dus het beste een inschatting maken hoe jouw konijnen hiermee om zullen gaan.

 

In dit artikel kun je nog meer informatie vinden:

https://www.bunnybunch.nl/informatie/castratie-en-sterilisatie-bij-konijnen

 

[Evee]

Die leeftijd van tussen de 6 maanden en 2 jaar is de meest ideale optie. Als je dus vrij de keuze hebt, kies dan in die leeftijd een moment om ze te laten castreren. Dan is de ingreep namelijk het makkelijkst uit te voeren voor de dierenarts. De dames zijn dan genoeg volgroeid, maar hebben nog niet veel buikvet. Daardoor is de ingreep het "lichtst" op die leeftijd. Als je dus de operatie zo makkelijk mogelijk kan laten verlopen door in die leeftijd een moment daarvoor te kiezen, is dat wat we aanraden. 

 

Maar dat wil zeker niet zeggen dat je ze later niet meer moet laten castreren hoor! Juist op oudere leeftijd is de kans groter dat er problemen op doen.  Je weet natuurlijk niet of jouw konijn het zou krijgen, volgens mij is het iets van 60% van de voedsters boven de 5 jaar die baarmoeder kanker krijgen.  De kans op baarmoederkanker is als je baarmoeder en eierstokken weg laat halen geminimaliseerd tot 0%. Daar maakt het dus zeker te weten verschil in. De operatie en het herstel kan wat zwaarder zijn op latere leeftijd, maar dat heeft er ook mee te maken hoe fit jouw dame is.  Als ze gewoon gezond is, is het prima te doen hoor! Wat je vaak ziet is dat dames op leeftijd pas gecastreerd worden als er al problemen met de voortplantingsorganen zijn, en dat maakt zo een operatie natuurlijk ook al lastiger, omdat ze er al niet fit in gaan. 

 

Mijn ervaring is dat het hormonale gedrag minder wordt. Niet alle hormonen worden aangemaakt in de voortplantingsorganen dus het is niet zo dat je helemaal niets meer ziet. Maar ze zijn vaak wat stabieler, gelijkmatiger van karakter. Geen/minder schijnzwangerschappen. 

 

Je zit nu met wintervacht. De eerste nacht na de ingreep moet je haar binnen houden ivm dat ze moeite hebben de eigen lichaamstemperatuur op peil te houden. Daarna kan ze weer naar buiten. Ik hou altijd het moment van weer goed zelfstandig eten en keutelen er voor aan. Meestal is dat 2-3 dagen binnen, en dan weer naar buiten. Als er complicaties zijn, kan het zijn dat je ze langer binnen moet houden. Als het gaat, probeer ze dan niet langer dan 7-10 dagen binnen te houden, daarna verliezen ze namelijk echt de wintervacht, zoals in het bericht hiervoor ook al vermeld werd. 

 

[Marcovka2]

23 uren geleden, happy211 zei:

Het is verstandig om haar in ieder geval de eerste nacht na de ingreep binnen te houden, omdat ze door de narcose hun eigen lichaamswarmte minder goed kunnen regelen. Als je ervoor kiest om haar nog langer binnen te houden, zorg dan dat ze in ieder geval niet langer dan 10 dagen binnen zit zodat ze haar wintervacht behoudt.

 

Denk er ook al even over na of jouw koppel samen laat of tijdelijk uit elkaar haalt en later opnieuw koppelt. Over het algemeen is het advies: laat ze samen. Dan hebben ze steun aan elkaar bij de dierenarts en voorkom je gedoe met herkoppelen. Maar niet alle voor alle koppels werkt dit. Soms kan de partner bijvoorbeeld gaan klieren, doordat de voedster nu wat zwakker is en hij hogerop wil komen in de rangorde. Als hij veel gaat jagen of rijden, dan kun je ze het beste scheiden zodat ze rustig kan herstellen. Je kent jouw eigen konijnen het beste, en kunt dus het beste een inschatting maken hoe jouw konijnen hiermee om zullen gaan.

 

In dit artikel kun je nog meer informatie vinden:

https://www.bunnybunch.nl/informatie/castratie-en-sterilisatie-bij-konijnen

 

 

Het punt is dat mijn koppel nu al 2 weken gescheiden zit omdat ze plots gingen vechten. Waarschijnlijk door hormonaal gedrag van de voedster. Ik kan ze wel (proberen te) herkoppelen maar de kans dat het weer gebeurd is aanwezig. Een castratie zou kunnen helpen.

Een van mijn redenen om het niet te doen was dat ze zo'n goed koppel vormen en ik dat niet wou verpesten door haar weg te halen. Nu is het al verpest dus is dat geen reden meer. Ook moest ik het vertrouwen bij mijn rammetje na de castratie weer helemaal herstellen. Dat heeft best lang geduurd. Ik ben bang dat dit met haar weer gebeurd.

 

In die link staat: "Het karakter kan heel positief veranderen maar helaas komt het in een aantal gevallen voor dat het juist negatief verandert". In wat voor zin negatief?

 

11 oktober 2023 aangepast door Marcovka2
iets vergeten

[Marcovka2]

13 uren geleden, Evee zei:

Die leeftijd van tussen de 6 maanden en 2 jaar is de meest ideale optie. Als je dus vrij de keuze hebt, kies dan in die leeftijd een moment om ze te laten castreren. Dan is de ingreep namelijk het makkelijkst uit te voeren voor de dierenarts. De dames zijn dan genoeg volgroeid, maar hebben nog niet veel buikvet. Daardoor is de ingreep het "lichtst" op die leeftijd. Als je dus de operatie zo makkelijk mogelijk kan laten verlopen door in die leeftijd een moment daarvoor te kiezen, is dat wat we aanraden. 

 

Maar dat wil zeker niet zeggen dat je ze later niet meer moet laten castreren hoor! Juist op oudere leeftijd is de kans groter dat er problemen op doen.  Je weet natuurlijk niet of jouw konijn het zou krijgen, volgens mij is het iets van 60% van de voedsters boven de 5 jaar die baarmoeder kanker krijgen.  De kans op baarmoederkanker is als je baarmoeder en eierstokken weg laat halen geminimaliseerd tot 0%. Daar maakt het dus zeker te weten verschil in. De operatie en het herstel kan wat zwaarder zijn op latere leeftijd, maar dat heeft er ook mee te maken hoe fit jouw dame is.  Als ze gewoon gezond is, is het prima te doen hoor! Wat je vaak ziet is dat dames op leeftijd pas gecastreerd worden als er al problemen met de voortplantingsorganen zijn, en dat maakt zo een operatie natuurlijk ook al lastiger, omdat ze er al niet fit in gaan. 

 

Mijn ervaring is dat het hormonale gedrag minder wordt. Niet alle hormonen worden aangemaakt in de voortplantingsorganen dus het is niet zo dat je helemaal niets meer ziet. Maar ze zijn vaak wat stabieler, gelijkmatiger van karakter. Geen/minder schijnzwangerschappen. 

 

Je zit nu met wintervacht. De eerste nacht na de ingreep moet je haar binnen houden ivm dat ze moeite hebben de eigen lichaamstemperatuur op peil te houden. Daarna kan ze weer naar buiten. Ik hou altijd het moment van weer goed zelfstandig eten en keutelen er voor aan. Meestal is dat 2-3 dagen binnen, en dan weer naar buiten. Als er complicaties zijn, kan het zijn dat je ze langer binnen moet houden. Als het gaat, probeer ze dan niet langer dan 7-10 dagen binnen te houden, daarna verliezen ze namelijk echt de wintervacht, zoals in het bericht hiervoor ook al vermeld werd. 

 

Ja het is een lastige keuze. Ik snap dat de kans op baarmoederkanker 0% wordt als die wordt verwijderd. Maar je weet nooit of ze het krijgt. Maar 60% kans is wel erg hoog.

Alleen wat het effect op haar gedrag is, dat weet ik pas achteraf.

 

Ze is een fitte voedster. Het zou mij niet verbazen als ze een paar dagen later alweer volop aan het verbouwen is😁

 

Als ik het doe, dan zet ik haar een paar dagen in de woonkamer in een kleinere kooi. Ik zal dan zorgen dat ik thuis ben. Totdat ik zie dat ze weer de oude is en zet haar dan buiten op de veranda in een konijnenkooi met rennetje voor een paar weken. En dan weer herkoppelen met het rammetje die ondertussen het rijk voor zichzelf heeft. Ik moet ze dan alleen in een neutrale ruimte koppelen en laten zitten voor een tijdje en dat is lastig. Ik heb buiten weinig opties over. Dan moet ik ze in de garage zetten waar weinig daglicht is. En misschien slaagt de koppeling niet...

 

[Evee]

Er zijn een paar gevallen bekend waarin castratie geen effect had, of voedsters juist knorriger werden. Dat komt zelden voor. Maar het kan wel. Ik heb al heel wat dames laten helpen, en heb het zelf 1x gehad. Dat het voor de castratie een rustig, gewoon normaal lief konijn was, en ze na de castratie echt pittig en knorrig werd. Het komt niet zo veel voor, maar omdat we wel eerlijke informatie willen geven, staat het er dus wel bij vermeld. Hormonen doen veel in een lichaam, meer dan wij ons realiseren. Met castratie haal je ook niet alles weg. Hormonen worden op meerdere plekken in het lichaam aangemaakt. Het is dus ook niet dat je een soort lege huls van een konijn overhoud na castratie. In de praktijk is het meestal zo dat de scherpe randjes er af gaan. De kans is niet groot dat een pittige voedster na castratie opeens een mak lammetje is, of het makke lammetje een pittige dame is. Maar het kan wel. Hormonen doen veel in het lijf en hebben ook invloed op emoties.

 

Als oplossing voor ruzie, zou ik castratie niet zo snel aanraden. Als ze elkaar echt niet mogen, is de kans klein dat dat na castratie opeens wel zo is. Om baarmoederproblemen te voorkomen zou ik het wel adviseren. Vaak zie je ook wel positieve invloed op territoriaal plassen en dat soort gedrag. Minder / geen schijnzwangerschappen.

[Marcovka2]

Mij werd het wel aangeraden door een konijnengedragsdeskundige als een van de beste opties. Mijn konijntjes waren 2 jaar een stabiel koppel. Altijd samen. Nu plots niet meer. Herkoppelen zouden we kunnen proberen maar de kans dat het weer fout loopt is aanwezig. Daarin zou castratie van mevrouw een hogere kans geven op een stabiel koppel. Ook omdat ze al zo lang samen waren. Maar wat de uitkomst van een herkoppeling is, is onzeker. Als ik nu zo de reactie op elkaar zie als ik ze bij de tralies laat kan ik er weinig van zeggen. Soms besnuffelen ze elkaar alleen, maar meestal proberen ze elkaar vrij venijnig in de neus te bijten door te tralies. Ik denk dat het niet meer gaat werken tussen die twee.

 

Ik begin zelfs dingen te denken die ik vroeger voor onmogelijk hield: eentje afstaan en eentje een nieuw vriendje? Zodat beiden nog kans hebben op een beter leven met een ander konijn. Maar ik kan niet kiezen voor een van hen. Dus beide omruilen voor een koppel, of toch proberen er nog iets van te maken. Ik kan proberen te koppelen op neutraal terrein zoals ik eerder gedaan heb. Of toch eerst voedstertje castreren, verzorgen, ondertussen rammetje alleen in de tuin houden en als ze dan na weken eindelijk bij elkaar kunnen erachter komen dat het toch niet werkt tussen die twee...

Of beide een nieuw vriendje. Het zou kunnen qua ruimte, maar twee koppels gescheiden in de tuin lijkt me niet zo verstandig. Dan blijven ze elkaar zoeken volgens mij, zoals ze nu ook doen. Ze horen en ruiken elkaar dan toch.

 

[bunnyempress]

Even voor de beeldvorming:

Je denkt dat de koppeling is geknapt, maar een langdurige koppeling die opeens breekt is niet heel erg gebruikelijk. Vaak zijn dan de redenen: jong gekoppeld (ene konijn gaat nu door de puberteit en pikt het andere konijn niet meer), ziekte (1 van beide is ziek en de ander probeert het over te nemen), opeens reuk/geur verandering of het ruiken van een ander konijn (tweedehands speelgoed) of bijv. schijnzwanger.

 

Als je voedster 3 is, hoe oud je ram dan? Heb je signalen van schijnzwangerschap of ziekte opgemerkt of iets anders aan aanleiding? Wat heb je gemerkt aan gevecht? Wie is normaal degene die dominant is?

 

Ons dominatie-verhaal

Hier zijn ze nu 10 maanden een stabiel koppel. Hij is geschat 1 jaar en 4 maanden en zij 2 jaar en 2 maanden. Alleen denken we dat die schattingen misschien niet super kloppen en dat beide toch iets jonger zijn. Zij is dominant. Ze kwamen in december, dus toen hebben ze hier eerst ff gereden inclusief haarverlies, over wie de baas was in de nieuwe ruimte. Toen in februari merkte ik dat de voedster de ram zat uit te dagen. Staartje omhoog. Hem verleiden om te rijden op haar en dan terugpakken natuurlijk, want ze was toch de baas.  Dus het idee van het asiel om in mei/juni te castreren hebben we losgelaten en zij is in februari gecastreerd. Dierenarts gaf aan dat ze voor valentijn adviseren met konijnen, vanwege de lente hormonen. Toen ergens in augustus nogmaals dominantie gemopper, want hij zit nu in de puberteit. Alleen wist hij niet echt wat hij aan het doen was, dus dat was proberen te rijden en dan haar kop likken enzo. Op een gegeven moment had ze er genoeg van en toen heeft ze hem op zijn kop teruggepakt. Geen haarverlies deze keer en het is nu weer kleffies met elkaar. Ik verwacht mogelijk dat hij nog wel weer opnieuw een poging zal doen, maar zolang er geen wonden zijn en zelfs geen haarverlies, probeer ik me daar geen zorgen over te maken.

 

Daarnaast heb je ze nu uit elkaar gehaald, wat veilig is als het gevecht idd is uitgelopen op wonden of echt aggressief gedrag zoals grommen of angstig gedrag zoals niet meer eten en/of drinken. Alleen kunnen ze elkaar toch zien? Dat kan alsnog frustratie geven, dus wordt er normaal aangeraden om te zorgen dat ze elkaar echt niet kunnen zien, horen of ruiken. Dan komen de hormonen en alles pas tot rust. Anders is een poging tot herkoppeling zinloos.

 

Ik kan me voorstellen dat je je aardig zorgen maakt over een juiste oplossing, vandaar zoveel vragen in mijn post. Het is niet leuk om voor zo'n situatie te komen te staan. Alleen blijft het bij mij een beetje een raadsel waarom dit nu zo is gelopen, dus heb ik nog hoop dat er iets uit kan komen om deze situatie te redden.

[MarieElsa]

Hier heeft de castratie van mijn voedsters heel positief uitgepakt. Ik heb ze wel op jonge leeftijd al laten casteren (rond 1 jaar), het herstel was van de 1 makkelijk en van de ander wat moeizaam (die was ook schijnzwanger dus dat ging niet lekker na de operatie). Maar ik ben er heel blij mee geweest. Hun karakter was niet echt veranderd erdoor, maar ze zijn een stuk gemoedelijker geworden. Niet meer op elkaar rijden etc, echt het hormonale gedrag was verdwenen daarna. 

 

Je weet natuurlijk nooit hoe het bij jouw voedster uitpakt, maar gezien de bovengenoemde gezondheidsvoordelen zou ik het zeker doen.

[Marcovka2]

Het is mij een groot mysterie wat er is gebeurd tussen die twee. Toen ik naar mijn werk ging was alles nog goed, toen ik thuis kwam lag het hele verblijf overhoop met overal plukken haar en was het rammetje helemaal gestressed. Er is geen teken van ziekte ze zijn beide hyperactief en eten / keutelen goed. Ze was niet schijnzwanger, of althans vertoonde niet dat gedrag. 

 

Ik heb ze toen nog uren bij elkaar gelaten omdat ik dacht dat de bui wel weer over zou gaan, maar zij bleef hem achtervolgen dus heb ik ze gescheiden. Hij was namelijk heel erg bang en ik twijfelde of hij wel at en dronk. Nadat ik ze gescheiden had ging het langzaam weer beter met hem. Misschien was hij even niet lekker en heeft ze daar misbruik van gemaakt. Ik heb echt geen idee. Jammer dat ik geen camera heb daar.

Ik denk alleen dat het fout was ze bij elkaar te laten, daardoor zijn ze geconditioneerd geraakt zo op elkaar te reageren.

 

Sindsdien proberen ze elkaar steeds op te zoeken. Ze kunnen alleen bij elkaars tralies als ik ze uit de kooi laat en proberen dan in elkaars neus te bijten. Zij gromt daar vaak bij. Als ik mijn vinger door de tralies steek reageren ze daar niet op, dus het is echt gericht op de ander.

 

Ik heb ze toen een paar dagen later nog even bij elkaar gelaten. Hij was niet bang meer van haar, maar dat werd een heftig gevecht. Ze zijn niet verwond maar ik vond het niet verstandig om het af te wachten. Dus ik denk zelf dat de rangorde weer moet worden hersteld.

 

Ze zijn beiden even oud, het zijn broer en zus. 

 

Wie er normaal dominant is vind ik moeilijk in te schatten. Ik denk hij. Maar zij vraagt wel continu aan hem om gewassen te worden (voorheen dan). Maar dat deed hij ook heel vaak. Als er even onenigheid was, dan rende hij even achter haar aan tot ze beide moe waren en lagen een paar minuten later weer te knuffelen. Hij rende altijd achter haar aan, nooit andersom. Maar tijdens de ruzie was het andersom.

 

Ik ga ze dit weekend verder scheiden zodat ze ook niet meer bij de tralies kunnen komen en ik ze gewoon uit de kooi kan laten. Ik heb een extra ren en hekken gekocht. Maar ik heb geen andere mogelijkheid dan beide in de tuin. Eentje naar binnen kan niet op zo'n korte termijn, daar moet ik plek voor maken. En ze hebben al wintervacht. De garage puilt helemaal uit die kan ik niet zomaar even leeg maken. En dat is geen fijne plek, bijna geen daglicht.

 

Als koppel waren ze zo lief, nu zijn ze bot gezegd erg vervelend. Ook naar mij lijkt de genegenheid weg, ze proberen continu bij elkaar te komen. Ik zie dat ze hun maatje missen, maar bij elkaar laten kan niet.

 

Misschien even beter scheiden, dan zien of een koppelvakantie helpt. Als dan blijkt dat dit niet gaat, dan elk maar koppelen aan een ander vriendje. Ik kan het volgens mij niet over mijn hart verkrijgen om ze in een opvang achter te laten.

 

 

 

 

 

[Evee]

Dat klinkt alsof ze ergens heel erg van geschrokken zijn. Een kat of hond voor een raam? Een harde knal / vuurwerk? Dat kan zeker ook effect hebben op een konijnenrelatie. Of toch ziekte, maar nog niet zichtbaar voor jou op dit punt? Konijnen zijn echt meesterlijk goed in het verbergen van pijn en kwaaltjes als prooidieren.

 

 

Als je ze nu binnen in huis hebt, kun je ze niet meer naar buiten doen. Dat is te laat, ze hebben al een wintervacht nodig nu.

 

Ik zou castratie zeker aanraden, maar er is kans dat ze ook daarna niet meer samen kunnen. Als dat (financieel) geen probleem is en je alle opties geprobeerd wil hebben voor je definitief de keus maakt ze voor altijd uit elkaar te halen, dan zeker doen. Maar er is dus nog steeds kans dat je dan voor een andere optie moet kiezen. Bijvoorbeeld elk een eigen maatje geven. Of één konijn afstaan en een ander adopteren die wel goed past.

[bunnyempress]

1 uur geleden, Marcovka2 zei:

Het is mij een groot mysterie wat er is gebeurd tussen die twee. Toen ik naar mijn werk ging was alles nog goed, toen ik thuis kwam lag het hele verblijf overhoop met overal plukken haar en was het rammetje helemaal gestressed. Er is geen teken van ziekte ze zijn beide hyperactief en eten / keutelen goed. Ze was niet schijnzwanger, of althans vertoonde niet dat gedrag. 

 

Dat klinkt als het feit dat de voedster iets niet meer heeft gepikt. Dat kan komen door een knal/hard geluid e.d., maar ook door een hormonale wisseling, omdat ze nog niet is gecastreerd.

 

 

1 uur geleden, Marcovka2 zei:

Ik heb ze toen nog uren bij elkaar gelaten omdat ik dacht dat de bui wel weer over zou gaan, maar zij bleef hem achtervolgen dus heb ik ze gescheiden. Hij was namelijk heel erg bang en ik twijfelde of hij wel at en dronk. Nadat ik ze gescheiden had ging het langzaam weer beter met hem. Misschien was hij even niet lekker en heeft ze daar misbruik van gemaakt. Ik heb echt geen idee. Jammer dat ik geen camera heb daar.

Ik denk alleen dat het fout was ze bij elkaar te laten, daardoor zijn ze geconditioneerd geraakt zo op elkaar te reageren.

 

Soms is het na een gevecht heel snel weer rustig, dus op zich is het zeker niet fout om bij een lange koppeling het weer te proberen. Er zijn ook mensen die spijt hebben van te snel scheiden. Achteraf weet je nooit wat de andere keuze had gebracht. Alleen, is het een hormonale schommeling waar ze dus irritatie van ondervindt of is er bijv. pijn, dan blijft ze idd op hem jagen, omdat ze weinig geduld heeft met hem.

 

 

1 uur geleden, Marcovka2 zei:

Sindsdien proberen ze elkaar steeds op te zoeken. Ze kunnen alleen bij elkaars tralies als ik ze uit de kooi laat en proberen dan in elkaars neus te bijten. Zij gromt daar vaak bij. Als ik mijn vinger door de tralies steek reageren ze daar niet op, dus het is echt gericht op de ander.

 

Ik heb ze toen een paar dagen later nog even bij elkaar gelaten. Hij was niet bang meer van haar, maar dat werd een heftig gevecht. Ze zijn niet verwond maar ik vond het niet verstandig om het af te wachten. Dus ik denk zelf dat de rangorde weer moet worden hersteld.

 

Op zich is het advies als je scheid, om ze te laten afkoelen, om dan echt te zorgen dat ze de ander niet kunnen zien of ruiken. Anders blijven ze vaak onrustig. Vroeger was het idee dat via tralies elkaar zien veilig was en zou helpen, maar tegenwoordig wordt het weer afgeraden (lastig hé, konijnen?). Dat ze daarna dus bij elkaar laten is uitgemond in een gevecht is denk ik wel normaal. Sowieso moesten ze weer rangorde bevestigen, dus er zou gereden worden, maar met of zonder evt. opgebouwde frustratie kan dat toch heel heftig worden. Echt heel jammer dat het dan zo loopt.

 

 

1 uur geleden, Marcovka2 zei:

Ze zijn beiden even oud, het zijn broer en zus. 

 

Wie er normaal dominant is vind ik moeilijk in te schatten. Ik denk hij. Maar zij vraagt wel continu aan hem om gewassen te worden (voorheen dan). Maar dat deed hij ook heel vaak. Als er even onenigheid was, dan rende hij even achter haar aan tot ze beide moe waren en lagen een paar minuten later weer te knuffelen. Hij rende altijd achter haar aan, nooit andersom. Maar tijdens de ruzie was het andersom.

 

Zoals het klinkt is de kans groter dat zij de dominante is. Op zich is jagen vaak een teken dat de jagende dominant is, maar als er hormonen zijn bij haar, dan kan zij uitlokken én de gecastreerde ram kan daardoor ook meer jaaginstinct krijgen. Als zij heel erg gewassen wil worden lijkt het mij eerder dat zij dominant is. Hier rijdt onze dame ook niet vaak op hem, maar wel als ze het zat is en dan is het ook gelijk klaar.

 

Goed dat je nu toch echt helemaal gaat scheiden. Het is echt een vervelende situatie. Ik zou als advies geven om dan inderdaad te kijken of een konijnkundig asiel wil proberen te herkoppelen in een neutrale ruimte na castratie. Dat lijkt me de grootste kans van slagen. Ik duim mee dat het lukt.

13 oktober 2023 aangepast door bunnyempress

[Marcovka2]

Ze zitten buiten. Er staat een schutting om de hele tuin en er komen geen honden bij de schutting, dat is vrijwel onmogelijk omdat mijn buren geen honden hebben en het pad achter de tuin geen doorlopend pad is. Katten zie ik nooit.

En qua geluiden zijn ze wel wat gewend met alle klusgrage buren en vuurwerk etc. Ik geloof ook niet dat een geluid dit bij hen kan veroorzaken, ze waren het perfecte koppel.

 

Irritant dat ik niet thuis was. De dag ervoor was ik wel thuis.

 

Ik hou de grootste kans toch op hormonale issues. Het zal dan nog weken duren voor ze weer bij elkaar kunnen.

 

Zij probeerde wel vaak op zijn kop te rijden, maar dat lukte nooit.

 

 

[Bunny566]

Ik had eerst ook de indruk dat ze misschien ergens van geschrokken waren. Maar verder lezende lijkt het idd alsof de hormonen opspelen bij je voedster. Op mij komt het over als dat de ram dominant was en je voedster probeert de dominantie over te nemen.

Mijn voedster legt ook regelmatig haar kopje onder mijn ram om gewassen te worden maar zij is toch echt ondergeschikt. Ze krijgt dan ook niet meer dan een likje. Toch blijft ze het wel proberen 😁

Lastige situatie voor jou.

Je kunt je voedster laten castreren maar ik vindt het wel twijfelachtig of dit goed gaat komen.

[Marcovka2]

6 uren geleden, Bunny566 zei:

Ik had eerst ook de indruk dat ze misschien ergens van geschrokken waren. Maar verder lezende lijkt het idd alsof de hormonen opspelen bij je voedster. Op mij komt het over als dat de ram dominant was en je voedster probeert de dominantie over te nemen.

Mijn voedster legt ook regelmatig haar kopje onder mijn ram om gewassen te worden maar zij is toch echt ondergeschikt. Ze krijgt dan ook niet meer dan een likje. Toch blijft ze het wel proberen 😁

Lastige situatie voor jou.

Je kunt je voedster laten castreren maar ik vindt het wel twijfelachtig of dit goed gaat komen.

Precies mijn gedachte.

Ik had ook het idee dat hij dominant was, maar wist het niet zeker. Ze vroeg heel vaak om gewassen te worden, maar hij negeerde het ook heel vaak of gaf een paar likjes.

 

Ze leken goed gematched. Het voedstertje is een vrij pittige tante, veel sluwer en sneller dan hem. Maar hij is gewoon een stuk sterker. Hij was vrij stabiel en kon veel hebben maar als het teveel werd zette hij haar op haar plek, maar deed dit gepast en zonder veel agressie.

 

Misschien dat hij daarom zo gestressed was omdat het gewoon niet meer lukte haar 'in control' te houden.

 

Echt jammer. Elke dag hoop ik op een wonder dat ze elkaar vergeven hebben, maar helaas. Ik zie dat ik echt die twee niet bij elkaar moet laten momenteel. En ik vrees ook dat het niet meer gaat werken.

 

Als ik eerlijk ben is dat best een shock voor me. Ze waren vanaf een paar weken oud altijd samen: 'rabbit soul friends'. Maar dat is een antromorfisme helaas. Konijnen kennen dat niet. Ik vraag me ook af hoeveel de verzorger werkelijk voor ze betekent. Ik heb mijn oude konijnen (die naar mijn ex waren gegaan) na een jaar nog eens bezocht en ze negeerden me alsof ik een vreemde was.

 

Fotootje van toen het nog goed was:

Konijn met zwart oortje is het voedstertje

 

[Marcovka2]

Als hij inderdaad dominant was, en zij de dominantie probeerde over te nemen, kan het dan niet zo zijn dat die rangorde gewoon zo wordt bij een herkoppeling? Of zal een dominante ram dat nooit accepteren?

[Bunny566]

Ik durf het niet met zekerheid te zeggen maar als ze elkaar door de tralies proberen te bijten dan lijkt het alsof ze elkaar echt niet meer moeten.

Je gaf ook aan dat ze meteen gingen vechten toen je ze weer bij elkaar zette. Als ze alleen zouden proberen te rijden zou het anders zijn. Misschien dat ze hem na castratie toch weer zou accepteren als de dominante maar die garantie heb je niet. Je zou het kunnen proberen en ze dan ergens anders laten koppelen misschien. Dan weet je definitief of het nog een kans maakt of niet.

Ze doen me erg denken aan mijn eerste koppel, hun interactie was net zo. Mijn voedster was wel gecastreerd wat bij haar de scherpe randjes eraf haalde. Werd ook af en toe op haar plek gezet door de ram.

Ik hoop dat je nog wat meer reacties krijgt, wat de keus misschien vergemakkelijkt. Vervelende situatie zo.

 

 

[bobbyonthefloor]

19 minuten geleden, Bunny566 zei:

Ik hoop dat je nog wat meer reacties krijgt, wat de keus misschien vergemakkelijkt. Vervelende situatie zo.

Wat er bij mij opkomt is wat er allemaal al verteld is. Ik vind het ook een erg lastige kwestie.

Hier heb je niets aan maar wil je wel sterkte wensen want het is een rot situatie.

[Marcovka2]

Ja, ik zag het ook niet aankomen. Heeft voor mij ook wel wat gevolgen.

 

Het is ook een soort rouwproces lijkt het, want het koppel dat je had is er niet meer. Maar je zit nog wel met twee konijnen waar je aan gehecht bent.

 

Pijnlijk voor hem ook want hij weet allemaal niet wat er aan de hand is. Zit nu alleen, mist zijn maatje. Dat moet je maar aanzien elke dag.

 

Ik laat ze nu wel elke dag met een pluk hooi tussen de tralies eten aan beide zijden. Zodat ze in elkaars aanwezigheid eten. Dan eten ze rustig. Maar ik moet erbij blijven want soms beginnen ze toch weer met het bijten in de neus. Soms snuffelen ze alleen. Ik heb ook al eens een likje waargenomen. Dus allemaal moeilijk te zeggen.

14 oktober 2023 aangepast door Marcovka2

[Marcovka2]

1 uur geleden, Bunny566 zei:

Ik durf het niet met zekerheid te zeggen maar als ze elkaar door de tralies proberen te bijten dan lijkt het alsof ze elkaar echt niet meer moeten.

Je gaf ook aan dat ze meteen gingen vechten toen je ze weer bij elkaar zette. Als ze alleen zouden proberen te rijden zou het anders zijn. Misschien dat ze hem na castratie toch weer zou accepteren als de dominante maar die garantie heb je niet. Je zou het kunnen proberen en ze dan ergens anders laten koppelen misschien. Dan weet je definitief of het nog een kans maakt of niet.

Ze doen me erg denken aan mijn eerste koppel, hun interactie was net zo. Mijn voedster was wel gecastreerd wat bij haar de scherpe randjes eraf haalde. Werd ook af en toe op haar plek gezet door de ram.

Ik hoop dat je nog wat meer reacties krijgt, wat de keus misschien vergemakkelijkt. Vervelende situatie zo.

 

 

Ik heb ook het idee dat wanneer de scherpe randjes eraf zijn bij haar, dit al een verschil maakt. Maar mijn gevoel zegt me dat het over is met de liefde...

 

Ik moet wel zeggen dat toen hij gecastreerd was en ik ze gescheiden had voor twee maanden, ze ook gelijk begonnen te vechten als ik ze bij elkaar liet. Een beetje met dezelfde agressie. Alleen waren ze toen jonger. Neusbijten door de tralies deden ze volgens mij af en toe. Dat heb ik niet meer helder.

Maar toen ik ze op een neutrale ruimte zette, was de koppeling zo gepiept. Ze zaten een paar uur later al samen. Zonder gevechten. Rijden kan ik me ook niet meer herinneren. Het was een beetje vlinderen en achter elkaar aan rennen en vaak met de neusjes tegen elkaar aan staan waarbij er af en toe gejaagd werd.

[Marcovka2]

Na de castratie van de voedster is het beter haar even binnen te houden. Is het dan beter om haar van te voren al een keer in de binnenkooi te zetten voor een dagje of twee? Zodat ze niet in een vreemde omgeving komt na de operatie. Of is dat alleen maar extra stress?

 

En bij de operatie worden haren bij de buik verwijderd neem ik aan, kan ze het dan niet koud krijgen als ze weer buiten zit en het echt koud wordt? Die haren zitten er niet voor niets 😎

 

 

[bunnyempress]

9 minuten geleden, Marcovka2 zei:

Na de castratie van de voedster is het beter haar even binnen te houden. Is het dan beter om haar van te voren al een keer in de binnenkooi te zetten voor een dagje of twee? Zodat ze niet in een vreemde omgeving komt na de operatie. Of is dat alleen maar extra stress?

 

En bij de operatie worden haren bij de buik verwijderd neem ik aan, kan ze het dan niet koud krijgen als ze weer buiten zit en het echt koud wordt? Die haren zitten er niet voor niets 😎

 

 

 

Ik zou niet haar laten wennen aan binnen. Dan zit je ook met het temperatuur verschil en extra stress en extra wennen werkt denk ik niet.

De haren op de buik zijn vaak heel snel weer terug, die op het oortje, vanwege de narcose of bijv. bloedprikken, dat kan echt wel weken duren. Dat kan liggen aan het middel wat er doorheen gaat, waardoor het de haargroei vertraagd. Op de buik zie je echt heel snel al weer haar terugkomen en het is gelukkig maar een klein plekje.

[Marcovka2]

Ik was een paar weken geleden met Mica en Milky naar de dierenarts geweest voor gezondheidscheck en gelijk de vaccinatie. Ik had vooraf gezegd dat ik een konijnkundige dierenarts wou (die werken daar in de kliniek volgens de website). De afspraak is tot twee keer toe afgezegd door de praktijk. Bij de laatste afzegging werd gelijk een nieuwe afspraak ingepland. Toen vergeten te verzekeren dat het een konijnkundige arts zou zijn 🫣

Toen ik daar kwam met mijn konijnen in de reismand zei de arts als eerste gelijk dat ze niet konijnkundig was 😲 Toen stond ik daar mijn mijn konijnen die al die stress al hadden van de reismand en de reis. Ik dacht toen laat ze nu de vaccinatie maar gelijk doen dan hebben ze dat al gehad. Maar het was een verschrikkelijke ervaring. Ze wist echt niet hoe ze een konijn moest hanteren. Milky ontsnapte bijna. Ik heb hem in mijn armen moeten houden. En al die tijd zat Mica in haar mandje en hoorde ze alles 😱

 

Gelijk besloten daar niet meer terug te gaan. Een afspraak gemaakt bij een konijnkundige dierenarts wat verder weg voor de castratie, met vooraf een controle (ook voor mezelf om te zien hoe ze met konijnen omging en waar ik Mica naartoe zou brengen). Maar dat was echt een groot verschil. Ze laat het konijn eerst met de reismand op de grond uit het mandje komen en rondsnuffelen zodat ze zich wat meer op haar gemak voelt. En ze weet hoe ze een konijn moet vasthouden. En kijkt haar echt goed na. Gelukkig was Mica gezond 😇

 

Afgelopen woensdag (15 nov) is mijn voedstertje Mica daar dus gecastreerd. Toen ze thuiskwam had ik haar in een binnenhok gezet en dronk ze gelijk wat water en liep gewoon rond. Ik dacht nog 'dat valt allemaal wel mee'. Maar de rest van de avond was ze heel futloos en een beetje apatisch. Ze wou niet eten. De dierenarts had gezegd dat ik me geen zorgen hoefde te maken als ze 's avonds niet zou eten. Maar als ze de volgende dag rond 12:00 uur nog niet gegeten of gekeuteld had dan moest ik even bellen.

Donderdagochtend lagen alle brokjes nog in haar kooi, geen keutels en ze was best wel apatisch.

Dus ik gebeld, ik mocht langskomen met haar. Daar heeft ze haar een injectie gegeven om het eten op te wekken en een injectie voor pijnstilling. Ze wou ook daar niet eten. Dus heeft ze haar daar een paar uur gehouden ter observatie maar 's middags kon ik haar weer ophalen omdat ze gegeten had en ze had haar nog eens goed nagekeken.

 

Vrijdagochtend was het weer hetzelfde, het leek net of ze weer helemaal weg zonk. Ze had ook een vreemde blik in haar ogen. Ze at niet en er waren geen keutels bijgekomen. Ik had nog gewacht tot het middaguur en toen kwam er plots langzaam wat beweging in. Ze begon wat op het inpakpapier te knagen dat ik op de bodem had gelegd. Een paar sprietjes hooi gingen erin en ze werd steeds actiever 🤗 Ik had haar Metacam op een boomblad gesmeerd omdat ik weet dat ze gek is op boombladeren. En die ging er in 1x in. Mooi, gelijk medicijnen binnen 😁 Daarna heeft ze nog een halve witlof op en begon ze weer met hooi. Ook kwam ik keuteltjes tegen in de kooi.

 

Zaterdag was ze nog wat stilletjes maar at ze wel weer alles. Behalve brokjes. Maar hooi, kruidenhooi, witlof, wortel, snoepjes, alles gaat erin. Ze begon ook al weer haar hele kooi om te woelen.

 

Vandaag heb ik haar nog binnen gelaten. Ik denk dat ik haar morgen weer naar buiten doe. Maar twijfel nog omdat het woensdag nachtvorst kan zijn en ze geen haar op haar buikje heeft.

 

Maar ik ben in ieder geval blij dat het achter de rug is. Mij is aangeraden om 6 weken te wachten met herkoppelen. Begin Januari heb ik een koppelvakantie voor beiden ingepland. Het lijkt me verstandiger dit aan een professional over te laten. Als het mis gaat dan komt het niet meer goed tussen die twee...

[To van de Veluwe]

2 uren geleden, Marcovka2 zei:

Maar ik ben in ieder geval blij dat het achter de rug is. Mij is aangeraden om 6 weken te wachten met herkoppelen. Begin Januari heb ik een koppelvakantie voor beiden ingepland. Het lijkt me verstandiger dit aan een professional over te laten. Als het mis gaat dan komt het niet meer goed tussen die twee...

Ik kan niet anders zeggen dan verstandige beslissingen. Fijn voor ze dat er een koppelvakantie komt. Spannend. Fijn dat je ons op de hoogte houdt! Dank.

[bobbyonthefloor]

Wat een spanning is dit geweest zeg. Heel fijn dat het nu goed lijkt. Ik ben even kwijt hoe lang een konijn in deze tijd binnen kan blijven i.v.m. wintervacht. Daar heeft vast iemand anders wel een antwoord op of misschien weet je het zelf. 

Succes met alles.