Ervaringen rondom euthanasie

[GSD]

Het is een gevoelig onderwerp, maar ik zou graag willen weten wat jullie ervaringen zijn met euthanasie. 

 

Hoe is de procedure (verloop) bij jullie geliefde konijnen gegaan. 

 

Wat is er aan middelen gebruikt en hoeveel (verschillende soorten) injecties ? 

 

Is het gewicht van het konijn ook gemeten voordat het middel gegeven is ? 

 

Hoelang heeft het geduurd, en hoe was de begeleiding van de dierenarts hierin ? 

 

 

 

[Evee]

Vanwaar deze interesse in dit onderwerp? Heb je er een negatieve ervaring mee?

 

Mijn ervaringen zijn - ondanks dat het nooit fijn is een dier in te laten slapen - dat het bij mijn eigen dierenarts altijd prima verloopt.

Ze legt duidelijk uit wat ze doet, welke keuzes ze maakt qua middelen en waarom ze die keuze maakt in die situatie, en vooral ook wat je als baasje kan verwachten in de situatie. Ik heb altijd het idee dat dat al heel veel verschil maakt.  En ze houd ook rekening met voorkeuren van het baasje. 

 

Dan wel geen konijn, maar als voorbeeld; toen we 2 jaar terug de hond lieten inslapen en ik aangaf dat zij het echt verschrikkelijk vond als haar pootje geschoren zou worden, werd daar netjes rekening mee gehouden. 

[GSD]

Hoe de euthanasie rondom mijn konijnen is gegaan zit me niet lekker. 

 

Vandaar ik graag zou willen weten hoe het bij jullie is gegaan. 

 

[Evee]

Dat is vervelend. Hoe verliep het bij jou? Want daar ben ik nu wel benieuwd naar. 

 

Dit is wat uitgebreider hoe mijn ervaringen zijn. 

 

De exacte middelen kan verschillen, maar standaard heb je eerst een controle, wel inclusief wegen. Hoewel als het dier heel ziek is, dat soms wel incl. onderbak van het reismandje is, dus ook niet 100% nauwkeurig.  Met gesprekje waarom je het dier wil laten inslapen. Als mijn dierenarts het konijn nog te goed vind en denkt dat er nog opties zijn, geeft ze die aan. Zo niet dan zegt ze dat ze instemt met het inslapen. 

Meestal krijgen ze 2x een injectie, eerst een verdovingsmiddel en dan het dodelijke middel. Voordeel daarvan is dat je konijn eerst  in slaap gaat, en dan dus pas de dodelijke injectie. Soms verzet het konijn zich nog even tegen eerste injectie, dus tegen de slaap, maar meestal - zeker als ze echt al op zijn - vallen ze gelukkig wel rustig in slaap. Ik heb zelfs al wel eens gehad dat een konijn met het verdovingsmiddel al overleed. Als ze goed in slaap zijn, volgt de tweede injectie.

Het kan altijd zijn dat een dier heftig reageert op een middel. Spartelen, stuipjes, oogjes bewegen. Onrust. Mijn ervaring is dat als de dierenarts weet dat een middel wat meer reactie geeft bij een dier, dat ze dat vooraf aangeeft en ook uitlegt waarom ze daar voor kiest in die situatie. Ik heb dat daardoor zelf nooit als onprettig ervaren. 

Je blijft er gewoon rustig bij, mag aaien, knuffelen, en na een tijdje controleert de dierenarts of het dier echt overleden is. Als het echt lang duurt, kan het zijn dat er nog een injectie volgt. Dat heb ik helaas ook wel eens gehad.

Als het dier overleden is, dan krijg je de vraag wat je wil. Of je je konijn daar wil laten of mee wil nemen. Ik neem ze altijd mee, laat ze zelf cremeren. 

En na afloop hoef ik nooit direct te betalen, maar sturen ze de rekening een paar dagen later op. En ik krijg meestal ook een kaartje thuisgestuurd met gecondoleerd met het verlies, vind ik altijd wel netjes. 

[hemmel]

Ik was met een voedster met gasbuik bij een mij onbekende DA. waar de konijnkundige DA was weet ik niet maar ik vertrouwde de praktijk dat ze voor een spoedkonijn een deskundige inplannen. De voedster moest volgens haar uit haar pijn worden verlost. Ik heb 1 tegenwerping gemaakt, maar ze zei dat de pijn enorm was en deze gasbuik niet te behandelen was. Ik kreeg een stoel en kon bij het konijn blijven in de behandelkamer. De DA gaf een injectie en zei dat het 15 minuten kon duren. Konijn kreeg een handdoekje over haar lijf en ik gaf haar een schuilplek met de bovenkant van de reisbox. Na 15 minuten ademde ze nog en kreeg ze nog een injectie en werd ik weer alleen gelaten. Na 15 minuten ademde ze nog en moest ik de behandelkamer verlaten.

[happy211]

Wat naar dat je een vervelende situatie had bij jouw konijnen.

Ik heb het zelf nog niet meegemaakt, maar ben ergens ook wel blij met dit topic. Als het in de toekomst dan voorkomt, dan weet ik ongeveer wat ik kan verwachten.

Nogmaals sterkte met het verlies van jouw konijnen!

[bunnyempress]

Ik heb geen ervaring gelukkig. Mijn jeugdkonijn is gestorven aan een hartaanval, dus die was zo weg, binnen de minuut, op een respectabele leeftijd.

Mijn man heeft wel ervaringen met zijn fretten en dat was echt als dag en nacht. De keer dat hij ging is hij super respectvol behandeld, uitleg, aaien, stap voor stap en daarna even tijd voor jezelf met je dier. Hoe het toen gegaan was met de rekening weet ik niet. Zijn andere fret bleef over en hij zat nog na te denken over een nieuw vriendje, toen hij van zijn ouders hoorde dat het niet goed ging, terwijl hij op vakantie was. Zij hoorden dat het niet goed zat en dat die ook ingeslapen moest worden. Voor dat ze goed en wel wat hadden gezegd, spuit erin, fret dood en toen voor hun ogen de prullenbak in. Echt onvoorstelbaar bot. Het is dat mijn man er toen niet was en hij het later van zijn ouders pas hoorde, maar die was anders echt wel tekeer gegaan in die praktijk. En terecht ook.

[Lappie2]

Wat een naar verhaal😢

 

Mijn jeugd nijntjes zijn allemaal natuurlijk gestorven behalve 1. Mijn Flappie. Dierenarts in NL was vreselijk. Ik was een jaar of 21, had haar al zo,n 7 jaar (zusje was net een paar maanden ervoor gestorven. )

Had ze buiten in een groot afgeschermde ren. Het begon toen ze nog net geen jaar of net erover was en ik haar wilde laten castreren/steriliseren. Vond de da niet nodig zolang ik er geen mannetje bij zette. Dus een zusje erbij. (Koosje)

7 jaar later zag ik een haas bij haar(Flappie)

Ik gelijk de da gebeld. Ow mevrouw maakt u zich niet zo druk al lachend.

 

Heb haar binnen gezet en 2 weken later weer gebeld of we niet langs konden komen om te checken dat ze niet zwanger was. Weer volledig uitgelachen door die vent.

Ik vertelde hem dat ze aan het nestelen was. Schijnzwanger zei hij. 

 

Hoe meer ik riep dat ik zeker wist dat ze zwanger was hoe grappiger hij het vond. Verkracht door een haas hahahaha wat een mop. 

 

Nou daar stond ik toen om 6 uur smorgens met mijn Flap die aan het bevallen was. Ow mevrouw tja die moet eruit. Hij trok er een dier uit wat bijna net zo groot als zijzelf was🥺😭. Stak een spuit in haar nek waar ik de vloeistof aan de andere kant uit zag spuiten. Mocht ik niks van zeggen want daar had ik geen verstand van volgens hem. 

 

Ze werd zo in mijn handen gedrukt met de woorden. Verwacht maar niet dat ze nog lang zal leven.

 

Paar uur later stierf ze. 2 dagen later de flinke rekening door de bus. 

Maand later werd ik gebeld of ik wilde langs komen om haar te steriliseren 😱

 

Ik was nog jong... Als zo iets nu zou gebeuren 🤬🤬🤬had ik tegen de arts gezegd dat als hij nu niks zou doen hij niet lang zal leven.🖕

 

In Polen doen ze dit heel mooi en respectvol. Hond van mijn vriendin vorig jaar. De man huilde met ons mee. Als mens moet je hier letterlijk verrekken van de pijn tot je dood bent maar voor de dieren is er gelukkig euthanasie. 🙏

 

 

[bunniesarebunnies]

Welke dierenpartij had je aan de lijn dan

Naar ervaring zeg dat zou ik niet willen mee maken

Waar wij naar de dierenarts gingen deden ze wel altijd vriendelijk, toen we snoes moesten laten inslapen wenste de receptionist me sterkte met het verlies van snoes

Die waren gelukkig aardig

Hier nog ooit zo'n dierenarts mee gemaakt als bij jou

 

[Lappie2]

8 minuten geleden, bunniesarebunnies zei:

Welke dierenpartij had je aan de lijn dan

Naar ervaring zeg dat zou ik niet willen mee maken

Waar wij naar de dierenarts gingen deden ze wel altijd vriendelijk, toen we snoes moesten laten inslapen wenste de receptionist me sterkte met het verlies van snoes

Die waren gelukkig aardig

Hier nog ooit zo'n dierenarts mee gemaakt als bij jou

 

Ik weet niet of je mijn verhaal bedoeld maar dat is nu zo.n 22 jaar geleden. Die praktijk sloot zijn deuren een jaar na Flap. Gelukkig 🙏

 

Heb daarna geen konijnen of andere dieren meer gehad tot zo.n 8 jaar geleden toen we Lappie kregen. Ook nooit meer zo.n nare ervaring gehad gelukkig met dierenartsen zowel in Nederland als Polen. 

 

 

 

[Cheeta26]

Eén keer meegemaakt,  vorig jaar. Met onze voedster adopteerden we ook een rammetje (haar nestgenoot). Wist al vanaf begin dat er iets met hem was. Dierenarts om de hoek zag het niet in. Bij vaccinatie lag het niet aan hem, de voedster was te dik (was ook zo). Hij vermagerde, ga maar apart voeren zei hij. Meegebrachte keutels werden achteloos weggegooid. Tot het rammetje in zijn enthousiasme ergens tegenaan botste en er een kaakabces ontstond. Vanaf kaakabces hadden we een andere dierenarts in dezelfde praktijk maar door adviezen hier en van konijnenadvies Gelderland zagen we ervanaf om hem om de hoek te laten opereren.  Afspraak voor Wilhelminapark stond al maar konijnenadvies Gelderland had heel lief haar dierenarts bereid gevonden om rammetje nog een beter werkend antibioticum in te spuiten.

 

Daar aangekomen was het een wereld van verschil.  Een eenmanspraktijk op 18 minuten rijden. Niet een halfuur wachten maar meteen aan de beurt.  We mochten zelfs voor een andere klant.  Dierenarts wilde toch nog in zijn bekje kijken en het abces besloeg zijn halve bek. Hij werd onder narcose gebracht voor een gebitsfoto en zowel de dierenarts als de assistentes waren zo lief voor hem!  Uit de foto's bleek dat de wortels van 3 kiezen helemaal krom waren aangelegd dus inslapen was de beste optie voor het arme ding. Hij was al onder narcose.  Ze zei tegen mij "kijk maar even weg" en gaven me alle tijd.  Het rammetje genaamd Pieter had gewoon zwakke genen, hij was ook de kleinste uit het nest 

 

Na een paar dagen kwam er een veel sterkte kaartje met de gegevens die ze hadden. Ik had het dossier laten doorsturen door de dierenarts.  Toen ik die belde om het door te geven kwam er een heel zakelijk "ik zal het doorgeven" 

 

Sindsdien als er wat is gaan we de auto in. Niet meer om de hoek

[Kolino]

Ik kan mijn verhaal niet goed delen. Ik heb een paar  keer geprobeerd om het te verwoorden, maar ik schiet iedere keer in tranen. Ik ben er niet aan toe om dat verhaal op internet te delen.

 

Wel denk ik naar aanleiding van dit topic, waarom hebben dierenartsen geen aparte ruimte voor euthanasie? Je wilt toch goed afscheid kunnen nemen bij leven? Ik kan thuis wel knuffelen, maar het echte afscheid begint toch pas als je bij de dierenarts bent aangekomen. Daar moet gewoon geen tijdsdruk op zitten dat een behandelkamer te lang bezet blijft. De een zal aan een paar minuten genoeg hebben, maar er moet ook gewoon ruimte zijn voor een half uur of een uur als dat nodig. Ik denk dan, haal alsjeblieft die druk er af en zorg dat je praktijk door kan draaien ondanks het afscheid. Misschien denk ik te makkelijk, maar ik denk, als je jarenlang hebt kunnen teren op alle dierenartsbezoekjes van een dier, zorg dan ook voor een waardig afscheid. Dat geldt niet alleen voor konijnen natuurlijk.

 

Een crematorium heeft ook een plek waar je afscheid kunt nemen en daar krijg je ook gewoon de tijd, maar dan is het beestje al dood, dat is toch anders. Dat is meer van, hij gaat zo de oven in en dan zie ik hem nooit meer! Maar dat ze daar wel de tijd kunnen nemen, laat voor mij wel zien wat voor fabrieken sommige dierenartspraktijken zijn geworden.

 

Ik ben echt voor een euthanasieruimte en als de praktijk echt groot is (zoals een ziekenhuis), maak er dan maar 2 van. De menselijkheid moet gewoon een beetje terug in de maatschappij, luisteren naar wat iemand nodig heeft om waardig afscheid te kunnen nemen. Het is geen ding wat je maar even weg mikt, maar een jarenlange metgezel.

[Lappie2]

@Kolinoheel mooi gezegd🤗.

In Polen komen ze ook bij je thuis als je het vraagt. Het is dan niet meer de dierenarts maar echt een arts voor het inslapen. Zo ging dat ook met die hond. In zijn eigen omgeving liggend in zijn grote mand. Was heel mooi en waardig afscheid.

 

 

14 minuten geleden, Kolino zei:

Ik kan mijn verhaal niet goed delen. Ik heb een paar  keer geprobeerd om het te verwoorden, maar ik schiet iedere keer in tranen. Ik ben er niet aan toe om dat verhaal op internet te delen.

 

Ik voel met je mee 🥺

 

[To van de Veluwe]

Wij hebben het vaak meegemaakt. Met konijnen, honde, een poes en paarden. Bij de konijnen en honden is het zeer correct en netjes verlopen. Ik mocht erbij blijven en ze kregen twee injecties. De eerste is een slaapmiddel en de tweede injectie gaat vaak direct in het hart. Bij geen van de dieren zag ik iets bijzonders. Het was of ze gingen slapen.

Alleen bij één paard (Haflinger) is het gruwelijk mis gegaan. Die heeft zich tot het uiterste verzet. Ik was er niet bij maar mijn man en dochter hebben het niet met droge ogen aan kunnen zien. We hebben geen paarden meer maar ik denk dat schieten barmhartiger is dan via een injectie. Voor de honden lieten we de DA bij ons thuis komen. Met de konijnen gingen we naar de praktijk.

[happy211]

5 uren geleden, Kolino zei:

Wel denk ik naar aanleiding van dit topic, waarom hebben dierenartsen geen aparte ruimte voor euthanasie?

Mijn vorige dierenarts had iets vergelijkbaars, een afscheidkamer. Ik vermoed dat het inslapen wel in de behandelkamer gebeurd, maar daarna kun je naar een aparte ruimte waar je zo lang als nodig kunt blijven. Heel mooi ingericht met een bank, kaarsje dat ze voor je aansteken en informatie over de dierenbegraafplaats en -crematorium. Wij zijn met onze kat met spoed naar de dierenarts gereden maar helaas kreeg ze in de auto al een hartstilstand en mocht de reanimatie niet meer baten. Geen ervaring met euthanasie dus, wel met die afscheidkamer. 

[GSD]

Ik kan het ook bijna niet opschrijven.

Het was vreselijk voor mijn konijnen.

Dit hebben ze niet verdient.

Het enige wat ik wilde, is dat ze samen vredig heen zouden gaan. Dit was alles behalve snel, pijn en stress vrij. 

 

Ik ben na afloop gaan Googlen omdat het niet goed voelde. Het overschaduwd ook het hele rouwproces. 

 

Hier hebben beide konijnen een injectie met rode euthasol (20%) gekregen.

In de gebruiksaanwijzing van dit middels staat, dat het niet beschreven, dat dit middel bij konijnen gebruikt mag worden. De blauwe euthasol (40%) mag bij konijnen gebruikt worden, mits ze eerst in slaap gebracht zijn. Het moet namelijk nogal branden in het lijfje, vandaar het pas in de buik geïnjecteerd mag worden na algehele sedatie. 

 

Mijn 1e konijn (de zwakste) was gelukkig binnen een paar minuten weg. Na 3 hikjes (later las ik dat dit happen naar lucht geweest moet zijn) zakte hij door zijn pootjes. Ook met 1 injectie rode euthasol zonder slaapmiddel. 

 

Mijn 2e konijn heeft tot 3 keer toe (om de 15 min) een injectie met rode euthasol in haar buik geïnjecteerd gekregen. Zonder slaapmiddel vooraf. 

 

Ze kon niet meer bewegen na de 1e injectie. Maae al die tijd bleef ze reageren op geluiden. Haar pupillen bleven op hun plek staan. Ze zweette bovenop haar neus (stuk vanaf haar oren tot haar neus). Ze bleef gefrustreerd en geïrriteerd zuchten. Dit deed ze wel vaker als ze het ergens niet mee eens was. Ze begreep het niet.  

 

Ik zat de hele tijd met haar op de grond. Na de 2e injectie heb ik haar maatje ook bij mij op de borst neergelegd. Zodat ze kon zien dat hij er niet meer was en ik hoopte dat ze los zou laten. 

 

Er werd niets uitgelegd. We werden steeds alleen gelaten.

Ik dacht vooraf aan de telefoon alles goed door gesproken te hebben. Deze dierenarts volgde gewoon zijn eigen hoofd. 

Bij aankomst zouden ze allebei een slaapmiddel krijgen, zodat ze meteen in slaap zouden vallen. Mijn afscheid deed er niet toe. Als hun angst maar meteen weg zou zijn. Ze waren zo bang. 

 

Pas 2 min na de 4e injectie  (heldere vloeistof) recht in het hart terwijl ze nog knipper reflexen had, plaste ze over mij heen en was het godzijdank voorbij.

Inmiddels waren we bijna 1 uur verder.

Mijn hart was en is gebroken. 

 

Ik zit er namelijk sterk aan te denken om er een tuchtrechtelijke zaak van te maken. 

 

Deze dierenarts (onbekende voor mij/wel eigen praktijk) heeft iets gruwelijks fout gedaan, naar mijn mening. Weigert ook enige medewerking of zelfs ook maar enige reactie te geven.

Ik kan ook geen enkel wettelijk goedgekeurd medisch protocol vinden, die deze werkwijze beschrijft.

 

Ik heb meerdere dierenartsen gebeld en gevraagd hoe euthanasie bij konijnen verloopt en welke middelen er gebruikt worden. Ik heb tot nu toe geen enkele dierenarts gesproken die deze werkwijze toepast zoals bij mijn konijnen gebeurt is. 

 

 

 

[bunnyempress]

Wat een naar verhaal @GSD. Het geven van een euthaniserend middel zonder slaapmiddel kan mijn inziens echt niet.

Ik weet helaas niet of het wettelijk mag en wil je graag veel sterkte wensen met het verlies van je konijnen en het verdere traject om hopelijk duidelijkheid te krijgen.

Het is ook erg schofterig dat de dierenarts je ook niet te woord wil staan, want het lijkt me heel begrijpelijk dat je vragen hebt over de gang van zaken.

 

[Miekmoek]

Ik zou er zelf ook werk van maken, dit kan echt niet. Op 2 punten gaat het in mijn hoofd mis; als je als baasje het gevoel hebt dat er iets mis is gegaan en je daar met de dierenarts over wil praten, moet de dierenarts daartoe gewoon beschikbaar zijn en je vragen beantwoorden en eventueel zelfs sorry zeggen. Daarnaast is een uur euthaniseren ook echt veel te lang. Ik zou dat geen enkel dier aan durven doen.

[To van de Veluwe]

Helemaal met Miekmoek eens. Hier moet je werk van maken. Al was het maar voor je eigen gemoedsrust en er zal dan contact met hem opgenomen worden. En een waarschuwing zal er zeker volgen en daar help je andere mensen/konijnen weer mee.

Wij hadden met onze paarden ook het idee dat hij niet wist hoe of wat.

[Kolino]

Wat je hebt meegemaakt is heel *krulspinazie*.

 

Alleen zijn rood en blauw wel hetzelfde middel. Alleen is het aantal mg werkzame stof anders. Rood=200mg en blauw=400mg. Tegenwoordig is er ook een blauw van 500mg. Dat wil dus zeggen dat je van rood minimaal twee keer zoveel moet spuiten voor hetzelfde resultaat. Daar kun je als dierenarts rekening mee houden. Daarom weeg je een dier voor dat je de spuit klaarmaakt, want dan weet je hoeveel je nodig hebt.

 

De normale gang van zaken is eerst een overdosis slaapmiddel waardoor ze diep in slaap vallen en daarna geven ze een barbituraat, zoals degene die je noemt, ook dat is eigenlijk een overdosis.

 

Of het wettelijk al allemaal zo vastgelegd is durf ik niet te zeggen. Ze zijn wel met dat soort zaken bezig. Voor konijnen zijn de regels echter nog minder streng, die mag je bij wijze van spreken ook nog de nek omdraaien, helaas.

 

Ik vraag me af hoe je er achter komt of de juiste dosis is gebruikt. Bij mijn weten wordt het middel bij konijnen in de buikholte gespoten. Niet in het hart dus!

 

Je zult om je zaak hard te maken dus op zoek moeten naar bewijs dat je konijn heeft geleden en dat de dierenarts daar debet aan is. Jammer dat hij niet met je wil praten er over. Dat vind ik wel een reden om stappen te ondernemen, zodat anderen met hem daar over gaan praten. Of je er echt iets mee op schiet hangt af van het verhaal wat de dierenarts aan de tuchtcommissie gaat vertellen.

[Dollie]

37 minuten geleden, Kolino zei:

Bij mijn weten wordt het middel bij konijnen in de buikholte gespoten. Niet in het hart dus!

 

Dit verschilt echt enorm per dierenarts. Eigenlijk de hele procedure. Mijn dierenarts spuit ze wel in het hart, dus dat is wat ik het meeste voorbij zie komen. Een ander gaf de voorkeur aan rechtstreeks in de nieren spuiten, was volgens diegene het snelste. Buikholte heb ik ook wel eens meegemaakt. Persoonlijk kan ik me hier niet zo druk om maken, het belangrijkste is dat ze eerst een slaapmiddel krijgen. De rest krijgen ze toch niet meer mee. Ik heb al tientallen konijnen laten euthanaseren en het is nog nooit op echt vervelende manier gegaan, ongeacht de methode. Laatst liet ik bij een andere dierenarts eentje inslapen en die diende het slaapmiddel subcutaan toe, daar verbaasde ik me wat over want ik weet niet beter dan dat het in een spier of ader gespoten wordt. Dat is voor het dier wel vervelender en het verliep prima. Ik weet dat het ook wel geregeld zonder slaapmiddel gedaan wordt bij konijnen, dat zou niet mijn voorkeur hebben maar als de dierenarts goed en voldoende spuit dan is het dier zo weg. Wat hier gebeurd is, is echt niet normaal.

 

Als het ook maar enigszins mogelijk is, laat ik ze altijd thuis inslapen. Puur voor het dier, ik kan die emotie wel loskoppelen van dat moment, maar ik wil niet dat stress het laatste is wat ze doormaken. Je kunt dan ook op je eigen manier in alle rust afscheid nemen.

[Bunny566]

Wat een verschrikkelijke verhalen....Ik heb 1 konijn in moeten laten slapen, wat op een goede manier gegaan is.

Inderdaad eerst een slaapmiddel en vervolgens de injectie die ervoor zorgde dat ze overleed. Ze is gewoon rustig weggezakt, de dierenarts nam ook alle tijd. Het enige vervelende vond ik dat ik ook meteen moest betalen terwijl ik in tranen was. En toen ik haar thuis had, heeft ze nog 2 x met haar pootje getrokken waardoor ik bang was dat ik terug zou moeten. Gelukkig bleef het daarbij.

 

Het lijkt me heel naar om je konijn zo te zien worstelen terwijl je ze juist uit hun lijden wilt verlossen. Heel veel sterkte gewenst...ook als je besluit idd naar de tuchtrechter te stappen.

[Kolino]

Ik vind het eigenlijk gek dat er zoveel manieren zijn. Ik ben echt vergeten wat de dierenarts allemaal heeft uitgelegd toen, ik heb nog naar het hart gevraagd, maar dat deed zij niet bij konijnen. In mijn hoofd zit de buikholte. Ik moet er niet teveel over nadenken, ander ga ik weer janken.

 

Is het jullie wel eens opgevallen dat de ogen een soort waas krijgen op het moment dat het wordt ingespoten? Net of de ogen braken, alsof het licht letterlijk uit ging.

 

 

[Bunny566]

49 minuten geleden, Kolino zei:

het jullie wel eens opgevallen dat de ogen een soort waas krijgen op het moment dat het wordt ingespoten? Net of de ogen braken, alsof het licht letterlijk uit ging.

Ja, dat kan ik me nog wel herinneren.

[To van de Veluwe]

6 uren geleden, Kolino zei:

Is het jullie wel eens opgevallen dat de ogen een soort waas krijgen op het moment dat het wordt ingespoten? Net of de ogen braken, alsof het licht letterlijk uit ging.

 

Ik kan me herinneren dat onze zoon dat bij een duif zag. Hij zag een duif een beetje vreemd op een tak zitten en kon hem pakken. Hij had hem in zijn handen en zei: ik zag zijn ogen breken en hij was dood.