Regelmatig nèt niet dood: Koud, verstijfd en apathisch zonder duidelijke aanleiding.

[MoniqueM]

Twee jaar geleden heb ik twee hangoor zusjes gekocht. Beiden hebben iets geks en vorig jaar is 1 van de 2 daar helaas aan dood gegaan. Ze kregen het altijd om beurten / nooit tegelijk, soms met maanden ertussen, soms kort na elkaar. Heb ze één van de eerste keren dat ze het kregen door een gespecialiseerde dierenarts laten nakijken, maar die kan niks afwijkends vinden. Het zou iets erfelijks met de hartjes kunnen zijn. Wat ook kan meespelen is misschien een soort van ('in-gefokte onderhuidse') stress... 

 

's Ochtends lijken ze altijd prima in orde : ze zijn actief, spelen, eten, drinken, poepen en plassen als altijd. En een paar uur later tref ik ze ineens steenkoud, verstijfd en apathisch aan. Je schrikt je werkelijk wezenloos. Ik heb ze dan telkens weer 'bij kunnen brengen' door ze te dwangvoeren, een pijnstiller en cisaral te geven. Ik wikkel de konijntjes dan met een warme kruik in een doek tot ze weer op temperatuur gekomen zijn. Het is keer op keer kantje boort en vorig jaar was ik met 1 konijntje helaas net te laat... In de omgeving van de konijntjes kan ik werkelijk niets afwijkends vinden waar ze opeens zo extreem heftig op zouden kunnen reageren en wat dan de oorzaak zou kunnen zijn. En omdat ze het nooit tegelijk hadden, neig ik meer te denken aan iets van binnenuit. 

 

Wie herkent dit?

 

Achtergrond: Deze twee konijntjes zijn wel wat apart qua reactie. Ze reageren niet zoals mijn andere konijnen maar veel 'expressiever'. Ze kunnen dus extreem blij zijn, uitgebreid liggen relaxen (gaat met een gekke sprong gevolgd door een plofje liggen, super leuk), maar ook uit het niets ineens extreem angstig reageren alsof ze spoken zien (ontzettend zielig). Ik heb het overgebleven konijntje na de dood van haar zusje wel eens geprobeerd aan een nieuw maatje te koppelen. Maar alleen al bij het zien van andere konijnen reageert ze heel heftig. Ze is dan meteen schijnzwanger, plukt haar buik flink kaal, sloopt t halve hok en bouwt daarvan mega nesten. Echt tot in t extreme. Ze hoort of ziet je dan amper en moet en zal bouwen. Ik overweeg haar nu te laten steriliseren want alleen is maar alleen en keer op keer zo heftig schijnzwanger zijn is ook niet goed. Ik hoop dat er door de sterilisatie meer rust in het lijfje komt qua schijnzwanger zijn en misschien ook dat de extremen in reacties er wat af gaan. Dat ze wat rustiger en uitgebalanceerde wordt. Tegelijkertijd ben ik bang dat ze een operatie niet zal overleven ... zo lastig dit ... 

 

Heeft iemand ervaring met het laten steriliseren van een voedster die makkelijk onverwacht in de stress raakt? En hoe was ze na de sterilisatie?

 

 

 

 

[Kolino]

Jeetje wat een verhaal. Zo heftig schijnzwanger kan inderdaad een reden zijn om te castreren. Ik snap je angst wel, stel dat ze er in blijft hangen? Als het hart de oorzaak is zou een echografie misschien een optie zijn, om te kijken of ze een narcose aan zou kunnen. Garantie geeft het niet natuurlijk, maar als er echt een afwijking is, dan ben je daar op bedacht en kun je de risico's afwegen.

 

Ik neem aan dat de oorzaak niet in de darmen lag? Verstopping, stille darm? Voor konijnen is het niet gek om ineens apatisch te worden en koud te zijn. Verstijfd kan ik niet helemaal plaatsen, wat bedoel daar mee? Bang of juist lichamelijk stijf, alsof er iets in de hersenen is misgaan of lusteloos, slap misschien?

 

Ik neig er toch naar om naar het uiterlijk van het konijn te vragen, zeker als je zegt, misschien iets genetisch. Dat zou misschien licht op de zaak kunnen schijnen. Is er ooit een röntgenfoto gemaakt waar alles op staat? Hart, longen, darmen, blaas etc. Zo ja, waren daar afwijkingen te zien? Zo nee, zou je dat ook nog kunnen doen.

 

Of bloed- of urineonderzoek nuttig zouden kunnen zijn zou je even moeten vragen, ik zou eigenlijk willen weten of het konijn zichzelf niet vergiftigd op de een of andere manier, leverwaarden, nierwaarden. Misschien nog ontstekingswaarden. Verder weet ik het zo ook niet meer. Het kost natuurlijk een hoop geld, alles wat ik nu opnoem exclusief consulten is zo een paar 100 euro. Ik zou dus niet perse alles doen wat ik hier noem, maar kijken, wat past het dichts bij de problematiek die wordt gezien? Ge je wachten tot de volgende aanval of kijk je nu, dat er niks aan de hand is?

 

Ik zou eigenlijk graag van je willen weten hoe de darmperistaltiek was op het moment van de aanvallen.

[MoniqueM]

Hallo Kolino,

 

Bedankt voor je reactie.

 

Het is een bijna witte satijn NHD (frosted pearl). Ze is alleen veel te groot uitgevallen. Misschien is er vanwege de vacht niet helemaal verantwoord gefokt.... 

 

Ze lag gisteravond langgerekt onder in haar hok. Met verstijfd bedoel ik een soort van verkrampt, dus idd iets lichamelijks. (De DA zei idd destijds ook nog dat het iets neurologisch zou kunnen zijn, herinner ik mij nu.) Doordat ze zo koud en verkrampt zijn, lijkt het of ze al dood zijn als ik ze vind. Vandaar ook dat ik me dan wezenloos schik. Maar als je ze dan aanraakt, bewegen ze heel iets. Dit konijntje vindt het vreselijk om geaaid te worden, dus oppakken kan ik haar normaal al helemaal niet (doe ik ook niet). Maar als ze zo ziek is, kan ik alles met haar doen. Je kunt zien dat ze wel meekrijgt dat je haar oppakt of aanraakt, maar reageert daar dan amper op.  Als ik op tijd ben hebben ze nog een slikreflex en kan ik nog voorzichtig medicatie en recovery geven. Na ongeveer een half uurtje knappen ze dan wonderwel op. Voorheen was het dan alsof er nooit iets is geweest. Gisteravond viel mijn man en mij op dat ze nog met haar oogjes kneep alsof ze nog pijn had. Uurtje later had ze weer aardig wat pretenties en gaf heel duidelijk aan dat ze niet blij was met het noodhok in de woonkamer. 

 

Mijn dochtertje zei gisteren wat later op de avond: "Mama hoe heb je haar weer levend gemaakt." Om maar aan te geven hoe eng ze er dan even bij liggen als je ze zo vind. Vorig jaar was ik dus net te laat. Haar zusje had geen slikreflex meer (voorzichtig getest met een klein drupje pijnstiller, bleef in het bekje) en was echt helemaal koud en stijf (lijkt op lijkstijfheid alleen ademde ze nog, je zag haar neusje normaal bewegen, maar haar lipjes werden steeds blauwer). Daarna ging het snel. Kon de DA niet meer halen. Nadat ze dood was, werd ze slap.

 

Het apathische zou van pijn kunnen komen. Vraag is dan alleen pijn waarvan ... Ik dacht eerst aan iets met de darmen. Dat ze daar buikpijn van krijgt. Als ik ze zo vind, krijgen ze meteen medicatie en dwangvoeding van mij. Geen tijd te verliezen. Vrijwel meteen na de dwangvoeding keutelen ze ook. Niet veel, paar keuteltjes, maar toch... Ik vind ondanks dat ze zich zoveel haren uit trekt, geen haren in haar keutels of andere gekke dingen. Keutels zien er dan heel normaal uit. Toen ik vorig jaar daarna met haar naar de gespecialiseerde DA ging, hoorde deze wel darmgeluiden. Hartje klonk op dat moment goed. 

 

Ze zit in een groot dicht hok en kan alleen eten en drinken wat ik haar geef. Toen ze klein was dacht ik eerst dat ze het van vers groen kreeg. Al ging het maar om heel weinig. Wat dan ergens ook wel weer gek was, want bij de fokker zat ze in een rennetje op t gras. Van paardenbloemen weet ik dat ze een paar blaadjes per dag verdraagt, dus die krijgt ze nu elke ochtend. Verder krijgt ze na wat puzzelen Supreme Selective voer omdat ze het daar het beste op lijkt te doen. Al een jaar geen 'aanval' meer gehad. Maar nu ineens toch weer zo'n aanval. Deze had ik even niet zien aankomen. 

We hebben er destijds voor gekozen niet verder te onderzoeken, juist omdat het van alles kan zijn en er nog geen duidelijke aanwijzingen waren in welke richting te zoeken. (Als ik bij de DA ben lijken ze immers alweer opgeknapt.) En ik wilde haar ook niet onnodig in de stress jagen met allerlei onderzoeken, omdat ze zo al enorm gestrest word van aanraken. Dacht destijds: straks gaat ze me van de stress door alle gehannes (in de tansport box, in de auto, onderzoek DA) nog t hoekje om.

 

Lastige situatie dus. Vandaar dat ik me afvraag of en meer baasjes / vrouwtjes zijn die dit herkennen.

 

[happy211]

Wat heftig! Ik moest eerst denken aan een gasbuik, daarbij komt ondertemperatuur ook vaak voor. En als ze dan weer op temperatuur zijn en darmstimulerende medicatie hebben gekregen, kunnen ze snel weer opknappen. Maar met de rest van jouw verhaal, dat ze ook zo verstijfd zijn (verkrampte spieren?) dan lijkt dat toch niet te kloppen.

Zou het misschien een soort epileptische aanval kunnen zijn? Dan zou het probleem genetisch/in de hersenen kunnen zitten. En zou ook geen idee hebben hoe je dat zou kunnen behandelen.

[bunnyempress]

Wat een naar en lastig verhaal. Als het mensen waren geweest zou ik denken aan suikerziekte/diabeet. Opeens verslappen, niet meer reageren, blauwe lippen e.d.

En ook vrij snel weer bijkomen, als er iets van eten inkomt. Alleen hebben konijnen normaal gesproken weinig last van diabetische klachten. En zou je eerder vermageringen en enorm veel plassen moeten zien. Shock bij een epileptische aanval kan ook, dan zie je inderdaad verkrampingen, maar dan ga ik er vanuit dat je ooit weleens een aanval zou moeten hebben gezien. Heel lastig, dus ik hoop dat het iemand als een bekend verhaal in de oren klinkt.

[MoniqueM]

Heb na aanleiding van de reacties ook even gezocht op de oorzaak van een gasbuik en bijbehorende symptomen. Maar wat ik lees is niet echt passend bij wat ik zie.... Een opgezette buik leek ze niet te hebben gisteren. Wel waren de tepels groter als normaal. Denk omdat ze schijnzwanger is.

 

Een lichte vorm van Epilepsie zou idd qua verkrampte spieren misschien ook kunnen. Ik ga eens kijken wat ik daarover kan vinden. Mocht iemand daar meer over weten, tips zijn altijd super welkom.

 

 

3 augustus 2023 aangepast door MoniqueM

[Kolino]

Fijn dat je het nog wat duidelijker hebt op kunnen schrijven. Mijn radaren draaien volop. Bij verkramping moet ik aan neurologisch denken. Bij GI-stasis (stille darm) zie je ook wel dat niet meer reageren, maar dan zijn ze vaak slap. Kun je ook zo oppakken, reageren amper meer. Vandaar dat ik wilde weten hoe de darmen er aan toe waren.

 

Ergens moet ik naast epilepsie ook aan E.C. denken.

 

Ik zat even te denken hoe de medische term daar ook alweer voor was, maar dat is catalepsie. Je noemt het ook wel catatonie, bij mensen. Dat doet mij vermoeden dat er periodes zijn van iets wat de hersenen aantast door bijvoorbeeld ontstekingsreacties. Dat kan dus E.C. zijn, maar ook een virus of een bacterie natuurlijk. Epilepsie zoals al benoemd is ook een optie.

 

Toch zou ik een chemische onbalans ook niet uit durven sluiten, maar dan denk ik bij deze klachten het eerst aan lever en nieren. Met name de lever.

 

Ik vind het lastig om je te raden in wat je nu het beste kunt doen. Diabetes is zeker iets wat de klachten zou kunnen verklaren, maar ik heb eigenlijk nog niet van dergelijke gevallen bij konijnen gehoord.

 

Het hart kan ook, maar dan denk ik aan een onbalans in de elektrolyten. Hoe die balans bij konijnen zit geen idee. Maar er was van de week iemand die het over kalium had bij konijnen. Magnesium is ook weer zoiets wat iets doet met spieren en verkrampingen en dergelijke.

 

Als ik zo alles bij elkaar optel zou ik zeggen, bloedonderzoek is dan het makkelijkste. Dan kun je heel veel tegelijk nakijken. Is niet goedkoop. Misschien is het mogelijk om een dierenarts aan huis te laten komen. Er zijn mobiele dierenartsen in Nederland, alleen niet overal. Dan hoef je het konijn in ieder geval niet mee te slepen, alleen maar te vangen.

 

Wat je ook zou kunnen doen, in overleg met een dierenarts, is het geven van fenbendazol, mocht E.C. plausibel zijn. Er worden wel eens anti-epileptica gegeven aan konijnen, maar wees wel voorzichtig met wisselwerking met kruiden als je dat geeft. Ik zou dat alleen doen na onderzoek. Een andere optie zou een ontstekingsremmer kunnen zijn. Al dit soort dingen zou ik met een dierenarts bespreken. Die heeft er per slot van rekening voor geleerd. Ik ga maar uit van eigen ervaring en mijn grote passie voor (dier)geneeskunde, maar ik blijf een leek.