Ecuniculi

[Hopper en Doortje]

Lieve konijnenfans,

 

Over dit onderwerp is al zoveel geschreven (dank Wilhelminapark en Bunnybunch) en toch zit ik nog met vragen.

Eigenlijk hadden wij al besloten dat het niet meer konijnwaardig is voor Hopper en dat we hem vanmiddag laten inslapen.

Nu zijn de twijfels weer enorm. Natuurlijk nemen we ook de mening van de (konijnkundige) dierenarts mee, maar mijn ervaring is dat ik toch zelf met info moeten komen.

Daarom wil ik hier graag even de boel op een rijtje zetten en mocht iemand adviezen hebben, graag!

 

Wij hebben Hopper (ram, 7 jaar) afgelopen zaterdag uit de vakantieopvang opgehaald en toen zagen we dat hij een scheef hoofdje had (geen woorden voor).

We zijn meteen naar de dierenarts doorgereden en met dubbele dosis panacur, meloxidyl, cisaral en dwangvoer begonnen. Naast zijn scheve hoofdje, tolde hij om zijn as, was steenkoud en keutelde niet meer.

We hebben hem en zijn partner binnen gezet, op warmtepad en langzaam buikje en temperatuur weer redelijk goed gekregen.

Hoofdje is wel nog schever geworden en vandaag heeft hij weer ondertemperatuur.

 

Vanmiddag bekijkt de dierenarts hem opnieuw en willen we ook Dexamethason navragen.

Het moeilijkste vind ik natuurlijk om hem zo te zien met zijn lijfje en hoofdje, maar vooral de totale paniek in zijn ogen.

Hij is (helaas) superervaren en heel goed handelbaar met medicatie en dwangvoer (lange medische geschiedenis), maar dat is nu anders. Hij protesteert hevig en dat maakt ons zo aan het twijfelen of dit oké is.

Hij ligt verder vrijwel de hele dag op warmtepad, loopt af en toe in paniek rond en geniet nog zichtbaar bij het aaien. Ook eet hij kleine stukjes appel en wortel, soms een sprietje wortelloof of een stukje bleekselderij, maar alleen als we het tegen zijn mondje aanhouden. Zo dubbel.

Ik weet dat je bij ec een heel lange adem moet hebben en de medicatie 2x per dag is duidelijk. Maar hoe vaak moeten we dwangvoeren en/of iets te eten aanbieden? Ik heb de neiging er de hele dag naast te gaan zitten, maar dat is natuurlijk ook niet handig/sommige dagen onmogelijk.

En is dit een situatie die nog normaal is bij ec, waardoor we door kunnen gaan met behandelen?

Ik snap dat jullie hét antwoord ook niet hebben, maar als je met me mee wilt denken, vind ik dat heel erg fijn. Alvast bedankt!

 

Brenda

 

 

6 maart 2023 aangepast door Hopper en Doortje

[Evee]

Ja, het is een situatie die normaal is bij EC. Het is echt hartverscheurend.

 

Zelf houd ik een maand actief behandelen aan, echt alles uit de kast halen wat er kan. Is er dan geen verbetering, dan kies ik voor inslapen. Ik heb één konijn gehad die het zo heftig had als jij omschrijft, en die knapte dag 18 a 20 pas echt wat meer op.  Hij is ook behandeld met de dexamethason injecties. Hij tolde wel wat, maar had vooral draaiende oogbollen waardoor hij heel wiebelig was, dat zag er ook naar uit.

In een maand was bijna alles weer goed, op een paar kleine restklachtjes na. Zijn hoofdje stond nog een klein tikje scheef en hij waste zich niet goed en at de blinde darmkeutels niet meer. 

Hij heeft nog een aantal jaren (ongeveer 3 jaar uit mijn hoofd) gelukkig geleefd zonder veel problemen. Vorig jaar kwam het terug, de eerste keer ging het vrij vlot over met fenbendazol behandeling. Maar een paar maanden later kwam het weer behoorlijk terug, en toen was er ook na een maand weer terugval in plaats van verbetering en heb ik voor inslapen gekozen. Hij was toen 9 jaar oud.

 

Ik bood een keer of 4-5 per dag actief het eten aan. Natuurlijk lag er gewoon de hele dag wat te eten, maar ik ververste dat vaak. Vers groenvoer en verse en gedroogde kruiden werden hier het beste gegeten. Afvallen zal hij wel, het gaat er vooral om dat er voedsel in de darmen blijft zitten en die goed blijven werken. Vergeet ook niet water aan te bieden (of waterig dwangvoer).

 

Maar aan de andere kant als je het echt konijnonwaardig vind is het niet te vroeg om de keuze nu te maken. Jij bent de enige die het kan beslissen. Niet elk ziektebeeld verloopt hetzelfde, niet elk baasje staat er hetzelfde in.

[Hopper en Doortje]

25 minuten geleden, Evee zei:

Ja, het is een situatie die normaal is bij EC. Het is echt hartverscheurend.

 

Zelf houd ik een maand actief behandelen aan, echt alles uit de kast halen wat er kan. Is er dan geen verbetering, dan kies ik voor inslapen. Ik heb één konijn gehad die het zo heftig had als jij omschrijft, en die knapte dag 18 a 20 pas echt wat meer op.  Hij is ook behandeld met de dexamethason injecties. Hij tolde wel wat, maar had vooral draaiende oogbollen waardoor hij heel wiebelig was, dat zag er ook naar uit.

In een maand was bijna alles weer goed, op een paar kleine restklachtjes na. Zijn hoofdje stond nog een klein tikje scheef en hij waste zich niet goed en at de blinde darmkeutels niet meer. 

Hij heeft nog een aantal jaren (ongeveer 3 jaar uit mijn hoofd) gelukkig geleefd zonder veel problemen. Vorig jaar kwam het terug, de eerste keer ging het vrij vlot over met fenbendazol behandeling. Maar een paar maanden later kwam het weer behoorlijk terug, en toen was er ook na een maand weer terugval in plaats van verbetering en heb ik voor inslapen gekozen. Hij was toen 9 jaar oud.

 

Ik bood een keer of 4-5 per dag actief het eten aan. Natuurlijk lag er gewoon de hele dag wat te eten, maar ik ververste dat vaak. Vers groenvoer en verse en gedroogde kruiden werden hier het beste gegeten. Afvallen zal hij wel, het gaat er vooral om dat er voedsel in de darmen blijft zitten en die goed blijven werken. Vergeet ook niet water aan te bieden (of waterig dwangvoer).

 

Maar aan de andere kant als je het echt konijnonwaardig vind is het niet te vroeg om de keuze nu te maken. Jij bent de enige die het kan beslissen. Niet elk ziektebeeld verloopt hetzelfde, niet elk baasje staat er hetzelfde in.

Zo waardevol je reactie, enorm bedankt!! ❤️

[Bunny566]

Wij hebben onze voedster van vijf jaar in laten slapen. Toen we haar kregen, bleek al snel dat ze zich van onderen natplaste. Hierdoor waren we al continu aan het dokteren. Toen ze door de EC haar plas helemaal liet lopen, verder vermagerde en wiebelig bleef en het niet verbeterde na een maand, hebben we ervoor gekozen haar in te laten slapen. 

Het was een moeilijke beslissing maar ik vond het geen konijnenwaardig leven meer.

 

Veel sterkte gewenst, het is zwaar om je konijn zo te zien. Verder sluit ik me aan bij @Evee

[Evee]

Ik denk dat het zien lijden van een konijn met EC op zich genoeg reden is om in te slapen, niemand hier zou je het je kwalijk nemen als je dat besluit neemt. Het is zwaar, intensief, je kan het niet aan ze uitleggen. Het is niet een paar dagen ziek en weer beter, maar echt weken dat ze goed ziek zijn. En hoewel er best een redelijke kans op genezing is, is het absoluut geen zekerheid. 

 

Ik snap hoe zwaar de keuze is, de afgelopen tijd heb ik meer dan eens (helaas) met een huisdier de rotbeslissing moeten nemen om in te slapen. En ik weet ook dat je er echt schuldgevoel van kan krijgen. Het "Ben ik te vroeg?", wat door je hoofd heen gaat. Maar aan de andere kant als je wel doorgaat meet behandelen en het betert niet, "Ben ik te laat?" Wat je ook kiest: ik lees aan alles dat je het konijnenwelzijn hoog hebt staan en zwaar laat wegen in de beslissing. Dan is er geen verkeerde keuze te maken. Nogmaals sterkte!

[Hopper en Doortje]

1 uur terug, Evee zei:

Ik denk dat het zien lijden van een konijn met EC op zich genoeg reden is om in te slapen, niemand hier zou je het je kwalijk nemen als je dat besluit neemt. Het is zwaar, intensief, je kan het niet aan ze uitleggen. Het is niet een paar dagen ziek en weer beter, maar echt weken dat ze goed ziek zijn. En hoewel er best een redelijke kans op genezing is, is het absoluut geen zekerheid. 

 

Ik snap hoe zwaar de keuze is, de afgelopen tijd heb ik meer dan eens (helaas) met een huisdier de rotbeslissing moeten nemen om in te slapen. En ik weet ook dat je er echt schuldgevoel van kan krijgen. Het "Ben ik te vroeg?", wat door je hoofd heen gaat. Maar aan de andere kant als je wel doorgaat meet behandelen en het betert niet, "Ben ik te laat?" Wat je ook kiest: ik lees aan alles dat je het konijnenwelzijn hoog hebt staan en zwaar laat wegen in de beslissing. Dan is er geen verkeerde keuze te maken. Nogmaals sterkte!

Nogmaals dank!

Precies dat gevoel van Ben ik te vroeg? of Straks ben ik te laat? (vooral 's nachts als er geen da in de buurt is)...

 

Eerste konijn 10 jaar geleden laten inslapen met ec. Toen was behandelen nog ongebruikelijk, maar oooo, wat heb ik het moeilijk gehad dat ik het niet geprobeerd heb maar meteen naar (konijnkundige) da geluisterd heb. Nu sta ik er weer voor en het valt me op dat ec nooit alleen komt. Net als toen met Miffy zijn we nu ook met Hopper al lange tijd aan het dokteren. Hij heeft last van chronisch blaaszand en ondanks calciumarm eten en drinken en begeleiding door het befaamde en meelevende team van Wilhelminapark geen perfecte remedie te vinden; pappen en nathouden. Als Hopper ec overleeft, moeten we daar ook weer mee aan de bak en misschien heeft het een wel met het ander te maken.

Ik ga nog maar eens een knuffel en een stukje appel geven (voordeel van thuiswerken) en een traantje laten 😞

Bedankt voor jullie medeleven.

 

[Kolino]

Ik weet niet welke vorm van fenbendazol je geeft, maar een van mijn eerdere konijnen vond het verschrikkelijk spul.  Normaal werkte die echt goed mee met medicijnen, gewoon echt naar je toe komen en het spuitje graag aannemen, maar met panacur was het echt een dikke nee, dan moest er toch dwang aan te pas komen. Dat ze door stress meer gaan tollen etc is normaal, maar natuurlijk verschrikkelijk om te zien. Ik denk, ik deel het toch even, dat je weet dat het van de smaak van panacur kan komen dat hij tegenstribbelt. Ik heb wat dat betreft wel goede ervaringen met de petpaste (ook van panacur), mijn niet handzame konijnen wat betreft medicatie namen dat na een paar dagen zelfstandig uit een spuitje, zonder dwang. Er zijn wel 2 nadelen, het is een stuk duurder en moeilijker te doseren (vooral bij kleine konijnen).

 

Ik zie net je laatste bericht, ga je nu ook naar Wilhelminapark? Ik geloof dat als ik die optie zou hebben, dat zeker zou doen! Ik durf je niet te zeggen of het een met het ander te maken heeft. De parasiet kan natuurlijk de blaas aangrijpen. Ook kan het de nieren aangrijpen. In die zin zou ik als leek denken, stel dat de filterfunctie niet meer goed werkt, komt er dan ook meer calcium in de blaas? Het enige wat ik zeker weet is dat nierfalen voorkomt bij E.C.

 

Veel succes bij de dierenarts en heel veel sterkte met je beslissing! Ik sta 100% achter het idee om het een maand de tijd te geven. Bij E.C. moet je dan toch vaak even door het lijden heen kijken voor je verbetering gaat zien. Heel naar, dus ik begrijp zeker dat je over inslapen nadenkt. Je kunt het niet verkeerd doen!

[Bunny566]

1 uur terug, Hopper en Doortje zei:

Hij heeft last van chronisch blaaszand en ondanks calciumarm eten en drinken en begeleiding door het befaamde en meelevende team van Wilhelminapark geen perfecte remedie te vinden; pappen en nathouden. Als Hopper ec overleeft, moeten we daar ook weer mee aan de bak en misschien heeft het een wel met het ander te maken.

Dat heb ik mij idd ook afgevraagd bij Leia. Zij was in de opvang behandeld voor blaaszand en moest op een calciumarm dieet. Ze had flinke urinebrand gehad maar dat was aardig verbeterd toen we haar meenamen. Het is toen even goed gegaan maar algauw was ze met regelmaat nat. Ze werd behandeld op verdenking van syfilis en is zelfs geopereerd aan haar urineweg. Twee maanden later bleek ze EC te hebben. Ik heb me ook met regelmaat afgevraagd of dat niet al die tijd al sluimerde.

Veel sterkte met je beslissing.

[Hopper en Doortje]

Update: we gaan door met behandelen! Er is nog hoop en reden om door te gaan, vooral omdat temperatuur en keutelarij weer goed zijn.

Morgen overlegt mijn da met Wilhelminapark en word ik nog gebeld over de dexamethason-injecties en zaterdag hebben we een afspraak om te kijken hoe het dan gaat.

Met name volgende week hebben we een groot probleem; eerst is mijn man 2 dagen in het buitenland en daarna ik 5 dagen. Moeilijk om niet vooruit te kijken, maar nu alleen per dag te bekijken.

Meteen toen we thuiskwamen begon Hopper uit zichzelf hooi te eten. Ik kan wel janken van blijdschap.

Dus voor nu: even genieten van goede moment en weer door met schouders eronder.

[Bunny566]

Wat fijn! We duimen 🤞eVervelend dat jullie beide weg moeten maar gelukkig niet tegelijkertijd, dat is misschien te overzien.

Sterkte de komende tijd!

[DaniëlleV]

Sterkte!
Het is gewoon een rotziekte maar ze kunnen weer opknappen! 
Ook mijn ram is weer opgeknapt en leeft nu alweer een paar jaar gelukkig met zn vriendin. 
Hopelijk komt het met Hopper ook weer goed! 
Positief dat hij weer begint te eten 😃

hopelijk het begin van een stijgende lijn. 

[DaniëlleV]

Hoe gaat het nu met Hopper? 

[bobbyonthefloor]

Fijn dat het begin er is. Heel veel sterkte ermee.

[Hopper en Doortje]

18 uren geleden, DaniëlleV zei:

Hoe gaat het nu met Hopper? 

Helaas hebben we Hopper gisterochtend in laten slapen en in de tuin begraven. Hij kon niet meer lopen, zitten of liggen zonder omrollen en blijven tollen (zelfs niet tussen 2 rolletjes handdoeken).  Ik heb 'm de laatste nacht steeds vastgehouden en dan werd hij wel weer rustig van (hij was in het gezonde leven bijna niet te benaderen, maar bij ziekte zag je 'm zichtbaar genieten van alle aandacht).

Doortje heeft al die dagen tegen 'm aan gezeten, maar die nacht ook niet meer.

Zo dankbaar dat ik dat hem nog wel rust heb kunnen geven en dat het ineens helder werd dat het moment daar was. Het ging allemaal heel rustig bij de dierenarts en thuis heeft Doortje z'n kop gelikt.

 

Nu gieren de emoties. Wat een rotziekte.

Hij is in de vakantieopvang ziek geworden. Ze hebben het daar niet gezien of ingegrepen en ik heb het daar heel moeilijk mee.

Het is een andere vakantieopvang dan normaal. Zeer ervaren. Onbegrijpelijk. Schuldgevoel. Ik heb nog wel wat tijd nodig om dit te laten bezinken.

 

Enorm bedankt voor jullie lieve steun!!!!

 

P.s. Ik ben er helemaal niet aan toe, maar zie aan alles dat Doortje maatje nodig heeft en dat we allemaal overtuigd zijn dat we door willen met konijnen (zelfs na 3 zorgenkindjes), dus ik ga vandaag maar 'ns informeren.

 

 

[Okki]

Ach, arme Hopper. Heel veel sterkte met het verlies en wat goed dat je Doortje zo gauw mogelijk weer een nieuw maatje wil geven.

[Mitty]

Aan alles is af te lezen met hoeveel liefde je hebt gehandeld, dat heeft Hopper zeker weten ook gevoeld. Hoe verdrietig dat het zo is afgelopen, heel veel sterkte voor jullie en Doortje.

[JokeC]

Wat naar voor jou en Doortje dat jullie Hoppertje moeten missen. 😢 Altijd een moeilijke tijd, vooral voor jou, want als Doortje straks een nieuw vriendje krijgt, zal zij snel weer gelukkig zijn, maar jij zit nog steeds te piekeren over de gebeurtenissen of er ergens iets fout is gegaan/gedaan (waar je Hopper niet mee terug krijgt, maar dat weet je zelf ook wel natuurlijk) en met een verdrietig hart. Je doet het goed om niet je eigen verdriet weg te drukken en tegelijkertijd aan Doortje's welzijn te denken. We leven met je mee, sterkte. 

[Evee]

Sterkte met het verlies. 

[Kolino]

Heel veel sterkte, het is inderdaad een rotziekte! Ik kan me voorstellen dat je vraagtekens zet bij de vakantieopvang, waarom hebben zij het niet gezien? Wat als er eerder was ingegrepen? Ik denk dat ik toch navraag zou doen bij de vakantieopvang, al heb je grote kans dat ze niet eerlijk gaan zijn, maar dan kun je in ieder geval je verhaal kwijt.

 

Goed van je dat je voor Doortje al contact opneemt met een opvang, ook al ben je er zelf nog niet aan toe. Haar weer gelukkig zien kan je wel helpen met het verdriet. Ik bedoel, als je een ongelukkig konijn hebt zitten, word je alleen maar verdrietiger, toch? Nogmaals heel veel sterkte!

[Bunny566]

Wat verdrietig. Veel sterkte met de verwerking. Jullie hebben je best gedaan, meer kon je niet doen.

Nogmaals veel sterkte!

[Lollie]

Sterkte ❤️

[DaniëlleV]

Veel sterkte! 

[bobbyonthefloor]

Ai. Stuurde ik een redelijk positief bericht vlak voordat jij je verhaal deed.

 

Heel veel sterkte ermee. Aan alles blijkt dat er veel liefde is voor jouw konijnen. Ik heb Bobby ook redelijk snel weer laten koppelen, ondanks dat het wrang voelde voor mijzelf is het mooi om te zien dat Bobby er echt heel blij mee is. Alles voor de diertjes.

[Hopper en Doortje]

Op 9-3-2023 om 13:07, JokeC zei:

Wat naar voor jou en Doortje dat jullie Hoppertje moeten missen. 😢 Altijd een moeilijke tijd, vooral voor jou, want als Doortje straks een nieuw vriendje krijgt, zal zij snel weer gelukkig zijn, maar jij zit nog steeds te piekeren over de gebeurtenissen of er ergens iets fout is gegaan/gedaan (waar je Hopper niet mee terug krijgt, maar dat weet je zelf ook wel natuurlijk) en met een verdrietig hart. Je doet het goed om niet je eigen verdriet weg te drukken en tegelijkertijd aan Doortje's welzijn te denken. We leven met je mee, sterkte. 

Heel lief, JokeC, dank je!

 

Bedankt voor alle medeleven; doet mij en ons goed!

10 maart 2023 aangepast door Hopper en Doortje

[Eefje]

Heel veel sterkte met het verlies 💔. Je hebt het super goed gedaan. Een goede poging gewaagd en afscheid genomen toen het klaar was. Alles in het belang van Hopper, je hebt geen steken laten vallen. Dat geeft over een tijdje wel rust is mijn ervaring. Maar het is en blijft heel verdrietig 😢