Lastig verhaal?!

[Rambo is een voedster]

Hallo,

om te beginnen zal ik mij eerst even voorstellen, ik ben trotste eigenaar (soms noem ik mezelf mama) van mijn voedstertje Rambo. ,Samantha’

en wil jullie graag kort verhaal doen over de situatie met Rambo en vragen welke adviezen er voor me zijn.

 

8 jaar geleden is Rambo bij ons in huis gekomen, dit was met de reden omdat ik langdurig thuis zat, en mijn aandacht wou verleggen. Ik ben toen naar de intratuin gereden om informatie te vragen over konijnen! (Nu wetende dat dit het stomste is wat je kunt doen!)

ik had zelf nooit konijntjes gehad en wou er graag meer over weten. welke rassen er waren, wat ze nodig hadden, wat de prijzen waren qua onderhoud voor hok/voer etc alles erop en eraan. 
Een concrete vraag was op dat moment ook, van hoe zoek je dan je konijn uit. Ga je uit op kleur? Of hoe de vacht is. Wil je klein of groot..

ik had namelijk een ander Nijntje op het oog omdat ik de kleur mooier vond.

ik mocht kennis maken van de vriendelijke verkoopster. Toen het glas wegschoof schoten alle andere konijntjes van schrik weg, maar Rambo niet. Ze kwam gelijk naar me toen gehupst en wou graag kennismaken met mij.

ik voelde het gelijk. Deze word het zei ik, ik had haar gekocht als dwerg konijn en alles meegenomen wat nodig was. Ik ben nu zo ontzettend verdrietig dat mij niet geadviseerd is er twee mee te nemen.

Gelukkig was ik zelf altijd thuis en werd ik haar vriendje. Ik zette m’n wekker heel vroeg zodat ik haar gelijk uit de hokje kon laten en ze lekker kon spelen in de tuin.

helaas kreeg ze al vrij snel last van haar oren. De dierenarts advieswerk haar tijden binnen te houden.

zogezegd zogenaamde. Het was de bedoeling dat ze uiteindelijk weer terug naar buiten zou gaan. Maar in die week was iedere ochtend onze lieve Rambo op missie. Elke ochtend liep mevrouw vrolijk door de kamer te huppelen. Dit hokje had een klep aan de zijkant.

die nacht erop hadden we deze op slot gezet! Wij hadden geen oog dichtgedaan, want mevrouw was het er niet meer eens in een hok te zitten.

vanaf die dag besloot ik haar 24/7 los te laten lopen. Dit beviel haar prima en komt heel graag knuffelen op de bank. Ze huppelt haar hele leven vrij rond door woning en tuin.

 

al snel bleek mvr geen dwerg te zijn, maar een Franse hangoor! Bedankt intratuin. 😞 ben het hok terug gaan brengen en m’n geld terug gevraagd. Intratuin gaf als antwoord: u mag het konijn ook komen terug brengen hoor.

(stelletje #%*+]£~!~) ik bespaar jullie mijn gevloek.

we praten niet over een stofzuiger, ik ben om dit beestje gaan geven, doe normaal!!!!! M’n geld gelukkig terug gehad.

 

dit niet het enige gedonder betreft het lieve vrouwtje. (Al snel ben ik heel veel gaan opzoeken en gaan lezen over alles van konijnen en ben ik tot de conclusie ik een doorgefokt vuilnisje hebt) arm beestje heeft een abonnement bij onze dierenarts.

snotterende ogen, niezen, mijt, idere keer terug naar de dierenarts. Ik voelde haar stress. 
Mook wat operaties ondergaan,

1 keer achter iets blijven haken met haar teentje die geamputeerd moest worden, dit niet goed genezen en doorsloeg op nog een teentje.

wat een gestuntel en ellende was dat ook. Zie haar maar te vertellen dat ze even niet mag springen. 
gelukkig is dat allemaal goed hersteld is is ze na mijn idee hetzelfde gebleven.

 

vorig jaar was haar lekkende snotoog niet meer te redden! Een groot ontstoken dikke vieze bende. Ik kreeg het niet meer schoon. Toen is besloten haar oog te amputeren. Ze leefde er echt van op! Ze had geen pijn meer en was opgewekter.

na een paar maanden kwam er volledig staar over haar andere oog, zegt de huisarts. Ik zelf denk dat het een parasiet is, maar niemand van de artsen bevestigd dit. 
soms vraag ik me ook af of ze het wel weten. Echte gespecialiseerde konijnenrassen zitten hier niet in de buurt. En een autorit van 1.5 heen en terug wil ik haar ook niet aandoen.

 

Nu mijn vraag(en)

ik krijg met de dag meer pijn in m’n hart. Ze botst tegen alles op, ik heb mijn woonkamer zo ingedeeld dat ze bij kleedjes weet als ze dat voelt weet waar ze moet zijn, maar ze is soms zo de weg kwijt. Enorm zielig om haar dan te zien draaien en doen, niet wetende mee waar ik ben of welke kant ze op moet.

ze is de laatste tijd heel rustig, dat levende is aanzienlijk afgenomen. In de zin voor ons dan.

wat ik dan doe als ze me kwijt is, is met m’n hand haar hoofdje aanraakt en dan volgt ze precies waar m’n hand heen gaat mee mijn richting in.

ze wilt dus begeleiding denk ik te merken. 
maar ik ben niet van haar hoogte, en ook niet altijd in maar instaat naast haar te staan. 
wat kan ik doen om het haar confrontabeler te maken? 
 
En andere tips of opmerkingen zijn ook welkom.

 

sorry voor mijn lange verhaal, maar wou het zo schetsen ook met mijn gevoel er verhaal erachter.

 

groetjes Rambo en samantha

 

[Eefje]

Hè ja, ik vind het wel een lastig verhaal. Je liefde voor haar spat er vanaf, dat vind ik echt mooi om te lezen! 

Hoe veel weegt ze? Ik vraag dat om te kunnen bepalen of ze nog jaren zou kunnen leven, of niet. Echt grote konijnen worden een stuk minder oud dan kleinere en middelmaatjes. Konijnen die slecht zien hebben vaak veel aan een maatje dat ze de weg wijst, dat zou de mooiste oplossing zijn, maar of dat gezien haar leeftijd en gezondheid wenselijk is om nog te koppelen is ook de vraag. 

 

Er komt altijd een moment om afscheid te nemen. Het is wat dat betreft fijner als je echt heel duidelijk ziet: dit gaat niet meer. Maar jouw konijn bewandelt zo'n grijs gebied dat het lastig is om de kwaliteit van leven te kunnen peilen. Wat doet ze als je haar niet begeleidt als ze de weg kwijt is? Wordt ze daar angstig van? 

[Rambo is een voedster]

Bedankt voor de reactie!

 

ze weegt al lange tijd stabiel tussen de 4.2 en 4.7

 

ik zie meer dat ze verward en zoekend is. Ze springt dan een beetje op dezelfde plek rondjes. 
mik durf niet te zeggen of het angst is. 
rambo is eindelijk echt een goede baan voor haar, want ze is nooit echt bang geweest heb ik het idee. Meer heel enthousiast en beetje klunzig.

Ze eet nog steeds prima, iets meer verdeeld over de dag dan in een keer haar hoeveelheid.

ook is ze niet meer zindelijk. Ze plast overal behalve in dr bak sinds de operatie.

de dierenarts zei dat het misschien nierstenen kunnen zijn, een infectie, of een hersenparaciet. Maar ik vind het zoveel “en, en” speculeren. Daar krijg ik geen fijn gevoel van.

de dierenarts was niet van mening dat ze pijn heeft nu, maar ze knarst soms ineens heel hard met een licht fluitje.

volgens mij is dat het dan even niet lekker zit bij dr.

ik wil echt niet dat ze zoveel pijn heeft dat dr laatste jaren kwel worden, maar ik wil haar ook echt nog niet laten gaan.

 

 

terwijl ik dit typ is ze wel dominant al zoemend tegen m’n been aan willen rijden. (Dus er zit nog wel leven in hoor, 😉 )

[Rambo is een voedster]

Rambo is eigenlijk best een goede naam voor haar, moest het zijn. 

[Marjoleink]

De hersenparasiet die de dierenarts noemt is EC. Als je haar zonder teveel stress medicijnen kunt geven, dan is de behandeling relatief simpel, en niet schadelijk als ze dat niet heeft. Dus dat zou je misschien nog in overweging kunnen nemen. Het duurt wel een paar weken voor je resultaat ziet.

[Kolino]

Jouw verhaal lezende zou ik ook behandelen voor E.C. Wat betreft nierstenen en een infectie, dat is best makkelijk te checken, de stenen zouden zichtbaar moeten zijn op een röntgenfoto en een blaasontsteking kun je vaststellen door urine te onderzoeken. Daarmee kun je dus die 2 opties uitsluiten, dan wel behandelen. E.C. kun je niet op testen (bijna alle konijnen dragen de parasiet bij zich). Je kunt wel vrij makkelijk behandelen met een ontwormingsmiddel (fenbendazol). Mijn advies zou dus zijn, sluit uit wat je kunt laten onderzoeken en start een behandeling tegen E.C.

 

Ik zit wel te denken wat je zou kunnen doen met dat ze vaak de weg kwijt is, moet je dan haar ruimte inperken, zodat ze wel eten en drinken in de buurt heeft? Of zou je op verschillende plekken eten en drinken aan kunnen bieden? Zodat ze daar op geur naar toe kan lopen. Het is natuurlijk belangrijk dat ze zich ook kan redden als jij slaapt of weg bent.

[Rambo is een voedster]

bedankt voor het reageren weer.

Vandaag bij de dierenarts geweest. WE hebben een foto gemaakt. Hierop was niks te zien. Morgen worde de echo gemaakt om verder alles na te kijken.

 

[Rudy1980]

Ik wil in ieder geval even zeggen dat ik je een held vind, en Rambo ook! Ik kan mij helemaal voorstellen dat je alles voor je beestje wil doen en ik denk dat jij ook de enige bent die kan beoordelen voor je lieve konijntje of hij nog plezier heeft in het leven! Rambo kan het helaas niet zeggen maar misschien dat je het kan zien. Ik hoop dat jullie nog lang samen zullen zijn of dat je vrede kan hebben mocht het anders blijken 🌼