Is / zijn jouw voedsters gecastreerd?

[Evee]

Het is voorjaar, hormonen spelen op, zeker bij de ongecastreerde vrouwtjes konijnen. Tijd om er een poll over te starten dacht ik!

 

De vraag dus: zijn de dameskonijnen bij jou gecastreerd (gesteriliseerd) of niet? En waarom wel of (nog) niet?

 

 

Alle informatie over castratie en sterilisatie bij konijnen lees je in dit informatieve artikel:

https://www.bunnybunch.nl/informatie/castratie-en-sterilisatie-bij-konijnen

 

 

[Marjoleink]

Beany wel, Tara niet maar dat durf ik ook niet aan vanwege haar nierziekte. Ik heb niet gestemd, want mijn antwoord staat er niet bij.

[Okki]

Zoetje heb ik laten castreren omdat haar hormonen op hol sloegen. Ze was vrijwel continu schijnzwanger en liep steeds met een bekje vol hooi. Met dat bekje vol wilde ze ook eten of zich wassen, en dat lukt natuurlijk niet. In haar gedrag richting haar vriendje was ze niet anders dan anders. Na castratie is ze nooit meer schijnzwanger geweest.

[Evee]

2 minuten geleden, Marjoleink zei:

Beany wel, Tara niet maar dat durf ik ook niet aan vanwege haar nierziekte. Ik heb niet gestemd, want mijn antwoord staat er niet bij.

Ik heb er een meerkeuze vraag van gemaakt, dus als het goed is kun je nu meerdere verschillende opties aanvinken. 

[mammafelina]

Pip was al gecastreerd door de opvang voordat ze bij ons kwam.

Ondanks dat kan ze in het voorjaar wel wat knorrig doen tegen Fluffy of loopt ze soms met hooi te slepen.

[mystique]

Niet gecastreerd, ook niet van plan. Konijnen kunnen zóveel mankeren, met castreren neem je slechts één risico weg. De ingreep brengt in mijn ogen teveel 'nadeel' mee voor te weinig 'voordeel'. 

[Eefje]

Wilma heb ik laten castreren omdat ze zo aan het rijden en sproeien was dat Frits geen leven meer had. Betsy ook laten castreren, omdat ze steeds schijnzwanger was en dan ook heel chagrijnig en snippy werd. Milly bewust uit een opvang gehaald die de voedsters standaard gecastreerd uitplaatst.

Mijn ervaring is dat ze een stuk gemoedelijker zijn voor zichzelf en hun maatje als ze gecastreerd zijn. En het is mooi meegenomen dat ze geen baarmoederkanker krijgen, hoewel Wilma alsnog te jong overleden is aan iets anders, het geeft natuurlijk geen garantie dat ze oud worden. 

 

[Dollie]

Ook leuk even vergelijken 😉 

[Eefje]

13 minuten geleden, Dollie zei:

Ook leuk even vergelijken 😉 

Ik heb je poll even gesloten, voordat mensen er alsnog op gaan stemmen 🙃

[Gast]

Ik heb Spook laten castreren omdat ze ontzettend schijnzwanger was. Ze sleepte stro en hooi van de ene naar de andere kant van de ren en toen ze eenmaal een nestje had gebouwd werd dat met hand en tand verdedigd. Kliko mocht het hok niet meer in. Dus dat was een makkelijke beslissing. Was het aan het overwegen, maar zij hakte de knoop door. 
 

Rummie heb ik bewust gecastreerd uit de opvang gehaald. Scheelde mij weer de stress (en het geld) van de castratie die ik anders toch had laten doen. 

[Evee]

Ik heb vanaf het moment dat ik startte met konijnen houden elke voedster nog laten castreren, en nooit spijt gehad. Als ze gewoon jong en gezond zijn is het wel een flinke ingreep, maar gaat het herstel gewoon vlot en is de kans op complicaties heel klein. Ik zou het dus ook iedereen aanraden. Het geeft veel meer rust in koppels en je voorkomt kans op baarmoederkanker. 

 

 

[Kimie]

Miffy was vanuit de opvang al gecastreerd, vind ik ook wel erg prettig want ik vind dierenarts bezoek en de nazorg altijd spannend.

[Deeskuh88]

Ik heb alle dames zelf laten castreren, Nala was de laatste daarin. En ik zou het zo weer doen. Het is een ingreep ja, maar alle 4 de voedsters zijn er heel goed doorheen gekomen en dan zijn de voordelen van het wel doen toch voor mij belangrijker dan de nadelen.

[happy211]

Mijn eerste voedsters heb ik niet laten castreren, toen was ik nog niet zo op de hoogte van de voordelen.

 

Ik heb Artemis laten castreren toen ze 5 was en ik haar een half jaar had. Ik kreeg haar in de herfst, en het voorjaar was ze vaak schijnzwanger en ook echt heel knorrig. Ik maakte me wel zorgen over de operatie vanwege haar leeftijd, maar het ging erg soepel, ze begon 's avonds weer goed te eten en was snel weer de oude. Er waren al onrustige plekken te zien, dus ik was er gelukkig op tijd bij. 

 

Voor een volgende voedster (wat hopelijk nog heel lang duurt) heb ik nog geen voorkeur of ik haar zelf laat castreren of dat ik bij de opvang voorkeur aangeef voor gecastreerde voedsters. Misschien verandert dat nog, maar nu sta ik voor allebei open. 

 

 

[Newby1981]

Ik heb Binky en Monky laten castreren toen ze ongeveer 8 maanden waren. Ten eerste omdat de kans op baarmoederhalskanker erg groot is en ten tweede vanwege de hormonen. Een vrouwtjeskoppel is natuurlijk al niet optimaal, het zijn zusjes dus vanaf de geboorte al bij elkaar dus maar afwachten of het bleef klikken als ze ouder werden. Zo wou ik de kans op slagen groter maken.

Toekomstige voedsters zou ik ook altijd laten castreren. Ik heb er iig geen spijt van. Zeker als ze nog jong zijn is herstel snel en de kans op complicaties super klein.

[Nina en Hazel]

Ik heb Nina laten castreren. Deels om te voorkomen dat ze zou overlijden aan baarmoederhalskanker (daar was haar moeder aan overleden) en deels om hormonaal wat rust in de tent te hebben. Het is een pittige operatie, maar het is zonder problemen verlopen.

[Irismvf]

Ik heb Baily niet laten castreren. Tot nu toe is ze een erg rustige dame. Dit wordt haar allereerste voorjaar dus als ze teveel last krijgt van haar hormonen staat het wel op de planning. Is even afwachten dus!

Waar ik mij meer zorgen over maak is de insecten die nu weer tot leven komen! Heel vaak kontjes checken dus en preventief behandelen😊

[Evee]

Klopt, ik ga ze morgen ook weer sprayen hier, tegen myiasis. 

[GijsB]

Niet zelf laten castreren, maar heb wel specifiek ervoor gekozen om een gecastreerde voedster te adopteren 

[Suus1978]

Ik heb mijn dametjes altijd laten castreren. Ik vond het altijd heel spannend (zware operatie en medisch niet strikt noodzakelijk) maar ik zou het nog veel erger vinden als ze baarmoederhalskanker zouden krijgen. Voor inenten geldt een beetje hetzelfde. In woon midden in de stad, de konijnen kwamen nooit buiten, dus de kans op een ziekte is veel kleiner dan bv. buiten de stad of voor buitenkonijnen. Maar toch, je weet nooit... Voor die paar tientjes (toen nog) wilde ik geen risico nemen. Alleen bij Bobbie heb ik het niet meer gedaan toen hij oud en zwak was. Hij had zo veel last van de reis naar de da en de inenting dat ik ik dat op advies van de da daarna niet meer heb gedaan.

[Lio en Leia]

Ik heb mijn vorige voedsters nooit laten castreren. Nu ook op aanraden van dierenarts (staat ook op jullie lijst van konijnkundige in België :)). Het is wel met een bang hartje dat ik het laat doen....Ze is nu bijna 9 maanden maar sinds enkele weken heel hormonaal. Ze laat het rammetje echt nooit met rust, sproeit alles vol terwijl ze zindelijk was. Ook het rammetje sproeit ze onder. Ik had eerst een afspraak op 24/05 maar op aanraden van DA ga ik het vroeger laten doen, binnen twee weken omdat de frustraties van beiden te hoog zouden kunnen  oplopen. Lio leek eerst niet goed te weten wat haar overkwam maar nu loopt hij vaak weg of gaat er zelf achterna. De DA raadt aan om haar vriendje mee te brengen bij de ingreep omdat dit wel een positief effect heeft op haar herstel. Nadien ga ik ze denk ik wel samen een paar dagen binnenhouden. Ze zitten buiten in een ren maar kooi is met twee verdiepen en twee rennen naasr elkaar met ook een verhoogde opstap tussen. Dit vind ik toch riskant na zo een ingreep. Hoe lang zou ik ze dan best binnen houden? 

[Evee]

 

17 minuten geleden, Lio en Leia zei:

 De DA raadt aan om haar vriendje mee te brengen bij de ingreep omdat dit wel een positief effect heeft op haar herstel. Nadien ga ik ze denk ik wel samen een paar dagen binnenhouden. Ze zitten buiten in een ren maar kooi is met twee verdiepen en twee rennen naasr elkaar met ook een verhoogde opstap tussen. Dit vind ik toch riskant na zo een ingreep. Hoe lang zou ik ze dan best binnen houden? 

Ik hou ze zelf alleen binnen zolang nodig is, meestal is dat 2-3 dagen. Als ze eten, drinken, keutelen en weer lekker levendig zijn, is het weer tijd om in het eigen verblijf te gaan. Dan merk je ook wel dat ze de minder grote ruimte beu zijn, is mijn ervaring 😄 Binnen kan ik ze toch helaas wat minder ruimte bieden dan buiten. 

 

Qua wintervacht is het nodig dat ze binnen een dag of 10 weer naar buiten gaan, daarna gaan ze die verliezen. 

 

Waar ben je precies bang voor? Het springen? Kun je niet een deel van de ren afsluiten zodat dat risico minder groot is, of opstapjes neerzetten? 

[Lio en Leia]

Ja, ben wat bang dat wonde open kan door springen. Het hok is met vrij steile trap. Het zijn twee rennen naast elkaar met verhoogde opening waar ik nu al een wilgenbrugje tegen zet. Wat ze nu eigenlijk niet echt nodig hebben want ze springen vlotjes van ene ren naar andere en lijken dit ook leuk te vinden. De trap van het hok baart mij wel zorgen. 

[Roosje.snuitje]

De mijne komen bij een opvang vandaan dus ze waren al gesteriliseerd 

[Lianne74]

Onze Koko is afgelopen december gecastreerd, omdat er baarmoederhalskanker was geconstateerd. Ze had toen al een leeftijd van 7,5 jaar, maar nog wel hartstikke fit. Gelukkig is alles goed gegaan, ondanks de bange momenten. De eerste dagen na de operatie heeft ze veel zorg nodig gehad in de vorm van frequent iets te eten aanbieden, zodat de darmpjes weer goed op gang kwamen.

Nu is ze weer hartstikke actief. Als wij het over zou moeten doen, dan hadden wij haar toch eerder laten castreren.