konijn trekt andere konijn z’n haren uit

[Bunnies123]

Hi! Ik heb 2 dwergkonijntjes, 1 gesteriliseerd vrouwtje en 1 gecastreerd mannetje van allebei ongeveer een jaar. Het zijn broer en zus van elkaar en gaan lief met elkaar om. Nu heeft het mannetje enorm kale plekken, eerst begonnen ze op z’n hoofdje.

 

Hiervoor ben ik toen naar de dierenarts gegaan, die heeft alles geprobeerd maar we kwamen er maar niet achter wat het was. Schimmels en parasieten etc. zijn uitgesloten. Nu is die plek op zijn hoofd weer aangegroeid maar is heel de zijkant van z’n rug kaal. Ik ben erachter gekomen dat het vrouwtje zijn haren eruit plukt. Hij vind het niet erg als zij het doet en blijft braaf liggen en ondergaat het.

 

De haren gebruikt het vrouwtje niet om een nestje mee te maken en ze hebben ook genoeg leefruimte en zitten elkaar dus niet op de lip. Ik zag dat sommige mensen tea tree oil op de huid smeren omdat het genezend werkt en zodat het vrouwtje er niet aan zou zitten. Het mannetje heeft alleen een hele gevoelige huid waardoor dit averechts uitpakt (hij likt alleen maar meer op die plek en het wordt rood). 

 

Weet iemand waarom het vrouwtje dit doet en hoe ik dit kan oplossen? Lijkt me voor het mannetje niet fijn om met van die grote kale plekken rond te lopen. 

[Evee]

Dit is een vraag die regelmatig opduikt op het forum. Helaas laat eigenlijk nooit iemand weten hoe het afloopt of hoe het opgelost word, en ik weet helaas ook dat het in een aantal gevallen tot het scheiden van konijnen heeft geleid omdat het echt te ernstig werd.

 

Redenen kunnen zijn: stress, verveling, voedingstekorten, hormoonproblemen, schildklieraandoeningen, parasieten. Het is alleen altijd erg lastig te achterhalen en het gedrag kan best heftig worden, tot wonden aan toe soms, die niet de kans krijgen om te genezen. 

 

In het artikel over gedragsproblemen staat meer informatie hier over:

 

Quote

Konijn trekt overmatig haar uit (bij partner)
Naast schijnzwangerschappen zijn er helaas meer redenen waarom konijnen haar uit trekken, soms echt tot in extreme vormen. Niet altijd het eigen haar, maar soms ook bij de partner. Helaas komt deze vraag regelmatig terug op het forum, maar laat niemand weten of en hoe het probleem is opgelost later. Mocht je er dus wel achter komen, laat het even weten, wie weet kunnen we daar andere mensen die in een soortgelijke situatie zitten helpen! Hieronder in ieder geval de oorzaken en oplossingen die bij ons bekend zijn.

 
 

 
Dit kan komen door:

Schijnzwangerschappen (ook rammen kunnen dit soms hebben)
Stress
Pijn
Parasieten
Gedragsproblemen. Het gedrag kan soms net na een koppeling voorkomen, maar vaak mindert het dan wel als ze langer samen zitten. Verder kan het door verveling komen, en kan het dwangmatig gedrag worden.
Problemen in de opname van voedingsstoffen / voedingsproblemen (vitamine tekort of overschot, te kort aan zonlicht),
Schildklierproblemen en andere problemen in de hormoonhuishouding. Het schijnt bijvoorbeeld dat dit gedrag bij konijnen die baarmoederkanker of melkkliertumoren hebben, wel eens als één van de eerste signalen te zien is.
Wat kun je doen?

 
Zorg dat de basis goed is: voldoende permanente leefruimte, voldoende schuilplekken en echt een veilig verblijf waar de konijnen zich prettig voelen, met voldoende uitdaging (graafmogelijkheid, voldoende sloopspeeltjes, regelmatig iets te doen en te ontdekken geven), een goed van karakter passend konijnenmaatje, en goede voeding. Let vooral ook op dat je niet te eenzijdig voert met altijd dezelfde brok en altijd hetzelfde hooi. Hoewel dat wel de basis is, hooi en een brok, zijn vers kruiden en groenten zeer goed voor een gevarieerde, gezonde voeding, kies voor een gemengde hooisoort en geef afwisselend wat knaaghout.  En wissel niet van territorium maar zorg voor een veilig, prettig permanent verblijf voor de konijnen met voldoende ruimte.

 
Castratie kan helpen om de hormonale oorzaak grotendeels weg te halen, maar het gedrag komt ook voor bij koppels waarvan beide konijnen gecastreerd zijn. Een konijnen gedragstherapeut inschakelen kan handig zijn als je vermoed dat het een oorzaak is die niet medisch is, maar in het gedrag ligt.

 
Bloed prikken en laten testen is een optie, daaruit kunnen schildklierproblemen, hormoonproblemen en vitamine tekorten of overschotten duidelijk worden. Nadeel is wel dat er weinig bekend is bij de meeste dierenartsen over juiste waardes voor konijnen en hoe alles op te lossen is.  Dierenartsen zijn vermoeden wij op dit gebied nog niet gewend aan konijnenbaasjes die dit soort dingen uitgezocht willen hebben, dit is dus meestal wel iets wat je zelf moet voorstellen.

 
Helaas weten wij dat er mensen zijn die hun konijnen hebben moeten scheiden en de konijnen aan andere partners hebben moeten koppelen, of in sommige gevallen zelfs alleen hebben moeten huisvesten,  omdat het te extreem werd en echt tot bloedende wonden kwam, die maar niet de tijd kregen om te genezen. Dat is natuurlijk de laatste stap die je wil nemen.