margreet Geplaatst: 15 februari 2008 Geplaatst: 15 februari 2008 Ik ben vandaag met Madelief naar de da geweest omdat ik bezorgd over haar was,want ze at bijna niet meer (terwijl ze normaal echt op het eten aanvalt),ze was stilletjes had rare keutels en wou zomaar op mijn arm zitten terwijl ze daar normaal nooit het geduld voor heeft.Verder had ze een dikke stevige buik.Nu blijkt dat er een enorm gezwel in haar buik zit ,van achter naar voor.Het is zo groot dat ze morgen word ingeslapen.Ik ben er gewoon ziek van.En ik vind het ook voor mijn kids zo zielig,want die hebben de afgelopen maanden al zoveel meegemaakt met onze nijnen.Maar goed ,dan heeft Madelief gelukkig geen pijn meer,en dat moeten we dan maar in het achterhoofd houden.
knaagjes Geplaatst: 15 februari 2008 Geplaatst: 15 februari 2008 Ach, wat een treurige beslissing.Je kan helaas niks anders doen, het diertje mag niet lijden.Alvast veel sterkte, ook voor de kindjes.
margreet Geplaatst: 15 februari 2008 Auteur Geplaatst: 15 februari 2008 ik heb haar nu in mijn armen,en ze word steeds slapper en piept af en toe.Ik denk dat ik de da niet eens meer ga halenvolgens mij gaat ze thuis in mijn armen sterven
YvonneH Geplaatst: 15 februari 2008 Geplaatst: 15 februari 2008 Ach, wat sneu voor iedereen. Heel veel sterkte!
margreet Geplaatst: 15 februari 2008 Auteur Geplaatst: 15 februari 2008 Madelief is net in mijn armen overleden.
Ginaa Geplaatst: 15 februari 2008 Geplaatst: 15 februari 2008 Ik zit hier met tranen in mijn ogen. Wat erg. Sterkte. Heb het ook al bij je andere topic gezet.xx
Freud Geplaatst: 15 februari 2008 Geplaatst: 15 februari 2008 och jeej... heel veel sterkte toegewenst!!
Evee Geplaatst: 15 februari 2008 Geplaatst: 15 februari 2008 Het gezwel, heeft de dierenarts gezegd of het baarmoederkanker was? Of waar zat het gezwel? Sterkte hoor, het is altijd erg moeilijk om onverwacht afscheid te moeten nemen.
margreet Geplaatst: 15 februari 2008 Auteur Geplaatst: 15 februari 2008 Ja het was hoogstwaarschijnlijk baarmoederkanker.En je kon als je goed voelde ook uitzaaingen voelen.Het was kansloos.
ZaZa Geplaatst: 16 februari 2008 Geplaatst: 16 februari 2008 Oh wat sneu Margreet...Akelig hè die verdrietige snoetjes van de kinderen....Laat ze afscheid nemen. Het verdriet hoort er bij...dat blijft ook niet, wat wel blijft zijn de herinneringen en dat is goed.Ze was echt kansloos..Fijn dat ze thuis kon blijven...gewoon op de plek waar ze graag wasNiet meer de stress van de dierenarts er nog bij..Gewoon lekker thuis..
Mary Geplaatst: 16 februari 2008 Geplaatst: 16 februari 2008 Jeetje wat erg, ik wens veel sterkte!Ze was tenminste lekker dicht bij haar baasje toen ze in ging slapen....Waarschijnlijk voelde ze zich op haar gemak in jouw armen.
margreet Geplaatst: 16 februari 2008 Auteur Geplaatst: 16 februari 2008 Bedankt voor julie lieve reacties.Liefs Margreet
Simonekee Geplaatst: 18 februari 2008 Geplaatst: 18 februari 2008 Ach meid, kan me goed voorstellen dat jullie verdrietig zijn en vooral de kids. Maar wel erg geruststellend dat ze in jouw armen veilig en rustig omgeven van haar vriendjes ingeslapen is en nu geen pijn meer hoeft te lijden. Dikke knuffel aan jullie van ons, liefs Simone
Aanbevolen berichten