Castratie voedster ervaringen

[bun chrissy]

Ik zit mij nu in te lezen over castreren van een voedster en ik wil dit ook laten doen waarschijnlijk. Maar mensen die dit hebben ondergaan met hun hupsige vriendjes/kindjes zijn in mijn ogen experts.

Mijn hups kind is nu 4 maanden en legt sinds een week overal keutels neer, loopt rondjes om mij heen, laat mini plasjes na typpisch territoriaal gedrag (ze is niet agressief tot nu toe)

ze is Super knuffelig komt onder mijn arm liggen als ik een dutje doe en doet gezellig mee heel aandoenlijk en ik ben bang dat dit gedrag weg gaat na castratie.

Zijn jullie konijntjes veranderd in gedrag? (Kwa knuffeligheid)

 

Ja ik ben bekend met kanker risico indien niet gedaan. (Liever voorkomen dan genezen)

Ik ben tegen fokken van dieren dus heb geen nest wensen

[Mira11]

Bij mijn voedster is er qua gedrag niets verandert. Alleen werd ze veel minder lang en heftig schijnzwanger dus dat vind ik een grote plus. 

[JokeC]

Mijn Mevrouwtje is ook niet veranderd in gedrag, iets stoerder misschien, maar verder niet. Wel is haar wam een heel stuk kleiner geworden en dat is wel prettiger voor haar met wassen, blindedarmkeutels pakken en ergens op en af springen. En het staat ook beter, maar dat is niet belangrijk natuurlijk, want ze was me met dikke wam net zo lief als nu. 🥰

[WOKKY]

Mijn dames zijn misschien iets rustiger tegen elkaar, maar ik sluit niet uit dat dit ook gewoon de leeftijd kan zijn. Ze zijn beiden gesteriliseerd op 6 maanden, we wisten toen niet beter met steriliseren en castreren.

Wat veel mensen vergeten, ik inclusief, is dat als je het zo vroeg doet het karakter van je konijntje sowieso nog niet volledig gevormd is. Maar met castreren haal je alleen het stukje geslachtshormonen weg, dus als er al wat aan het karakter zou veranderen, dan in mijn ogen alleen die dingen die door de hormonen gestuurd worden. Aangezien jouw konijn 4 maanden is, is ze nog maar net in de puberteit en is alle vorige gedrag dus niet hormonaal gestuurd en zou niet weg mogen gaan als je aan die band met haar blijft werken 😁

[IreneM]

Ik heb drie keer een voedster laten castreren. Een van hun was ook een ontzettende knuffelkont, dat is gelukkig niet veranderd na de castratie. Bij 1 voedster heb ik gemerkt dat het gedrag veranderde, ze was veel schijnzwanger en viel ook steeds de andere voedster lastig. Dit was precies waarom ik haar liet castreren en dat gedrag was daarna ook afgelopen.

[Eefje]

Ik heb alleen negatief gedrag zien verdwijnen en er rust voor terug gezien. Maar puberteit is puberteit. Dat gaat niet over met castratie, moeten ze toch doorheen. En dat knuffelige kan daardoor zeker veranderen. Niet door de castratie, wel door volwassen worden en besluiten dat ze toch niet geknuffeld wil worden. Dat kan, maar daar valt nu nog niks zinnigs over te zeggen, dat moet je afwachten.

[Evee]

Ik heb denk ik 7? voedsters laten castreren inmiddels. Bij één voedster veranderde het gedrag niet zo positief (maar misschien was dat zonder castratie nog wel erger geweest, ze zitten op dat punt immers wel vol in de puberteit), zij werd heel knorrig, heel territoriaal. Lief naar haar maatje, maar daarbuiten had ze behoefte aan niets of niemand. Maar dat is het enige konijntje geweest, de rest is allemaal op een positieve manier veranderd. Als ik de verhalen van Kiki lees van Eefje, doet die dame mij wel een beetje aan haar denken. Het konijntje waar het om gaat in mijn geval leeft inmiddels niet meer, maar is wel bijna 15 jaar oud geworden.

 

Verder is het bij alle dames prima verlopen, het is de eerste dagen na de ingreep even een zorg, ik maak dan altijd een verblijf binnen in huis, zodat ze niet onderkoeld kunnen raken en hun energie niet in het warmhouden van hun lijfje hoeven stoppen, ook is de kans dat er vliegen op de wond komen in huis een stuk minder. Maar die eerste dagen is het wel een zorg, je bent er toch wel tijd aan kwijt dus ik zorg eigenlijk altijd dat ik enkele dagen vrij ben en ook veel thuis ben. Het is best een buikoperatie, dus zeker de eerste 24 uur dat ze thuis zijn kost het wat tijd met het verstrekken van heatpads, voedsel regelmatig aanbieden, controle of ze al eten / plassen / keutelen en de eerste dagen met medicijnen toedienen. En ook daarna duurt het wel eventjes voor ze echt goed hersteld zijn. Maar dan zijn ze er een konijnenleven vanaf en beschermd tegen baarmoederkanker.

 

Voor mij is het het dus altijd waard geweest. Ik heb liever dat ik de keuze maak voor een sterk, fit, jong, gezond konijn (tussen een maand of 6 en 1.5 jaar is meest ideale leeftijd voor castratie). Dan dat je uiteindelijk met een konijn met baarmoederproblemen dat sterk verzwakt is een de ingreep alsnog met veel meer risico moet laten doen. 

[pakyakker]

Ik heb die van mijn augustus dit jaar later castreren. Ze had daarvoor echt al maanden in heel erg hormonaal gedrag. Ze ging rijden op mijn armen en benen en het ergste vond ik nog dat ze mij beet. Het zijn van die liefdesbeetjes mar goh wat doen die zeer mijn arm zat echt onder de blauwe plekken.

 

Sinds ik haar heb laten castreren is dat gedrag als sneeuw voor de zon verdwenen. Ze is nu nog aanhankelijker en liever als voorheen. Ze vind het nu heerlijk om echt wel soms een halfuur achter elkaar geknuffeld te worden dat wilde ze voorheen echt niet, hooguit een paar minuten. Wat ik wel jammer vind voor de castratie ging ze altijd bij mij op schoot zitten als ik in de ren kwam, dan vies ze daar ook in slaap dat is wel jammer. Als ik het afweeg tegen het rijden en bijten is dat maar bijzaak.

 

De dagen na de ingreep geeft het veel zorgen maar dat is het wel waard. En zoals ik al vaker heb benoemd hier op het forum. Vlekje is op best late leeftijd gecastreerd, op 6-jarige leeftijd. Haar baarmoeder zag er dus ook al niet goed uit, dus eigenlijk alleen maar positieve dingen.

 

Vlekje is er een nog liever konijn door geworden dan ze al was.

[Ot&Sien]

Ik heb mijn voedster afgelopen mei laten castreren. Ze was toen bijna 4 jaar oud en had veel last van hormonaal gedrag. Ze begon veel te rijden op haar maatje, had last van schijnzwangerschappen en kon soms wat knorrig reageren. Na de castratie hoorden we dat het er heel onrustig uit had gezien vanbinnen en dat er al een soort gezwel zat en we waren er gelukkig nog op tijd bij. Sien is gelijkmatiger geworden in haar gedrag, wat aanhankelijker en ze vertoont geen hormonaal gedrag meer. Mocht ik ooit weer een voedster krijgen die nog niet gecastreerd is, dan zou ik het zo snel mogelijk laten doen.