Blije gezonde konijnenverhalen!

[Evee]

Meestal komen de mensen op Bunnybunch terecht als er een probleem is. Een koppelprobleem of een gezondheidsprobleem bijvoorbeeld. Dat geeft best wel eens een vertekend beeld. Konijnen houden kan veel zorgen, stress en verdriet geven. Maar er zijn ook zoveel leuke, mooie momenten!

 

Ik ben dus benieuwd naar jullie verhalen over konijntjes die juist niet veel of misschien wel helemaal niets gemankeerd hebben 😄 Heb jij konijntjes gehad die zonder veel problemen bijvoorbeeld een prachtige leeftijd behaald hebben? Van welke gewone, normale momentjes met jouw konijnen geniet je het meest?  Deel die verhalen (en foto's) ook met de mede-bunnybunchers! 

 

[Evee]

Ik heb ondertussen best al wel wat konijnen gehad die zorgeloos oud werden! Ik heb altijd het gevoel dat je of pechkonijntjes treft, die altijd wel dingen mankeren, of gelukskonijntjes, die eigenlijk alleen voor castratie en vaccinatie bij de dierenarts komen. 

 

De twee meest opvallende voor mij zijn denk ik Zwartje & Binky: 

 

Zwartje was zo een gelukskonijn, echt een super lieve ram. Een fijne ram voor in groepen, omdat hij een heel stabiel, rustig karakter had, maar de dames bij hem in de groep ook wel op hun nummer zette als ze het te bont maakten. Hij is 10 jaar oud geworden. Op het laatst werd hij wat magerder, maar op zich ook niet verontrustend voor een konijn van 10. Hij heeft eigenlijk nooit wat gemankeerd, maar op een avond lag hij in de ren, duidelijk ziek. Naar de dierenarts gegaan, maar zijn hartslag was zwak, hij zakte al weg en daar heb ik hem in laten slapen. 

 

Nog zo een gelukskonijn was Binky. Zij is 13.5 jaar oud geworden. Niet het liefste konijn, echt één met karakter. Onkruid vergaat niet, zei ik wel eens over haar. 😉 Zij heeft in alle jaren nooit wat gemankeerd. Op het laatst kreeg ze wel tekenen van ouderdom. Ouderdomsstaar, moeite op gewicht te blijven. Ze is toen binnen komen wonen met haar maatje. Ik vond haar op een ochtend, overleden in de nacht.  
 

Maar ook Tobias was een gelukskonijn. Nooit iets gemankeerd, echt helemaal nooit. En 14 jaar geworden. Hij kwam uit de konijnenopvang in Zeeland, toen die nog bestond en heeft met Binky samengewoond tot zijn overlijden. 

 

Met de bovenstaande konijntjes had ik er ook echt gewoon vrede mee dat ze gingen, omdat je weet dat het op die leeftijd gewoon goed is. Mooi is geweest. En ik ben blij dat het voor geen van die konijntjes een lijdensweg was aan het eind, maar dat ze gewoon in alle rust met hun partner(s) oud hebben kunnen worden. 

 

Op het moment heb ik gelukkig ook geen grote problemen bij de konijnen. Ik heb er nu vier.

Brenda & Joris, Joris heeft EC gehad vorig jaar, maar is goed hersteld en heeft geen restklachten of terugval gehad tot nu toe. Joris is echt een beetje een bangeschijterd, terwijl Brenda juist heel onderzoekend en ondernemend is. Toch zijn ze een goede match samen. 

En Harold & Charlie. Charlie heeft wel wat kleine kwaaltjes, af en toe een vies oog, een keertje haakjes gehad. Ze zijn zo een lief, rustig, klef stelletje. Echt de perfecte match voor elkaar. 

[Okki]

Bij mijn konijnen gaat het eigenlijk ook best goed, gelukkig. Ze hebben heus wel eens wat, maar niks wat niet snel op te lossen is.

 

Zoetje heb ik laten castreren omdat ze continu druk bezig was met nestjes maken en dan met een bekje vol hooi probeerde te eten of te wassen. En ze heeft een keer een abces bij haar oksel gehad dat er tot de verbazing van de dierenarts in één keer helemaal uit kwam.

 

Wannes heeft een keer een klein abcesje bij zijn mondhoek gehad, maar dat was met antibiotica en regelmatig leegdrukken ook opgelost. Verder heeft Wannes snel een gasbuik, maar sinds we ze maar heel beperkt groenvoer geven en behalve SS ook wat Fibafirst aanbieden gaat dat ook goed.

 

Gewoon twee vrolijke, gezonde konijntjes hier!

29 november 2020 aangepast door Okki

[pakyakker]

Ik heb eigenlijk geen konijn gehad die heel oud is geworden. Toch wil ik graag mijn verhaal doen, omdat ik nu wel een konijntje heb die voor mij oud is en nu ook eindelijk weer blij na 1.5 maand met gedoe.

 

Nijntje is maar 1.5 jaar geworden.

Zij had veel darmproblemen aangezien dat mijn eerste was wist ik niet veel beter, dus we hebben er nooit iets aan gedaan. Echt heel erg vind ik dat nog tot op de dag van vandaag. Maar ja, ik was jong zat op de basisschool en mijn ouders wisten er helemaal niks vanaf.

 

Pluisje mijn 2e konijn is rond de 3.5 geworden.

Die lag zo maar dood in het hok. Paar weken daarvoor was ze gebeten door een teek. ik weet niet of dat er mee te maken heeft gehad. 

 

Nu heb ik Vlekje die 6 jaar is.

Met dus veel gezondheidsproblemen. Gelukkig gaat het voor nu weer goed met Vlekje. Op haar gebit en traanogen na. Ze is zo'n beetje de hele dag aan het graven, maar onderbreekt dat graag om lekker te knuffelen. Vlekje is voor mij dus al heel oud en blij vergeleken met de andere. Ik hoop dat ze nog heel oud mag worden op een blije en gezonde manier.

 

 

[Punky punk]

Dit is eigenlijk mijn eerste konijntje. We zijn alleen nig maar langs de dierenarts gepasseerd voor vaccinaties. Moet ook dringend een afspraak maken voor de castratie. Ik zeg dat nu al 5 maanden maar het komt er niet van. Morgens doe ik het! Heb een kruisje op mijn hand gezet, dusss, komt in orde. Hij is dus volkomen gezond! Geen enkel kwaaltje, en als ik de verhalen hier zo hoor ben ik dara heel blij om (eigenlijk sowieso al).

[lolalisa]

Mijn tweede konijntje Sascha werd 11 jaar oud en is haar hele leven heel gezond gebleven. En dat in de tijd dat mijn moeder haar niet liet inenten, op zaagsel en kattenbakkorrels leefde en veel meer brokken dan hooi kreeg. Ze ging ook in de koude winter vaak een uur naar binnen samen met haar broertje. Tja, als kind had ik geen idee dat dit slecht is. Maar toch is ze dus heel oud geworden.

 

Ik nam haar vaak mee op de trampoline (met een net eromheen en gewoon om te liggen, niet om te springen ofc) en daar lag ik uren te kijken hoe ze lekker aan het rondrennen was en kreeg ze van mij vers geplukt gras. 🥰 Ik hield toen een hele fotoshoot met haar. De foto’s zijn te beschaamtelijk voor het internet hahaha. #selfiequeen op 9-jarige leeftijd.. ✌️

 

Ze werd wel op een gegeven moment erg mager en is uiteindelijk verdwenen toen ze in haar buitenren was. Het hek stond open. Wat er precies is gebeurd, weet ik nog steeds niet. 🥺 

[Gast]

Ik heb een konijn gehad met een heel verhaal eraan vast (verhaal van Pluisje had ik al gedeeld in “Hoe tam zijn jullie konijnen”, dus dat ga ik hier niet nog een keer doen). 

Ik werkte bij de Albert Heijn en had een drukke dienst gedraaid de dag voor kerst. Ik had gewerkt van 6.30 uur tot 14.00 uur en toen ik thuis kwam zag ik iets bewegen onder de seringenboom. Tot mijn verbazing bleek het een konijn te zijn! Ik wist het dier te vangen, een klein zwart hangoor konijn. Ik nam het mee naar binnen en zette het in de gang tot mijn moeder thuis kwam van haar werk. Ik mocht het konijn houden van haar, dus ik was helemaal blij (mijn hond was toen pas overleden). We gingen meteen naar de dierenwinkel om een hok, bodembedekking, hooi, eten, bakjes, waterfles en een transportbak te halen. Ondertussen had ik het konijn de naam Flappie gegeven; als je gevonden wordt een dag voor kerst én je hebt hangoren dan vraag je om zo’n naam 🤣. 
De volgende dag ging Flappie mee naar de DA voor een checkup. Het bleek een super gezonde ram te zijn. En de derde vondeling die de DA op tafel had die dag, bij de kinderboerderij op de hoek waren er ook twee konijnen gedumpt van dezelfde leeftijd als Flappie. Waarschijnlijk had iemand een nestje gehad, kon ze niet kwijt en is dus maar gaan dumpen 😔. 
Flappie mocht, zodra er iemand thuis was, vrij rondlopen in huis. Dat vond hij heerlijk! Hij maakte ook niks stuk, was echt een voorbeeldig konijn in dat opzicht. Hij had een pluchen bal waar hij regelmatig even een wipje op deed zeg maar 😆

Ik heb gepraat als Brugman om Flappie aan een maatje te krijgen. Toen hij een jaar of 4 was kregen we Pluisje en wilde mijn moeder die twee gaan koppelen. Dat leek mij niet zo verstandig. Uiteindelijk kreeg ik haar zover om Flappie te laten castreren zodat hij een vriendin uit het asiel zou krijgen. 
Hij kreeg ook zijn eigen kamer waar hij dag en nacht los kon lopen. 
 

Toen hij een jaar of vijf was, werd hij gekoppeld aan Bibi. Bibi was een witte dame met zwarte stippen (nu terugkijkend zou ik zeggen een Charlie-konijn) en zij en Flappie waren een goeie match. Maar na twee weken stopte Bibi opeens met eten. Ik ben naar de DA in het asiel gegaan (werd het dier binnen een maand ziek moest je naar hun DA) en die gaf dwangvoer mee. De volgende dag vond ik haar dood met een hele dikke buik. Waarschijnlijk gas. Ze is 5 jaar geworden. 
 

Flappie moest opnieuw gekoppeld worden. Dit keer koos hij Snoet uit. En dat wás me toch een dame met pit! Nondeju! Voernijd, hoknijd, hooinijd, speelgoednijd... nijd op alles wat los en vast zat. Als je de kamer binnen ging was dat met recht ‘betreden op eigen risico’ want als d’r oren niet goed stonden dan vloog ze je aan. Maar met Flappie was het dikke mik (met recht dik, want ze had een paar ons teveel 😶)

Snoet overleed uiteindelijk aan ouderdom toen ze ruim 10 was. En toen zat Flappie wéér alleen. Ik had al een tijdje het idee dat zijn tijd ook eraan zat te komen. En inderdaad, een week na Snoet vond ik ‘s avonds Flappie dood in zijn kamer. Op zijn favoriete plekje in de avondzon. Hij is nét geen 11 geworden. Goedzak Flappie. 

[Kolino]

Nou voel ik mij een pechkonijn... Ik heb er maar eentje die nagenoeg zorgeloos door het leven gaat. Hij is inmiddels bijna 7 🙂 Los van de vaccinaties en castratie is hij 1x bij de dierenarts geweest.

 

Ondanks alle extra zorgen bij de rest heb ik al zoveel geniet momentjes meegemaakt... na het overlijden van mijn konijn met megacolon heb ik al dat soort dingen in een brief opgeschreven aan hem gericht. Daarin staan allerlei dingen die ik niet wil vergeten, zodat ik dat later nog weer eens terug kan lezen. Wat een beest was dat, echt waar, als er iemand een lach op mijn gezicht kon toveren was hij het wel!

 

Ik vind de band die je met ze op kunt bouwen zo mooi... of die oogjes die je dan net als "puss in boots" aan kunnen kijken en dan zie je af en toe die koppies draaien, zo van baas, heb je mij gezien? Af en toe plaag ik ze dan wel een beetje door net te doen of ik het niet zag 😁 's Morgens en 's Avonds hebben we als ik de brokjes geef even een kroelmoment, een soort van goedemorgen en welterusten ritueel. Al met al kan ik wel zeggen dat ik ook enorm van ze geniet!

[JokeC]

Het helpen bij de schoonmaakwerkzaamheden vind ik zo om te lachen. Ze werken je aan alle kanten tegen met zo'n optimisme en plezier dat je niet veel anders kan dan mopperend lachen. Konijnen van 2 kilo die met een hele bezem aan de haal gaan en dan liefst ook de borstel van een nieuw uiterlijk voorzien. Het plastic "blik" van de veger/stoffer en blik trekt Meneertje steevast uit mijn handen en probeert het dan mee te slepen in een schuilhuisje. Dat lukt niet, omdat de openingen te klein zijn, maar hij blijft het proberen. Raar, want andere dingen snapt hij wel snel, maar dit echt niet: het ding moet en zal een schuilhuisje in getrokken worden! Eens zal het hem lukken....al is het alleen maar het handvat dat het eens in de paar maanden begeeft. 🙂Onder de wilgenbruggen zou het wel kunnen lukken, maar dat is te makkelijk blijkbaar, hij heeft een missie tenslotte.

 

Mevrouwtje loopt gezellig altijd waar je net moet vegen, stofzuigen of dweilen en vindt het leuk om de schoonmaakinstrumenten te achtervolgen. Ze is er erg bedreven in en bijna even snel als de poezen. Ze laat zich niet makkelijk afleiden met een snackrolletje met lekkers erin, maar is heus wel bereid om een stapje opzij te doen als het haar vriendelijk gevraagd wordt...twee tellen dan. 

 

Hun zandbak staat in een hoek en is een groot ex-terrarium (denk ik) waar ze van bovenaf in kunnen. Ze kunnen daar naar hartenlust spitten en bulldozeren zonder de hele tent onder te gooien met zand. Ik vind het bulldozeren zo vreselijk leuk om naar te kijken, zo geconcentreerd als ze dan zand aan het verplaatsen zijn, voorpootjes vooruit en schuiven maar. Ik vraag me af of ze er een plan mee hebben of het gewoon leuk vinden om zand te verschuiven.