Diagnose E. Cuniculi

[MademoiselleCleo]

Beste konijnenliefhebbers,

 

Op 25 januari is er E. Cuniculi vastgesteld bij ons vrouwelijk konijntje van 2 jaar oud, het begon allemaal met ogen die tollen, we zijn toen naar de dierenarts gegaan en heeft ze een onstekkingsremmer gekregen en zijn we Panacur gestart van 0,5 ml. Ons konijntje woog toen 2,3 kg wat haar al een stevigere dame maakte. Een week later op 1 februari stond haar hoofd heel scheef en zijn we met spoed naar de dierenarts gegaan. De dierenarts heeft besloten haar op te nemen zodat ze de medicatie ingespoten kon krijgen. Tot de avond van 10 februari is ze bij de dierenarts gebleven. De dierenarts vond dat ze aan de betere hand was en naar huis mocht. Toen ze thuis kwam merkten we op dat ze nog al veel om haar as draaide, wel veel dronk maar weinig at. De dierenarts zei dat dit normaal zou zijn omdat ze gestresseerd zou zijn. Sinds eergisteren is er ook bloed in haar urine, dit zou komen door de antibiotica. Deze is veranderd en verhoogt. Omdat ze zo weinig at (ze eet enkel een beetje peterselie en wil geen snoepjes meer aannemen) heb ik haar een beetje gedwangvoerd met Critical Care voor het eerst deze avond, erna heb ik haar wel terug wat zien eten maar niet zoveel. Ze heeft wat reserves maar deze zijn niet oneindig. Ze heeft ook onbeperkt toegang tot hooi.

 

Momenteel is haar medicatie:

- 2x per dag 1ml Panacur t.e.m. 28/02,

- 1x per dag 0,8ml Neloxcral t.e.m. 20/02

- Sinds vandaag 2x per dag 0,8ml Enrobactin voor 25 dagen.

 

Normaal loopt ons konijntje vrij rond maar we hebben ze sinds ze terug is van de dierenarts in een kooitje gezet tegen de chauffage met een dekentje er rond. Op de bodem van het kooitje zit ook een dekentje met daar puppypads over. Ze heeft ook een rechthoekig konijnenbakje (dat ze niet echt gebruikt maar we willen ze zo snel mogelijk terug zindelijk krijgen) en een drinkbusje omdat ze haar kommetje altijd omgooide door haar tollen. Ze is gewend van een kommetje en een drinkbusje te hebben en ze drinkt normaal van de drinkbus. We hebben haar deze ochtend zelf uit haar kooitje laten springen en ze leek wel te genieten van even in ons appartement terug te kunnen rondlopen. Ze volgt mij wel overal en als ze wil rusten, komt ze tegen mijn benen aanliggen. We hebben ook een ander konijntje maar sinds ze een week is weggeweest vechten ze, dus laten we ze niet samen in de ruimte. 

 

Wat ik jullie wou vragen is advies. Ik weet dat de kuur van lange adem is, maar wanneer moeten we opgeven? Eerlijk gezegd, zien wij haar zo graag dat wij in staat zijn er eeuwig mee door te gaan, wat zijn pijlers om te zeggen er mee op te houden? Wanneer zien we dat zij het opgeeft? Vanaf wanneer kan het zijn dat haar kopje weer wat rechter zal staan of is die hoop allang verstreken? Kortom:

- hoelang zullen we dit moeten volhouden of wat waren jullie ervaringen?

- Wanneer is het geen konijnwaardig leven meer voor haar ?

- Lijken de dosis medicatie in orde? Of lijkt het verstandiger het in te korten of langer aan te houden? (we zullen pas tot stappen overgaan na bespreking met onze dierenartsen)

- Zijn er zaken die we kunnen doen om haar meer comfortabel te maken?

- Vanaf wanneer is het veilig onze konijntjes terug te binden aan elkaar?

- Is het verstandig haar wel vrij te laten rondlopen?

- Kan het lang duren vooralleer het kopje weer wat rechter zal staan?

- Is het normaal dat ze zo snel ademt altijd?

- Doorgaan me

 

Ik ben alvast enorm dankbaar voor de gedeelde ervaringen en tips, ons konijntje ligt nauw aan ons hart en we willen alleen maar het beste voor haar.

 

Groetjes,

 

De bezorgde baasjes van Totoro

 

 

[Evee]

Wat balen dat jouw voedster EC heeft. Het is zo een rotziekte. Je hebt echt een lange adem nodig voor de behandeling.

Zelf heb ik vorig jaar een konijn met EC gehad, en hij is er nog steeds, met nauwelijks nog restverschijnselen gelukkig. Ze kunnen er dus wel doorheen komen.

 

 - hoelang zullen we dit moeten volhouden of wat waren jullie ervaringen?

 Joris z'n verhaal ging zo:

Dag 1 begon het met lichte symptomen (niet direct komen eten, een klein beetje zwalken als hij loopt, alsof hij te veel gedronken had). Die avond begonnen met fenbendrops (dubbele dosis)
Dag 2 naar binnen gehaald omdat hij te veel verslechterde, hij is een buitenkonijn.
Dag 3 Omdat het steeds erger werd, kop scheef, niet meer zelf goed eten, ogen die draaiden (nystagmus) mijn dierenarts gebeld, die gelukkig dienst had (het was pinksterweekend, natuurlijk 😓) Eerste injecties met dexamethason en vitamine B.
Opknappen ging niet super snel, wat bij sommige konijnen wel zo is na de injecties. Zijn eetlust kwam wel terug na de injecties. Hoewel hij vooral dwangvoerpapjes eet, maar die likt hij wel zelf op als ik het aanbied. Zelfstandig naar een voerbak toe gaan doet hij niet, eten en drinken krijgt hij dus van lepeltjes / uit spuitjes.
Dag 4 zijn oog (nystagmus) was minder heftig. 2e set injecties.
Dag 5 derde set injecties.
Dag 6 niet veel verbetering te zien. Hij zakte die dag ook echt een soort weg in mijn armen, alsof hij zou sterven. Maar hij kwam toch weer bij. Toch wel een dieptepunt dagje.
Dag 7 Voor het eerst weer wat actiever.
Dag 8 Eet zelfstandig weer kruiden en af en toe een hooispriet.
Dag 9 Zijn vriendin bij hem naar binnen gehaald  voor steun.
Dag 12 Geen sterke verbeteringen, maar ook geen verslechteringen.
Dag 15 Laatste keer dubbele dosis fenbendrops, nu over naar enkele dosis. Eet weer beter zelf.
Dag 16 weer naar buiten verhuisd, hij is namelijk totaal geen binnenkonijn qua karakter.
Dag 18 Medicijnen geven word steeds meer een strijd, hij begint wel weer fitter te worden.
Dag 27  Z'n koppie staat weer recht. Hij eet goed.
Dag 28 laatste keer fenbendrops, na 28 dagen kuur.  Eigenlijk nauwelijks restverschijnselen te zien. Zijn koppie staat nog een heel klein beetje uit balans, maar als je het niet weet, zie je dat waarschijnlijk niet eens.

 

- Wanneer is het geen konijnwaardig leven meer voor haar ?

EC ziet er al snel heel konijnonwaardig uit, maar weet dat het echt goed kan komen. Niet altijd, daar moet je ook eerlijk in zijn. Maar ik vind dat je ze wel de kans moet geven om er bovenop te komen. Stel daarvoor een realistische termijn. Zelf heb ik een maand gesteld als periode waarin ik echt alles uit de kast wilde halen qua behandeling. Als het aan het eind van de maand niet verbeterd zou zijn, als er geen/weinig zicht op een leven waarin hij konijnendingen kon doen zou zijn, zou ik hem in laten slapen. Voor mij is konijn zijn: zelf kunnen bewegen, zelf kunnen eten en levenslust tonen.

 

- Lijken de dosis medicatie in orde? Of lijkt het verstandiger het in te korten of langer aan te houden?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet wat Neloxcral is? Krijgt ze ook een pijnstiller op het moment? Of is Neloxcral dat?

 

- Zijn er zaken die we kunnen doen om haar meer comfortabel te maken?

Volgens mij doen jullie al heel veel om het haar comfortabel te maken 🙂 Ik zou het zindelijksheidsverhaal even helemaal laten en die toiletbak er uit gooien. Dat is alleen maar een onhandig ding wat in de weg zit als je evenwicht niet goed is. Eerst beter worden, dan komt dat wel weer. Zorgen dat de kooibodem grip heeft, en zachte zijkanten. Zodat als ze tolt / valt ze zich niet kan verwonden en wel de grip heeft, houvast kan vinden.

Ik zou wel echt een waterbak neerzetten. Konijntjes met EC kunnen heel erg veel moeite hebben om water te drinken.

Is chauffage  de verwarming? Daar zou ik de kooi niet direct naast zetten, dat kan wel echt behoorlijk warm zijn, waar ze in een kooitje niet aan kan ontsnappen. Ze kan dan niet zelf regelen dat ze een koelere plek zoekt als dat nodig is. Ik zou haar daar dus weghalen. Vergeet niet dat een verwarming echt flink heet kan worden, omdat het een hele ruimte moet verwarmen. In de rest van de ruimte is het dan misschien lekker 21 graden, maar tegen de verwarming aan kan het echt veel heter zijn. Je zou haar in plaats daarvan wel een snugglesafe kunnen aanbieden voor lekkere comfortabele warmte. Dan kan ze zelf kiezen of ze er op of bij wil liggen wil of juist niet.

 

- Vanaf wanneer is het veilig onze konijntjes terug te binden aan elkaar?

Dat zou ik voor nu even helemaal uit je hoofd zetten, eerst kijken of ze beter kan worden. Eerst weer goed fit zijn, dan komt de herkoppeling wel weer. Daar zou ik haar nu geen stress van geven, aangezien ze vochten.

 

- Is het verstandig haar wel vrij te laten rondlopen?

Ik zou het nu niet doen, tenzij je echt merkt dat ze behoefte heeft aan ruimte, dat ze heel onrustig is in het verblijf. Maar dat zie je meestal pas als ze echt weer beter beginnen te worden. 

 

- Kan het lang duren vooralleer het kopje weer wat rechter zal staan?

Soms komt het helemaal niet terug recht te staan.  In het geval van Joris trok het na een week of 3 wel weer rechter.

 

- Is het normaal dat ze zo snel ademt altijd?

In wat voor situaties zie je dit? Het is niet geheel normaal. Heeft ze ook echt haar bek open om adem te happen? Of zie je alleen de buik snel bewegen? Het kan op stress wijzen,het kan er op wijzen dat ze het echt veel te warm heeft,  het kan op luchtwegproblemen wijzen. De Enrobactin  werkt tegen luchtweg ontstekingen. Is de reden dat dat voorgeschreven is het snelle ademen? 

 

 

Veel beterschap en sterkte!

[Rifca]

Ik heb toevallig net gereageerd in een ander topic, wellicht kun je daar mee lezen met de ervaringen van anderen:

 

Ik zou zelf zeker nog volhouden! Ook al is het nu wellicht niet zo konijnwaardig, dit kan -met een lange adem- weer beter worden. 
Als ik het goed lees is je konijn nog levendig, dat is een goed teken. Hoe gaat het met eten?

Ook als de parasiet weer ‘slaapt’ kunnen er restverschijnselen overblijven, zoals een scheef koppie. Maar dat is afwachten en je kunt tzt het beste beoordelen in hoeverre dit een konijnwaardigleven in de weg staat (met een beetje tilt is prima te leven).

 

Ik zou de twee konijnen wel uit elkaar laten  ( je hebt ze nu uit elkaar toch?) om extra stress bij het zieke konijn te voorkomen. Pas als ie helemaal beter is kan je gaan nadenken over herkoppelen. (Tzt is er op BunnyBunch veel informatie te vinden over hoe je dit aanpakt).

 

[MademoiselleCleo]

6 uur geleden zei Evee:

Wat balen dat jouw voedster EC heeft. Het is zo een rotziekte. Je hebt echt een lange adem nodig voor de behandeling.

Zelf heb ik vorig jaar een konijn met EC gehad, en hij is er nog steeds, met nauwelijks nog restverschijnselen gelukkig. Ze kunnen er dus wel doorheen komen.

 

 - hoelang zullen we dit moeten volhouden of wat waren jullie ervaringen?

 Joris z'n verhaal ging zo:

Dag 1 begon het met lichte symptomen (niet direct komen eten, een klein beetje zwalken als hij loopt, alsof hij te veel gedronken had). Die avond begonnen met fenbendrops (dubbele dosis)
Dag 2 naar binnen gehaald omdat hij te veel verslechterde, hij is een buitenkonijn.
Dag 3 Omdat het steeds erger werd, kop scheef, niet meer zelf goed eten, ogen die draaiden (nystagmus) mijn dierenarts gebeld, die gelukkig dienst had (het was pinksterweekend, natuurlijk 😓) Eerste injecties met dexamethason en vitamine B.
Opknappen ging niet super snel, wat bij sommige konijnen wel zo is na de injecties. Zijn eetlust kwam wel terug na de injecties. Hoewel hij vooral dwangvoerpapjes eet, maar die likt hij wel zelf op als ik het aanbied. Zelfstandig naar een voerbak toe gaan doet hij niet, eten en drinken krijgt hij dus van lepeltjes / uit spuitjes.
Dag 4 zijn oog (nystagmus) was minder heftig. 2e set injecties.
Dag 5 derde set injecties.
Dag 6 niet veel verbetering te zien. Hij zakte die dag ook echt een soort weg in mijn armen, alsof hij zou sterven. Maar hij kwam toch weer bij. Toch wel een dieptepunt dagje.
Dag 7 Voor het eerst weer wat actiever.
Dag 8 Eet zelfstandig weer kruiden en af en toe een hooispriet.
Dag 9 Zijn vriendin bij hem naar binnen gehaald  voor steun.
Dag 12 Geen sterke verbeteringen, maar ook geen verslechteringen.
Dag 15 Laatste keer dubbele dosis fenbendrops, nu over naar enkele dosis. Eet weer beter zelf.
Dag 16 weer naar buiten verhuisd, hij is namelijk totaal geen binnenkonijn qua karakter.
Dag 18 Medicijnen geven word steeds meer een strijd, hij begint wel weer fitter te worden.
Dag 27  Z'n koppie staat weer recht. Hij eet goed.
Dag 28 laatste keer fenbendrops, na 28 dagen kuur.  Eigenlijk nauwelijks restverschijnselen te zien. Zijn koppie staat nog een heel klein beetje uit balans, maar als je het niet weet, zie je dat waarschijnlijk niet eens.

 

- Wanneer is het geen konijnwaardig leven meer voor haar ?

EC ziet er al snel heel konijnonwaardig uit, maar weet dat het echt goed kan komen. Niet altijd, daar moet je ook eerlijk in zijn. Maar ik vind dat je ze wel de kans moet geven om er bovenop te komen. Stel daarvoor een realistische termijn. Zelf heb ik een maand gesteld als periode waarin ik echt alles uit de kast wilde halen qua behandeling. Als het aan het eind van de maand niet verbeterd zou zijn, als er geen/weinig zicht op een leven waarin hij konijnendingen kon doen zou zijn, zou ik hem in laten slapen. Voor mij is konijn zijn: zelf kunnen bewegen, zelf kunnen eten en levenslust tonen.

 

- Lijken de dosis medicatie in orde? Of lijkt het verstandiger het in te korten of langer aan te houden?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet wat Neloxcral is? Krijgt ze ook een pijnstiller op het moment? Of is Neloxcral dat?

 

- Zijn er zaken die we kunnen doen om haar meer comfortabel te maken?

Volgens mij doen jullie al heel veel om het haar comfortabel te maken 🙂 Ik zou het zindelijksheidsverhaal even helemaal laten en die toiletbak er uit gooien. Dat is alleen maar een onhandig ding wat in de weg zit als je evenwicht niet goed is. Eerst beter worden, dan komt dat wel weer. Zorgen dat de kooibodem grip heeft, en zachte zijkanten. Zodat als ze tolt / valt ze zich niet kan verwonden en wel de grip heeft, houvast kan vinden.

Ik zou wel echt een waterbak neerzetten. Konijntjes met EC kunnen heel erg veel moeite hebben om water te drinken.

Is chauffage  de verwarming? Daar zou ik de kooi niet direct naast zetten, dat kan wel echt behoorlijk warm zijn, waar ze in een kooitje niet aan kan ontsnappen. Ze kan dan niet zelf regelen dat ze een koelere plek zoekt als dat nodig is. Ik zou haar daar dus weghalen. Vergeet niet dat een verwarming echt flink heet kan worden, omdat het een hele ruimte moet verwarmen. In de rest van de ruimte is het dan misschien lekker 21 graden, maar tegen de verwarming aan kan het echt veel heter zijn. Je zou haar in plaats daarvan wel een snugglesafe kunnen aanbieden voor lekkere comfortabele warmte. Dan kan ze zelf kiezen of ze er op of bij wil liggen wil of juist niet.

 

- Vanaf wanneer is het veilig onze konijntjes terug te binden aan elkaar?

Dat zou ik voor nu even helemaal uit je hoofd zetten, eerst kijken of ze beter kan worden. Eerst weer goed fit zijn, dan komt de herkoppeling wel weer. Daar zou ik haar nu geen stress van geven, aangezien ze vochten.

 

- Is het verstandig haar wel vrij te laten rondlopen?

Ik zou het nu niet doen, tenzij je echt merkt dat ze behoefte heeft aan ruimte, dat ze heel onrustig is in het verblijf. Maar dat zie je meestal pas als ze echt weer beter beginnen te worden. 

 

- Kan het lang duren vooralleer het kopje weer wat rechter zal staan?

Soms komt het helemaal niet terug recht te staan.  In het geval van Joris trok het na een week of 3 wel weer rechter.

 

- Is het normaal dat ze zo snel ademt altijd?

In wat voor situaties zie je dit? Het is niet geheel normaal. Heeft ze ook echt haar bek open om adem te happen? Of zie je alleen de buik snel bewegen? Het kan op stress wijzen,het kan er op wijzen dat ze het echt veel te warm heeft,  het kan op luchtwegproblemen wijzen. De Enrobactin  werkt tegen luchtweg ontstekingen. Is de reden dat dat voorgeschreven is het snelle ademen? 

 

 

Veel beterschap en sterkte!

 

Hartelijk bedankt voor je antwoord! Ik ben blij om te horen dat het met Joris goed is gekomen.

 

Mijn foutje, ik heb het dierenarts geschrift verkeerd gelezen, ze krijgt meloxoral. Dat is een soort van ontstekkingsremmer en pijnstiller.

 

Het bakje hebben we er ondertussen ook uitgegooid en ik zal ze onmiddelijk wegdoen van de chauffage.

 

Wat haar adem betreft, ik zie haar buikje gewoon snel op en neer gaan, maar haar mond is gewoon dicht.

 

Het binden zullen we laten voor wat het is, maar rondlopen zullen we denk ik wel doen want ze is heel onrustig in haar kooitje. Ze verschuift alles en hangt er altijd uit met haar kopje. Gisteren is ze er ook zelf uitgesprongen.

 

Nogmaals enorm bedankt voor de reactie, het betekend heel voor ons. We willen alleen maar het beste voor haar.

 

 

[MademoiselleCleo]

6 uur geleden zei Rifca:

Ik heb toevallig net gereageerd in een ander topic, wellicht kun je daar mee lezen met de ervaringen van anderen:

 

Ik zou zelf zeker nog volhouden! Ook al is het nu wellicht niet zo konijnwaardig, dit kan -met een lange adem- weer beter worden. 
Als ik het goed lees is je konijn nog levendig, dat is een goed teken. Hoe gaat het met eten?

Ook als de parasiet weer ‘slaapt’ kunnen er restverschijnselen overblijven, zoals een scheef koppie. Maar dat is afwachten en je kunt tzt het beste beoordelen in hoeverre dit een konijnwaardigleven in de weg staat (met een beetje tilt is prima te leven).

 

Ik zou de twee konijnen wel uit elkaar laten  ( je hebt ze nu uit elkaar toch?) om extra stress bij het zieke konijn te voorkomen. Pas als ie helemaal beter is kan je gaan nadenken over herkoppelen. (Tzt is er op BunnyBunch veel informatie te vinden over hoe je dit aanpakt).

 

 

Dankjewel voor het delen van je verhaal! Ik had het trouwens al gelezen en vond het behulpzaam.

 

Geen zorgen, we gaan haar niet zo snel opgeven! Ze is een evenwaardig lid van de familie en verdient evenveel zorg als een kind voor ons (we hebben geen kinderen, maar bij wijze van spreke). Ze is inderdaad levendig. Ze verhuist altijd alles in haar kooi en graaft de dekentjes weg.

 

Door haar scheef hoofd is het moeilijk in te schatten wanneer de parasiet effectief weer slaapt. We rekenen er al niet meer op dat haar hoofdje volledig recht zal komen te staan, maar we hopen dat ze niet meer omvalt en rond haar as rolt.

 

De konijntjes zijn al van in het begin dat ze terug is van de dierenarts gescheiden, we hebben al eerdere ervaringen gehad dat ze van elkaar niet moesten weten nadat de andere bij de dierenarts is geweest voor een dagje. Ik weet dat ze vechten doordat ze op elkaar reageerde door de tralies van de kooi en het mannetje heeft mij beslopen (terwijl ik dacht dat hij vast zat in een andere kamer) en is in de kooi gesprongen. Voor ze elkaar iets konden aan doen, heb ik mijn arm er tussen gegooid en heb ik de beet dat voor haar bedoeld was, opgevangen. Ik heb hem er natuurlijk ook direct uit gehaald.

 

Nogmaals bedankt voor je reactie!

 

 

[MademoiselleCleo]

7 uur geleden zei Rifca:

Ik heb toevallig net gereageerd in een ander topic, wellicht kun je daar mee lezen met de ervaringen van anderen:

 

Ik zou zelf zeker nog volhouden! Ook al is het nu wellicht niet zo konijnwaardig, dit kan -met een lange adem- weer beter worden. 
Als ik het goed lees is je konijn nog levendig, dat is een goed teken. Hoe gaat het met eten?

Ook als de parasiet weer ‘slaapt’ kunnen er restverschijnselen overblijven, zoals een scheef koppie. Maar dat is afwachten en je kunt tzt het beste beoordelen in hoeverre dit een konijnwaardigleven in de weg staat (met een beetje tilt is prima te leven).

 

Ik zou de twee konijnen wel uit elkaar laten  ( je hebt ze nu uit elkaar toch?) om extra stress bij het zieke konijn te voorkomen. Pas als ie helemaal beter is kan je gaan nadenken over herkoppelen. (Tzt is er op BunnyBunch veel informatie te vinden over hoe je dit aanpakt).

 

 

Met het eten gaat het momenteel, ze eet vrij weinig maar eet haar groen (peterselie en rucola) wel op en hierjuist heeft ze een snoepje uit de snoeppot gepakt.

[Lienappelsien]

Ik zie je topic nu pas. Hoe gaat het nu?

[Odi]

Hoe is het nu met jouw konijntje??

[MademoiselleCleo]

Bij deze geef ik graag een update hoe met ons konijntje met EC gaat.

Het duurde even voor een update te willen geven omdat het een lange weg is geweest en de schrik voor terugval groot is.
 

Met geluktraantjes in de ogen, kan ik zeggen dat ze het fantastisch doet. Sinds 2 weken mag ze vrij rondlopen in de onze slaapkamer omdat ze daar het meeste rust kan hebben en zelf een beetje de keuze kon krijgen van actief te zijn of niet. Ze heeft vorige week woensdag uit het niets diarree gekregen (we weten nog altijd niet de oorzaak, maar vermoedelijk is het door langdurig antibiotica te nemen geweest) en we zijn toen in spoed naar de dierenarts gegaan. De laatste keer dat we dit gedaan hebben, kon ze eens ze bij de dierenarts was niet meer op haar benen staan doordat ze maar bleef omvallen en omtollen. Uiteindelijk heeft ze maar 3 keer gedraaid in de auto door de weinige stabiliteit maar was een even vrolijk konijntje toen ze daar toekwam. De dierenarts was verheugd om te zien hoe goed ze het deed en moest lachen toen ze hem probeerde te bijten toen hij haar medicatie gaf, het toonde aan dat ze haar karakter nog niet verloren is. Toen heb ik ze gewogen en hebben we opgemerkt dat ze 500g vermagerd is. Ze kwam van 2,3kg (wat een klein beetje overgewicht was voor haar) en woog toen 1,75kg wat ondergewicht is. Dus momenteel moeten we proberen haar gewicht weer omhoog te krijgen en het lijkt te lukken, geleidelijk aan wel. Haar medicatie is ondertussen ook afgebouwd.

Sinds deze maandag (09/03) zijn we er in geslaagd ze weer te koppelen aan haar vriendje na 1,5 maand. We hebben het op een moment gedaan dat ze allebei wat rustiger waren en meer passief maar de liefde was vrij snel weer terug. Ghibli (onze gecastreerde ram) heeft haar lang willen aanvallen en moesten we weghouden van haar, ook al leek hij haar wel te missen. Maandag was het anders, het was alsof hij haar weer herkende. Nu wassen ze elkaar weer en slapen samen op hun kussen in onze slaapkamer. We geven ze wel nog allebei op aparte plaatsen eten want het is niet de bedoeling dat Ghibli aankomt of met het eten van Totoro gaat lopen aangezien ze het hard nodig heeft.

 

Gisteren heb ik ze ook voor het eerst weer buiten gelaten en ze was niet meer binnen te krijgen. Nu volgt ze mij iedere keer als ik naar de deur van ons terras ga.

Haar kopje staat nog altijd scheef, maar veel rechter dan in het verleden en de dierenarts is er positief in dat het in mate van tijd wel volledig recht zal komen te staan. Ze begint ook meer en meer weer zaken te durven zoals in en uit hun kooi (dat altijd openstaat, maar we hebben gehouden als een hooiparadijs en schuilplaats) te springen. Het is nog een beetje met gestuntel zoals ze klein was, maar het gaat vlotter en vlotter.

Na dit hele verhaal lijkt ze ook enorm gebonden en gehecht aan mij te zijn geworden. Ik ben de enigste waarvan ze haar medicatie aanvaardde en is nu mijn persoonlijke stalker geworden. Ik probeer haar dagelijks ook mee bij mij op het bed te nemen want dan slaapt ze tegen mij aan onder een zacht dekentje, deze momenten zijn heel dierbaar voor ons beide geworden.

EC zal iets zijn dat we nooit meer vergeten en altijd voorzichtig mee zullen zijn. Afgelopen maand heeft ons alleen maar meer aangetoond hoe fragiel konijntjes zijn. 

Kortom, heeft dit EC verhaal een goed einde (voorlopig en hopelijk voor altijd), ze doet het goed en blijft enkel maar bergop gaan.

Ik wil nogmaals iedereen op dit forum bedanken voor het delen van hun persoonlijke verhalen en vooral Evee voor de waardevolle raad en tips.

 

[happy211]

Dit is echt geweldig om te lezen, wat fijn dat ze het zo goed doet!

Misschien heb ik het verkeerd gelezen, maar ik zou toch nog even wachten om haar naar buiten te laten. Ze heeft geen wintervacht meer en een verzwakte weerstand. Het is nu toch nog wat te koud om zonder jas naar buiten te gaan, ook al is het maar even. Ik snap dat ze hier van geniet, maar ik zou aanhouden haar pas buiten te laten als je zelf zelf ook geen winterjas meer aandoet.

[IreneM]

Wat fijn dat het zo goed gaat!

[JokeC]

Dat is een opluchting na zo'n ellendige onzekere periode.  🥳 😎 Ik snap het wel als de ongerustheid nog niet helemaal verdwenen zal zijn, hoor. Ik vind dat erg moeilijk, wanneer moet ik mezelf toestaan weer blij en ontspannen te zijn na ziekte of ongemak. Met de andere dieren en de kids heb ik dat wel minder dan met de konijnen. 

[Evee]

Wat fijn!

[MademoiselleCleo]

Op 11-3-2020 at 07:00 zei happy211:

Dit is echt geweldig om te lezen, wat fijn dat ze het zo goed doet!

Misschien heb ik het verkeerd gelezen, maar ik zou toch nog even wachten om haar naar buiten te laten. Ze heeft geen wintervacht meer en een verzwakte weerstand. Het is nu toch nog wat te koud om zonder jas naar buiten te gaan, ook al is het maar even. Ik snap dat ze hier van geniet, maar ik zou aanhouden haar pas buiten te laten als je zelf zelf ook geen winterjas meer aandoet.

Ze leven voornamelijk binnen, we laten ze nooit alleen buiten :-) we hebben een klein terrasje afgezet met hekken, ze gaan naar buiten wanneer ze willen :-) 

[Lienappelsien]

Fijn dat het weer goed gaat!