Hanneke Geplaatst: 24 januari 2020 Geplaatst: 24 januari 2020 Hallo allemaal Ik ben af en toe een mee lezer, maar ik heb nu zelf een vraagje aan jullie. Het gaat over het konijn van mijn zus. Ze heeft een Vlaamse reus, +- 2 jaar oud. In september is haar poot geamputeerd ivm gebroken poot. Na een herstel periode ging het eigenlijk wel goed, ze kon zich verplaatsen en leerde steeds beter op 3 poten te lopen. Wel nog wat wankel, maar wat wil je met 3 poten en zo'n groot lijf. Dus eigenlijk waren we tevreden met het verloop. En toen werd ze ziek.. 2 weken geleden een verkoudheid infectie en dat ging heel snel. Ze vermagerde en werd zwak. We zijn haar gaan dwang voeren want ze at zelf niet meer. Medicatie erbij, en het virus is nu weg. Ze eet weer uit zichzelf en komt weer goed aan. Maar ze loopt niet. Ze ligt grootste gedeelte van de dag op 1 plek en soms schuifelt ze wat, maar lopen doet ze niet meer. Ik had in eerste instantie het idee dat het komt omdat ze verzwakt is en flink wat spieren kwijt is geraakt. Haar rechterachterpoot is geamputeerd, en haar linker voorpoot houd ze voornamelijk gestrekt. Rechter voorpoot doet ze meer mee (buigen, leunen). De poten zijn nagekeken, is niks raars aan te zien. Dierenarts zei dat het logisch is dat poten anders gebruikt worden als ze er een mist. We zijn rek en strek oefeningen met de poten gaan doen, omdat ze al anderhalve week weinig beweegt en misschien wat stijf is, en proberen haar te motiveren om te lopen. Er zijn wel vooruitgangen geboekt ondertussen, ze buigt soms zelf haar rechtervoorpoot, maar ze houd ook nog veel gestrekt en loopt nog niet. Ze ziet er gelukkig uit, is alert, eet goed en is absoluut niet chagrijnig. Haar eigenzinnige karakter is ook weer terug. We twijfelen dus heel erg wat we moeten doen. Is het nog steeds verzwakking en een kwestie van aansterken? Of is het niet waardig meer om het nog te proberen? Wat vinden jullie? We doen enorm ons best voor het beestje en het ging na de operatie goed, en de infectie was ook binnen een weekje weg, ook weer zelfstandig eten. We zien dan een stijgende lijn en willen het toch nog proberen.. we hebben continu de twijfel gehad "gaan we dit nog doen". Maar gekozen om toch door te zetten, zodat we in elk geval alles geprobeerd hebben. Maar nu weten we het dus niet meer. Er zit vooruitgang in, maar ze loopt niet. En dat is toch wel een big deal voor een konijn. Ik zal even een korte tijdlijn maken zodat alles duidelijk is: September; poot gebroken - amputatie Ongeveer 3 weken herstel, leren lopen. Ging goed. 12 januari verzwakking,niet eten/alert/lopen. 13 januari dierenarts, medicatie, dwangvoeren. 18 januari van medicatie af (kuur). 19 januari weer zelfstandig eten. Aankomen. Alert ogen. Karakter weer terug.
Evee Geplaatst: 24 januari 2020 Geplaatst: 24 januari 2020 Achterpoot amputaties zijn altijd erg vervelend voor konijnen, omdat dat de poten zijn waar ze het meest hun gewicht op zetten en kracht uit halen. Ik heb het zelf gelukkig nooit gehad, konijntjes waarbij pootjes geamputeerd moesten worden. Maar er zijn in de jaren dat ik bunnybunch heb al heel wat verhalen voorbij gekomen. Zeker bij konijntjes die een achterpoot missen, blijft het heel lastig. Voor zo ver ik het kan zeggen aan de hand van de paar verhalen, worden ze meestal niet oud. Elke situatie is weer anders, ik vind het dus heel lastig om advies te geven. Als het niet meer konijnwaardig is, dan is inslapen de voor de hand liggende optie. Maar het is soms zo ontzettend moeilijk om die grens te bepalen, aangezien je ook aan geeft dat het konijn wel weer zelf eet, aangekomen is, het karakter terug is. Er is dus nog wel wil om te leven. Houd ze zichzelf nog schoon? Plast ze nu over zichzelf heen/ligt ze in? Kan ze zich nog wel verplaatsen, ondanks dat ze niet echt loopt, of dat ook niet? Overleg in ieder geval ook goed met de dierenarts. Wat ik zelf vaak doe is een bepaalde (realistische) termijn stellen, bijvoorbeeld dat er binnen een week / twee weken / maand duidelijke verbetering moet zijn, uitzicht op een weer "gezond" en konijnwaardig leven. Binnen die termijn dan inderdaad alles proberen wat er mogelijk is, zoals jullie ook gedaan hebben. En aan het eind van de termijn eerlijk zijn: heeft het konijn toekomst in de situatie waar het in zit, of niet? Is het konijnwaardig en/of word dat het binnen korte tijd? Zo niet, dan is het altijd een zeer moeilijke beslissing, maar dan laat ik ze persoonlijk toch inslapen. Hoe het ook gaat lopen, veel beterschap en sterkte!
Lienappelsien Geplaatst: 24 januari 2020 Geplaatst: 24 januari 2020 Hè wat een lastige situatie. Konijnen kunnen inderdaad best goed overweg met een geamputeerde achterpoot, maar bij zo’n groot en zwaar konijn is het natuurlijk veel heftiger dan bij een konijn van bijvoorbeeld 1,5 kg... Zonder het te zien kan ik er weinig zinnigs over zeggen. Als er nog vooruitgang in zit na de periode van ziekte en ze weer goed eet en verder levendig is, is er wellicht reden om het nog niet op te geven. Ik ben ook wel benieuwd of ze zich nog wel (iets) kan verplaatsen en of ze niet in haar urine zit. Dat zouden ook redenen kunnen zijn om wel of niet door te gaan. Overleg goed met de dierenarts en vraag om zijn/haar advies en mening. Zelf heb ik het afgelopen jaar een konijn gehad met ernstige gewrichtsproblemen. Het was een periode van ongeveer 10 maanden met slechte en wat betere momenten. Ik vond het moeilijk, was het nog konijnwaardig? Maar hij kon ook nog genieten van bijvoorbeeld een aardbeitje en vond het heel fijn als hij geaaid werd. Tja, wat doe je dan? Het is niet altijd zwart/wit.
Eefje Geplaatst: 24 januari 2020 Geplaatst: 24 januari 2020 Heel lastig zeg.. ik sluit me aan bij Evee, in goed overleg met de dierenarts een periode vaststellen waarin jullie vinden dat er verbetering moet zijn. Ik heb dat onlangs ook met onze Frits moeten doen, heel andere situatie, maar uiteindelijk ben je toch degene die moet beslissen wanneer het beter is voor je konijn om hem te laten gaan, wat er dan ook met hem aan de hand is. Denk ook goed aan jezelf, het is erg zwaar om steeds bezig te zijn met: gaat het wel goed? Voelt hij zich goed? Is het iets beter of iets slechter dan gisteren? Ik trek dat in elk geval behoorlijk slecht.. Ik neem altijd een paar punten in overweging. Kan hij of zij weer helemaal gezond worden? Heb ik alles gedaan wat ik kon? Zie ik een konijn zoals ik hem graag zie, of is er sprake van pijn, benauwdheid of een andere vorm van ernstig lijden? Ik heb daardoor altijd vrede gehad met mijn keuzes. Persoonlijk zou ik een konijn wat niet loopt wel als lijdend zien. Beweging is zo belangrijk voor ze dat ik vrees dat hij ook van veel andere dingen last krijgt als dit zo blijft. Een periode vaststellen waarin er verbetering moet zijn lijkt mij dan ook een heel goed idee. Ik ben benieuwd wat de dierenarts er van zegt!
Hanneke Geplaatst: 24 januari 2020 Auteur Geplaatst: 24 januari 2020 Dank jullie voor de reacties. Ze verplaatst zichzelf wel, maar schuivend. En maar een aantal keer per dag. Verder ligt ze veel op dezelfde plek. Ik zal eens met zus overleggen maar denk dat een periode vaststellen een goed idee is. Dat we het nog een weekje aankijken en dat er dan verbetering moet zijn. Ik vraag me wel af hoe het komt dat ze oktober november en december prima gelopen heeft met 3 poten, en dat ze na een infectie het niet meer doet. Is dat dan verzwakking/spiermassa kwijt, of toch "op" zijn? Of iets heel anders?
Eefje Geplaatst: 24 januari 2020 Geplaatst: 24 januari 2020 Ja dat is inderdaad het gekke en lastige.. ik zou niet verwachten dat ze met een week ziek zijn fysiek zo verzwakt is dat het niet meer gaat, hoewel, een week niet zelfstandig eten is wel heftig, maar we zijn ook alweer vijf dagen verder.. Hoe ging dat herstel, weer leren lopen na de operatie? Is dat vergelijkbaar met wat je nu ziet? Misschien kun je gebaseerd daarop een redelijke periode vaststellen?
Hanneke Geplaatst: 25 januari 2020 Auteur Geplaatst: 25 januari 2020 Ze was wel iets slanker dan ze was toen ze nog 4 poten had, het is allemaal wel een aanslag geweest. Maar nu ging het wel erg snel. Na de operatie was het wel het type konijn dat moeilijk zelf probeerde. We moesten haar echt motiveren. In de eerste paar dagen na amputatie heeft ze rust gehad en hoefde ze even niks, werd voer voor haar neus neer gelegd enz. En dat leek ze toen wel prima te vinden. Nadat de hechtingen eruit waren en de wond grotendeels dicht hebben we haar gemotiveerd om zelf te lopen maar dat vond ze in eerste instantie zelf niet zo nodig. Dus het is wel het type konijn wat echt gemotiveerd moet worden, echt een typisch karakter heeft ze. Met het motiveren zijn we nu ook bezig, maar ze lijkt moeite te hebben met haar linker voorpoot goed te bewegen. Terwijl ze daar voor de ziekte dus geen last van had. We gaan motiveren en er aan werken, soort fysio voor het konijn. We zien wel vooruitgangen. Ze beweegt namelijk wel weer alleen wel schuivend, ze buigt haar voorpoot zelf ook wat vaker, ze wast zichzelf, en ze doet moeite om naar het eten te komen (dat we expres iets verder weg zetten). Dit zijn vooruitgangen van de afgelopen dagen. Misschien zijn we ook iets te ongeduldig en willen we te snel vooruitgang zien. We kijken het nog 3 weken aan, met intensieve therapie, en dan moet ze wel weer lopen.
Aanbevolen berichten