Me konijn is dood

[Wies]

Ik ging op 12-9-2019 naar me konijnen hok om hem eten te geven en toen lag hij daar op ze zij en stijf en ademde niet meer ik schrok daar van dus ik roepen Bennie is dood zo heete me konijn en toen kwam me vader beneden en ging naar het hok en inderdaad hij was dood ik was zo verdrietig zo overstuur nu heb ik geen huisdier meer en mag geen nieuw huisdier meer toen die avond ging ik overstuur Nasr bed me hele neus zat dich van het huilen en ik kon maar niet in slaap komen en de volgende ochtend ben ik naar school gegaan alleen het was heel moeilijk voor me ik concentreerde me niet op me werk alleen maar op me konijn maar ik durf nu niet meer te slapen en ik heb nu zo dra ik me verveel en niet weer wat ik moet doen ga ik huilen omdat ik hem zo erg mis maar heeft iemand tips voor me hoe ik makkelijker in slaap kom als me konijn dood is 

[Jamesthebunnybutler]

Hoi Wies,

Wat rot voor je. Heel veel sterkte. Ik denk dat we je hier niet zo goed mee kunnen helpen. Het verwerken van het verliezen van een konijn kan veel tijd nodig hebben. Verdriet hoort daar in de eerste periode bij en kan je niet wegnemen. Wat je wel kan proberen is wat afleiding zoeken, dingen gaan doen die je leuk vindt om zo in ieder geval even aan wat anders te kunnen denken. De avonden zullen de komende week of weken misschien nog wat lastig blijven, maar daarin ben je absoluut niet de enige! Misschien zou het wel kunnen helpen om erover te praten met een vriend(in) of bijvoorbeeld je ouders. Dan hoef je 's avonds in bed niet zo in je eentje te piekeren en lucht het hopelijk een beetje op.

 

Nogmaals veel sterkte gewenst.

[Evee]

Wat zonde, sterkte met het verlies. Het verschilt inderdaad per persoon hoe je verlies een plekje kan geven en hoe lang dat duurt. Maar ik denk dat heel veel konijnenbaasjes het wel herkennen, het gemis van een konijn. Ongemerkt weten ze vaak toch een groot deel van je hart te veroveren. Het zijn echt bijzondere, unieke diertjes met een sterk eigen karakter. Dat maakt dat je ze ook sterk kan missen als ze er niet meer zijn.

 

Soms kan het fijn zijn om op de plek waar het konijn begraven is, of waar het verblijf heeft gestaan, of anders op een plekje ergens in huis of in de tuin een herdenkingsplekje in te richten. In de tuin kun je daar met steentjes en plantjes een mooie plek van maken, in huis bijvoorbeeld met een foto van jouw konijn, en een kaarsje er bij.

Probeer vooral de leuke momenten te herinneren, de dingen waarvan je wil dat ze je altijd bij blijven. Dat helpt voor mij altijd goed. Hoewel het konijn er dan niet meer is, heb je nog steeds de fijne herinneringen om aan terug te denken.  

 

Als kind wilde ik altijd heel graag huisdieren, maar omdat mijn vader postduiven had, vonden mijn ouders dat wel genoeg dieren om voor te zorgen. Ik loste dat toen op door zo een beetje elke schoolvakantie wel op de huisdieren van mensen uit mijn omgeving te passen. Het parkietje van de buren, de hamster van mijn neefje en nichtje, de konijnen van vriendinnetjes. Het is niet zoals het hebben van een eigen konijn, maar ik vond dat wel altijd heel leuk om te doen. Ik haalde altijd boekjes uit de bibliotheek voor zo een diertje kwam om er meer over te leren, en omdat het eigenlijk altijd in weekenden en vakanties was, had ik ook veel tijd voor de diertjes die kwamen logeren. Misschien dat zoiets voor jou ook een tussenoplossing is, aangezien je geen nieuw huisdier mag van je ouders?