Gebroken achterpoot

[Niels1411]

Hallo allen, 

 

Ik heb een dwergkonijnen waarbij is geconstateerd dat zijn achterpoot bovenaan is gebroken. Spalken kan dus niet. Dierenarts wil euthaniseren echter het volgende, konijn eet en drinkt prima, komt net zo snel als eerder voor z'n groente en is gewoon actief.  Het lijkt dus zo te zijn dat het diertje geen pijn heeft, maar dit kan ik niet met zekerheid zeggen. Heeft van de dierenarts een sterke pijnstiller gekregen om te kijken of hij ander gedrag zou gaan vertonen, dit was niet zo. 

 

Pootjes sleept half maar wordt soms ook gebruikt. Het beestje is 7 jaar oud. 

 

Wat raden jullie aan? Ik heb veel voor het dier over maar een orthopedische ingreep is mij financieel te veel. 

[Lienappelsien]

Oh wat sneu!

 

Ik weet dat er wel een paar BunnyBunchers zijn met ervaring met konijnen met een geamputeerde achterpoot. Die konijnen konden er wel mee leven. Maar bij jouw konijn is het dus bovenaan gebroken, wat denk ik wel lastiger is. 

 

Konijnen geven pas heel laat aan dat ze pijn hebben omdat het prooidieren zijn. Maar zoals je zijn gedrag beschrijft kan ik me voorstellen dat je hem eigenlijk nog niet wil laten inslapen.

 

Misschien dat @Dollie, @Aniek of @Christaaa er met hun konijnenopvangervaringen iets over kunnen zeggen.

 

[Christaaa]

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik weet dat het wel gedaan wordt. Waar je dan specifiek rekening mee moet houden kan 1 van de andere dames je wellicht vertellen.

Ik snap wel dat er grenzen zitten aan wat je nog kan en wilt voor een konijn van 7, hoewel een dwergje natuurlijk ook 12 kan worden. Aangezien je konijn weinig lijkt te lijden van de breuk, heb je wel tijd om de voor- en nadelen even rustig af te wegen.

Ik weet dat Dollie (van konijnenopvang joy) momenteel erg druk is en daarom is de opvang deels gesloten. Aniek, van opvang het konijnenparadijs (http://konijnenparadijs.com/), zou je wel kunnen bellen. Ik weet niet of ze hier nog regelmatig komen.

 

Verder had @mystique volgens mij ook een ram met een geamputeerde achterpoot.

 

Succes!

[Lienappelsien]

Mystique had inderdaad ook een konijn met een geamputeerde achterpoot. 

 

Konijnenopvang Knijn&Ko (wwww.knijnenko.nl ) heeft een aantal maanden geleden ook een konijn gehad met een gebroken achterpoot, Lientje. Haar baasje en de dierenarts stonden letterlijk op het punt om haar in te laten slapen toen de dierenartsassistente aangaf dat de opvang misschien nog iets voor haar kon doen. Uiteindelijk is ze geopereerd en inmiddels ook herplaatst. Haar poot is zo ver ik begreep behouden gebleven. Je zou dus ook met Knijn&Ko contact op kunnen nemen om hun ervaringen te horen, en mogelijk die van hun vaste dierenarts. 

[mystique]

Wat grappig dat ik nog herinnerd word, of Coquille althans. Zo fijn. 😊 

 

Coquille had inderdaad een gebroken achterpoot, de breuk zat bij hem net boven of net onder de hiel, welke van beide weet ik niet precies meer, maar het was dus écht bijna op het gewricht. Een pin erin was geen optie, doordat het stukje bot te kort was om een pin vast te houden. Spalken zou eventueel kunnen, maar gaf weinig kans op succes, gezien de aard en plaats van de breuk. In eerste instantie bleef enkel de optie euthanasie over, en ik had er kunnen mee leven, enkel: Coquille wou nog, dat zag je. Dus gekozen voor amputatie. Dierenarts heeft bij Coquille alleen het voetje eraf gehaald, achteraf bleek dat het véél beter geweest zou zijn om het hele pootje weggehaald te hebben, dus écht de bil en al. (neem dit alvast mee in je beslissing.) Dit omdat Coquille zijn stomp bleef gebruiken als pootje, wat bij hem heeft gezorgd voor schuurplekken, open wonden door gescheurde huid en uiteindelijk een abces waar hij nog aan geopereerd is maar wat hem uiteindelijk teveel is geworden. Hij heeft wel nog meer dan twee jaar met z'n stomp gedaan, het was dus in feite wel een succes. 

 

Voor ik het vergeet, even tussendoor: aan Coquille zag je ook niets, hij at, dronk, liep, zoals hoort, enkel dan zo'n 'dood' pootje dat erachteraan bungelde. M'n dierenarts wist toen ook te vertellen dat opereren niet metéén mag, dat je beter het pootje kan spalken, één of twee dagen, tot het konijn van de schok bekomen is, eventueel met pijnstillers, om dan pas te opereren. Je hoeft dus niet meteen metéén te beslissen. 

 

Erop terugkijkend: zou ik het opnieuw doen? Spijtig genoeg moet ik zeggen: waarschijnlijk niét. Coquille was een perfecte patiënt en hij heeft nog meer dan twee extra jaren gehad, maar hij heeft er ook zoveel bijgekregen. Coquille kon zichzelf achteraan niet meer schoonhouden, hij moest dus regelmatig geschoren en gewassen worden. Hij kon ook zijn oren niet meer verzorgen, waardoor die constant korstig en schilferig waren. Ja, je kan die wel zalven, heb ik ook gedaan, maar alle dagen opgetild worden, niet élk konijn is er blij mee. Coquille gebruikte zijn stomp nog als achterpoot, waardoor zijn buik en lies constant kaal was en schuurwonden had én open wonden. Na veel proberen heb ik de ren kunnen aanpassen dat de schuurwonden wel meevielen, maar het is géén gewoon gezond konijn, hij is altijd een zorgenkind gebleven. Elke zomer weer: 'Oh nee, de vliegen. Wat als hij nu een wonde krijgt?' Bij elke regenbui: 'Vlug vlug de ren afdekken, voor zijn stomp weer kapotgaat'. Ik denk dat Coquille best nog wel gelukkig was, maar ja, hij had eigenlijk ook geen andere keuze, hé. Dus: nee, ik zou het niet meer doen. 

 

Uiteraard is elk konijn anders, ik herinner me nog een gesprek dat ik toen had met @Dollie, zij had het toen over een konijn dat ook een achterpoot miste, maar geen enkel van de problemen van Coquille had en zij zou het dus zonder twijfel wél opnieuw doen. 

 

Jij moet beslissen, je gevoel volgen en ik moet eerlijk zijn: het feit dat euthanasie is voorgesteld maar dat je toch eerst informatie komt opzoeken geeft voor mij aan dat je het konijn een kans wil geven. Ik snap dat het financieel een hap is, ik was toen voor de ingreep op zich 264 euro kwijt, plus nog wat extra pijnstillers achteraf, neem 300 euro voor alles. (Was wel in 2016, dus inmiddels zal het al wat duurder zijn.) . Kijk ook eens rond, de ene dierenarts is de andere niet, sommige zijn goedkoper maar daarom niet minder capabel. In tegendeel zelfs, de dierenarts die Coquille geopereerd heeft, omdat mijn eigen dierenarts gesloten was (gaat altijd zo), is 100% konijn-onkundig en gekend als hartstikke duur. De dierenarts die Coquille geopereerd heeft aan zijn abces, en wél konijn-kundig, vroeg voor de ingreep, ik dacht 85 euro, nazorg was gratis. Dus kijk zéker eens rond. 

 

Een hele post, sorry. Als je nog vragen hebt, roep je maar. Succes met beslissen. 

[Piku]

Ik heb ooit een konijn met een gebroken achterpoot gehad (nou ja mijn zus maar we woonden nog thuis). Zij was een Nederlandse Hangoordweg mix van 9 jaar oud en was met breuk nog heel actief, alsof er niks aan de hand was. Pootje sleepte acher haar aan.

 

 De breuk zat in het dijbeen. Er was een optie om het met schroeven te zetten door een orthopeed, dat zou boven de 1000 euro gaan kosten. Wij hebben besloten dit niet te doen vanwege de leeftijd. De tweede optie was amputatie en voor deze optie zijn we gegaan, omdat konijntje nog heel actief was en sterk genoeg leek om met 3 pootjes door het leven te kunnen.

 

De poot is geamputeerd bij de breuk, dus ze had de helft van het dijbeen nog over zeg maar. Hier hebben ze enkel een laagje spier en huid overheen gedaan om de wond dicht te maken. Dit had (bleek achteraf) tot gevolg dat het vlijmscherpe botuiteind door die spierlaag en uiteindelijk huid heen drukte. Dit kwam tot uiting als een chronische ontsteking van de stomp, waarvoor wij nog 2-3 maanden allerlei soorten antibiotica hebben geprobeerd. Omdat de oorzaak niet werd aangepakt, hielp dit dus niks. Op een dag sneed ik mezelf: Bleek dat het bot door de huid naar buiten stak. Dat was het moment dat we haar in hebben laten slapen.

 

Al die tijd at ze en was ze heel actief, alsof er niks aan de hand was. Ze hupte er vrolijk op los, maar wel diagonaal in plaats van rechtuit. Wassen ging wel moeilijk en deed ze nog maar met 1 voorpootje. Ze zat regelmatig tegen de wand van haar hok, ik denk dat ze dan als bunny loaf wilde zitten en dan steun zocht om ergens tegen aan te kunnen leunen.

 

Moraal van het verhaal: Als het konijntje zelf nog actief en blij is en sterk genoeg lijkt om met 3 pootjes te kunnen leven, zou ik het heel misschien weer doen op voorwaarde dat de gehele poot (dus tot en met heup gewricht) weggehaald wordt. Maar ons nijntje heeft nog maar 2-3 maanden geleefd erna, ik lees bij Mystique dat 2 jaar met 3 pootjes toch wel tot problemen (met name hygiëne) lijdt. Dierenarts vertelde me ook dat ze rugklachten zou kunnen krijgen uiteindelijk. Ik zou met deze informatie toch heel terug houdend zijn om dit nogmaals een konijn aan te doen.

[Niels1411]

Bedankt voor alle reacties. Het is niet makkelijker geworden nu, neem alles mee in mijn overweging. 

[Dollie]

Hoewel ik niets aan de ervaringen van Mystique en Piku af wil doen en ze dit zelf ook al aangegeven hebben, wil ik wel nog eens benadrukken dat daar in mijn optiek wel fouten gemaakt zijn door de dierenartsen. Dat geeft natuurlijk een enigszins vertekend beeld. Ik bedoel, gewoon de hele handel over een scherp stuk bot dicht maken, dat is echt geen hele snuggere actie.. Wat naar dat jullie zo je best hebben gedaan terwijl het (achteraf gezien) zo te lezen vanaf het begin gedoemd was om te mislukken. Ik hoop persoonlijk dat dit echt uitzonderingen zijn en dat dierenartsen dit niet massaal doen.

Dat gezegd hebbende, het is wel een heftige ingreep; de zorg direct er na viel me alles mee, het herstel en de pijn ook. Ik heb nu twee keer de nazorg van de amputatie van een achterpoot gehad en dat zou voor mij het breekpunt (ha ha) niet zijn. Maar feit is wel dat je je dier met een aanzienlijke handicap opzadelt. Eén van die twee konijnen heb ik de rest van zijn leven hier gehad, het andere konijn was van een vriendin. Die heeft nog één of twee jaar vrij probleemloos geleefd, volgens mij is ze uiteindelijk gewoon plots overleden. Kon verder gewoon buiten wonen enz.

Voor mijn eigen konijn was het een iets ander verhaal, de eerste ruim 2,5 jaar ging prima, heeft hij ook gewoon buiten in een (overdekte) ren gewoond met eerst één en later twee maatjes. Hij kon goed lopen, kleine hoogtes springen, kon zich goed schoon houden op z'n ene oor na - dat was overigens een kwestie van regelmatig (maandelijks) even met een watje oorsmeer er uit te halen dus prima te overzien voor baas en konijn - en kon gewoon echt prima er mee leven. Wel is het zo dat ze door het gemis van een achterpoot een hele andere houding hebben en dat geeft op de langere termijn flinke rugklachten. Op het moment dat dat zich hier openbaarde heb ik er nog een fysiotherapeut naar laten kijken, die behandelingen en oefeningen hadden echt wel effect maar het was al te laat. Toen heb ik hem in laten slapen. 

Ik zou het zonder aarzelen opnieuw doen, maar ik zou daarbij wel met enige regelmaat (jaarlijks of halfjaarlijks) het konijn laten controleren door een dierenfysiotherapeut. Dan kun je sneller corrigeren in plaats van achteraf behandelen. Daarnaast moet je gewoon niet de verwachting koesteren dat een dier nog 5-10 jaar mee gaat met zo'n handicap. Mijn konijn kwam uit een hele slechte situatie, was letterlijk net de week voordat hij z'n poot brak genezen verklaart na maanden en maanden behandelen (meerdere grote abcessen) en een operatie (entropion). Hij heeft nog bijna drie mooie jaren gehad daarna. In mijn ogen was dat een heel prima uitkomst.

Het kan ook anders uitpakken, zoals bij Mystique en Piku, ik ken persoonlijk meer positieve verhalen dan negatieve maar het risico is er gewoon wel. De kans bestaat dus ook dat je na de operatie alsnog voor euthanasie moet kiezen. 

[Niels1411]

Een bijkomende vraag, misschien  niet voor dit topic. Mocht ik er voor moeten kiezen om sprinkie, zo heet hij, te laten euthaniseren dan blijft zijn vriendinnetje over. Het is niet meer de bedoeling dat er nieuwe konijnen komen vanwege praktische redenen. Ik ben er in principe voor een een dier te houden tot deze komt te overlijden maar dit moet wel ten goede van het dier komen. Wat is hierin wijsheid? Gaat het achtergebleven konijn het nog wel leuk vinden in haar eentje? Of is het beter om er afstand van te doen en haar in een konijnen opvang te plaatsen. 

[Evee]

Ik zou haar niet alleen laten. Je kan afstand doen van haar via een konijnenopvang, dan herplaatsen die haar met partner. Of je kan toch nog een vriendje adopteren uit een konijnenopvang voor haar: in veel contracten van konijnenopvangen staat dat je hem dan mag terug brengen als hij alleen over zou blijven. 

[Aniek]

Voor een dwergje vind ik amputatie een hele goede overweging om wel te doen. Ik weet niet wat het formaat van eerder genoemde konijnen was (behalve die van Iris), maar bij een middelgroot of groot konijn zou ik het niet meer doen.

Ik heb het tweemaal laten doen en eenmaal zo binnen gekregen.

De ene was een jonge Hollander, die gaat nog steeds super en kon zich er ook prima mee redden. Gedrongen klein konijn, gaat prima. De ander was een zwart middelgroot konijn, ook jong met een lang lichaam. Deze heeft door haar formaat en lengte nooit fatsoenlijk kunnen lopen na amputatie. De laatste ook een middelgrote, daar was het al bij gebeurd, maar ook die was heel scheef, lopen ging niet soepel.

Kortom het ligt voor mij aan het formaat konijn. Toen wij laatste een Vlaamse Reus met breuk in achterpoot op de praktijk hebben gehad hebben we ook gehamerd op doorsturen naar Frank Verstappen in Driebergen, want die kon haar pinnen en dan had ze de meeste kans op een goed leven. Dat hebben ze uiteindelijk gedaan en dat gaat super goed.

 

Maar als het dus een dwergje is, zou ik amputatie zeker doen als pinnen niet kan. Wel goed het oor schoon houden van de geamputeerde poot, want die kunnen ze zelf niet krabben en daardoor vuil eruit krijgen. 

[Rifca]

Allereerst sterkte met de moeilijke keuze over Sprinkie. 

 

Een konijn alleen laten is imo echt geen optie. Als je geen afstand wilt doen kun je bij de opvang een maatje zoeken wat dan terug naar de opvang gaat als jouw konijn komt te overlijden. De meeste opvangen hebben wel een dergelijke regeling, voor de precieze regeling kun je het beste contact op nemen met een specifieke opvang.