noellx Geplaatst: 3 juni 2019 Geplaatst: 3 juni 2019 Hallo, Ik ben nieuw hier. Afgelopen zaterdagochtend kwamen we erachter dat ons mannetje omviel en zijn koppie wat scheef stond. Direct de DA gebeld en mochten direct komen. Daar werd EC vastgesteld omdat de oortjes schoon waren. Direct gestart met Fenbendazole en de DA gaf hem een goede kans omdat hij nog wel had gegeten en wel rechtop stond en alleen omviel als hij te veel bewoog. Weer naar huis gegaan en in de loop van de dag zagen we hem verslechteren. Hij liep in eerste instantie alleen rondjes maar hoe verder de dag vorderde hoe energielozer hij werd. Ging niet meer naar zijn voerbak en ook niet naar zijn waterfles. 's Nachts heb ik hem nog gevoerd door zijn kop in zijn voerbak te leggen, toen heeft hij wat gegeten en op dezelfde manier water gegeven omdat hij dus helemaal niet dronk. Zondagochtend was hij meer dood dan levend, had 's nachts niets gedronken en zijn voerbak lag begraven onder een laag zaagsel en hooi door het spartelen. Hij leek vast te zitten onder zijn poortje dus die weggehaald. Toen begon hij als een gek te tollen, bleef soms minutenlang op zijn rug liggen en kon niet meer terugdraaien. Hij had geen idee meer wat nou boven of onder was. Hij ging met het tollen het hele hok door ondanks dat we hem in hebben gebakerd met handdoeken. DA opnieuw gebeld en zij gaven aan dat hij in 24 uur veel te hard achteruit is gegaan. Samen met de DA besloten om hem in te laten slapen. De DA zei dat ze nog een prednison spuit kon geven maar dat hij alleen nog een kans had als hij dan zelfstandig zou gaan eten en drinken maar ze had niet het idee dat het nog wat uit zou halen. Hij kon niet meer lopen zonder te gaan tollen en hij bleek ook fors afgevallen te zijn t.o.v. een half jaar geleden. Hij was ontzettend verzwakt en dit kon ik hem niet aandoen, het was zo zielig. Toch knaagt er aan me dat we het nog aan hadden moeten kijken. Hebben we de juiste keuze gemaakt om voor euthanasie te kiezen omdat dit niet waardig was of hebben we hem te vroeg het leven ontnomen?
Marjoleink Geplaatst: 3 juni 2019 Geplaatst: 3 juni 2019 Hoi, welkom. Wat een naar verhaal. Ik heb geen ervaring met EC. Ik lees hier wel dat het over kan gaan als je op tijd start met de behandeling, maar dat dat wel lang kan duren. En je was er volgens mij snel bij. Maar dat een konijn dan alsnog zo hard achteruit gaat heb ik hier nog niet gehoord. Maar om op jouw vraag terug te komen: het is een moeilijke beslissing en je twijfels zijn heel normaal. Als ik in jouw schoenen had gestaan zou ik hetzelfde gedaan hebben. Als je konijn er zo slecht aan toe is en de dierenarts hem ook geen kans meer geeft, dan was dit denk ik een logische stap en heb je hem verder lijden bespaard. Je hebt gedaan wat je kon, dus verwijt jezelf niets. Veel sterkte met het verlies van je konijn.
Evee Geplaatst: 3 juni 2019 Geplaatst: 3 juni 2019 Welkom op bunnybunch. Wat een naar verhaal. EC is een hele vervelende ziekte die heel lang kan slepen, en hoewel een deel van de konijnen voor het grootste deel er van opknapt, is het iets wat ze wel hun leven lang bij houden en altijd terug kan komen. Een groot deel van de konijnen heeft het zo heftig, zoveel problemen, dat inslapen de enige optie is. Ik denk dat ik het knagende gevoel wel snap, omdat het in korte tijd allemaal zo op je af is gekomen. Je hebt geen tijd gehad om aan de beslissing te wennen. Maar dit soort moeilijke beslissingen maakt niemand ondoordacht, je doet het met alle kennis en beste bedoelingen die je op dat moment hebt, en in overleg met de dierenarts . Zo ook in jouw situatie. Er is dus geen enkele reden om je er schuldig over te voelen of spijt te hebben. Schuldgevoelens (de wat als we dit of dat nog gedaan hadden), is overigens een normaal onderdeel van een rouwproces. Hoe rot dit gevoel nu ook is, het gaat een plekje krijgen, en hopelijk herinner je je straks vooral de mooie momenten samen. Heel veel sterkte met het verlies.
noellx Geplaatst: 3 juni 2019 Auteur Geplaatst: 3 juni 2019 17 minuten geleden zei Evee: Ik denk dat ik het knagende gevoel wel snap, omdat het in korte tijd allemaal zo op je af is gekomen. Je hebt geen tijd gehad om aan de beslissing te wennen. Maar dit soort moeilijke beslissingen maakt niemand ondoordacht, je doet het met alle kennis en beste bedoelingen die je op dat moment hebt, en in overleg met de dierenarts . Dat is het denk ik ook, in 24 uur tijd is hij van vrolijk en ogenschijnlijk gezond naar half dood gegaan. Waar hij zaterdagochtend nog rechtop stond maar alleen een scheve kop had en omviel kon hij zondagochtend alleen nog maar liggen en lag zijn kop helemaal plat op de grond naar achteren gedraaid en kon hij het niet meer optillen. Het ging zo snel dat nog voordat het besef kwam dat hij heel erg ziek was, we al moesten beslissen over zijn leven.
Jamesthebunnybutler Geplaatst: 3 juni 2019 Geplaatst: 3 juni 2019 Wat een nare situatie zeg. Je hebt de juiste keuze gemaakt, hoe moeilijk dat ook is. Afgelopen december heb ik ook zoiets meegemaakt, maar dan met een verlamming van de achterpoten. Ondanks snelle behandelingen mocht het ook niet baten en ging het snel achteruit. Ik snap je twijfel heel goed, zelfs ik twijfel nog weleens of ik de juiste beslissing heb gemaakt. Met name omdat je bij EC vaak erg lang vol moet houden om resultaat te zien. Als het zo hard gaat, is het voor het konijn geen waardig leven en is de kans op herstel ook klein. Prednisolon heb ik overigens ook aan mijn konijn gegeven, maar dat zorgde er mijn inziens voor dat het nog slechter ging. Nogmaals, probeer je niet schuldig te voelen. Je hebt voor het beestje de juiste keuze gemaakt en eigenlijk kan je bijna niet te vroeg zijn. Te laat zijn kan wel. Heel veel sterkte.
Helki Geplaatst: 3 juni 2019 Geplaatst: 3 juni 2019 Wat naar dat je je konijn aan EC verloren bent en ik snap je schuldgevoel. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt een paar maanden terug met mijn ex-ram. De eerste dag was hij nog redelijk 'goed' maar daarna is hij ook snel bergafwaarts gegaan en kreeg precies dezelfde aanvallen als die jij omschreef. Ik heb mijn ex-ram na 3 dagen ook laten inslapen omdat hij ontzettend leed en de hele dag bestond uit tollen en het bijkomen hiervan. Ik heb ook erg getwijfeld of ik hem zou laten inslapen omdat EC volgens mijn dierenarts ook iets is van de lange adem, de aanhouder wint. Maar ook mijn dierenarts gaf aan dat als het konijn deze symptomen vertoond het al erg ver gevorderd is en het de vraag is of hij er bovenop zou komen. Uiteindelijk toch de moeilijke beslissing genomen en hem in laten slapen. Ik denk dat jij ook de juiste keuze hebt gemaakt, op deze manier kan je konijn geen waardig leven hebben. Ik wil je heel veel sterkte wensen.
Renske34 Geplaatst: 3 juni 2019 Geplaatst: 3 juni 2019 Veel sterkte met dit verlies, het blijft een lastige afweging. Belangrijk is dat je op dat moment hebt besloten wat je het beste leek voor je konijn.
noellx Geplaatst: 3 juni 2019 Auteur Geplaatst: 3 juni 2019 1 uur geleden zei Helki: Wat naar dat je je konijn aan EC verloren bent en ik snap je schuldgevoel. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt een paar maanden terug met mijn ex-ram. De eerste dag was hij nog redelijk 'goed' maar daarna is hij ook snel bergafwaarts gegaan en kreeg precies dezelfde aanvallen als die jij omschreef. Ik heb mijn ex-ram na 3 dagen ook laten inslapen omdat hij ontzettend leed en de hele dag bestond uit tollen en het bijkomen hiervan. Ik heb ook erg getwijfeld of ik hem zou laten inslapen omdat EC volgens mijn dierenarts ook iets is van de lange adem, de aanhouder wint. Maar ook mijn dierenarts gaf aan dat als het konijn deze symptomen vertoond het al erg ver gevorderd is en het de vraag is of hij er bovenop zou komen. Uiteindelijk toch de moeilijke beslissing genomen en hem in laten slapen. Ik denk dat jij ook de juiste keuze hebt gemaakt, op deze manier kan je konijn geen waardig leven hebben. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Moeilijke beslissing is dat he? Vooral omdat het zo snel is gegaan. Maar ik kon dat rondtollen niet aanzien, het brak mijn hart en ik kon me niet voorstellen dat dat nog enige kwaliteit van leven voor hem was. Het moeilijke was dat hij zich ontzettend verzette tegen het slaapmiddel waardoor je je gaat afvragen of je wel het juiste doet. Hij wilde absoluut nog leven maar op deze manier kon het echt niet
BrigitteKooijman Geplaatst: 4 juni 2019 Geplaatst: 4 juni 2019 Ik heb een aantal jaar geleden ook een voedster gehad met EC. Ze was verlamd aan haar achterhand, en na 3 weken vechten heb ik haar ook in laten slapen, ondanks het feit dat ze nog vrolijk haar bakje voer leeg at. Ze had totaal geen spiermassa meer, en vreselijke urine brand. Ze was van een vrolijk dik konijntje veranderd in een mager hulpeloos beestje, met eetlust welliswaar, maar ze kon niets meer en ik zag haar hiervan ook niet meer herstellen. Nu heb ik een konijn waar ik straks mee naar de dierenarts ga, weet nog niet wat hij precies heeft, maar het zou EC kunnen zijn, of een oorontsteking. Hij eet, hupst, drinkt, maar houdt zijn koppie scheef en is veel rustiger dan dat hij normaal gesproken is. Het is en het blijft een rot parasiet. Sterkte!
noellx Geplaatst: 4 juni 2019 Auteur Geplaatst: 4 juni 2019 8 uur geleden zei BrigitteKooijman: Ik heb een aantal jaar geleden ook een voedster gehad met EC. Ze was verlamd aan haar achterhand, en na 3 weken vechten heb ik haar ook in laten slapen, ondanks het feit dat ze nog vrolijk haar bakje voer leeg at. Ze had totaal geen spiermassa meer, en vreselijke urine brand. Ze was van een vrolijk dik konijntje veranderd in een mager hulpeloos beestje, met eetlust welliswaar, maar ze kon niets meer en ik zag haar hiervan ook niet meer herstellen. Nu heb ik een konijn waar ik straks mee naar de dierenarts ga, weet nog niet wat hij precies heeft, maar het zou EC kunnen zijn, of een oorontsteking. Hij eet, hupst, drinkt, maar houdt zijn koppie scheef en is veel rustiger dan dat hij normaal gesproken is. Het is en het blijft een rot parasiet. Sterkte! Ah wat naar. Hoe is het gegaan? Heeft hij EC?
BrigitteKooijman Geplaatst: 11 juni 2019 Geplaatst: 11 juni 2019 We zijn vorige week met hem naar de dierenarts gegaan, mijn onderbuik gevoel zei dat het niet goed was, en hij had idd EC. Hij deed het nog best goed, maar toen we thuis kwamen stortte hij in en 4 uur later is Ted overleden.
noellx Geplaatst: 13 juni 2019 Auteur Geplaatst: 13 juni 2019 He wat naar. Heel veel sterkte! @BrigitteKooijman
Aanbevolen berichten