Jewel&Mo Geplaatst: 29 april 2019 Geplaatst: 29 april 2019 Gister hadden we besloten dat we vandaag afscheid zouden nemen van onze Rex. Vandaag hebben we het toch maar weer uitgesteld. Waar doen we nou goed aan? We hebben Rex en Lulu komende augustus 2 jaar. In deze tijd hebben we met Rex al heel wat afgedokterd. Een oorzaak is nooit duidelijk geworden. Meerdere mest- en bloedonderzoeken, prikjes, kuurtjes. 3x 2 weken opgenomen. Bij de laatste opname is zijn gebit onder narcose bijgewerkt. De dierenarts denkt dat ik ( of de vorige eigenaar) ben voorgelogen over zijn leeftijd. We krijgen hem al een jaar niet terug op gewicht. Hij zou 2 kg mogen zijn hij schommelt tussen de 1,4 en 1,6. Hooi eten doet hij al maanden niet meer. Sinds de laatste opname. Heeft rex een eigen kooi in de schuur. Waar hij in de nacht en bij slecht weer in blijft. Overdag zoveel mogelijk bij Lulu in de ren en het hok. Dit wordt steeds lastiger omdat Lulu een ‘hormonster’ is deze tijd van het jaar en hem steeds opjaagt en op hem aan het rijden is. Te vermoeiend voor onze kerel, dus steeds minder vaak samen. Afgelopen vrijdagavond stopte Rex ook met brok eten en drinken (hooi eet hij al twee maanden niet meer). Toen ik daarom zaterdag ging dwangvoeren zag ik dat beide voortanden hoog afgebroken waren en losbungelden. Een tand viel eruit met voeren de ander bungelt er nog bij. Rex heeft alles bij elkaar best wat gekost. De rekeningen waren pittig, de opbrengst viel tegen. Daarom het besluit om vandaag afscheid te nemen. Kids ingelicht en er zelf vrede mee. Gisteravond de laatste keer wat eten gegeven met het spuitje. Om 2 uur in de nacht nog even gaan kijken, eigenlijk in de hoop dat hij zelf was overleden. Maar tot mijn verbazing was hij zich druk aan het wassen en kwam meteen toen hij me zag naar het deurtje, als of hij op zijn eten zat te wachten. Ik gaf hem een brokje en met een beetje hulp kreeg hij het achterin zijn mond en at het op. Zo lustte hij wel 10 SS brokjes en dronk daarna meteen zelf weer water, wat hij ook niet meer deed sinds vrijdag. Nog 20 SS brokjes in zijn bakje gelaten en vanmorgen had hij er zelf nog 17 op. Vanmorgen de dierenarts gebeld, de assistente eigenlijk. In overleg besloten het een paar dagen aan te kijken. Ik heb nu een losse ren in de tuin gezet half zon half schaduw met eten en drinken. Lulu racet rondjes om de ren. Rex loopt wat op en neer snuffelt aan zijn zus, luiert in de zon. Mijn dochter kan haar geluk niet op, ik krijg er ook een warm gevoel van dit tafereeltje in de tuin. Maar toch... ik twijfel. Ben ik toch weer tegen beter weten in, het onvermijdelijke aan het uitstellen? Is het eerlijk tegenover Rex en de kinderen (4 en 8)? Wat zouden jullie doen? Sorry voor het lange verhaal.
Evee Geplaatst: 29 april 2019 Geplaatst: 29 april 2019 Als hij nu echt weer een opleving heeft, zou ik hem nu niet in laten slapen. Ik zou mijzelf dat niet kunnen vergeten. Het financiële plaatje van een "pech"konijn zou ik persoonlijk niet mee laten spelen bij de beslissing, soms heb je nou eenmaal een konijn met zwakke gezondheid, en ja, dierenartskosten zijn vele male hoger dan wat een konijn in aanschaf kost. Maar ik heb persoonlijk nooit een prijskaartje kunnen hangen aan een dierenleven, wat dat betreft. Ik zou de beslissing echt baseren op hoe het konijn zelf is, hoe is de levenslust, hoe is de kwaliteit van leven. Nu en in de toekomst. Maar ik zou de beslissing wel in het achterhoofd houden en dat ook bespreken met de kinderen, dat als hij een terugval heeft, als het moment wel komt, dat ze weten dat die beslissing gemaakt zal worden. 1
Lienappelsien Geplaatst: 29 april 2019 Geplaatst: 29 april 2019 Ik denk niet dat je het tegen beter weten in aan het uitstellen bent. Zoals je beschrijft hoe hij vannacht en vandaag is heeft hij er nog voldoende zin in om nog even door te gaan. Hij heeft het nog niet opgegeven en is niet aan het lijden. Hoe lang hij nog door kan is niet te zeggen (al zeker niet voor ons). Kijk het per dag aan hoe het met hem gaat en hoe hij zich gedraagt. En overleg inderdaad met de dierenarts/assistente, zoals je vanmorgen hebt gedaan. Zo’n dag als vandaag is weer mooi meegenomen voor hem. En zo’n opleving kan soms best wel een tijd duren. Ik begrijp wel dat het zeker voor de kinderen maar ook voor jezelf lastig is om niet te weten waar je aan toe bent. Maar ja, daar doe je weinig aan, dat is met leven nou eenmaal zo. Ik denk ook dat het belangrijk is om goed met de kinderen er over te blijven praten. Dat hij vandaag geen spuitje kreeg betekent niet dat hij nu weer helemaal beter is en nog lang blijft. Maar ja, de kinderen zijn nog erg jong natuurlijk om dat allemaal goed te begrijpen. Probeer nog van hem te genieten. Zolang hij nog wil heeft vind ik het zeker geen onnodige uitstel. Hoe zit het nu met z’n tanden? Zaterdag zag je dat er 2 waren afgebroken en viel er 1 uit, en nu bungelt er nog 1. Zijd dat boven- of ondertanden? En hoe zit het met de andere 2 tanden? Als dat niet past is het logisch dat hij vrijdag stopte met eten. Misschien is dat moeilijk eten vrij eenvoudig op te lossen als de dierenarts iets aan de tanden doet (dat kan soms ook zonder narcose en hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn). Wie weet kan hij nog best even vooruit, ookal is hij zwakker. Ik heb me er hier al een paar keer over verbaasd hoe sterk ze dan uiteindelijk nog zijn en dat je dan zo weer een aantal maanden verder bent met een ziek en zwak konijn. Zolang het maar niet echt lijden is. 1
Huiself Geplaatst: 30 april 2019 Geplaatst: 30 april 2019 Ik begrijp je wel... Uit ervaring... Je start ergens mee en geeft niet zomaar op. Mijn dierenarts gaf bij mij aan dat de kans 50% was en dat was voor mij voldoende om door te gaan. Uiteindelijk werd het na maanden een bedrag met drie nullen (iets dat ik dacht dat mij nooit zou gebeuren) en we moesten haar alsnog laten inslapen na wekenlang wekelijkse dierenartsbezoeken, vermoedelijke pijn en stress. Ik wilde dat ik haar dat niet aan had gedaan. Konijnen hebben een hele sterke overlevingsdrang: stoppen met eten doen ze alleen als het echt niet meer kan en daardoor heeft ze mij veel te goed voor de gek weten te houden. Het klinkt wel alsof er nog veel mis is met het gebit van Rex. Misschien kun je dit nog een keer laten bekijken door een andere dierenarts / second opinion? Misschien kan die de kansen ook voor jou een beetje aangeven. Ik snap dat je soms de knoop door moet hakken, misschien lukt dat na de mening van een 2e dierenarts. 1
Lienappelsien Geplaatst: 30 april 2019 Geplaatst: 30 april 2019 @Huiself ik vind dat er wel verschil is tussen een zwak/ziek konijn nog niet in laten slapen als hij het nog enigszins redelijk doet, en het (onnodig?) rekken door een zeer zwak/ziek konijn actief maar te blíjven behandelen. Waarbij ik niet zeg dat jij dat hebt gedaan hè! Maar het verschil tussen passief en actief door te gaan. Het blijft lastig om te bepalen waar je het beste aan doet. En iedere situatie is weer anders. Blijf in ieder geval in het belang van het konijn denken. Bij het ene konijn ga ik ook verder dan bij het andere (heel tam versus heel schuw konijn bijvoorbeeld).
Jewel&Mo Geplaatst: 30 april 2019 Auteur Geplaatst: 30 april 2019 Rex eet en drinkt steeds beter. Verder vind ik hem nog erg futloos. Zit ineendoken veel te dutten en rilt daarbij een beetje. Ik hoor nog wat knarsetanden als ze slaapt. Verder valt op dat ze haar rechter voorpoot slecht gebruikt. Wat zal er toch met haar gebeurd zijn? Ze is vorige week aardig opgejaagd door Lulu en het duurde even voor we haar te pakken hadden. En ze sprong van de week ook zelf van de loungeset af toen mijn dochter haar erop had gezet. Toen is me niets opgevallen. Ik denk omdat Rex al bijna een jaar 90% van de tijd liggend doorbrengt. Hij huppelt ook al die tijd niet meer maar loopt met achterpoten om en om. Of sleept zichzelf. Volgens de dierenarts omdat hij extreem mager is, heeft dat ook afbreuk gedaan aan de bespiering. Ik ben blij dat hij wat eet. Ik hoop dat hij met rust en eten weer iets bijtrekt. nog heel even als reactie op Evee. Ik hang niet zomaar een prijskaartje aan zijn leven. De dierenarts heeft vorige zomer al geopperd er een einde aan te maken. Dit heb ik toen niet gedaan. Dit konijn heeft bij elkaar al zoveel gekost en hij zit hier nog steeds. Dat zegt dat ik bereid ben om tot het gaatje te gaan. Alleen het feit dat we honderden euro’s dierenarts kosten hebben gemaakt en nog geen stap verder zijn dat is de overweging om te stoppen hem dit aan te doen. Ik vraag me gewoon af of hij wel een konijnwaardig bestaan heeft. In zijn kooi in de schuur, apart van zijn zus, die nu veel te druk en onvoorzichtig met hem is. Ik weet het af en toe gewoon niet meer... sorry...
Huiself Geplaatst: 30 april 2019 Geplaatst: 30 april 2019 2 uur geleden zei Lienappelsien: @Huiself ik vind dat er wel verschil is tussen een zwak/ziek konijn nog niet in laten slapen als hij het nog enigszins redelijk doet, en het (onnodig?) rekken door een zeer zwak/ziek konijn actief maar te blíjven behandelen. Waarbij ik niet zeg dat jij dat hebt gedaan hè! Maar het verschil tussen passief en actief door te gaan. Inderdaad, de situatie is vaak niet vergelijken en dat was ook niet de intentie. Ik wilde vooral mijn verhaal met haar delen om aan te geven dat een konijn het ziek zijn soms voor ons als mens goed kan verbergen (zoals die van mij daar ook briljant in was) en dan kan een extra mening van bijvoorbeeld een andere dierenarts misschien helpen om te kijken hoe je verder gaat: wat zijn de problemen en kunnen deze verholpen worden door het tijd te geven of door te behandelen?
Huiself Geplaatst: 30 april 2019 Geplaatst: 30 april 2019 30 minuten geleden zei Jewel&Mo: Rex eet en drinkt steeds beter. Verder vind ik hem nog erg futloos. Zit ineendoken veel te dutten en rilt daarbij een beetje. Ik hoor nog wat knarsetanden als ze slaapt. Verder valt op dat ze haar rechter voorpoot slecht gebruikt. Wat zal er toch met haar gebeurd zijn? Ze is vorige week aardig opgejaagd door Lulu en het duurde even voor we haar te pakken hadden. En ze sprong van de week ook zelf van de loungeset af toen mijn dochter haar erop had gezet. Toen is me niets opgevallen. Ik denk omdat Rex al bijna een jaar 90% van de tijd liggend doorbrengt. Hij huppelt ook al die tijd niet meer maar loopt met achterpoten om en om. Of sleept zichzelf. Volgens de dierenarts omdat hij extreem mager is, heeft dat ook afbreuk gedaan aan de bespiering. Ik ben blij dat hij wat eet. Ik hoop dat hij met rust en eten weer iets bijtrekt. nog heel even als reactie op Evee. Ik hang niet zomaar een prijskaartje aan zijn leven. De dierenarts heeft vorige zomer al geopperd er een einde aan te maken. Dit heb ik toen niet gedaan. Dit konijn heeft bij elkaar al zoveel gekost en hij zit hier nog steeds. Dat zegt dat ik bereid ben om tot het gaatje te gaan. Alleen het feit dat we honderden euro’s dierenarts kosten hebben gemaakt en nog geen stap verder zijn dat is de overweging om te stoppen hem dit aan te doen. Ik vraag me gewoon af of hij wel een konijnwaardig bestaan heeft. In zijn kooi in de schuur, apart van zijn zus, die nu veel te druk en onvoorzichtig met hem is. Ik weet het af en toe gewoon niet meer... sorry... Het is heel lastig, ik hoop dat jouw dierenarts jou goed adviseren hierbij want jullie zijn de enige die Rex zien en het beste kunnen beoordelen hoe ver je wil/kan gaan. Je hebt het beste met Rex voor, dat is in ieder geval zeker! Heel veel succes. 1
Jewel&Mo Geplaatst: 4 mei 2019 Auteur Geplaatst: 4 mei 2019 Vandaag is het toch tot een verdrietig afscheid gekomen. Hoewel Rex de afgelopen weken (net) genoeg at om in leven te blijven. Was verder alle fut eruit. Hij kon nog amper op zijn pootjes staan, waste zichzelf niet meer, bevuilde zichzelf... kon al een week niet buiten bij zijn zus en zou dit ook niet meer kunnen. Naar de dierenarts gegaan en ook hij bevestigde dat het eigenlijk allang zijn tijd was. Dat had hij vorig jaar ook al gezegd. Hij heeft het ook goed aan mijn dochter uit kunnen leggen (8 jaar) die eigenlijk boos op mij was vanwege mijn besluit. Nu terugkijkend heb ik spijt. De lijdensweg had echt korter gemoeten. Rex was een dapper strijdertje. We zullen hem missen.
Marjoleink Geplaatst: 4 mei 2019 Geplaatst: 4 mei 2019 Je doet wat je denkt dat goed is. En achteraf denk je inderdaad weleens dat het beter anders had gekund. Maar maak jezelf geen verwijten, je hebt gedaan wat je kon voor Rex. Sterkte met het verlies. 1
Jewel&Mo Geplaatst: 4 mei 2019 Auteur Geplaatst: 4 mei 2019 1 uur geleden zei Marjoleink: Je doet wat je denkt dat goed is. En achteraf denk je inderdaad weleens dat het beter anders had gekund. Maar maak jezelf geen verwijten, je hebt gedaan wat je kon voor Rex. Sterkte met het verlies. Dank je voor je woorden, Marjoleink.
Evee Geplaatst: 5 mei 2019 Geplaatst: 5 mei 2019 Heel veel sterkte met het verlies. Ik denk dat je de keuze op het voor jullie juiste moment gemaakt hebt. Spijt is een onderdeel van het rouwproces, zeker als je een konijn hebt moeten laten inslapen. Het zijn geen makkelijke beslissingen die je ondoordacht kan maken. Ik denk dat als je te vlug de beslissing had gemaakt hem te laten gaan, dat dat juist weer spijt had gegeven, dan krijg je " wat als we nog dit of dat hadden geprobeerd". Het vind zijn plekje allemaal wel, dat heeft even tijd nodig. Herinner vooral de mooie momenten 🙂 1
Evee Geplaatst: 5 mei 2019 Geplaatst: 5 mei 2019 Mocht je dochter er behoefte aan hebben, soms kan het helpen om ergens in de tuin of in huis een klein herdenkingshoekje in te richten voor het konijn. Dat kan een simpel iets zijn, zoals een beeldje, wat stenen, versieringen met takjes en veren. Jouw dochter kan dan eventueel helpen met het maken van de versieringen. Dat kan op het graf als hij in de tuin begraven is, maar het kan ook gewoon een plekje zijn om het konijn te herdenken als hij er niet begraven is. Ik heb vaak het idee dat zeker kinderen, maar ook veel volwassenen dat toch prettig vinden, dat het helpt om het allemaal een plekje te geven. Maar dat kan natuurlijk voor iedereen verschillend zijn.
Jewel&Mo Geplaatst: 5 mei 2019 Auteur Geplaatst: 5 mei 2019 10 uur geleden zei Evee: Mocht je dochter er behoefte aan hebben, soms kan het helpen om ergens in de tuin of in huis een klein herdenkingshoekje in te richten voor het konijn. Dat kan een simpel iets zijn, zoals een beeldje, wat stenen, versieringen met takjes en veren. Jouw dochter kan dan eventueel helpen met het maken van de versieringen. Dat kan op het graf als hij in de tuin begraven is, maar het kan ook gewoon een plekje zijn om het konijn te herdenken als hij er niet begraven is. Ik heb vaak het idee dat zeker kinderen, maar ook veel volwassenen dat toch prettig vinden, dat het helpt om het allemaal een plekje te geven. Maar dat kan natuurlijk voor iedereen verschillend zijn. Wat een goed idee. Ik ga eens met haar nadenken over een mooi plekje. ❤️
Aanbevolen berichten