Vera90 Geplaatst: 13 februari 2019 Geplaatst: 13 februari 2019 Afgelopen maandag kwam ik thuis na mijn werk en viel Evi ineens niet meer aan op haar voer terwijl haar zusje dit wel deed. Oftewel bij mij gingen meteen de alarmbellen af. Even een uurtje geprobeerd met lekkers maar toen toch gelijk brokjes opgelost in water en gestart met dwangvoeren. Dat was een hele kus. 's Avonds om 22:00 ook weer dwangvoer gegeven, dat ging al beter en toch om 22:30u de DA gebeld. Ik moest voelen of er een ballonnetje in haar maag zat, dat kon ik niet zo voelen, maar de DA zei dat met dwangvoeren ik de nacht wel door zou komen (dus ook om 02:00u nog even dwangvoer geven). 's Morgens met veel zorgen weer geprobeerd om te voeren maar er ging echt niks meer in, ze liet het gewoon uit dr bek vallen en zat nog op dezelfde plek als die nacht. Om 09:00u eindelijk met spoed naar de DA. Die vond geen gas (gelukkig) maar wel een heel erg vol maagje... maar ook lichte ondertemperatuur en lichtelijk uitgedroogd. Kortom Evi moest worden opgenomen. Na een röntgenfoto bleek dat ze geen nierstenen had maar uitsluitend een maagblokkade en darmen die niet meer functioneerden. Dus de DA is de behandeling opgestart met infuus, glucose, laxeerspul en warmte. Daar leek ze in eerste instantie van op te knappen. Om 16:30u werd ik gisteren gebeld dat Evi heel benauwd was geworden van de enorm volle maag en toch was overleden. Echt zo super plotseling ineens. En het verdriet verscheurt me echt enorm... maar ik blijf vooral zitten met de schuldvraag.... "is het mijn schuld dat ze die enorm volle maag had en daardoor is overleden?" "had ik wel moeten blijven dwangvoeren?" De DA zei dat het misschien beter was geweest om Olvarit ofzo te dwangvoeren maar dat het dan nog niet was gezegd dat ze het had overleefd. Maar ik kan die gedachte maar niet kwijt dat ik haar dus gewoon heb overvoerd.... En daarnaast natuurlijk het verdriet dat ze er niet meer is... en haar zusje nu alleen is... en ze nog maar 3,5 jaar was....
dexenbobbi Geplaatst: 13 februari 2019 Geplaatst: 13 februari 2019 Probeer je vooral niet schuldig te voelen. Zoals ik het lees ben je binnen 24 uur met haar naar de dierenarts gegaan, wat het beste is wat je kunt doen wanneer een konijn niet meer wil eten. Het om de 2 uur dwangvoeren had ik zelf persoonlijk niet gedaan, het is vooral belangrijk dat er iets naar binnen gaat zodat de darmpjes niet stil liggen maar wanneer ze al stil liggen (wat blijkbaar zo was) kan het ook meer pijn veroorzaken. Maar toen ik in eenzelfde situatie zat met mijn konijntjes die niet meer wilden eten kreeg ik hetzelfde advies mee van de dierenarts, ben vooral eigenwijs. Olvarit vinden ze over het algemeen heel lekker en kan inderdaad ook gebruikt worden met dwangvoeren (als ik dwangvoer maak ik het aan met Olvarit waardoor het makkelijker naar binnen gaat), maar ik denk niet dat het een andere uitkomst had gegeven. Al met al inderdaad heel verdrietig, maar je hebt gedaan wat je kon!
Marjoleink Geplaatst: 13 februari 2019 Geplaatst: 13 februari 2019 Niet nodig om je schuldig te voelen. Je hebt je best gedaan. Je wist dat blijven eten belangrijk is voor konijnen, dus daar heb je voor gezorgd. Achteraf gezien zou je het misschien anders hebben gedaan, maar die informatie had je maandag niet. Je hebt gedaan wat je kon, en helaas heeft het niet geholpen. Sterkte!
Renske34 Geplaatst: 13 februari 2019 Geplaatst: 13 februari 2019 Veel sterkte, wat verdrietig... je hebt het heel goed gedaan, op tijd aan de bel getrokken en het advies van de dierenarts opgevolgd.
Kolino Geplaatst: 13 februari 2019 Geplaatst: 13 februari 2019 Ik wil je eigenlijk vooral heel veel sterkte wensen met dit verlies! Je hebt gedaan wat je kon! Je hebt op tijd aan de bel getrokken bij de dierenarts en dat advies opgevolgd. Ik kan me wel voorstellen dat je je schuldig voelt, juist omdat de dierenarts nog even benadrukt dat het door de maagoverlading komt. Konijnen kunnen nou eenmaal niet kotsen, dus alles wat je er in stopt moet er via de onderkant weer uit. Wat natuurlijk niet gaat als er een blokkade is en de darmen stil liggen. In die zin was dwangvoeren dus niet zo handig, maar dat zegt helemaal niets over dat die blokkade opgelost had kunnen worden, of dat de darmen weer op gang waren gekomen. Ik denk dat de dierenarts gelijk heeft, door te zeggen dat het niet zeker is dat ze het zonder dwangvoeren wel had overleefd. Als ik je verhaal zo lees was er al een blokkade VOORDAT je ging dwangvoeren. Zo'n blokkade alleen al is levensbedreigend! Dat de darmen op het moment van opname ook al stil lagen is dan helemaal slecht nieuws. Of je nou wel of niet had gedwangvoerd, dat had daarin eigenlijk weinig verschil gemaakt.
Vera90 Geplaatst: 13 februari 2019 Auteur Geplaatst: 13 februari 2019 Dankjewel voor jullie reacties, dat geeft wat steun! Het is ook zo lastig, konijntjes zijn zo ontzettend kwetsbaar... Het is ook heel lastig, je doet wat je denkt dat goed is en ik heb echt het aller allerbeste voor met m'n beestjes, en dan dit! Er zijn zoveel konijnen die een slecht leven leiden en waar nooit wat mee is, en voor de mensen die het beste geven en willen lijkt het dan soms niet weggelegd.... Vraag is nu wel of er nog een nijnie bij moet als maatje voor Puk? Normaal gesproken zou ik daar niet zo lang over nadenken en weet ik dat ze beter met z'n tweetjes kunnen zijn. Maar ik ben nu zwanger en de baby komt over 15 weken... ik wil wel dan beide konijnen (als het er twee zouden worden) genoeg aandacht kunnen geven (zeker in het begin als het nog een pril nieuw koppel is) en dat gaat even niet met een baby erbij. Dus ik denk dat het misschien over een half jaar ofzo pas wordt... maarja kan dat allemaal zo lang? Puk maar extra knuffelen ofzo?
Marjoleink Geplaatst: 13 februari 2019 Geplaatst: 13 februari 2019 Twee konijntjes hebben juist minder aandacht nodig dan een, omdat ze elkaar hebben. Als ik jou was zou ik er dan juist voor kiezen om Puk op korte termijn te laten daten bij de opvang.
Evee Geplaatst: 13 februari 2019 Geplaatst: 13 februari 2019 Er is jou niets te verwijten, je hebt op tijd contact met de dierenarts gezocht en je best gedaan. Sterkte met het verlies. Dwangvoeren doe je bij konijnen om te voorkomen dat de darmen stilvallen. Als ze iets eten zit het 23,5 uur in de darmen voor het er als keutel uit komt. Als er niets meer in de darmen zit vallen ze stil en dan is het heel moeilijk dat weer op gang te krijgen. Het advies om te dwangvoeren bij gas en verstopping is de laatste tijd steeds meer verranderd: dwangvoeren kan dan juist ook pijn en ergere problemen geven, belangrijk is dus om eerst goed vast te stellen wat de oorzaak is, passende medicijnen toe te dienen zodat het probleem opgelost / verlicht wordt, en pas als het weer een beetje op gang komt, pas te gaan dwangvoeren (hoewel zelf laten eten natuurlijk de voorkeur heeft). Olvarit dwangvoeren is eigenlijk niet echt aan te raden, omdat het veel suikers bevat. Als het bijv. gas was geweest, was het juist daarvan erger geworden. Dat vind ik dus wel een vreemd advies, een vezelrijke dwangvoeding is voor konijnen veel beter dan fruitprutjes. Olvarit is alleen een noodoplossing als er echt niets anders te krijgen is / niets anders in gaat, maar zelf gebruik ik het nooit. Dan maak ik nog liever een papje van de gewone brokjes. Ik denk dat dat in dit geval geen verschil had gemaakt.
Vera90 Geplaatst: 13 februari 2019 Auteur Geplaatst: 13 februari 2019 @Evee je hebt gelijk dat het dwangvoeren dus inderdaad ook slechte resultaten kan opleveren. Daarom voel ik me dus ook heel schuldig want ik ben maar blijven voeren. Al moet ik zeggen dat er qua gram misschien max 5 gr in is gegaan... Ik ben zelf ook geen voorstander van Olvarit en heb daarom ook juist bewust gewoon Science Selective opgelost in water. Advies van de DA in de avond was om ook 's nachts nog te dwangvoeren... maarja aan de telefoon is natuurlijk moeilijk vast te stellen dat het om een verstopping gaat ipv gas. Toen was er ook nog geen bol buikje, dat was pas 's nachts (en oh wat was ik trots en gelukkig dat het lukte 's nachts, but boy was I wrong...). Hoe dan ook de situatie is heel verdrietig en jullie verhalen lezende vraag ik me af of het überhaupt anders was afgelopen als er eerder naar de DA was gegaan. Ik weet het niet. @Marjoleink, goeie daar valt inderdaad iets voor te zeggen. Dan moet ik alleen wel even mijn verdriet opzij zetten en hierin niet laten meespelen dat ik het 'vervangen van konijn' vind maar gewoon kiezen voor wat het beste is voor Puk.
Mississippi Geplaatst: 13 februari 2019 Geplaatst: 13 februari 2019 Veel sterkte @Vera90. Eigenlijk is alles al gezegd, er is geen reden om je schuldig te voelen. Maar ik kan me goed voorstellen dat het heel rot voelt, het is gewoon heel naar dat ze zo kwetsbaar en ingewikkeld zijn en dat we niet altijd weten wat het beste voor ze is. Verder ben ik het heel erg eens met @Marjoleink. Ik zou juist gauw een maatje voor Puk zoeken. In 10-15 weken kan een konijn prima wennen aan jouw huishouden, en als je ze dan door de baby wat minder aandacht kunt geven hebben ze juist elkaar. Ik denk dat dat voor zowel Puk als jezelf veel fijner is!
Lienappelsien Geplaatst: 13 februari 2019 Geplaatst: 13 februari 2019 Wat verdrietig! Sterkte. Je hebt gedaan wat je kon. Achteraf gezien was het misschien beter geweest om niet te dwangvoeren, maar je kreeg van de dierenarts juist het advies om dat wel te doen, dus logisch dat je dat deed. En inderdaad, bij konijnen is het belangrijk dat de darmen blijven werken, dus het is zeker niet raar dat je ging dwangvoeren. Geweekte brokjes vind ik trouwens goed dwangvoer. En zoals al is gezegd, je had toen nog niet de informatie die je de volgende ochtend kreeg (maagblokkade). Als het iets anders was geweest had het misschien juist wel geholpen. Er zijn ook konijnenopvangen die de koppeling voor je kunnen doen. Dan blijven ze een aantal dagen of een week in de opvang tot het goed gaat samen. Dus misschien is dat iets dat voor je. Dat geeft je misschien ook nog wat meer tijd om het verlies van Evi een plekje te geven. Hier vind je een lijst met konijnenopvangen: https://www.bunnybunch.nl/informatie/cat/konijnen/post/konijnenopvang-asiel-lijst/
Vera90 Geplaatst: 14 februari 2019 Auteur Geplaatst: 14 februari 2019 Oke gisteravond toch nog een keer de dierenarts gebeld om het hele verhaal nogmaals te horen. Het schuldgevoel is nu wel redelijk weg want de dierenarts zei dat het echt goed was dat ik was gaan dwangvoeren. Dat is nu eenmaal EHBO bij konijnies die niet eten. Evi had heel veel gas ook in haar darmen en maag én dus een verstopping. Ze gaf aan dat het gewoon echt teveel bij elkaar was, maar ook de lichtelijke onderkoeling, lichte uitdroging en haar lever waren niet top. De vraag was echt of ze het had gehaald als ik de avond ervoor al met medicatie bij een DA was gestart. Het was too much bij elkaar. Echt bizar hoeveel er mis kan zijn met een beestje zónder dat je iets doorhebt. Het zijn echt meesters in het verstoppen van pijntjes en kwaaltjes. Puk gisteravond geknuffeld en wat lekkers gegeven haar ook in de ren losgelaten. Het gekke is dat ze eigenlijk gewoon heel opgewekt is. Binkies werden er meteen gemaakt en er werd lekker gerend. Het lijkt echt alsof ze er niet zoveel last van heeft, maar wat niet is kan nog komen. Had er gisteren nog een knuffel bij in gelegd zodat ze daar tegenaan kon leunen, maar daar werden meteen de oortjes vanaf geknaagd en was het meer een uitdaging om het ding te slopen... dus dat heb ik voor de veiligheid maar weer weggehaald. We gaan het even aankijken met Puk en laten haar anders weer koppelen. Daarnaast proberen we ons eigen verdriet een plekje te geven.
Huiself Geplaatst: 14 februari 2019 Geplaatst: 14 februari 2019 Ik weet natuurlijk niet de details die de dierenarts wel kan vertellen. Wel zou ik zelf, mocht dit nog eens gebeuren, eerst starten met medicijnen i.p.v. dwangvoeren. Ik vraag me af waarom de dierenarts eigenlijk andersom adviseert... Als een konijn niet eet dan heeft het vaak pijn en zijn medicijnen die de darmen stimuleren en de pijn tegenhouden voor mij de eerste prioriteit. Ik lees niet dat de dierenartsdie medicijnen heeft gebruikt... Ik weet hoe je je voelt. Niets is erger dan "wat als". Hebben veel van ons wel meegemaakt, ik ook. Ik lees uit je verhaal dat je een superkonijnenverzorger bent en het beste hebt gedaan in overleg met jouw dierenarts. Voel je daarom niet schuldig! Konijnen zijn complexe beestjes op dit gebied. Vaak leer je enorm van zo'n gebeurtenis. Over jou dus zeker geen twijfel, maar bij de acties van jouw dierenarts twijfel ik wel op basis van dit verhaal. Ik vraag me af of de dierenarts in deze situatie wel juist heeft gehandeld, waarom eerst alleen telefonisch heeft gadviseerd (mijn dierenarts doet dit met de gemiddelde klant nooit en willen het konijn direct zien als ze horen dat een konijn niet meer eet), waarom alleen dwangvoeding zonder medicijnen en zijn de juiste medicijnen gebruikt? Sterkte met het verlies... Hopelijk vind je snel een lief maatje.
Vera90 Geplaatst: 14 februari 2019 Auteur Geplaatst: 14 februari 2019 Het is lastig inderdaad. Ik beschik zelf niet over die medicijnen die je noemt. Maar ik zit nu weer op zo'n punt van had ik zelf maar doorgepakt en 's avonds om 22:30uur nog tegen de DA gezegd dat ik per se wilde langskomen. Maarja ik ben geen dierenarts zelf dus ja ik weet het ook niet en ga af op wat men mij adviseert... Met eer en geweten gehandeld en gedacht 'zolang er voer in gaat, houd ik de darmen in ieder geval aan de gang'. Maar alles lag echt al stil. @Huiself De DA heeft de volgende ochtend bij opname geen dwangvoer gegeven maar uitsluitend medicatie dus zij heeft wel goed gehandeld. Ik twijfel wel over het telefonische consult... maar het zoeken naar een schuldige gaat Evi niet terugbrengen helaas. Het is uitsluitend een uitweg zoeken in het verdriet.
Huiself Geplaatst: 14 februari 2019 Geplaatst: 14 februari 2019 Aan jou geen verwijten hoor, zoals aangegeven: je hebt echt je best gedaan. Het hoort niet zo te zijn dat jij bij de dierenarts moet aandringen om langs te komen. De dierenarts had naar mijn idee direct door moeten pakken toen je de eerste keer belde zodat deze direct de juiste medicijnen (zoals cisaral/metocloral etc) had kunnen geven. Het is niet mijn bedoeling om een schuldige aan te wijzen, daar schiet ik ook niets mee op. Wel vind ik het belangrijk om de juiste vragen te stellen om er achter te komen of de dierenarts konijnkundig genoeg is zodat jou dit niet nog eens overkomt. Zoals aangegeven heb ik mijn twijfels.
Vera90 Geplaatst: 14 februari 2019 Auteur Geplaatst: 14 februari 2019 Ja thanks @Huiself ik heb mijn eigen DA uitgezocht op konijnkundig dus dat zit wel goed, hebben ook naar mijn mening achteraf hele goede nazorg verleend en ook goede toelichting kunnen geven op de problematiek bij Evi. Maar zo'n spoeddienst die je 's avonds belt... je weet nooit wie er uit de regio dienst heeft, en helaas was dat niet mijn eigen DA. Grote kans dat dit inderdaad geen konijnenspecialist was maar meer honden-kattendokter (zonder oneerbiedig te zijn!). Balen dat het zo is gelopen. 😞 😞
Kolino Geplaatst: 14 februari 2019 Geplaatst: 14 februari 2019 Euhm, cisaral en metocloral geven bij een obstructie? Obstructie is toch echt een contra-indicatie voor beide middelen. Dat wil ik toch wel even gezegd hebben. Want in dit geval hadden die middelen juist meer kwaad dan goed kunnen doen.
Huiself Geplaatst: 15 februari 2019 Geplaatst: 15 februari 2019 23 uur geleden zei Kolino: Euhm, cisaral en metocloral geven bij een obstructie? Obstructie is toch echt een contra-indicatie voor beide middelen. Dat wil ik toch wel even gezegd hebben. Want in dit geval hadden die middelen juist meer kwaad dan goed kunnen doen. Ze werken op een ander deel in de spijsvertering, zo heb ik het begrepen van de dierenarts. De dierenarts kan het beste bepalen welk medicijn nodig is. Op 14-2-2019 at 15:30 zei Vera90: Ja thanks @Huiself Balen dat het zo is gelopen. 😞 😞 Zo te lezen heeft Evi het heel goed bij jou gehad ❤️
Kolino Geplaatst: 15 februari 2019 Geplaatst: 15 februari 2019 3 uur geleden zei Huiself: Ze werken op een ander deel in de spijsvertering, zo heb ik het begrepen van de dierenarts. De dierenarts kan het beste bepalen welk medicijn nodig is. @Huiself Jazeker, al is een dierenarts is ook geen helderziende. Daarvoor hebben ze dan gelukkig röntgen uitgevonden. Ik wilde je niet aanvallen hoor, ik ben blij dat je zegt dat de dierenarts wel kan bepalen wat nodig is. Daar mag je inderdaad wel van uitgaan. De reden dat ik er een opmerking over maakte is juist omdat je thuis niet de middelen hebt om precies te zien wat er aan de hand is. Een dierenarts zie ik deze middelen ook niet toedienen voordat er onderzoek is gedaan, toch? Aangezien cisaral drops zo op het internet te bestellen zijn, zonder tussenkomst van de dierenarts, lijkt het me goed om ook op de gevaren te wijzen (ook al staat het in de bijsluiter).
Vera90 Geplaatst: 16 februari 2019 Auteur Geplaatst: 16 februari 2019 Update vanuit deze kant, Puk doet het heel goed gelukkig! Dat geeft zo veel opluchting. Neemt niet weg dat ik uiteraard overweeg om er een pluis bij te zetten (na een succesvolle koppeling), maar het is fijn om te zien dat ze niet al in de eerste dagen wegkwijnt zonder Evi. Ze eet en drinkt goed, eet goed hooi, en poept en plast. Verder rent ze rondjes in de ren en maakt af en toe binkies. Ziet er voor mij uit als een blij konijn. En dat vind ik toch wel echt een enorme opluchting en wilde ik even delen :) 1
Lienappelsien Geplaatst: 16 februari 2019 Geplaatst: 16 februari 2019 Fijn! Dan hoef je niet meteen naar de opvang te rennen voor een nieuw maatje voor haar.
Domino Geplaatst: 16 februari 2019 Geplaatst: 16 februari 2019 @Kolino je hebt inderdaad wel een punt, mij is destijds ook afgeraden om Cisaral toe te dienen indien het een verstopping in de darmen betreft. Probleem is dat de boel wel voortgestuwd wordt, maar tot die blokkade en dan dus niet meer verder kan. Gevolg kan dan zijn dat er bij die blokkade een enorme druk ontstaat. @Vera90 je hebt je best gedaan en gedaan wat je is geadviseerd door de dierenarts. Helaas heeft je konijn het niet gered. Bedenk je dat bij zulke gevallen het vaak 50/50% is. Zelf dwangvoer ik nooit bij buikproblemen, ze gaan vanzelf wel weer eten als de boel weer doorloopt. Wel geef ik medicatie en is het eerste wat ik doe de temperatuur opmeten. Als een konijn gas heeft, koelen ze vaak snel af. Gevolg daarvan is dat de maag en darmen trager gaan werken en uiteindelijk stil gaan liggen. Het is dan ook zaak om ze eerst op temperatuur te krijgen, want zolang die te laag is, kan je doen wat je wil, maar dan gaan die maag en darmen niet werken. En qua medicatie, hangt er vanaf wat ze mankeren. In ieder geval pijnstilling en indien nodig laxeer en maag en darm stimulans. Ik hoop dat je wat aan de info hebt voor een eventuele volgende keer. Probeer je voor deze keer asjeblieft geen verwijten te maken, je hebt gedaan wat je kon en wat je is geadviseerd door de dierenarts.
Aanbevolen berichten