Gebitsproblemen? Iets anders?

[Lienappelsien]

Loetje is ziek, maar wat hij nou precies mankeert is niet helemaal duidelijk. En wat is oorzaak, en wat is gevolg? 

 

Al 1,5 jaar heeft hij vaak een vies oog en niest hij regelmatig. Dat kan dus eventueel snot zijn (al vond ik het toch altijd wat anders dan bij mijn eerdere snotteraars). Hij is daar een aantal keer voor behandeld, maar het had geen effect. Hij leek er geen last van te hebben. Driekwart jaar geleden zijn z’n kiezen geslepen omdat hij slecht at. Het heeft even geduurd maar daarna at hij weer beter.

 

Sinds een paar maanden/aantal weken is hij niet in goede conditie. Hij is slechter gaan eten, kwam moeilijk door de verharing heen, is minder actief en vrolijk dan hij altijd was, valt langzaam af, wast zich iets minder goed en hupst houterig. Hij hupst altijd al vrij houterig, maar nu dus nog meer. 

 

Zaterdagavond was hij somber en een beetje wiebelig. Hij at een paar hapjes wortelloof maar wilde verder niks. Ik heb hem toen pijnstilling en metocloral gegeven, soms knappen ze daar weer van op. Hij zat niet in de typische houdingen van een konijn met buikpijn. Zondag ging het weer iets beter, er zat weer wat meer leven in. Brokjes wilde hij nog steeds niet, maar er ging in kleine beetjes wel wat groen in. 

 

Maandag ben ik met hem naar de dierenarts geweest voor gebitsbehandeling. Zijn kiezen zijn bijgewerkt, zonder narcose. Er zat wel een hogere rand (die is dus bijgewerkt), maar de dierenarts vond zijn gebit er niet slecht uit zien. Hij mist een paar kiezen, maar de tegenoverliggende kiezen steken niet uit en het zag er rustig uit. De dierenarts heeft hem goed onderzocht. Hij kon geen abcessen of iets dergelijks voelen. We hebben het nog over gebitsröntgenfoto’s gehad, maar daarvoor zou hij onder narcose moeten. Geen aanlokkelijk idee in zijn conditie. Het kan zijn dat hij gewrichtspijn heeft. We zouden dus kunnen proberen of pijnstilling verbetering geeft. Maar de dierenarts gaf daarbij wel als kanttekening dat hij van pijnstilling misschien misselijk wordt/minder eetlust krijgt. Dus dat is meer plan B. Hij had ook ondertemperatuur, 37,1 gr. Dus plan A werd dat hij naar binnen moet, ivm toch wel flinke ondertemperatuur, met een kruik (snuggle safe), zorgen dat hij meer binnen krijgt (eventueel dwangvoeren), en kijken of hij hierdoor, samen met het bijwerken van zijn gebit, opknapt. En kijken of er iets opvalt.

 

Sindsdien zit hij dus binnen. Zijn vriendinnetje Pluis zit nog gewoon buiten, dus ik heb nu ook beter zicht op wat hij eet en keutelt. Pluis is erg bang voor mensen, verstopt zich al zodra ik de deur van de ren open doe, dus ik hoefde er niet over na te denken of ik haar eventueel mee naar binnen zou halen. Loetje eet af en toe een blaadje witlof, wortelloof (alleen de fijnste blaadjes), klein stukje wortel, een paardenbloemblaadje en een heel klein beetje van gedroogde kruiden. Ik week/wel de SS-brokjes en daar heeft hij steeds best goed van gegeten. Er liggen ook gewone SS-brokjes, maar die eet hij volgens mij niet. Hij is al heel lang een slechte hooieter, dus daar heeft hij ook nu geen trek in. Hij heeft vrij kleine keutels, maar dat kan natuurlijk ook komen doordat hij niet zo goed eet. Als hij slaapt snurkt hij. Het klinkt een beetje als een piepende hond. Dat valt nu meer op omdat hij binnen zit, maar dat doet hij buiten al heel lang (dus ook toen hij nog actief en vrolijk was). 

 

Lastig dus.

 

Ik weet niet hoe oud hij is. 5 jaar geleden heeft iemand hem van straat gehaald en naar de opvang gebracht. Hij liep toen al langere tijd op straat. Hij was al volwassen, dus hij is nu 6 jaar of ouder.

[Evee]

Lastig. Het klinkt alsof het allemaal een beetje optelt bij elkaar. Dat het niet één specifiek iets is wat de oorzaak is, maar meer kleine dingetjes die bij elkaar opgeteld er voor zorgen dat het toch niet zo goed gaat. Best kans dat hij ook gewoon een heel oud mannetje is, dat zijn weerstand daardoor ook wat minder is nu, dat zou het minder goed verharen en het idee dat hij misschien gewrichtspijn zou kunnen hebben ook kunnen verklaren. Helaas geen oplossing voor je, beterschap voor Loetje in ieder geval!

[Dollie]

Soms lijken de symptomen van nierfalen ook erg op gebitsproblemen. Je zou kunnen overwegen om bloedonderzoek te laten doen. 

[Lienappelsien]

Bedankt allebei.

 

Ik merkte dat hij nu toch best wel last heeft van zijn snotachtige klachten. Gisteren is er daarom een swab afgenomen uit zijn neus. Zodra de uitslag van het bacterieel onderzoek (inclusief antibiogram) er is kunnen we dus mogelijk een gericht antibioticum geven.

 

Zijn temperatuur was wel omhoog gegaan, 37,9 gr., maar het is nog wel te laag. Het eten gaat nog ongeveer hetzelfde. Hij eet van de gewelde SS-brokjes en de fijne blaadjes van wortelloof. De sprietjes van het wortelloof laat hij allemaal liggen (net spaghetti) en van de kleine stukjes wortel die er nog aan zitten eet hij ook vrijwel nooit. Witlof at hij eerder deze week nog wel maar blijft nu ook liggen. Peterselie en fijngesneden boerenkool eet hij met mate. 

 

Het blijft dus tobben, vandaar dat we gisteren voor de swab uit zijn neus hebben gekozen. Op advies van de dierenarts ben ik gisteravond met pijnstilling gestart (carprofen). Hij tikt trouwens ook regelmatig heel snel met z’n tanden of kiezen op elkaar, niet malend maar heel snel tikkend. Ik kan me dat van Bonno ook nog herinneren, al klonk het bij Bonno meer of hij het met zijn kiezen deed en bij Loetje meer of hij het met z’n tanden doet (hoger geluid), in hoeverre je dat kan horen. 

 

@Dollie bedankt voor de tip! Daar hadden we nog niet aan gedacht. Ik heb zojuist op de website van Wilhelminapark gelezen over nierfalen en andere nierproblemen. Loetje drinkt niet veel, wat naar wat ik begreep je wel bij nierfalen zou verwachten (al sluit het het vast niet uit). Hij drinkt en plast eerder weinig tot normaal. Blaaszand of -stenen zouden dan ook nog te overwegen zijn(?). 

[Dollie]

Veel drinken is vaak een kenmerk van nierfalen, maar niet altijd. Ik herken wat je schrijft wel echt van konijnen met nierfalen, ik was daar eerst ook overtuigd van gebitsproblemen maar ja als dan blijkt dat dat het niet is dan moet je toch verder zoeken. Het past ook bij zijn leeftijd. En het langzaam aftakelen, lusteloze, matige eetlust.. Eén van mijn konijnen had ook wat viezige oogjes, maar dit is natuurlijk iets dat veel vaker voorkomt bij konijnen en eventueel ook een op zichzelf staand probleem kan zijn i.c.m. het niezen. Ik hoop het niet voor jou en Loetje omdat het bij nierfalen echt een aflopende zaak is maar ik zou de optie wel serieus overwegen.  

 

Blaaszand/-stenen vind ik juist niet passend omdat er verder geen symptomen zijn die daar op wijzen. 

[Lienappelsien]

3 uur geleden zei Dollie:

Veel drinken is vaak een kenmerk van nierfalen, maar niet altijd. Ik herken wat je schrijft wel echt van konijnen met nierfalen, ik was daar eerst ook overtuigd van gebitsproblemen maar ja als dan blijkt dat dat het niet is dan moet je toch verder zoeken. Het past ook bij zijn leeftijd. En het langzaam aftakelen, lusteloze, matige eetlust.. Eén van mijn konijnen had ook wat viezige oogjes, maar dit is natuurlijk iets dat veel vaker voorkomt bij konijnen en eventueel ook een op zichzelf staand probleem kan zijn i.c.m. het niezen. Ik hoop het niet voor jou en Loetje omdat het bij nierfalen echt een aflopende zaak is maar ik zou de optie wel serieus overwegen.  

 

Blaaszand/-stenen vind ik juist niet passend omdat er verder geen symptomen zijn die daar op wijzen. 

 

Super bedankt voor het meedenken! Ik zal het met de dierenarts bespreken. Als ik het goed begrijp zou je dan eerst een bloedonderzoek moeten doen om te kijken of het nierproblemen zijn, en dan eventueel daarna urine-onderzoek?

 

Ik lees op de site van Wilhelminapark dat zij normaalgesproken het antibioticum TMPS  inzetten bij nierproblemen. Het zou natuurlijk mooi zijn als dat ook uit het antibiogram van het kweekje van het snot uit zijn neus zou komen, maar als ik het zo lees is dat niet waarschijnlijk. 

 

Vandaag heb ik hem niet zoveel horen niezen en snurken. Sinds donderdagavond geef ik hem pijnstilling, dus misschien heeft het daarmee te maken. Maar het kan ook gewoon toeval zijn, het was altijd al wisselend. Hij ligt wel in wat relaxtere houdingen. Het eten gaat nog steeds hetzelfde. Hij ligt eigenlijk de hele dag, komt af en toe even in ‘actie’ om iets te eten en hij wast zich wel. Ook vindt hij soms dat een handdoek anders moet liggen, maar daar houdt het wel mee op.

 

Ik heb dus wel mijn twijfels hoe lang we hier mee door moeten gaan (hoe lang nog, en hoe ver ga je met onderzoeken?), maar opgeven is op dít moment nog niet aan de orde. Als er bijvoorbeeld met gerichte antibiotica  aangepakt wordt waar hij het meest last van heeft is er denk ik wel kans dat hij weer opknapt. 

[Dollie]

De keren ik opvangkonijnen binnen kreeg met nierproblemen dan is het al in een vergevorderd stadium dus dan kun je niet veel meer, maar dan zijn de symptomen ook anders. Het zijn dan echt doodzieke konijnen en niet zoals Loetje 'zich niet lekekr voelen'. Zoals met Jamie wezen andere symptomen richting E. cuniculi, althans, het lastige bij dit soort zaken is dat sommige symptomen ook gewoon bij algehele malaise en/of extreme verzwakking passen. (Bijvoorbeeld bij Jamie heel slecht lopen, tja, is dat heel gek als je 3100 gram weegt terwijl het 5000 hoort te zijn en je dus gewoon echt enorm verzwakt bent..) Maar goed, je behandeld toch tegen EC op hoop van zege. Bij haar heb ik er voor gekozen geen bloedonderzoek te doen, misschien een foute inschatting geweest want ik had dus ook eerder kunnen weten dat het geen zin meer had. Bij haar heeft autopsie uiteindelijk bevestigd dat het foute boel was met de nieren. 

 

Bij konijnen die hier langer gewoond hebben of mijn eigen konijnen zoals Pip, herken ik de symptomen die jij omschrijft wel. Pip viel al een tijdje geleidelijk af, achteraf gezien zat er al langdurig een dalende lijn in haar gewicht. Eten ging eerst nog heel goed, maar langzamerhand werd ze kieskeuriger. Ze at dan nog wel goed genoeg maar het wisselde heel erg wat ze lekker vond. Ze had ook wat viezige oogjes, geen traanogen of pus maar toch net een beetje vies. Ik was overtuigd van haakjes dus daar is ze voor behandeld (bij een andere dierenarts i.v.m. speciale narcose omdat ze astma had) maar dat bleek heel erg mee te vallen. Er zat wel wat maar niets dat het eetgedrag leek te verklaren. Ze knapte daarna ook niet op. Toen wist ik al wel hoe laat het was, haar leeftijd en vijf jaar lang gebruik van vrij heftige medicatie waren een makkelijk optelsommetje.. Bloedonderzoek wees inderdaad uit dat het al behoorlijk slecht gesteld was met haar nieren. Toen was het een kwestie van zolang mogelijk kwaliteit van leven behouden, ze at nog steeds heel goed van dingen die ze heel lekker vond, was nog vrolijk en levendig. Het is daarna wel snel gegaan.

 

Maar goed, zo ver is het natuurlijk nog niet bij Loetje, misschien is het wel iets heel anders. De symptomen duiden uiteindelijk vooral op dat hij zich niet lekker voelt en wijzen niet in een hele specifieke richting. Hoewel het dus zeker wel een reële optie is.