Daniël Leeuwenberg Geplaatst: 5 augustus 2018 Auteur Geplaatst: 5 augustus 2018 8 uur geleden zei Karin de Graaf: nee het hoofdje is helemaal recht, heeft er niets aan overgehouden. Zie hier een foto van mijn koppel. De linker had EC Wat fijn! 1
Daniël Leeuwenberg Geplaatst: 5 augustus 2018 Auteur Geplaatst: 5 augustus 2018 9 uur geleden zei Karin de Graaf: super dat je intensieve verzorging zo beloond wordt Het is werkelijk heel ontroerend, ik hoop zo ontzettend dat het niet terug komt, en dat ze nog heel lang bij ons blijft. Ik heb geen idee hoe oud ze is, ze is bij ons op de boerderij 'gedumpt', zat op een dag in de buitenren, keek me zodra ik haar ontdekte heel open en blij op haar achterpoten staand aan, zo van "hè, wie ben jij? Ben je aardig? Ga jij voor me zorgen?". er was net een konijn overleden, en ze was direct zo bijzonder, enthousiast, blij dat we haar aardig vonden en eten gaven, dat we haar besloten te houden. Nomaal gesproken gaan bij ons gedumpte dieren met hulp van de Dierenambulance naar de opvang. (het gebeurt zo waardeloos vaak... en een 'dumper' houden geeft een foute boodschap, altijd een dilemma). Toen zij ziek werd was net onze oudste Dame gestorven: ik noemde haar wel 'de Barones', ook zo'n heel bijzonder konijn. En ik beschouwde Jofi direct een beetje als haar opvolger... Dat ze nu op de een of andere manier nóg bijzonderder is geworden -want ze is niet alleen tegen mij nog veel liever dan ze al was, ook naar lieve grote en kleine mensen is ze nog ontvankelijker, voor zover dat al mogelijk was. Heb jij ook een dergelijke ervaring? Ik weet niet hoe intensief je hebt moeten verplegen, hoe zwaar de ziekte is geweest. Jofi is een week of twee vrijwel volkomen verlamd geweest. 1
Karin de Graaf Geplaatst: 6 augustus 2018 Geplaatst: 6 augustus 2018 Ik heb het gelukkig heel snel opgemerkt en heb daarom snel kunnen starten met de fenbendrops. Mijn ram heeft ongeveer 2 weken getolt en dat was vooral bij het geven van het medicijn, dus wanneer ik hem vast pakte. Ze is dus nooit echt verlamd geweest. Hooguit wat uit balans. Na de 2 weken behandeling stond zijn hoofdje nog iets scheef, maar dat is in week 3 ook bijgetrokken. Ik heb het niet als erg intensief ervaren, maar het geven van de drops is hier wel van begin tot eind een strijd geweest. Ze moesten het echt niet. Het is erg mooi dat jofi een tweede kans krijgt bij jullie en zo te horen verdiend ze dat ook echt. 1
Daniël Leeuwenberg Geplaatst: 6 augustus 2018 Auteur Geplaatst: 6 augustus 2018 20 minuten geleden zei Karin de Graaf: I Het is erg mooi dat jofi een tweede kans krijgt bij jullie en zo te horen verdiend ze dat ook echt. Ze heeft er echt zó hard voor gevochten, ieder moment wist ze me op de een of andere manier duidelijk te maken dat ze echt niet wilde opgeven, al zag de dierenarts eigenlijk geen kans meer, en was er ook een moment dat ik dacht:"deze ellende moet ophouden, ik kan haar dit niet aandoen". De ochtend daarna werd ik heel vroeg wakker, ze maakte wat geluiden denk ik, ik ging naar het toilet en toen ik terugkwam en nog even naar haar keek met verdriet en het idee dat ik straks de dierenarts zou bellen liep ze met grote moeite voor het eerst sinds ze ziek was geworden twee echte stappen naar me toe, zonder om te rollen. Als om te zeggen:"neeee!! Ik kan het, geef me een kans!" ik kon het op de een of andere manier niet als toeval zien. Het was daarna nog een lange reis, ze ging echt niet daarna opeens weer langzaamaan lopen, integendeel. Pas veel meer dan een week later deed ze weer voor het eerst moeizaam halve echte stappen zonder omrollen (toen het antibioticum aansloeg), maar toch. Ze heeft het helemaal zelf gedaan, met wat hulp van mij, en de dierenarts. 1
Karin de Graaf Geplaatst: 6 augustus 2018 Geplaatst: 6 augustus 2018 Ze mag echt heel blij zijn dat je zo hebt doorgezet. Echt fijn dat het allemaal weer goed is gekomen. Ik heb soms angst dat het misschien terug kan komen, daarom probeer ik alle vorm van stress te beperken. 1
Daniël Leeuwenberg Geplaatst: 6 augustus 2018 Auteur Geplaatst: 6 augustus 2018 29 minuten geleden zei Karin de Graaf: Ik heb soms angst dat het misschien terug kan komen, daarom probeer ik alle vorm van stress te beperken. Ik ook, en dat is een beetje dilemma, want aan de andere kant is juist niet vervelen ook belangrijk. En zij is alijd al een heel uitbundig en avontuurlijk konijn. Ze ging voordat ze ziek was af en toe mee met onze 'kinderboerderij op locatie', met wat andere dieren naar een verzorgingshuis of lagere- /kleuterschool. Heeft ze tot nu toe nog niet gedaan. De meeste van onze nijnen vinden dat echt leuk, ze komen altijd heel opgetogen (en bekaf) terug, vinden het op locatie doorgaans ook reuze spannend en interessant (diegenenen die niet zo reageren gaan tuurlijk niet meer mee). DE eerste keer vinden ze het eng, maar de tweede keer hebben ze het al door en zitten ze opgewonden in de draagkooi; waar gaan we heen?!? Tot nu toe was Jofi nog niet zo ver dat we haar weer 'presentabel' vonden, los van de zorgen. Nu wel, maar willen we dat risico nemen? OF is het eigenlijk wel een risico, ze vindt alle actie en avontuur leuk. Moeilijk. Hoe is dat met jouw konijn, qua karakter? wat is stress, wat leuke opwinding?
Karin de Graaf Geplaatst: 8 augustus 2018 Geplaatst: 8 augustus 2018 Ik had mijn rammetje nog maar 2 dagen geleden opgehaald uit een konijnenopvang en toen had hij al EC. Natuurlijk ook het toppunt van stress, autoreis, nieuw huis, nieuw konijnen vriendinnetje. Echt leren kennen heb ik hem niet, maar het is wel een nieuwsgierig diertje. Durf nu met hem ook moeilijk de grens op te zoeken. Verander nu af en toe deels de hokindeling tegen de verveling. Of leg er andere objecten in, die hij in eerste instantie vaak van hem af duwt.
Aanbevolen berichten