Konijn24 Geplaatst: 14 januari 2018 Geplaatst: 14 januari 2018 Hallo, ik heb twee vrouwtjes dwerg hangoren. Ik weet dat het beter is om een gecastreerd mannetje en een vrouwtje te hebben, en dit was ook de bedoeling, maar het 'mannetje' bleek een vrouwtje te zijn. Nu is het zo dat ik er geen konijnen bij mag, dus voor elk een mannetje gaat helaas niet. En één van beide bij een opvang ruilen voor een ram wil ik ook liever niet, want ik ben aan beide erg gehecht. Op zich gaan ze best goed samen, alleen zijn ze nu vijf maanden, en beginnen de hormonen op te spelen. De ene is iets dominanter dan de andere (zijn zusjes), en nu begint de dominanste op de andere te rijden en raakt de andere wat geïrriteerd. Echt vechten doen ze (gelukkig!) niet. Echter heb ik ze nu voor de veiligheid wel uit elkaar gehaald, met gaas ertussen zodat ze elkaar wel kunnen zien en ruiken. Het zijn binnen konijnen, en ze knagen wel overal aan. Als ik ze beiden laat helpen, is er dan een kans dat ze weer samen kunnen? En gaat het knagen aan meubels dan ook echt over? Het zou fijn zijn als ze dan beiden gewoon los in huis kunnen samen. Worden gesteriliseerde vrouwtjes snel te dik? Ik hoor graag jullie ervaringen.
Christaaa Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Nee, het knagen gaat niet over. Het zijn konijn n en die knagen, dat is natuurlijk gedrag. De een doet het meer dan de ander, maar dat heeft niks met hormonen te maken. Of ze weer samen kunnen is afwachten. In elk geval heb je het wel lastiger gemaakt door ze uit elkaar te halen, want nu moet je opnieuw koppelen. hoeveel ruimte hadden de dames? Een ruime ren zorgt ook dat het beter gaat met een dames koppel. Als ze samen in een kooi wonen is dat te klein en dan komt het ook na sterilisatie niet goed.
GawainBS Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Wij hebben twee voedsters, beide gesteriliseerd vooral om medische redenen. Ze hebben altijd goed samengeleefd, maar ze hebben dan ook een hele kamer om rond te lopen. We hebben hen nooit uit elkaar gehaald. Knagen gaat idd niet over, het beste wat je kan doen is voldoende knaagspullen voorzien. (Nu niet dat huisdieren zo werken...) Ik zou hen zowiezo allebei laten steriliseren, apart goed laten herstellen en dan mss nog enkele weken wachten tot de hormonen een beetje gezakt zijn. Informeer je goed over sterilisatie, want konijntjes zijn zorgenkindjes na een operatie. Je moet er echt wel enkele dagen bij blijven, dus vakantie nemen.
Gast Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Ik heb ook 2 vrouwtjes laten helpen, maar op een gegeven moment ging t toch fout ook met veel ruimte. En ik heb ze ook altijd bij elkaar gehouden, ook tijdens het herstellen van de operatie
Newby1981 Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Ik zou sowieso een voedster altijd laten steriliseren ivm de kans op baarmoederhalskanker te verkleinen.
Knuffeltje Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Bij de kinderboerderij hebben wij twee Vlaamse reus zusjes in een soort van stal, waar ze alle ruimte hebben en ook nog door een luik naar buiten maar dat gaat ook niet altijd goed... Regelmatig dat ze toch elkaar in de haren vliegen. Ik geloof dat ze nu net over een jaar zijn. Voor die tijd nooit last. En ja, steriliseren is een mooi iets, alleen moet je daar wel geld voor hebben. Dan maar een konijntje met 5 blije jaren, mijn eerste is zelfs 8 geworden. En voor hetzelfde geld dan krijgen ze weer iets heel anders, worden ze alsnog niet oud. Mijn dierenarts vraagt er dacht ik haast 100 euro voor, en dat heb ik er ten eerste niet voor over, want ze is nu gelukkig en gezond en ik heb het geld er niet voor.
Evee Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Ik ben een voorstander van voedsters laten steriliseren (eigenlijk castreren) maar heb wel een beetje twijfels of je het in dit geval moet doen .... Wat doe je als ze na castratie ook niet samen kunnen? Daar is best grote kans op. Ga je er dan toch alsnog een afstaan en een ram adopteren? Is die drempel dan niet nog groter dan het nu al is? Of laat je ze dan een leven lang apart van elkaar? ( dat is in mijn ogen niet eerlijk naar de konijnen toe). Overweeg ook of je het ziet zitten, investeren in castraties voor beide konijnen met onzekere uitkomst. Is het dan niet verstandiger toch een voedster af te staan en een ram te adopteren? Als geld geen probleem is zou je ze beiden kunnen laten castreren, een poging wagen. Er is een kans dat het goed gaat. Zorg dan wel echt voor veel leefruimte. Dan heb je er in ieder geval alles aan gedaan om het te laten werken. Gaat het dan toch alsnog mis, bereid je er dan wel op voor dat er maar 2 opties zijn dan: een voedster 'omruilen' of toch uitbreiden naar 2 aparte koppels. Een konijn alleen houden zou nooit een optie moeten zijn.
Konijn24 Geplaatst: 15 januari 2018 Auteur Geplaatst: 15 januari 2018 Hallo allemaal, dank je wel voor jullie reacties. Beide dames hebben een grote kamer voor zich alleen, waar ze los lopen, met veel speelgoed en verstop mogelijkheden. Misschien dat ze in de toekomst een grote ren in de tuin krijgen. Ik ga er eens goed over nadenken wat ik zal doen? Veranderd een konijn van castratie? Dat ze bijvoorbeeld rustiger worden? En worden ze dan snel te dik, of valt dat mee bij een konijn? Mochten ze na die tijd nog niet samen kunnen, mocht ik besluiten ze te laten helpen (ook mocht ik besluiten ze niet te laten helpen) zal ik goed gaan nadenken over de mogelijkheid om twee aparte koppeltjes te nemen, of er één bij een opvang om te ruilen voor een gecastreerde ram. Ik ben het met jullie eens dat een konijn niet alleen hoort te leven.
Evee Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Gedragsverandering valt mee. Iets minder hormonale pieken, iets minder knorrig meestal. Ik heb overigens een konijn gehad dat na castratie in een pittbull veranderde, maar dat is wel een uitzondering. Ik heb 8 gecastreerde voedsters gehad en bij eentje pakte het karakter na afloop dus negatief uit. De andere voedsters kregen iets meer een gelijkmatig karakter, maar weinig verschil met er voor. Dik worden ze niet echt, het is altijd belangrijk ze te voeren naar het normale gezonde gewicht en te letten op de conditie. Hooi onbeperkt geven, de rest netjes afmeten. Dat advies veranderd niet na castratie. Katten en honden hebben veel meer de neiging aan te komen na castratie dan konijnen.
Newby1981 Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Sorry hoor, ik vind sterriliseren (castreren) ook duur maar als je daar geen geld voor hebt moet je niet aan dieren beginnen. Maar dat is mijn mening. En als je daar geen geld voor hebt heb je dat waarschijnlijk ook niet als ze wat anders mankeren?
Evee Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Castratie is bij een voedster optioneel, tenzij medisch noodzakelijk. Ik bedoel: niet laten castreren van een voedster maakt je geen slecht baasje. Dat valt voor mij in een totaal andere categorie dan dierenartskosten voor inentingen en zieke dieren. Ik bedoelde niet dat het castreren duur is. Maar je laat mogelijk een konijn castreren wat je moet afstaan, dan betaal je dus castratie + afstandskosten + adoptiekosten voor een gecastreerde ram. Wel iets om even over na te denken, aangezien de kans dat 2 voedsters samen kunnen niet zo heel groot is. 1
Marjoleink Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Waarom mag je er geen konijnen bij? Je hebt ruimte genoeg voor twee koppels lijkt me. En twee gecastreerde rammen uit de opvang halen is stukken goedkoper dan twee voedsters laten steriliseren/ castreren. Ze eten iets meer, maar je hebt er amper extra werk aan.
Newby1981 Geplaatst: 15 januari 2018 Geplaatst: 15 januari 2018 Ik zou ook twee keer nadenken over de hoge kosten van sterilisatie mocht er een konijntje “omgeruild” worden maar ik ben wel van mening dat iedere voedster gesterriliseerd zou moeten worden aangezien de kans op baarmoederhalskanker tussen de 50-80 % ligt. 2 voedsters samen zou ik ook niet meer doen maar sinds ik ze heb laten sterriliseren zijn ze gelukkig wel een stuk rustiger en maken ze geen ruzie meer. Daarvoor was het vaak raak. Dat was ook 1 van de redenen dat ik ze heb laten helpen en gelukkig heeft dat goed uit gepakt maar is helaas niet altijd (vaak niet?) het geval.
Rian Geplaatst: 16 januari 2018 Geplaatst: 16 januari 2018 Ik castreer mijn voedsters zeker weten niet. Ik vind het onzin omdat er geen enkel bewijs is voor gedragsverandering. Ik heb ooit twee voedsters laten castreren en het resultaat op hun gedrag was nul komma nul. Verder zijn onze voedsters kerngezond en oud, zonder baarmoederkanker. Er zijn er inmiddels wel al vier overleden aan andere ziektes die niet te voorkomen waren. De voedsters die nieuw kwamen, zijn inmiddels oud en ook geen klachten rondom hun baarmoeder. Dus laat je vooral niks opdringen hier. 1
fiep Geplaatst: 16 januari 2018 Geplaatst: 16 januari 2018 Ik heb fiep vorige week laten steriliseren en ik merk al wel verschil. Voorheen had ze echt last van haar hormonen en deed ze ook erg lelijk tegen jip. Nu is ze al een stuk rustiger en liever geworden, gelukkig!
Rian Geplaatst: 16 januari 2018 Geplaatst: 16 januari 2018 Ja ik zou ook lief tegen mijn man doen als ik vorige week geopereerd was 2
fiep Geplaatst: 16 januari 2018 Geplaatst: 16 januari 2018 2 uur geleden zei Rian: Ja ik zou ook lief tegen mijn man doen als ik vorige week geopereerd was in het begin was ze er aardig chagerijnig van, maar ze is goed bijgetrokken.
Konijn24 Geplaatst: 7 april 2018 Auteur Geplaatst: 7 april 2018 Up Even een update: ik heb toch het besluit genomen om mijn twee voedsters te laten castreren. Inmiddels zijn ze beiden vier weken geleden gecastreerd. Ik heb al geprobeerd ze te koppelen, maar de ene rijd nog steeds op de andere en de andere word daar bang van en probeert uit de ren te springen. Hoe kan het dat de ene nog steeds rijd? Moet ik dan afwachten of langer wachten met koppelen?
Evee Geplaatst: 7 april 2018 Geplaatst: 7 april 2018 Rijden is niet alleen hormonaal maar ook een manier om rangorde te bepalen. Bij een koppeling dus normaal gedrag. Als de konijnen na enkele tijd samen (soms dagen, meestal weken) de rangorde bepaald hebben mindert als het goed is ook het rijden.
Konijn24 Geplaatst: 7 april 2018 Auteur Geplaatst: 7 april 2018 Dank je wel voor je reactie. Dus ik moet ze gewoon samen laten? Kan ik er nog iets aan doen dat de ander niet zo bang word? Ze zijn nu vier weken geleden gecastreerd, of is het beter iets langer te wachten met koppelen? De ene maakt een zoemend geluid, ik heb geen idee wat dat betekend. Dat heb ik rammen wel eens horen doen, maar voedsters nog niet. Ze deed dat al voor haar castratie, en nu nog steeds. Ze doet het als ze het andere konijn ziet, of als ze mij ziet.
Aniek Geplaatst: 8 april 2018 Geplaatst: 8 april 2018 Ik zou aanraden nog even vier weken te wachten (tenzij je ze nu nog steeds bij elkaar hebt zitten en het al beter gaat :)). Na zes tot acht weken zijn de hormonen pas aardig uit het lichaam, op dit moment spelen er dus ook nog veel hormonen op. Soms is langer wachten zelfs nog aan te raden als ze heel hormonaal gedrag blijven vertonen. Rijden is namelijk wel in de meeste gevallen hormonaal gedrag, zeker in combinatie met zoemen. Ik denk dat je daarin nog wat te vroeg bent. Verder mag rijden bij een koppeling wel hoor, het is vaak even doorbijten op het begin, maar het is geen ruzie of pijn, maar gewoon niet leuk. Wij laten trouwens als opvang alle voedsters helpen en merken wel degelijk verschil in gedrag en veel baarmoederkanker mee dus verstandig om te hebben gedaan 1
Konijn24 Geplaatst: 12 april 2018 Auteur Geplaatst: 12 april 2018 Up Even een update: ik heb vandaag weer geprobeerd ze bij elkaar te zetten. Ze konden gewoon los lopen in een grote ruimte, maar het ging helaas niet goed. Eerst was het de donkere die zoemde en reed op de lichte (de donkere is ook het dominanste) maar nu deed de donkere eerst niks en huppelde rond om alles te verkennen. Nu ging de lichte zoemend achter de donkere aan jagen en op de donkere rijden. Eerst gebeurde er niks, maar na ongeveer tien minuten werd de donkere woest en begon raar te springen. Toen vlogen ze elkaar aan en begonnen hard te vechten, de haren vlogen in het rond. Ik heb ze snel uit elkaar gehaald. Behalve haren plukken hebben ze gelukkig niks. Ze zijn op het moment allebei trouwens erg gefrustreerd lijkt het. Gooien met alles wat ze tegen komen. Ook hun voorbakjes worden rond gesmeten. Maar wat nu? Een maand wachten en dan weer proberen? De castratie is aanstaande dinsdag vijf weken geleden.
Aanbevolen berichten