Pep Geplaatst: 2 januari 2018 Geplaatst: 2 januari 2018 Slik... Ik kom net van de arts waar foto's zijn gemaakt. Mijn konijn blijkt al een half jaar een infectie te hebben welke haar bot aantast. Mijn vorige dierenarts heeft dit destijds niet kunnen ontdekken. Sinds zaterdag liep ze mank. De optie is er om haar poot te laten amputeren. Ze is pas twee jaar. Het gaat om haar linker achterpoot. Ik heb bij dierenkliniek Wilhelminapark gezien dat het konijn hier nog mee kan lopen en zelfs springen. Ik word morgen gebeld door de arts welke de operatie gaat uitvoeren met de prijsindicatie. Ik ben zelf studente en ik heb het afgelopen jaar al een paar honderd euro voor haar neergelegd. Ik hoop dat ik het kan betalen. Daarnaast ben ik op zoek naar ervaringen en meer informatie over het gehele proces. Ik twijfel enorm wat te doen.
Lienappelsien Geplaatst: 2 januari 2018 Geplaatst: 2 januari 2018 Oei dat klinkt niet best. Gaat het om hetzelfde konijn dat opeens een hangend oor had en met een oog draaide? Sterkte.
Evee Geplaatst: 2 januari 2018 Geplaatst: 2 januari 2018 Wat vervelend! Gaat het om een voorpoot of achterpoot? Er zijn verschillende leden geweest met konijntjes met geamputeerde poten. Als je de zoekfunctie gebruikt kom je er wel wat berichten over tegen: https://www.bunnybunch.nl/forums/search/ Ik weet dat de meeste konijnen er prima mee kunnen leven, zeker als het een voorpootje betreft.
Pep Geplaatst: 2 januari 2018 Auteur Geplaatst: 2 januari 2018 Bedankt voor de reacties. Het gaat om mijn andere konijn. Het konijn van het oor is alweer beter. Oor staat weer op. Ze dachten een beknelde zenuw met een tijdelijke verlamming als vervolg. Ik citeer: "Het gaat om haar linker achterpoot."
Evee Geplaatst: 2 januari 2018 Geplaatst: 2 januari 2018 Sorry, ik had er overheen gelezen (2×zelfs, kippig haha!) Wel balen dat het een achterpoot is. Die gebruiken ze veel meer dan een voorpootje. Hoe is het karakter van het konijn? Is het een wildebras of een rustig konijntje? Ik zou alle informatie goed verzamelen, kosten, eventuele alternatieven voor behandeling als die er zijn, of het verblijf aangepast moet, risico's, kwaliteit van leven na verlies van de poot, conditie en leeftijd etc. Goed overleggen met de arts die het gaat doen. En dan een beslissing nemen. Laat je ons weten hoe het afloopt?
Dollie Geplaatst: 2 januari 2018 Geplaatst: 2 januari 2018 Ik heb een konijn zonder achterpoot gehad en zou het zonder twijfelen weer doen. Wel is het bij een achterpoot zo dat het enorme invloed heeft op de houding, ze compenseren het gebrek op een manier die op langere termijn niet goed is voor de rest van hun lichaam. Ze worden er niet heel oud mee. Ik heb mijne na drie jaar in moeten laten slapen omdat zijn lichaampje op was. Hij kon niet goed meer lopen en was incontinent geworden door een beknelde wervel. Maar hij heeft nog drie jaar een goed leven gehad. 1
mystique Geplaatst: 2 januari 2018 Geplaatst: 2 januari 2018 Ik heb ook een driepoot-konijn gehad en ik zou het, waarschijnlijk, niet weer doen. Toen leek het me een goed idee, het konijntje was een echt vechtertje, had al heel wat overleefd en ik wou niet het hele konijn opofferen voor enkel een kapot pootje. De operatie verliep vlotjes, de revalidatie super. Weer eens bleek dit konijntje een echte overlever. De problemen kwamen achteraf. Zo kon hij zichzelf niet meer schoon houden, moest alle paar weken geknipt/geschoren worden achteraan wegens klitten en 'vuil', af en toe in bad. Sore hocks op zijn overblijvende pootje. Hij had een vuil en jeukerig oor langs de kant waar het pootje mankeerde. Door de dierenarts laten nakijken, zij zeiden dat het oormijt was en hij is er ook voor behandeld, maar het vuile en jeukerige oor is gebleven. Stel je voor dat je oor jeukt maar je er niet aan kan krabben. Geen van deze dingen is levensbedreigend, maar haalt toch wel een deeltje levenskwaliteit weg. Uiteindelijk, vier jaar na de amputatie, heeft Coquille een abces gekregen in zijn stomp. Hij is hieraan geopereerd en het eerste herstel ging vrij vlot, maar uiteindelijk heeft hij het niet gehaald. Ondanks alles heeft hij er wel vier jaar bovenop gedaan, maar ik heb me gaandeweg toch ook vaak afgevraagd of het wel de juiste keuze geweest is. Het kan twee kanten op, sommige mensen hebben er positieve ervaringen mee, anderen minder positieve. Ik zou het alvast nooit iemand afraden deze ingreep te laten doen. Iedereen moet deze beslissing voor zichzelf nemen. Succes. 1
Pep Geplaatst: 3 januari 2018 Auteur Geplaatst: 3 januari 2018 Bedankt voor de reacties. Mijn dierenarts vraagt €500,00 voor de operatie. Dan komen de nazorg kosten er nog bij. Ik kan dit als studente op kamers gewoon weg niet betalen. Ik heb dit jaar al zo’n €300,00 aan artskosten voor haar betaald. Maar wie ben ik om een leven te nemen van een dier dat nog laat zien dat ze wilt...
Evee Geplaatst: 3 januari 2018 Geplaatst: 3 januari 2018 Je kan altijd overleggen met de dierenarts of er de mogelijkheid is om in termijnen te betalen.
Pep Geplaatst: 4 januari 2018 Auteur Geplaatst: 4 januari 2018 Ik heb een dierenarts gevonden welke de operatie voor minder geld kan en wil uitvoeren. Dit is wel is waar aan de andere kant van het land. Ik word morgen gebeld over wat de totale kosten hiervan zullen zijn. De assistente gokte op een €250,00. Ik duim.
Piku Geplaatst: 5 januari 2018 Geplaatst: 5 januari 2018 Ik heb ook een konijntje met 3 pootjes (ontbrekende achterpoot) gehad. Ze redde zich erg goed, ook al was ze al 9 toen ze haar pootje verloor. Ze kon rennen en zichzelf schoonhouden, wat ik het belangrijkste vond. Wel kon ze alleen nog maar diagonaal hupsen in plaats van rechtdoor en als ze zat kantelde haar bekken naar de kant van het missende pootje. Dit had hoogstwaarschijnlijk een probleem geworden als ze nog jaren had geleefd (kan me namelijk niet voorstellen dat zo scheef zitten geen klachten gaat geven aan de rug). Helaas is ons nijntje toch enkele maanden na de operatie heel tragisch overleden. Ze verloor haar pootje na een botbreuk en de dierenarts had simpel weg het pootje geamputeerd op de plaats van de breuk. Lekker makkelijk, want zo hoefde ze geen bot door te zagen, maar ze had er niet bij stil gestaan dat het botuiteinde vlijmscherp was. Omdat ze enkel de huid over dit botuiteinde had gevouwen, leverde dit permanente irritatie op (moet jij eens proberen, een mes die steeds tegen je velletje drukt) en uiteindelijk chronische ontsteking. Dit betekende penicilline spuit in de nek om de dag, elke dag pijnstillers en regelmatig badderen om de wond schoon te maken, deze was erg pussig. Op een dag waren we haar aan het badderen en toen sneed ik mezelf. Bleek dat ik mezelf had gesneden aan het botuiteinde wat door de huid heen gekomen was. Toen hebben we haar meteen laten inslapen. Als de wond goed was geheeld, was alles helemaal goed geweest. Ons nijn was echt super blij met 3 poten, dus zolang ze genoeg spiermassa hebben en niet te verzwakt zijn kunnen ze echt prima leven met een achterpoot minder. Waarschijnlijk was er een moment gekomen waarop ze last kreeg van de disbalans in haar bekken/rug, maar ze had nog makkelijk minstens een jaar mee kunnen gaan denk ik en dat was prima geweest. Mocht ik ooit weer in deze situatie komen, dan zal ik zorgen dat ik PRECIES weet wat de dierenarts gaat doen en ik zal zorgen dat ik bij een dierenarts ben die verstand heeft van konijnen. De dierenarts die onze nijn behandeld heeft, deed zeer weinig met konijnen. Ze heeft echt haar best gedaan hoor, daar niet van. Maar onze nijn had dit leed bespaard kunnen blijven als er een beetje was doorgedacht over het feit dat konijnen een zeer teer huidje hebben en dat onze nijn door de manier waarop konijnen zitten vol zou gaan drukken op dat botuiteinde. Als er nu een spierlaag tussen was gedaan of op dat botuiteinde stomp was gemaakt, had het al veel gescheeld. Of tot en met de heup amputeren. In elk geval had hier meer over nagedacht moeten worden. Niet alleen door de dierenarts, ook door ons. Ik wil je met deze ervaring niet afschrikken want nogmaals, als alles goed gaat hebben ze een heel prima leven. Maar wees alert, stel vragen over hoe en wat en mocht je twijfelen of iets wel goed is, vraag misschien raad aan een andere dierenarts of zo. Dat zou ik in elk geval doen. 1
mystique Geplaatst: 5 januari 2018 Geplaatst: 5 januari 2018 Dat was bij Coquille ook het geval, het botje wat hij nog had, zorgde voor druk op de huid, de huid op zijn stomp was kaal, verhard en vol schaafwondjes en uiteindelijk is één van die schaafwondjes in een abces ontaard, wat ook zijn einde heeft betekend. Toen het net gebeurd was kreeg ik hier op het forum ook de vraag waarom er niet tot de heup was geamputeerd ipv enkel zijn voetje eraf. Tja, weet ik veel? Ik ben geen dierenarts en op dat moment had ik er niet over nagedacht. Ik was al blij dat hij kon geholpen worden. (DA van wacht) Dus da's wel een goede tip: vraag goed na wat de dierenarts van plan is en zorg liefst ook voor een dierenarts die enige affiniteit heeft met konijnen. Succes.
Pep Geplaatst: 6 januari 2018 Auteur Geplaatst: 6 januari 2018 Update: Ze is vannacht overleden... Wat een intens verdriet. Allen bedankt voor de reacties.
Rian Geplaatst: 7 januari 2018 Geplaatst: 7 januari 2018 Jeetje hoe kan dat dan ineens? Heel veel sterkte!
Pep Geplaatst: 7 januari 2018 Auteur Geplaatst: 7 januari 2018 3 uur geleden zei Rian: Jeetje hoe kan dat dan ineens? Heel veel sterkte! Ze zou aan de andere kant van het land worden geopereerd. Een kennis van mij werkt in deze regio en woont vlakbij de betreffende kliniek. Zo doende heb ik haar gevraagd of zij haar mee wilde nemen en naar de kliniek wilde brengen. Ik heb geen afscheid van haar genomen, omdat ik er van uit ging dat ze donderdags weer bij mij zou zijn. Ze viel af en toe om en kon dan moeilijk overeind komen. Mijn kennis heeft haar gisterochtend dood aangetroffen. Wij vermoeden dat ze is gevallen en niet meer overeind kon komen. Ze dronk bij mijn kennis ook minder goed, maar ze heeft komkommer gevoerd ter compensatie. Het ergste vind ik nog dat ik geen afscheid heb kunnen nemen. Ze zat in haar vervoersmand aan haar hooi te knabbelen en zo doende heb ik haar een aai gegeven en in de auto gezet. Ze ligt nu in de vriezer en mijn kennis moet dinsdags drie uur met haar rijden. Dan wil ik haar niet meer zien. Wij weten ook nog niet wat we met haar lichaam aan moeten. De prijzen voor cremeren in deze regio zijn, naar mijn mening, belachelijk hoog. Ik heb ook geen tuin waar ik haar in kan begraven. Ik had haar beloofd dat ze nooit meer weg hoefde en dat ik voor haar zou zorgen tot haar dood. Die belofte heb ik niet waar kunnen maken en dat doet pijn.
Piku Geplaatst: 8 januari 2018 Geplaatst: 8 januari 2018 Ah gosh! Het mocht toch niet zo zijn. :C Sterkte! Je hebt gedaan wat je kunt. Soms gebeuren er dingen waar je geen invloed op hebt ook al wil je het nog zo graag.
GawainBS Geplaatst: 8 januari 2018 Geplaatst: 8 januari 2018 Je hebt gedaan wat je kon en het allerbeste met haar voor gehad. Heel veel sterkte...
Evee Geplaatst: 9 januari 2018 Geplaatst: 9 januari 2018 Veel sterkte. Ik geef het topic een slotje. Als je wil kun je een topic openen bij de regenboogbrug.
Aanbevolen berichten