Theo heeft uitvalsverschijnselen voorpootjes en snelle ademhaling

[JokeC]

Hoi mensen,

 

Theo is vanmorgen naar de DA geweest, omdat hij niet kwam aanhuppelen toen ik met het eten voor de konijnen (2 koppeltjes) kwam. Ik zag dat hij zijn voorpootjes schuin naar voren hield en snel ademde. Gisteren was ik de hele dag weg en heb de konijnen alleen even gezien met voeren. Eergisteren dacht ik dat Theo een beetje pips was en niet zo  enthousiast als anders. De DA wist niet wat hij had: temperatuur, ogen, genitaliën, hartje, longen, darmmuziek, tandjes, slijmvliezen, palpatie van de organen in zijn buik waren allemaal normaal. Maar zijn voorpootjes (links meer dan rechts) hadden uitvalsverschijnselen. Als je zijn voetje naar achter boog en neerzette, dan corrigeerde hij dat niet, zijn achterpootjes zijn gewoon goed sterk. Een trauma leek het ook niet te zijn, want zijn nekkie was netjes alle kanten op te bewegen zonder reactie van Theo. Hij eet niet goed meer. Hij ligt of met zijn hoofdje op een verhoging (rand van de kattenbak, bergje bodembedekking) of juist met zijn koppie plat, een beetje op zijn neusje. Hij heeft een redelijk blad andijvie op en wat sprietjes hooi (heel weinig). Hij heeft wel zijn best gedaan zijn pootjes en flank te wassen. Ik heb panacure en AB meegekregen en hij heeft dexamethason en biodyl (vitamientjes en sporenelementen, hoewel ze niet dacht dat hij tekort kwam?!) in een injectie gekregen.  Ik heb supreme science recovery gehaald en zal hem straks een beetje geven (hij zit nu apart in een nood binnenhok en ligt in zijn kattenbak. Zijn vriendinnetje krijgt ook panacure een maand lang). Hij heeft twee keer geplast, maar nog niet gepoept.  Ik heb kruidenhooi gehaald en ook aan de andere konijntjes gegeven in de hoop dat het lekkere luchtje van de kruiden hen verleidt om te blijven eten. Ik zal de science brokjes die ze normaal krijgen ook geweekt geven, misschien helpt dat ook iets. Heeft iemand nog goeie ideeën of adviezen? Ik word gestoord van de zorgen om mijn mormels en vooral om Theo.

[Sanne1993]

Houdingsreacties zijn best lastig te bepalen bij het konijn, omdat er best veel konijnen zijn die ze niet goed corrigeren. Maar panacur is natuurlijk nooit verkeerd om te geven, zeker omdat je zelf ook al zag dat hij zijn pootjes anders hield. Ik denk dat je op de goede weg bent met behandelen. Hopelijk knapt hij er snel van op.  

[JokeC]

Theo gaat niet beter nog, eerder slechter, hij kan nu echt niet meer goed lopen, hij valt een beetje op zijn zij en spartelt dan om weer op zijn pootjes/buik terug te komen. Hij heeft recovery gehad en heeft kleine keuteltjes gepoept. Ik heb hem ook wat geweekte bikspap gegeven. Misschien dat ik een smoothie maak straks, andijviepapje of zo? Hij ligt de hele dag al op schoot, want dan heeft ie de meeste steun voor zijn lijfje en ligt hij niet met zijn neus naar beneden in de bodembedekking van de kooi. Hoe dat vannacht moet, weet ik niet. Ik weet gewoon niet wat te doen. Ik heb al een handdoek in zijn kooi gelegd, zodat hij niet zo erg uitglijdt. Straks proberen of hij met rolletjes handdoek om hem heen blijft liggen. Anders knip ik een badmat op maat of een stuk vloerbedekking, dat is vast minder glad dan zo'n plastic kooi. Ik ben zo bang dat ie met zijn neus op de bodem niet goed meer kan ademen. Wanneer weet ik of de behandeling aanslaat? Als er perspectief is dan krijgt hij natuurlijk alles wat nodig is, maar ik wil zijn leven niet rekken als dat nergens op slaat. Daar is ie me veel te dierbaar voor. 

[Sanne1993]

Ik zou teruggaan naar de dierenarts als hij er zo'n last van heeft. Ik zou dit zelf wel verder onderzocht willen hebben.

[JokeC]

Sanne, is dit niet symptomatisch voor EC? 

 

[Lienappelsien]

Hoe gaat het nu met Theo?

[JokeC]

Beroerd, vrees ik. Hij plast en poept goed (wel kleinere keuteltjes dan normaal, maar vorm en stevigheid zijn goed), eet alleen als ik hem smoothies voer met een grote spuit ( ik gooi zijn groenten, fruit en biks door de blender), maar eet dan wel gretig en best veel (2 grote andijviebladeren, 2  witlofbladeren, 2 radijzen, loof van de radijsjes, kwart appel, een stukje wortel en zijn biks van overdag). De ellende is dat hij niet meer loopt, hij heeft wel iets spierspannning in zijn pootjes, maar onvoldoende coördinatie en kracht. Ik heb hem op zijn zij gelegd met een dubbelgevouwen theedoek onder zijn koppie zodat niet alle bloed en vocht naar zijn hoofdje loopt en zijn oogje vrij ligt en draai hem telkens op  zijn andere zij. Ik doe viadrops in zijn oogjes elke paar uur om ze vochtig te houden en een fleecedekentje over hem heen om hem warm te houden. Overdag ligt hij in zijn kooi en 's nachts ligt hij tussen handdoekrolletjes naast mij op bed. Dan kan ik hem telkens in de gaten houden en goed leggen als dat nodig is. Manlief is "vrijwillig" naar de logeerkamer verhuisd. De DA belde net terug en zei dat ik morgen metacam of huppeldepupdrops kon halen en dat zijn dex-injectie vijf dagen werkte dus dat ik geen nieuwe hoefde te halen. Theo moet wel vooruitgang laten zien binnenkort, zei zij. Ik ben echt bang dat hij het niet redt. Mijn altijd vrolijke en lieve konijn, bah, ben er echt ontdaan van. De andere drie heb ik preventief ook op de panacure gezet.

 

[Koosje]

Je doet alles wat in je macht ligt.

Hopelijk knapt hij gauw weer op.

 

[brit je]

hoe gaat het met theo?

[Evee]

Oei dat klinkt best heftig. Zal zwaar zijn voor zowel Theo als voor jou als konijnenbaasje. Hopelijk zie je snel tekenen van herstel. Sterkte er mee!

[Lienappelsien]

Wat naar. Sterkte

[JokeC]

Dank jullie wel voor het meedenken en meeleven, dat helpt echt om niet helemaal dol te draaien.  Gisteren weer gebeld met de DA en vandaag begonnen met carprofendrops, 2 keer daags. Hij ligt nog op zijn zij onder een fleecejasje van een van onze honden. ik leg hem telkens op zijn andere zij, controleer zijn kussentje van opgevouwen theedoek, druppel zijn oogjes. Hij heeft vandaag twee keer een smoothie opgegeten. Straks en vanavond laat krijgt hij weer een andere samenstelling. Hij pakt gretig de tuit van de spuit in zijn bekkie (hij heeft er al drie gesloopt door erop te bijten en de apotheek begint argwaan te krijgen of ik al de spuiten wel voor goede dingen gebruik al heb ik geen idee wat voor foute dingen ik ermee kan doen, hoor. Een foto van Theo onder zijn fleecejasje overtuigde hen gelukkig) en ondanks een hoop geknoei krijgt hij toch best veel binnen. Ik heb extra panacur gehaald voor de andere drie voor een preventieve behandeling. Ik geef die drie springertjes een klein schoteltje met geweekte biks plus panacur per konijn en ze fruffelen het met een noodvaart op. Schoteltjes worden schoongelikt. Dat scheelt weer gestress met spuitjes. Mijn DA heeft trouwens niet gezegd dat wij het ook kunnen krijgen. De kans is klein en je weerstand moet echt zwak zijn, maar toch. 

 

Ik durf het niet met zekerheid te zeggen, maar ik heb het idee (of het waanidee?) dat hij ietsjes, heel beetje ietsjes harder "spartelt" als ik hem oppak. Spartelen deed hij tot nu toe eigenlijk niet. En dat hij misschien een ietsepietsie meer kracht heeft, maar zeker weten en of het wat betekent....ik weet het niet. Hij plast en poept goed. Nog steeds kleinere keuteltjes dan normaal, maar netjes rond en droog. 

[Evee]

Ik duim in ieder geval voor jullie! Hopelijk beeld je het niet in en knapt hij echt een beetje op!

[JokeC]

9 uur geleden zei Evee:

Ik duim in ieder geval voor jullie! Hopelijk beeld je het niet in en knapt hij echt een beetje op!

 

Ik heb heb het me niet verbeeld!   Ik zit hier gewoon te snotteren voor dat beetje hoop dat hij me geeft. Vannacht sliep hij op ons bed weer en elke 2 of 3 uurtjes controleerde ik hem of als ik hem hoorde natuurlijk. Hij was een stukje opgeschoven naar achteren (had hij zelf gedaan voor het eerst) en omdat zijn kontje op de rand van het zeiltje lag wat ik onder het badlaken waar hij op lag had gelegd, wilde ik hem weer terug leggen i.v.m. plassen en poepen. Meneertje spartelde, niet zoals hij kon voor hij ziek werd, maar hij verzette zich wel. Ik was zo blij. Vanmorgen pakte hij zelf de spuitjes medicijnen en groentensmoothie aan met zijn bekkie en met steun van mijn hand hield hij zijn koppie rechtop. Twee keer 50ml smoothie (min wat geknoei) ging erin. Hele konijntje is groezelig, ook al poets ik hem zo goed mogelijk schoon. Toen ik zijn spuit opnieuw vulde met eten, was hij heel onzeker en wiebelig op zijn 4 pootjes gaan staan! Hij deed erg zijn best om te blijven staan/zitten en heeft zelfs geprobeerd een paar stapjes te lopen. Maar het is te zwaar nog voor hem en zijn koppie omhoog te houden, is ook erg moeilijk dus dat zakt dan naar voren met zijn neusje plat op de grond. Dat vind ik echt eng, omdat ik niet weet of hij dan genoeg adem kan halen en of hij zelf zijn koppie anders kan houden dan. Net heeft hij weer anderhalve spuit smoothie gegeten (en gras kun je niet tot pap malen in de blender, denk ik, want het bleven hele kleine sprietjes die niet uit de spuit kwamen. Straks zal ik eens paardenbloemblaadjes proberen). Ik heb hem na het eten en poetsen op een stukje tapijt in zijn kooi gelegd. Dan glijdt hij niet uit als hij probeert op te staan. En raadt eens wat...hij heeft zelf een paar hapjes appel opgegeten!! De andijvie heeft hij nog niet geprobeerd. Ik ben heel bang dat zijn oogjes schade opgelopen hebben, want ze zijn een beetje troebel, maar ze reageren wel weer beter op nadering van iets en op licht en donker (ik heb over de kooi een groot badlaken gehangen om het felle daglicht wat te dimmen, hoor). Plassen en poepen gaat nog steeds goed getuige al de broeken en handdoeken die ik in de was moet doen. Geeft niks, van mij mag hij altijd op mijn broeken plassen, als hij maar weer beter wordt.  Het zegt nog niet veel natuurlijk over zijn herstel, maar in ieder geval is hij niet achteruit gegaan en wel na 5 dagen medicatie een beetje vooruit. Ik ben echt nog niet gerust, maar het helpt natuurlijk wel om een beetje moed uit te putten. 

[Lienappelsien]

Hoe gaat het nu met 'm?

[JokeC]

Hoi mensen, sorry dat ik nu pas reageer. Ik durfde niet meer te schrijven dat het goed ging met hem, bang om "de goden te verzoeken" (echt stom dat ik in deze dingen gewoon bijgelovig ben). Ik deed een paar keer per dag oefeningen met hem en masseerde zijn pootjes en lijfje. Dinsdag had hij een paar keer op de dag rond gelopen in de huiskamer en dat ging zo goed dat ik hem de volgende dag weer bij zijn vriendinnetje wilde zetten. Hij at als een bootwerker, plaste en poepte goed en verloor bijna nooit meer zijn evenwicht. Als ik weg was, had hij een soort zelf geknutseld reddingsvestje aan (met opgerolde rolletjes linnen langs zijn lijfje, zodat hij wel languit kon gaan liggen op één bil, maar niet meer om kon rollen en niet zelf meer overeind komen) en als ik thuis was, hield ik hem in de gaten en had hij geen reddingsvestje aan. 

 

Dinsdagavond had ik hem op een kussen naast mij op de bank gezet om zijn medicijnen te geven en te oefenen. Hij maakte ineens zo'n knarsgeluidje en hapte twee keer met een open mondje naar adem en toen was hij dood. Daar was ik de hele tijd al zo bang voor dat ik zou denken dat het goed ging en dat hij dan alsnog zou overlijden. Ik mis hem vreselijk natuurlijk, maar ja, wie snapt er nu in de buitenwereld dat je loopt te snotteren om je konijn? Jullie gelukkig wel. 

 

Al de spullen opruimen die nodig waren voor zijn behandeling en verzorging, kooi desinfecteren en wegzetten, alle oude handdoeken die ik gebruikte voor hem om op te zitten om niet uit te glijden zijn gewassen en opgeruimd, zijn favoriete groenten zijn nog niet op, zijn eigen pakken smaakjes hooi....bah, het valt niet mee. Ik heb hem begraven bij de plek waar de as van mijn tante uitgestrooid is. Ik kom daar heel weinig, maar visualiseer het wel vaak als ik aan mijn tante denk en dan weet ik tenminste dat hij op een speciaal plekje ligt (alsof dat iets uitmaakt voor hem, maar ja). 

 

Nu zit ik dus ook met het probleem dat zijn vriendinnetje alleen zit. Ze zit wel tegen het gaas aan wat de twee rennen in tweeën deelt, zo goed als tegen de andere twee aan, maar dat is anders dan echt bij elkaar. Eerst zaten ze  met zijn viertjes samen tot de zusjes herrie kregen, toen kregen de zussen ieder een halve ren (groot genoeg nog, hoor) met wisselend herencontact. Na een tijdje zijn ze weer gekoppeld met zijn viertjes en de vrede was terug. Tot de heertjes herrie kregen (terwijl ze zo graag tegen elkaar aan lagen) en er weer een scheiding volgde. Maar wat nu? Twee zussen en één heertje samen zetten? Dat maar eens proberen binnenkort, eerst wat voorbereidingen treffen. Anders moet er een heertje bij komen. Fijn, maar niet heus. Theo was de reden dat de andere 3 er gekomen zijn en nu is hij er niet meer. 

[Deeskuh88]

Het is altijd het proberen waard, eventueel met hulp? En natuurlijk veel sterkte

[Lienappelsien]

Oh wat naar dat hij het uiteindelijk niet gered heeft. En toch nog zo plotseling... Sterkte.

 

De andere drie zou je inderdaad op neutraal terrein kunnen koppelen, of met een vierde van een opvang (zodat er een bij kan gezocht worden op karakter passend bij de andere drie). Maar als je voedster het nu verder wel goed doet kan je daar best een aantal weken mee wachten. Ik kan me heel goed voorstellen dat je hoofd er nu totaal niet naar staat om een ander konijn uit te kiezen...