castratie voedster (Hazel)

[hemmel]

Hallo allemaal,

 

Toen mijn voedster, Hazel, kort voor haar castratie stond, heb ik veel verhalen hier op het forum gelezen. Ik voeg, voor de mensen na mij, even het verhaal van Hazel toe. Ik was nogal onzeker, en informatie vergaren kalmeert.

 

Op de dag van de castratie, woensdag, heb ik pas alle andere afspraken van die dag afgezegd. Tevoren dacht ik dat ik best het huis uitkon terwijl Hazel lag bij te komen, maar ik ben blij dat ik thuis was.

Ze was pas lang na de operatie terug op temperatuur, dus ik kon haar pas laat ophalen. Ze had nog niet gegeten en was helemaal stijf. Ik schrok hoe slecht ze eruit zag en was onzeker over de verantwoordelijkheid. Toen ik thuiskwam en ik in de box keek, lag ze bewegingloos op haar rug met wit weggedraaide oogjes. Heel akelig: ik dacht dat ze dood was, maar ze bewoog gewoon niet, was omgerold, en ademde wel.

Omdat ze nog steeds erg koud was, heb ik haar op schoot gehouden. En zo suf als ze was: ze klauterde er zelf direct weer op, als ik even uit mijn stoel was opgestaan.

 

De da had gezegd dat ik in huis moest hebben wat ze lekker vond. Dat is normaliter wortelloof en science selective. Maar dat at ze niet. Geen appel, geen hard brood, geen paardebloem, geen paksoi, geen witlof, geen hooi, niks. Toen ben ik buiten nog vers gras en wilgentwijgjes gaan plukken. En dat at ze. Ik vraag me af of het instinct is, dat ze wilgentwijgen wou: wilg is pijnstillend. Om 5 uur 's middags heb ik 3 ml dwangvoer gegeven (gemalen pallets met wortelloof) en dat was gelukkig de laatste keer, want om half zes begon ze zelf te eten. Ik was al bezorgd dat ik de hele nacht de wekker kon zetten voor voedingen, en daardoor de dag erna niet naar mijn werk kon. Maar dat viel mee: toen ze eenmaal opknapte, ging het snel. Ze waste zichzelf en groef in de handdoek en at hooi, voordat ik woensdag naar bed ging.

Ik was verrast dat de dierenartsassistente me een dag later belde voor een check-up. Dat had ik niet verwacht. Het enige wat ik raar vond op donderdag, was dat ze niet plaste. De handdoeken in de box zijn anderhalve dag schoon gebleven, ondanks dat ze zoveel vers voer kreeg.

 

Ik had de buitenren naar binnen gehaald en de transportbox als hok gebruikt. Om haar toch gezelschap te geven, zat Hazel in de box en haar mannetje buiten de box. Als het mannetje rustig was, liet ik ze even bij elkaar. Anders werd ze onder de voet gelopen en kon je aan Hazel zien dat ze hem vervelend vond. In feite zijn ze elke dag een paar uur samen in de ren geweest. Het viel me op dat Hazeltje gezellig mee ging eten als haar mannetje at. Een dag later begon ze alweer naar hem knorren als hij te opdringerig was.

 

Dadelijk, er zijn 5 dagen om, gaat ze weer naar het buitenhok. Ik zal het gezelschap binnenshuis missen. Ik mis ook al haar knuffeligheid: nu ze zich niet ziek meer voelt, laat ze zich niet meer zo graag op schoot pakken. Ze moet nog 1x pijnstiller. Het verschilt per keer hoe goed ik het in haar bek krijg. Ik had gedacht dat dat makkelijk zou zijn als ze suf was, maar ze spartelt gewoon op haar hardst, ongeacht of ze ziek is of gezond. Ik durf ook nog niet te beweren dat ik na 10 keer beter ben in het toedienen van medicijnen. Het hangt gewoon van Hazel af of het lukt, niet van mij.

 

Het is nu vijf dagen geleden. Intussen eet ze haar nachtkeutels weer op, die ze een paar dagen heeft laten liggen. Haar jasje, dat ik voor de warmte had gekocht na de operatie, is al twee dagen uit en de wond ziet er goed uit. Ik hoop dat ze geen last heeft van het gerstestro in het buitenhok.

 

http://www.bunnybunch.nl/forums/gallery/image/1459-2015-05-20-174711/

http://www.bunnybunch.nl/forums/gallery/image/1458-2015-05-20-175314/

 

[hemmel]

Nog even een vraag: ik weeg haar elke dag, en ze valt nog steeds af. Is dat zorgelijk? (Ze is nu een ons lichter dan voor de operatie.)

[Lonja]

Konijnen die zich niet lekker voelen eten als eerste geen brokjes meer en dat is als ze beter worden ook het laatste wat ze weer oppakken dat wilg pijnstillend is heeft er niet zoveel mee te maken denk ik. De meeste konijnen eten gewoon het liefst vers groen uit de natuur. Op het moment dat ze niet in orde zijn is dat over het algemeen het enige wat er nog in gaat.

Dit is niet alleen bij castratie maar ook bij andere vormen van ziekte. Vers groen dus wel, groente uit de supermarkt is in zo'n geval al niet vers genoeg meer en dus niet lekker genoeg.

Pijnstilling kun je in het vervolg over het eten doen, dan hoef je niet het gevecht aan gewoon zelf op laten eten.

Een gecastreerd konijn wat dezelfde dag weer kleine beetjes gaat eten daar hoef je eigenlijk ook niet bij te dwangvoeren.

Wellicht is het ook handig om een babykruik of snugglesafe in huis te hebben voor zulk soort gevallen voor als een konijn ziek is. Dat warmt goed op en niet ieder konijn ligt graag op schoot.

Dus door niet te dwangvoeren als ze zelf weer wat vers(!) groen gaan eten, pijnstilling over wat lekkers te doen (prakken door stukje fruit bijvoorbeeld) en het konijn rustig op een snugglesafe bij te laten komen beperk je de stress en het gerommel wat meer waardoor je konijn meer rust heeft en minder stress en minder vervelende dingen zijn natuurlijk prettiger voor het konijn en komen dus het herstel ten goede.

[hemmel]

Dank je. Ik heb de hele ingreep onderschat. Ik was werkelijk geschokt toen ik mijn konijn terugzag.

De da had gezegd: om 5 uur gaan dwangvoeden als ze niet zelf eet. Ik was ook heel tevreden dat ze alle info op papier hebben meegegeven.

Later las ik hier dat een konijn best langer niet kan eten.

[bob]

fijn dat je het zo uitgebreid hebt beschreven! Ik wil over plusminus een maand mijn voedster ook laten castreren en extra info is altijd handig! 

[Jill85]

Ik vond het bij mijn voedster ook een ingrijpende operatie en voelde me schuldig omdat ik hasr zo liet afzien door haar te aten opereren. Het is gelukkig allemaal goed gekomen, maar het duurde ook eveb eer ze weer wilde eten. Ik heb de de volgende dag terug naar de dierenarts gedaan omdat ze nog steeds niet at en geen ontlasting had. Ze hadook zon vestje aan en ze had dasr echt een hekel aan. Ze was constant bezig met eraan te bijten

[Aniek]

Het herstel van je dame is eigenlijk heel normaal hoor Ze is eigenlijk heel snel weer opgekrabbelt moet ik zeggen. Het is wel een operatie, vergeet dat niet en helaas zitten wij vaak er te veel boven op waardoor konijnen stress krijgen. Andere omgeving (binnen) en wij met onze neus steeds zorgen en dan duurt het herstel vaak langer. Nu ook nog shirtje erom, daardoor voelen ze zich vaak nog ellendiger.

Daarom gaan ze bij mij ook bij volledig uit narcose terug in hun eigen omgeving, waar ze meestal het snelste herstellen. De dag van de operatie minimaal tot niks eten komt vaker voor.. Natuurlijk moet je het niet onderschatten, maar het komt nu over alsof ze een week heel ziek is geweest bij wijze van. Ik laat er meestal wel vijf dames te gelijk helpen

[ShinLi]

Ze is er inderdaad knap en snel doorheen geslagen. Had toendertijd al mijn drie voedsters tegelijk laten castreren. Sommige moest ik na anderhalve dag nog beetje dwangvoeren. Mijn truc met vloeibare pijnstilling etc is tegenwoordig mengen door een beetje wortelpapje (Van dat babyprut, puur wortel), hier lebberen ze het zo maar op!