E.C. met mogelijk Snot.. :'(

[Koosje]

Probeer maar wat te slapen.

Hopelijk knap je daar wat van op.

Een hersenbloeding?, wie zal het zeggen.

Zoals ik al eerder schreef, je kunt je niets verwijten al zullen er altijd wel vragen zijn.

Gun jezelf nu maar wat rust.

[Manon73]

Sterkte

[Kolino]

Heel begrijpelijk dat je je het waarom afvraagt nu. Je zult het nooit zeker weten.

Bij EC kan (acuut) nierfalen voorkomen, wat mogelijk zou verklaren waarom het zo snel is gegaan.

Dat ze daarnaast ook nog last had van haar luchtwegen, heeft haar extra verzwakt.

Ik denk echt dat je alles hebt gedaan wat je kon en gewoon heel goed gehandeld hebt.

 

Je zou even met de dierenarts kunnen overleggen of het zinvol is Snuffel met panacur te behandelen. Het is een beetje verschillend hoe dierenartsen hier over denken. Uit je verhaal haal ik dat Snuffel zn oogproblemen mogelijk door EC zijn veroorzaakt, je weet dit niet zeker of wel?

[Nicky_the]

Bij Snuffel is het idd niet zeker. Het is geen witte wolk, maar echt blauwe staar.

We hadden het nieuwe konijnenhok nog niet zo lang af. 1 week terug hebben we er balkonbakken op geschroeft en daar zitten kruiden in voor hun. Sommige kruiden moeten nog op komen. Nijntje had al door waar de munt stond en dat ze dat van mij kreeg als ik bij de ren kwam. Ze stond dan tegen de ren aan. Zo lief.. Ik heb er niet eens een foto van..

Nijn was dol op graven (snuf niet). Nijn had dus een prive zandbak en wij hadden plannen om die uit te breiden. Nu ligt de zandbak er zo verlaten bij..

Het is zo onwerkelijk.. Binnen 36h van vrolijk hobbelen en eten naar dood.

We missen haar echt vreselijk.

Mijn vriend en ik hebben het gehad over Snuf. We weten niet goed wat we moeten. Hij lijkt het wel prima zo te vinden en wij zijn na dit verlies niet zo zeker of we wel door willen met konijnen. Ze zijn zo teer, zo snel weg en dat dwangvoeren..

Aan de andere kant genoten wij enorm van onze konijnen. Samen was het een leuk stelletje dat echt grappige dingen deed.

[Kolino]

Je kan het prima even aan kijken, verwerk dit eerst maar. Komt tijd komt raad. Hoe oud is Snuffel?

[StamperPluis]

Het blijft altijd moeilijk als je konijn in zo'n korte tijd ziek wordt en ook nog overlijdt. Het heeft z'n tijd nodig om dit een plekje te geven. Het is heel begrijpelijk dat jullie haar vreselijk missen. Het is ook een behoorlijk achtbaan geweest waar jullie gisteren en vandaag ingezeten hebben.

 

Ik denk dat je het de tijd moet geven om te bedenken of je wel verder wil met konijnen.

Het verlies is vreselijk, dat weten we allemaal, maar aan de andere kant vind ik het ook heel fijn dat ik een dier een fijn leven kan bieden, en wanneer het ziek wordt ook de nodige zorg kan bieden. De dankbaarheid vanuit het dier is groot. Een dier geeft op zijn manier toch ook liefde. Hier zijn ook al een aantal konijnen overleden, het verdriet was groot, maar toch gaf het mij een vredig gevoel om weer een maatje voor de achterblijver te nemen. De vreugde die dit voor de achterblijver geeft, deed voor mij het verlies een beetje verzachten. Tuurlijk, de plek van het overleden konijn kan niet vervangen worden, maar het nieuwe konijn heeft in ieder geval weer een gouden mandje, en brengt weer vreugde en plezier met zich mee. 

[Nicky_the]

Snuffel is ook 6 jaar. Met 8 weken kwamen ze hier, samen. Ze hebben altijd alles samen gedaan.

Het is idd nog te vers. Ik had net nog dat ik omhoog sprong met "o, ze moet een kruik, o nee, ze is er niet meer".

Hoe lang kan een konijn alleen zijn voordat ze dood gaan aan eenzaamheid?

Hoe herken je vereenzaming?

[Ikka]

Jeetje wat is dat snel gegaan. Heel veel sterkte!

[StamperPluis]

Hoe lang een konijn alleen kan zijn voordat het dood gaat is niet te zeggen. Het ene konijn kan makkelijker met het alleen zijn omgaan dan het andere konijn. Vereenzaming herken je o.a. doordat ze stiller worden, minder/niet meer eten, niet meer enthousiast, ander gedrag dan normaal. Je moet Snuffel de komende tijd in de gaten houden. Het zal voor Snuffel ook wennen zijn, nu hij na zes jaar afscheid heeft moeten nemen van Nijn. Geef hem maar extra aandacht. 

[Domino]

Hoelang een konijn zonder maatje kan is heel wisselend. Het ene konijn gaat vrijwel meteen weg zitten kwijnen en bij de ander merk je minimaal ander gedrag. Ik heb er 1 die in het begin haast niet te koppelen was, maar eenmaal gekoppeld geweest en toen hij zijn partner verloor, kwijnde hij snel weg. Hij ondernam niks meer, at nog wel maar alleen als ik weg was. Maar verder zat hij maar in een hoekje in de ren. Die heb ik toen weer vrij snel gekoppeld omdat ik het te zielig vond voor hem.

[Bammyflurry]

Vooral, zoals ook al eerder genoemd, opletten of hij blijft eten. Jij kent hem het beste en ziet het vast wel als het niet goed gaat.

Bij mijn konijn Diva viel het me op dat ze haar brokjes langer liet staan, terwijl ze die samen met haar vriendje binnen een paar minuten op had (terwijl ze de helft kreeg van wat ze samen kregen). En ze werd minder actief. Toen trok ik de conclusie dat ze gezelschap mistte.

Ik heb in alle gevallen na een of twee weken een nieuw maatje gehaald, maar dat is natuurlijk geen stelregel. Kijk ook wat je zelf wilt/aan kunt. Ik moet wel zeggen dat het mij een goed gevoel gaf om mijn konijn weer gelukkig te zien, ondanks dat ik zelf nog niet zo nodig een nieuw konijn hoefde.

Konijnen kunnen waarschijnlijk al weer vrij snel gelukkig zijn met een nieuw maatje. Het zou denk ik ook niet goed zijn voor een diersoort waarvan veel familieleden 'sneuvelen' (gegrepen door roofvogel, vos enz) om lang stil te staan bij het verlies van een familielid of vriendje. Wij mensen staan daar weer wat anders in.

[Nicky_the]

Afgelopen nacht heeft hij flink gegeten en gebunkerd. Snuf is nooit een echt actief konijn geweest, dat was Nijn wel. Daarnet heeft hij heerlijk een radijsje gesnoept. Hij lijkt echt totaal niet anders, misschien wel nog wat meer aanhankelijker naar mijn vriend en meer/sneller eten.

Gisteravond was hij wel bezig met alles beknagen en die nacht ervoor ook. Gister was mijn vriend vergeten kruiden te geven. Na een portie kruiden was het goed.

Eergister lag nijn voor apegapen in de ren, dus begrijpelijk dat hij dan stress heeft. Ik zelf denk dat hij toen al wist dat ze zou komen te overlijden.

Het grote hok (ik gok 8 m2) is wel erg leeg nu.

[Dollie]

Kan het een hersenbloeding geweest zijn?

Ec vind ik zo raar, dat begint eerst in de ogen en ze heeft dit nog nooit eerder gehad..

Ik heb me ff terug getrokken op bed. Wellicht kan ik mijn brood nodige slaap inhalen. De kat van mijn overleden oma kwam direct bij me en even later ook mn hond. Mijn vriend is overbezorgd. Ik geef zo enorm veel om mijn dieren, dit komt echt hard aan..

 

Ik heb net globaal jouw posts doorgelezen dus heb wellicht wat gemist, maar met wat ik gelezen heb wil ik wel het volgende opmerken. Er is geen vaste volgorde of patroon waar EC aan moet voldoen. Dat kan op talloze manieren beginnen met alle denkbare combinaties van symptomen. Er zijn hier echter wel een paar dingen die naar mijn idee niet bij EC passen. Dat is de snelheid waarmee het verloopt en de enorme uitputting, gebrek aan eetlust. Eén van de naarste dingen van EC is juist dat het vaak een langdurig, slopend proces is. Zelfs half verlamd met een kop die bijna ondersteboven staat functioneert de rest van het lichaam nog prima en eten ze heel goed (weliswaar vaak alleen groente/kruiden e.d.). Je moet vaak zelf de keuze maken om er mee te stoppen, omdat ze er niet zo maar dood aan gaan.

 

De symptomen van jouw konijn waren vrij algemeen en kunnen ook heel goed passen bij een konijn dat 'gewoon' heel ziek is en daardoor uitgeput is en pijn heeft. Daarbij zie je ook dat ze hun kop scheef gaan houden, slap worden, onderkoeld raken en niets meer willen. In combinatie met de bleke slijmvliezen, de long die niet goed klonk en natuurlijk de snot-achtige klachten gok ik dat ze vanaf het begin af aan al een longontsteking gehad heeft. Dat gaat ontzettend snel bij konijnen, ze worden er doodziek van en negen van de tien keer sta je er volledig machteloos bij. Meestal is het binnen 48 uur gebeurd.

 

Feitelijk maakt het natuurlijk niet uit wat het nou was, maar dit past veel beter in het plaatje dan EC en wellicht geeft het je wat rust dat bijna niemand een longontsteking op tijd ontdekt. Deze diagnose is over het algemeen simpelweg een doodvonnis. 

 

Heel veel sterkte!

[Nicky_the]

Ik heb net globaal jouw posts doorgelezen dus heb wellicht wat gemist, maar met wat ik gelezen heb wil ik wel het volgende opmerken. Er is geen vaste volgorde of patroon waar EC aan moet voldoen. Dat kan op talloze manieren beginnen met alle denkbare combinaties van symptomen. Er zijn hier echter wel een paar dingen die naar mijn idee niet bij EC passen. Dat is de snelheid waarmee het verloopt en de enorme uitputting, gebrek aan eetlust. Eén van de naarste dingen van EC is juist dat het vaak een langdurig, slopend proces is. Zelfs half verlamd met een kop die bijna ondersteboven staat functioneert de rest van het lichaam nog prima en eten ze heel goed (weliswaar vaak alleen groente/kruiden e.d.). Je moet vaak zelf de keuze maken om er mee te stoppen, omdat ze er niet zo maar dood aan gaan.

De symptomen van jouw konijn waren vrij algemeen en kunnen ook heel goed passen bij een konijn dat 'gewoon' heel ziek is en daardoor uitgeput is en pijn heeft. Daarbij zie je ook dat ze hun kop scheef gaan houden, slap worden, onderkoeld raken en niets meer willen. In combinatie met de bleke slijmvliezen, de long die niet goed klonk en natuurlijk de snot-achtige klachten gok ik dat ze vanaf het begin af aan al een longontsteking gehad heeft. Dat gaat ontzettend snel bij konijnen, ze worden er doodziek van en negen van de tien keer sta je er volledig machteloos bij. Meestal is het binnen 48 uur gebeurd.

Feitelijk maakt het natuurlijk niet uit wat het nou was, maar dit past veel beter in het plaatje dan EC en wellicht geeft het je wat rust dat bijna niemand een longontsteking op tijd ontdekt. Deze diagnose is over het algemeen simpelweg een doodvonnis.

Heel veel sterkte!

Maar met een longontsteking zou ze toch koorts gehad moeten hebben? En dan zou de da dat toch gister al gehoord moeten hebben? En het niet recht kunnen lopen dan?

Ik vind het echt zielig voor Nijn. Achteraf gezien had ze 3 dagen terug al tekenen (1x snel buiten adem). Ik dacht toen gewoon niet verder en daar voel ik me wel schuldig om.

Ik heb al eens 6 weken met haar gevochten voor haar leven. Non stop dwangvoeren. We redde het kantje boord. Daar hoopte ik nu weer op. Ik zat vol vecht lust, maar Nijntje helaas niet meer.

Het beeld van schokkende, piepende Nijn in de laatste minuten van haar leven, krijg ik niet uit mn hoofd. Vreselijk.. Ik hoop dat ze dat niet meer bewust meegemaakt heeft.

Toen dat schokken begon, had ik net de kruiken verwisseld. Ik wilde het hok dicht doen en door een schok vloog ze eruit, over mijn handen en belande op haar hoofd op de grond. Ik weet wel dat dat niet uit maakt voor het dood gaan, want het was immers de laatste fase, maar ik had haar een beter einde toe gewenst..

Het is gewoon flink ***!

[Nicky_the]

Echt bedankt voor alle steun de laatste dag. Ik waardeer dat enorm.

Als 2 naaste familie leden terminaal zijn, dan verwacht je niet dat je eigen konijn als eerste gaat. We zeiden een paar dagen terug nog dat ze nog wel jaren mee kon..

Maar dat zei ik 2 jaar terug ook over mijn hond, waarna die binnen 2 weken overleed..

[StamperPluis]

Het laatste moment van overlijden maken konijnen niet bewust mee, ze zijn dan in een soort roes. Wellicht geeft dit je een klein beetje rust.

En je moet jezelf niet verwijten dat je de keer dat ze snel buiten adem was niet als teken heb opgemerkt. Ik denk dat we allemaal niet gelijk gedacht zouden hebben dat er wat aan de hand zou kunnen zijn. Zeker niet als ze daarna gewoon weer verder gaan.

Zoals gezegd, konijnen laten nu eenmaal heel laat zien dat ze wat mankeren.

Bij je twee familieleden die terminaal zijn ben je erop voorbereid dat ze op kortere termijn komen te overlijden, dit was je bij Nijn niet, en dan komt de klap dubbel aan. Zoiets verwacht je niet, maar ook mensen komen plotseling te overlijden. Ik ben helaas m'n beide ouders plotseling verloren.

Probeer rust te vinden in het gebeuren, je heb gedaan wat je kon, meer was gewoon niet mogelijk. Bedenk dat Nijn je heel dankbaar is voor alle goede zorgen die je haar hebt gegeven, tot het laatste toe. Ze is in liefde heengegaan.

Heel veel sterkte voor het verlies van Nijn, maar ook voor de komende tijd aangaande je twee familieleden.

[Dollie]

Maar met een longontsteking zou ze toch koorts gehad moeten hebben? En dan zou de da dat toch gister al gehoord moeten hebben? En het niet recht kunnen lopen dan?

Ik vind het echt zielig voor Nijn. Achteraf gezien had ze 3 dagen terug al tekenen (1x snel buiten adem). Ik dacht toen gewoon niet verder en daar voel ik me wel schuldig om.

Ik heb al eens 6 weken met haar gevochten voor haar leven. Non stop dwangvoeren. We redde het kantje boord. Daar hoopte ik nu weer op. Ik zat vol vecht lust, maar Nijntje helaas niet meer.

Het beeld van schokkende, piepende Nijn in de laatste minuten van haar leven, krijg ik niet uit mn hoofd. Vreselijk.. Ik hoop dat ze dat niet meer bewust meegemaakt heeft.

Toen dat schokken begon, had ik net de kruiken verwisseld. Ik wilde het hok dicht doen en door een schok vloog ze eruit, over mijn handen en belande op haar hoofd op de grond. Ik weet wel dat dat niet uit maakt voor het dood gaan, want het was immers de laatste fase, maar ik had haar een beter einde toe gewenst..

Het is gewoon flink ***!

 

Niet recht kunnen lopen kan heel goed van pijn/ellendig gevoel/verzwakking kunnen als ze zó ziek zijn. Een longontsteking zonder koorts is wel mogelijk, of jouw dierenarts misschien iets over het hoofd 'gezien' heeft met luisteren kan ik natuurlijk niet beoordelen. Maar EC lijkt me ook niet de juiste diagnose in dit geval, zeker als je eerder al kortademigheid gezien hebt. 

 

Op het moment dat ze gaan stuipen krijgen ze over het algemeen niks meer mee, dat is niet iets wat ze bewust mee maken. Daar moet je je zeker niet schuldig over voelen.

[Nicky_the]

Bedankt allemaal. Ik ben blij dat ze het laatste niet meer duidelijk mee gemaakt heeft. Dat was echt super vreselijk! Zeker die piepjes die ze erbij maakte.. Dat ging bij mij door merg en been..

Ik blijf het zielig vinden en ik mis haar echt..

Ik dacht Snuf wat te doen te geven met een gras tunnel, maar ik was vergeten dat Nijn de sloper was. Snuf at hier en daar een sprietje en dat deed hij nu ook.

Snuf heeft echt super veel gegeten, alsof hij nu voor 2 wil eten. Hij moet mij echter niet meer hebben. Hij gaat dan stampen. Wellicht dat hij mij aan overleden Nijn koppelt. Mijn vriend koppelt hij aan eten, dus hem moet hij wel Hopelijk vind hij mij snel weer leuk. Ik laat hem in zijn waarde en op zijn tempo. Ik ben blij dat hij het verlies zo goed oppakt, dat had ik niet verwacht.

[Nicky_the]

Mijn vriend was net in de tuin bezig. Snuf mocht los en achtervolgde hem eerst. Daarna ging Snuf lekker rond rennen en deed zelfs een vreugde sprong in de lucht..

Ik gaf hem wat kruiden uit de tuin, maar dat moest hij niet. Dezelfde kruiden opgepakt door mijn vriend moest hij wel..

Het lijkt wel alsof er juist een last van zijn schouders is??

Ergens fijn dat hij zo reageert, maar ergens ook verdrietig.

[StamperPluis]

Wellicht associeer Snuf jou nu even met stress, omdat je toch zo intensief met Nijn bezig bent geweest, wat toch ook stress bij Nijn gaf. Snuf zal dat ook gemerkt hebben. Dit gaat in de loop van tijd vanzelf weer over. Het vertrouwen in jou komt wel weer terug.

Het is toch fijn dat Snuf zo reageert, beter dan dat hij zielig in een hoekje zit. Je moet het niet verdrietig vinden. Ik neem aan dat hij samen met Nijn de afgelopen 6 jaar wel fijn samengeleefd heeft, anders had er toch wel ruzie in de tent ontstaan. Misschien is Snuf nu even blij dat hij alles voor zichzelf heeft, dat hij niets hoeft te delen.

[Nicky_the]

Wellicht associeer Snuf jou nu even met stress, omdat je toch zo intensief met Nijn bezig bent geweest, wat toch ook stress bij Nijn gaf. Snuf zal dat ook gemerkt hebben. Dit gaat in de loop van tijd vanzelf weer over. Het vertrouwen in jou komt wel weer terug.

Het is toch fijn dat Snuf zo reageert, beter dan dat hij zielig in een hoekje zit. Je moet het niet verdrietig vinden. Ik neem aan dat hij samen met Nijn de afgelopen 6 jaar wel fijn samengeleefd heeft, anders had er toch wel ruzie in de tent ontstaan. Misschien is Snuf nu even blij dat hij alles voor zichzelf heeft, dat hij niets hoeft te delen.

[Nicky_the]

Mijn vriend en ik zijn het met elkaar eens dat we Snuf niet kwijt willen, maar hem ook niet weg willen laten kwijnen. We zullen zien wat de tijd voor oplossing bied.

[Koosje]

Alles op zijn tijd.

Ik vind het fijn om te lezen dat Snuf niet zielig in een hoekje gaat zitten.

Het lijkt in ieder geval wel goed te gaan met hem en dat is voor jou een zorg minder.

[Deeskuh88]

Ik heb tot afgelopen nacht alles gevolgd, nu de rest en dit einde is wel heel erg.. :( Heel veel sterkte!

[Domino]

Op je vraag of je dierenarts het had moeten merken.... ik heb het ook gehad, kom 's morgens op zondag beneden en konijn zat met een scheef hoofd in de tuin. Ik ben naar de dierenarts geweest en kreeg medicatie tegen EC en antibiotica mee. De maandag naar mijn eigen da geweest om te kijken hoe of wat en die was het ermee eens en gaf me alleen iets andere medicatie mee tegen de EC.

 

Dinsdag had hij een hele dikke bek aan de onderkant en had moeite met eten, weer naar de dierenarts (een ander die spoeddienst had) en die kon niks anders constateren en ik moest gewoon doorgaan hoe we al bezig waren. Ik dacht dat hij een enorm abces had maar zij constateerde dat het vocht was.

Woensdag, hij werd heel snel magerder en ik voerde hem ook bij, hij at dat netjes op maar kon op den duur ook steeds moeilijker blijven zitten en slikken. Donderdag was het helemaal erg en kon hij bijna niet meer op zijn poten staan, hij zat op zijn knobbels van zijn kont. Er was haast niks meer van hem over en hij was er erg slecht aan toe. Ik ben die avond nog een keer naar de dierenarts geweest, (weer een andere, nummer 4 dus) die heeft hem vocht toegediend en wilde hem nog 1 kans geven.

Diezelfde avond is hij rond half 12 in mijn armen overleden. Het ging zo ontzettend snel en hij takelde zo hard af. De specialist wilde graag autopsie op hem doen en heeft dat vrijdags gedaan.

Daar kwam uit dat hij een hele zware longontsteking had.

 

4 dierenartsen die hem hebben gezien, hebben dit niet opgemerkt. Ik denk echt dat het in sommige gevallen een sluipmoordenaar is en op het laatste moment, als het eigenlijk al te laat is pas duidelijk wordt.

En wat Dollie al zegt, het is in bijna alle gevallen een doodvonnis. Probeer jezelf geen verwijten te maken. Je hebt gedaan wat je kon maar hier kon je gewoon niks meer aan doen. Hoe oneerlijk het ook voelt.

 

Nogmaals veel sterkte en ik hoop dat je het een plekje kunt geven.