Ervaringen castratie voedster

[Barry]

Enige tijd geleden is mij aangeraden door de dierenarts om mijn voedster (2.5 jaar) te laten castreren ivm eventuele kanker die bij 70% schijnt voor te komen. Wat is wijsheid? De narcose zorgt uiteraard voor een degelijk risico dat het konijn dat al niet eens overleefd. Verder kan ze prima met het rammetje overweg. Soms rijdt ze op zijn hoofd, maar dat weet hij prima af te straffen. ;-) Heel af en toe loopt ze met een snor hooi rond of plukt ze wat haar uit haar borst. Maar dat is zeldzaam. Verder sproeit ze niet en is ze helemaal zindelijk.

 

Na de behandeling is er uiteraard weer een risico dat ze daar weer niet goed doorheen komt. Jullie ervaringen graag.

 

 

[Vloems]

Ik heb alleen maar 1 van mijn voedsters laten castreren. Dit heb ik gedaan, omdat ze erg last had van haar hormonen, sproeide ook erg en nogal territotiaal. Daardoor ging het steeds fout met rammetjes. Het heeft geen enkele garantie om hiervoor te castreren, maar ik wilde het proberen. Voor haar heeft het goed gewerkt, ze is rustiger. En terwijl 1 van mn andere voedsters op dit moment met hooi rond loopt, heeft zij nergens last van. En het belangrijkste, ze is nu erg gelukkig met een maatje

Nu speelt dit voor jou allemaal wat minder zeg je. Over die 70% aan tumoren zijn de meningen zeer verdeeld, maar de meeste dierenartsen die ik het gevraagd heb, zeggen dit ook. Ik heb in de loop der jaren drie voedsters verloren, waarvan 1 absoluut zeker aan een tumor aan de baarmoeder. De tweede is puur een vermoeden, want daar kwam ik pas achter toen haar longen vol uitzaaiingen zaten. De derde zeker niet.

Mijn voedster is zeer goed door de ok heen gekomen en was dezelfde dag alweer druk en normaal aan het eten. Dit viel mij zo ontzettend mee! En toch snap ik je twijfel en heb ik dus ook mn andere voedsters niet gecastreerd, omdat die twijfel blijft.

[Christaaa]

Er zijn heel wat topics over dit onderwerp, dus je zou even de zoekfunctie kunnen gebruiken.

 

Er zijn mensen die vinden dat je preventief moet castreren. Er zijn er ook genoeg, zoals ikzelf, die alleen castreren bij een medische of gedragsreden. De risico's rondom de operatie zijn niet heel groot en gelukkig gaan er maar zelden voedsters aan dood. Of je je voedster een operatie aan wilt doen, voor een aandoening die ze wellicht nooit zou krijgen, moet je voor jezelf bedenken.

[NaOomkuuHh]

Zelf zou ik haar alleen laten castreren als je veel kast heeft van haar hormonen. Dus regelmatig nestjes maken, rijden, sproeien, jagen, etc. Het is haast voorjaar, dan hebben ze het meeste last van de hormonen, dus kun je haar goed observeren. ik lees ook vaak dat voedsters die vaak schijnzwanger zijn een grotere kans hebben op baarmoeder kanker.

Laatst is er een voedster op het forum overleden Door de castratie, daar ben ik wel van geschrokken. Maar het gebeurd gelukkig niet vaak.

Het is dus echt iets persoonlijks, wat je zelf moet beslissen.

[Barry]

Nu speelt dit voor jou allemaal wat minder zeg je. Over die 70% aan tumoren zijn de meningen zeer verdeeld, maar de meeste dierenartsen die ik het gevraagd heb, zeggen dit ook. Ik heb in de loop der jaren drie voedsters verloren, waarvan 1 absoluut zeker aan een tumor aan de baarmoeder. De tweede is puur een vermoeden, want daar kwam ik pas achter toen haar longen vol uitzaaiingen zaten. De derde zeker niet.

 

 

Dit ben ik nog vergeten te vertellen. Een half jaar terug heeft mevrouw haar borstbeen gebroken vanwege een iets te enthousiaste sprong. Toen bleek dat op een rontgenfoto stipjes op haar longen te zien waren. Temeer daarom wees de dierenarts me op castratie, mocht dat het zwakke deel van haar lichaam zijn. Nu is ze wel vanaf haar geboorte, lichtelijk kortademig geweest, ook altijd een nat neusje. Maar springlevend en dan ook wel heel letterlijk.

[Barry]

Ik laat alle reacties even op me inwerken, alvast bedankt daarvoor!

[Christaaa]

Dit ben ik nog vergeten te vertellen. Een half jaar terug heeft mevrouw haar borstbeen gebroken vanwege een iets te enthousiaste sprong. Toen bleek dat op een rontgenfoto stipjes op haar longen te zien waren. Temeer daarom wees de dierenarts me op castratie, mocht dat het zwakke deel van haar lichaam zijn. Nu is ze wel vanaf haar geboorte, lichtelijk kortademig geweest, ook altijd een nat neusje. Maar springlevend en dan ook wel heel letterlijk.

Ik snap deze toevoeging niet helemaal. Die stipjes zullen geen uitzaaiingen geweest, want dan was ze inmiddels wel veel zieker of overleden, als je dat bedoelt.

Maar als je aangeeft dat ze wel eens kortademig is en dus niet 100% gezond, zou ik haar zeker niet (onnodig) onder narcose doen.

[Kolino]

Lastige issue, want wat is wijsheid. De risico's van een operatie zijn de laatste jaren wel kleiner geworden. Toegegeven, ik zweet ook peentjes als een beestje onder narcose moet.

 

Als ik het goed heb begrepen heb loopt het percentage ongecastreerde voedsters met problemen met de jaren op. Wat betekent dat een ongecastreerde voedster als ze 8 jaar oud is ongeveer 80% kans heeft om een gezwel te krijgen. Het is dus niet zo dat je voedster geen respectabele leeftijd kan bereiken als je er voor kiest haar niet te castreren. Uit mn hoofd weet ik niet meer wanneer het 50/50 was, rond de 5 meen ik. Misschien dat iemand anders dat weet.

 

Gelukkig hoef je niet vandaag te beslissen, laat het gewoon door je hoofd gaan en kijk waar jij je het beste bij voelt en waarvan jij denkt dat het het beste is voor je voedster.

[Deeskuh88]

http://www.bunnybunch.nl/forums/topic/76704-sterilisatie-ervaringen

http://www.bunnybunch.nl/forums/topic/75514-voedster-steriliseren

En deze zijn vrij recent en gaan alleen over ervaringen. Er zijn meer dan genoeg topics over een specifieke situatie (operatie en herstel, bij een oudere voedster, of het andere konijn ter ondersteuning mee kan, etc). Succes!

Overigens heb ik mijn voedsters, alle drie, preventief laten helpen. Ongeacht of ze het zouden krijgen of niet.. Als ik het op vrij eenvoudige wijze kan voorkomen, wie ben ik dan om dat niet te doen? Met hen 'vermeerderen' wil ik toch niet.

[Barry]

Ik snap deze toevoeging niet helemaal. Die stipjes zullen geen uitzaaiingen geweest, want dan was ze inmiddels wel veel zieker of overleden, als je dat bedoelt.

Maar als je aangeeft dat ze wel eens kortademig is en dus niet 100% gezond, zou ik haar zeker niet (onnodig) onder narcose doen.

 

Dank je voor je nuttige reaktie Christa, ik neem dit zeker mee in mijn beslissing. Heb jij trouwens enig idee wat die stipjes kunnen zijn? Het is toch altijd een teken van een slechte doorbloeding op die plekken?

[Barry]

Lastige issue, want wat is wijsheid. De risico's van een operatie zijn de laatste jaren wel kleiner geworden. Toegegeven, ik zweet ook peentjes als een beestje onder narcose moet.

 

Als ik het goed heb begrepen heb loopt het percentage ongecastreerde voedsters met problemen met de jaren op. Wat betekent dat een ongecastreerde voedster als ze 8 jaar oud is ongeveer 80% kans heeft om een gezwel te krijgen. Het is dus niet zo dat je voedster geen respectabele leeftijd kan bereiken als je er voor kiest haar niet te castreren. Uit mn hoofd weet ik niet meer wanneer het 50/50 was, rond de 5 meen ik. Misschien dat iemand anders dat weet.

 

Gelukkig hoef je niet vandaag te beslissen, laat het gewoon door je hoofd gaan en kijk waar jij je het beste bij voelt en waarvan jij denkt dat het het beste is voor je voedster.

 

Helemaal juist, wat is wijsheid? Ze is al niet helemaal 100% gezond ivm de kortademigheid. Narcose is altijd een risico, dat zei de dierenarts ook al, zelfs bij hele gezonde konijnen. Ik laat het bezinken, dank je.

[Barry]

http://www.bunnybunch.nl/forums/topic/76704-sterilisatie-ervaringen

http://www.bunnybunch.nl/forums/topic/75514-voedster-steriliseren

En deze zijn vrij recent en gaan alleen over ervaringen. Er zijn meer dan genoeg topics over een specifieke situatie (operatie en herstel, bij een oudere voedster, of het andere konijn ter ondersteuning mee kan, etc). Succes!

Overigens heb ik mijn voedsters, alle drie, preventief laten helpen. Ongeacht of ze het zouden krijgen of niet.. Als ik het op vrij eenvoudige wijze kan voorkomen, wie ben ik dan om dat niet te doen? Met hen 'vermeerderen' wil ik toch niet.

 

Wel een beetje kort door de bocht hoor. Als ik zeker zou weten dat mijn konijn door de operatie en narcose heen zou gaan, had ik het absoluut direkt gedaan. Iedere dag dat ik langer met haar kan genieten is meegenomen. Geld speelt geen rol, anders had ik geen dieren moeten nemen. Er is wel degelijk een risico bij mijn konijn, daarom vraag ik hier om ervaringen.

[Sanne1993]

De stipjes kunnen van alles zijn. Het ligt er een beetje aan wat voor stipjes. Donkere stipjes zijn vaak een stapeling van koolstof. Witte stipjes kunnen ontstekingen of uitzaaiingen zijn. Ik denk dat de dierenarts die de stipjes heeft gezien je het best kan vertellen wat het is.

Ik heb 2 keer een voedster laten castreren. Het is twee keer goed gegaan. De voedster die ik nu heb is niet gecastreerd, misschien dat ik het nog wel een keer laat doen, maar ik vind het op dit moment niet noodzakelijk, omdat ze geen last heeft van hormonen of baarmoederproblemen.

[Christaaa]

Dank je voor je nuttige reaktie Christa, ik neem dit zeker mee in mijn beslissing. Heb jij trouwens enig idee wat die stipjes kunnen zijn? Het is toch altijd een teken van een slechte doorbloeding op die plekken?

Wat Sanne zegt. Maar ook normale bloedvaatjes kun je soms op röntgenfoto's zien als stipjes. Zoals Sanne aangeeft is de dierenarts die de foto gezien heeft de enige die er iets zinnigs over kan zeggen.

 

Wel een beetje kort door de bocht hoor. Als ik zeker zou weten dat mijn konijn door de operatie en narcose heen zou gaan, had ik het absoluut direkt gedaan. Iedere dag dat ik langer met haar kan genieten is meegenomen. Geld speelt geen rol, anders had ik geen dieren moeten nemen. Er is wel degelijk een risico bij mijn konijn, daarom vraag ik hier om ervaringen.

 

De 'grap' is echter dat je helemaal niet weet of een operatie ervoor zou zorgen dat je voedster langer leeft. Daar is helemaal geen onderzoek naar gedaan. Ik zet mijn overweging hier maar even uiteen. Ik probeer me in te houden in discussies hierover, maar ik denk dat het in dit topic mag.

 

Stel dat die 50% waar is en dat zoveel voedsters op hun 8ste jaar tumoren in de baarmoeder hebben. Het is niet zo dat ze daar allemaal aan dood gaan. De meesten zullen al aan andere dingen overleden zijn, zoals buikproblemen en EC. Een groot deel van de tumoren zal geen kanker zijn, maar goedaardige tumoren, zoals die ook voorkomen bij mensen (vleesbomen). Ook zullen er voedsters zijn waarbij op tijd ingegrepen kan worden en de voedster dus alsnog van een tumor geneest. Of er in elk geval geen last meer van krijgt en uiteindelijk dood gaat aan iets anders.

 

Ook de voedsters die gecastreerd zijn gaan dood aan andere oorzaken. De EC en gasbuiken etc. zul je niet wegnemen met een castratie. Ook zou de operatie voor negatieve verschijnselen kunnen zorgen. Misschien ontstaan er wel meer buikproblemen door verklevingen. Of misschien heeft het wegvallen van de hormonen wel negatieve effecten. (bij mensen beschermt oestrogeen tegen allerlei aandoeningen). En een enkeling gaat dood aan de gevolgen van de operatie. Dat is zeldzaam, maar het zal je maar gebeuren.

 

Dus ja, wellicht dat je af en toe een voedster zou kunnen redden door preventief te castreren. Maar we weten niet of gecastreerde voedster in het algemeen genomen langer leven dan niet-gecastreerde voedsters. Als ik naar de konijnen hier op het forum kijk gaat de overgrote meerderheid dood aan EC, buikproblemen en infecties. De konijnen die op het forum aan baarmoederkanker overleden zijn, kan ik volgens mij op 1 hand tellen.

 

Ik ben zelf dus niet overtuigd van het nut van preventieve castratie vanwege baarmoederkanker. Daarom is het niet iets dat ik mijn voedsters standaard aan zou willen doen. Vrijwel alle dieren overleven het wel, maar je konijn voelt zich er niet fijner door, kort na de operatie. En ik vind het dus ook niet het geld waard, want dat mag je best hierin meenemen, vind ik. Ik lees vaak dat mensen elk dubbeltje moeten omdraaien, maar wel hun voedster laten helpen, want "je wilt toch dat ze lang blijven leven".

 

Daar staat wel tegenover dat de operatie bij gezonde konijnen ook niet zo zwaar is als vaak gedacht wordt. Geloof je in het nut van de operatie, dan zou ik me niet laten afschrikken door hoe zwaar het wel niet is, bij een gezond konijn.

Ik zou zelf ook niet twijfelen over castratie als er een andere reden voor was, zoals gedrag. Of als er een risico is dat er een vruchtbare ram bij je voedsters kan komen.

[Gast]

Hier ook alles geholpen. 3 voedsters (en natuurlijk de 3 rammen )

 

In eerste instantie zijn mijn twee halfwilde dames geholpen omdat ze erg vervelend naar elkaar waren onderling en de ram (later twee) hieronder leden. Als ze elkaar niet konden pakken pakten ze de rammen wel.

 

Ook liepen er in mijn tuin wilde konijnen rond en ik wilde geen kans hebben op een nest.

 

Het stukje medische risico's speelde ook mee. Bij honden wordt castreren, bij teefjes, ook vaak aangeraden omdat zij last kunnen krijgen van baarmoedertumoren, melkkliertumoren, etc. Ik vind dat logisch, als je dier geen nestjes krijgt, is zo'n baarmoeder natuurlijk nutteloos en ergens ook wel te snappen dat dit dan kan gaan woekeren. Zeker bij dieren die al gedragsproblemen hebben door hormonen, zoals bij mijn voedsters het geval was.

 

Mijn derde voedster heb ik laten helpen omdat zij ook erg dominant was, en omdat mijn twee voedsters erg lief zijn geworden na de castratie wilde ik haar ook laten castreren. En direct een voordeel, geen nestjes meer, geen baarmoederkanker meer. 

Ik wilde hen koppelen aan mijn groep van 4, wat achteraf toch niet gelukt is. Mijn groep is na het overlijden van Gibson ook opgesplitst in twee koppels, Nu dus 3 koppels. Mijn laatste voedster is nog steeds dominant naar de andere voedsters dus echt geholpen heeft het niet. Karakter dus, maar ik ben wel blij met de andere twee voordelen.

 

Het is ook niet zo dat je konijn direct langer leeft na castratie. Een hoop andere dingen spelen toch mee. Maar ik denk dat ik me toch rot zou voelen als mijn ongeholpen voedster zou sterven aan baarmoederproblemen. Zo'n gevoel van, ik had het kunnen voorkomen.

 

Ik zie het maar zo, wat weg is kan geen problemen meer opleveren.

 

Bij mij was de nazorg overigens simpel. Ik heb bij de eerste twee pijnstilling moeten geven, twee dagen. Zij aten direct weer toen ze thuis waren. Heb de rammen apart gelaten omdat de twee meisjes elkaar hadden. Na 4 dagen weer teruggeplaatst bij hun vriendjes, geen gedoe, ging perfect.

 

Bij mijn derde voedster heb ik haar vriendje meegenomen naar de dierenarts. Bij haar duurde het wel even met eten maar haar vriendje at natuurlijk wel wat haar ook weer aanspoorde. Zij had een pijnstillende injectie gehad die 24 uur werkt dus heb niets hoeven geven. Het is een zware operatie maar dat is snel weer over en ik vind er veel voordelen aan hangen.

 

Het is wel een duurdere ingreep. Ik heb een dierenarts uitgezocht die lagere prijzen had. Wel een konijnkundige dierenarts natuurlijk. Voor de eerste twee was ik incl nazorg 175 euro kwijt. Voor de derde 99 euro. Vind ik best meevallen.

[Marjoleintje]

Ik heb zowel Diva als Mara laten castreren. Diva was echt puur preventief, bij Mara speelden er ook wat hormonale problemen mee. (Cas had zo ongeveer geen leven meer..)

Natuurlijk ben ik me er bewust van dat ik nooit alle mogelijke ziektes/aandoeningen hiermee weg heb genomen. Diva is immers ook heel jong overleden aan iets waar geen castratie ook maar iets aan had kunnen doen. Maar ik zal nooit meer dat moment vergeten dat ik (tijdens een stage) een konijn helemaal heb kunnen ontdoen van de maden, er weer hoop leek te gloren, en de volgende dag toch uiteindelijk een spuit euthasol in haar buik gezet kon worden omdat de buik/baarmoeder een groot tumorpakket was. Dat vond ik zo triest toen, dat wil ik nooit bij mijn eigen konijnen hoeven doen. Dus vandaar dat ik ze altijd zal laten castreren, ook al weet ik dat ik daarmee niet kan garanderen dat ze langer leven.

 

Ik ben overigens niet bang voor nadelige gevolgen van castraties. Mensen hebben een ander hormoonsysteem dan konijnen, en leven ook langer. Ik denk dat veel aandoeningen toch wat meer tijd nodig hebben om te ontwikkelen dan de meeste konijnenlevens duren. (Ik denk hierbij ook even aan Tsjernobil; er kunnen daar dieren in goede gezondheid leven omdat ze niet oud genoeg worden om bepaalde aandoeningen te ontwikkelen.) En de verklevingen die heb ik gezien, werden toch veroorzaakt door tumoren. Wat niet betekent dat castratie ze niet zou kunnen veroorzaken (geen idee), maar dat durf ik wel tegen elkaar weg te strepen dan. Overigens is dat wegstrepen geheel niet wetenscappelijk onderbouwd hoor

Anderzijds, ik vind dat het een persoonlijke keuze is en ik kan me ook wel bezwaren voorstellen  hoor. De operatie is best pittig en er is natuurlijk altijd een operatie risico. (Ja, beide worden meer dan eens overdreven/overschat, maar ik kan me goed voorstellen dat het meespeelt.) Maar, daarbij moet ik wel zeggen; bij mensen die zo goed zorgen voor hun dieren als veel leden hier, heb ik er wat minder moeite mee dat ze hun dieren niet laten castreren. Want die zien hun dieren elke dag en merken eigenlijk elke verandering wel snel op en grijpen dan in. Natuurlijk is dit geen garantie, want kanker is een absolute sluipmoordenaar, maar toch heb ik er dan meer vertrouwen in dan dat 'de buurvrouw op de hoek' haar konijn niet laat castreren. Want die geeft de beestjes misschien een keer per dag of per twee dagen te eten, ziet ze verder heel niet en gaat veel te laat naar de dierenarts ook al had ze toch wel het idee dat Binkie wat mager werd.
(Om maar even iets te noemen.)

Dus, tja, ik ben voor preventief castreren - mijn persoonlijke keuze! - maar als je dat liever niet doet, zorg dan in elk geval voor een heel goede verzorging, controleer je konijn regelmatig zoverre je dat zelf kan, laat je dieren regelmatig ook controleren door een goede DA, en trek op tijd aan de bel.

 

[Gerie]

Ik heb heel lang met de gedachte gespeeld om Doortje preventief te laten castreren. Deze gedachtes gingen weer weg en omdat Doortje kerngezond was, heb ik niet meer verder aan gedacht. Tot aan afgelopen zaterdag. Doortje verloor bloed en het was zeker geen urine. Ik ben maandag meteen naar de DA gegaan en vandaag is Doortje gelijk gecastreerd. Omdat Doortje al 6 jaar is, was ik erg bezorgd om de operatie. Maar gelukkig is de operatie goed gegaan en begint ze nu al wat te te eten. Gelukkig waren er nog geen uitzaaiingen. Achteraf gezien had ik de castratie toch wel eerder willen doen, maar dan preventief!

[Gast]

Fijn om te horen, en gelukkig herstelt ze weer goed!