My heart has joined the thousand, for my friend stopped running today.

[BertofInle]

Hallo,

Ik ben nieuw hier en aan de titel kun je wel zien, ook veel te laat.

Mijn lieve konijn Bert is gisteren op 6,5 jarige leeftijd overleden.

Als het mag wil ik hier graag haar verhaal kwijt bij mensen die verstand hebben van konijnen.

Ongeveer anderhalve maand geleden waren we bij de dierenarts om haar nageltjes bij te laten knippen. Toen agf ik aan dat ze af en toe wat nukkig was met eten. Hooi wel, brokjes (science selective) af en toe minder. Nu was ze al 6,5 dus heb ik haar proberen te laten overstappen op de seniorversie van hetzelfde voer. Dit at ze beter, maar nog af en toe liet ze ze links liggen. Omdat ze in het begin toen ze voor het eerst op Science Selective overstapte ook die brokjes niet wilde, ze had eerst gemengd voer, maakte ik me niet zo'n zorgen.

De dierenarts zei dat er wel wat punten op de kiezen stonden, dus dat ik het in de gaten moest houden. Ik zei dat ze wel gewoon constant hooi at, dus dan was er waarschijnlijk nog niets aan de hand volgems de DA.

Ik heb een hele drukke periode achter de rug en moest daarom door omstandigheden op het laatste nippertje voor 10 nov heel veel schoonmaken. Bert wordt zenuwachtig van de stozuiger.ze heeft een hokje, maar zit het laatste jaar ongeveer altijd los in de kamer. Ik heb mijn stomme kop tappijttegels gelegd, omdat in mijn vorig huis laminaat lag enze daar steeds op uitsloor. Door het tappijt duurt het zeker 2 uur voor ik uitgestofzuigd ben in een relatief kleine kamer. Door al het hooi.

Enfin de 10de een logee gehad, dat vind ze zoals normaal heel leuk en weer druk gehad.

En op de elfde hield ze de hele dag haar kop een beetje schuin. Ze at vanaf dat moment ook slechter. Ik wou er niet teveel mee hannessen, omdat ik vermoedde dat het door de stress kwam. Ze blijft heel vrolijk, maar als er veel veranderingem zijn wil ze wel eens een dag minder eten. Volgende dag is dat dan weer goed.

Nu ook, ongeveer. Kopje de volgende dag weer kaarsrecht en at weer meer. Hooi blijft ze sowieso eten. Ze at wel meer, maar vanaf dat moment wel minder. Ik heb er steeds een beetje gemengd voer bijgegeven omdat ze dat wel at en af en toe een beetje van haar liebelings groente en fruit. Dat gjng zo een tijdje door. Ze was heel levendig en aanhankelijk, kwam steeds bij mijn stoel zitten. Ik sliep toen ookal een tijdje in de woonkamer op een matras op de grond, omdat ik veel van huis was de laatste tijd en zo kon ik toch meer bij haar zijn. Ik werd smorgens wel eens wakker omdat er een konijn over mijn rug liep, of omdat er iets aan mijn gezicht zat te ruiken. Ze ging ook vaak naast mijn hoofdkussen zitten en zo gauw ik opstond, ging ze op mijn plek in bed zitten.

Dat op bed zitten stopte ook ineens. Ze had en dronk steeds af en aan minder, maar was gewoon levendig en vrolijken hooi ging er altijd wel in. Afgelopen dinsdag at ze weer minder en ik geloof dat ze ook niet zoveel groente meer aannam (radijsjes en rucolla waar ze normaal dol op is), dus ik woensdag op mijn werk geregeld dat ik donderdag later kon beginnen om met haar naar de dierenarts te gaan. Op de markt Ananas, veldsla en peterselie gekocht. Woensdagavond was ze wat lustelozer en nam ook geen peterselie meer aan, wat zo normaal altijd wil. Dus ik ananas staan prakken en het sap opgevangen en aangelengd met lauw water. Dat ging erin als een trein.

Ze was ondertussen ook minder gaan poepen, ook onregelmatige vormpjes, ik herinner me nu dat dat de reden was dat ik besloot naar de dierenarts te gaan. We hadden die week ook soort van ruzie gehad over haar zindelijkheid, want ze had zichzelf ineens op een andere plek, waar paar jaar geleden haar toilet stond, zindelijk getraind. Normaal gaat ze in haar hok, nu ineens tussen de boekenkasten. Zij in een hoekje op het tapijt piesen, ik stukje laminaat daar leggen, zij net naast dat laminaat gaan zitten, ik konijnen toilet kopen, zij er tegenaan piesen, ik haar al piesend proberen te verzetten, etc.

donderdagochtend naar de dierenarts, ik haar vangen met een handdoek, kan der normaal nooit oppakken, maar nu lukte het. Ze spartelde enorm tegen waardoor ik haar bijna in het hok gegooid heb, omdat ik bang was dat ik haar zou laten vallen. Ligt ze op der zij in dat hok me heel verbaasd aan te kijken, ik snel deurtje dicht. Haar hok is trouwens een soort verbouwde bench, waardoor ik haar hierin ook vervoer.

Bij de dierenarts, Beryheeft niet zon goede voorgeschiedenis met de dierenarts, omdat ze dat heel erg assertief wordt en onhandelbaar. Ze heeft daar eens een week gezeten en toen ik haar kwam halen hebben ze haar met valkeniershandschoenen moeten pakken. Normaal heel lief, maar bij DA des duivels, ze had al een hele reputatie.

Laatste tijd in het makkelijker bij DA omdat ze mij meer vertrouwde als ik haar vast hield op tafel. Dierenarts heeft haar gewogen, ze was erg vermagerd en weegde 1,5 kilo. Bert was een dwergkonijntje, trouwens. Bert is opgenomen om der kiezen te laten slijpen, maar ik mocht haar 's avonds weer gaan ophalen. DA heeft wel gezegd dat ze niet wist of dat slechte eten wel aan die kiezen lag.

's Avonds terug om de Bert, andere dierenarts, die toen ze tegenspartelde haar ineens herkende van 4 jaar geleden, want "zo'n konijn vergeet je niet snel". Cisaral en een ontstekingsremmer meegehad en critical care. Dit had ik thuis ook liggen, maar had het niet gegeven omdat het 3,5 jaar over de datum bleek. Ze heeft een jaar of 4 gelden ook iets dergelijks gehad, maar dat ging veel sneller. Begin van de avond dartelde ze toen rond, later at ze niet meer en de volgemde ochtend zat ze als een hoopje ellende onder een stoel. Naar de dierenarts gebracht en die zij toen dat ze 50% kans had en als ik pas s avonds was geweest was het al te laat geweest. Ze was ook onderkoeld. Hierna ben ik op aandringen van de DA op science selective ovwrgestapt, van gemengd voer af dus.

Terug naar donderdagavond, dierenarts deed voor hoe ik de medicijnen moest toedienen. Ze moest nog wel thuis eens critical care krijgen. Eenmaal thuis begon ze meteen demonstratief hooi te eten. Paar uur later die critical care gegeven en dat ging zo goed, dat ik van plan was om het de volgende dag zo proberen te geven. Likte naderhand nog aan mijn hand toen ik haar aaide, dus ik had er vertrouwen in. DA had gezegd dat critical care niet snachts hoefde, toch wekker gezet om 4 uur. Toen was ze gaan verzitten, dus ik daar ook water gezet en hooi gelegd en aan dat hooi begon ze meteen.

Vrijdagochtend was ze rustiger, ik kon ook nog geen poep vinden, maar dat kon ze heel sneaky verstoppen. Ze zat veel in een hoekje onder bureau, ik heb een tochtig huis, dus warmde af en toe een kersenpitkussentje op om erbij te leggen. De eeerste keer medicijn en critical care ging moeizamer dan de dag voordien, maar het ging er wel gewoon in. Ze wupte ook af en toe heen en weer. Na tweede keer voederen werd ze weer rustiger, ook direct erna, dus ik dacht dat het misschien veel was of te vlug op elkaar en dat ze moest verteren. Zoals beloofd heb ik daarna naar de dierenarts gebeld voor een update. Vertelt over het dwangvoederen en dat ze gister meteen hooi at, maar vandaag nog niet. Ze vroeg naar poep, ik zei dat ik nog nika gevonden had. Wel vroeg ik of ik toch echt niet snachts moest voeren en of ik vanaf maadag misschien die cisaral net als die ontstekingsremmer 2x op een dag mocht doen in verband met werk. Dat kon niet maar kon wel smorgen, vroeg op de avond en laat op de avond doen. Ze had ook nog niet gedronken en ik vroeg of ik weer ananas sap mocht geven. Dat mocht, ik heb ook vertelt dat ze ristiger werd na voederen. DA-assistente zei dat het goed klonk.

Verder op de dag, ananassap wou ze niet, voederen ging ook moeilijker, nog steeds geen poep of hooi. Het was midden op de dag, normaal slaapt ze dan, dus heb haar beetje met rust gelaten. Ze borrelde ook steeds raar, maar ik dacht dat dat de darmen waren die terug op gang moesten komen, ze maakte ook een soort rare zuchtgeluidjes bjj het ademhalen, alsof ze te vol zat.

Paar uur later was het tijd voor avondvoederen, maar toen ik dat gegeven had en haar uit de handdoek wou laten, kon ze er niet goed uitkruipen. Ik heb haar even tot rust laten komen maar toen ze na een paar minuten nog niet hoed was gaan zitten, heb ik haar weer in een handdoekgedraaid en op mijn buik gelegd. Ze was heel lusteloos en leek steeds beetje weg te zakken, maar elke keer dat ik stopte met aaien keek ze beetje geergerd op, dus ik dacht dat ze moe was. Heb haar daarna ook even bij me in bed gelegd.

ik vertrouwde het toch niet en wou haar in haar hokje leggen om te kijken wat ze ging doen, ze bewoog haar kopje wel meer. Ik legde de handdoek in het hokje, deel lag eruit omdat het een grote handdoek was. Toen ik se handdoek openvouqde was ze helemaal slap, haar voorkant lag in het hok, de rest er buietn en ze had geen enerhie om der poten erbij te trekken. Ik haar goedleggen en naar DA gebeld of ik haar mocht brengen. DA weer een andere had dienst, maar woont een hqlf uur verder weg. Ik in allerijl met haar in de auto, kachel hoog, omdat ik ook wle merkte dat ze koeler aanvoelde en weggesjeesd.

Daar aangekomen deed ik de klep open en ik dacht dat ze al dood was, door het rijden was er allemaal strooover haar heen gevallen en ze kon het niet van haar af schudden. Bij de dierenarts bleek echt dat ze nog leefde, maar ze was maar 35 graden en zo slap als een heel klein zwart wit konijnenkleedje. Hij ging haar tussen 2 kruiken leggen en een warmtelamp, ik heb haar snel nog geknuffeld en geaaid, maar ben snel weggegaan zodat de DA zo snel mogeljjk kon beginnen. Door het raam zag ik dat hij een rode en een blauwe kruik pakte. Hij zou me de volgende ochtend bellen.

Ik ben naar mijn moeder gegaan, omdat die daar in de buurt woont. Ze lag al in bed, maar heb daar het hele verhaal gedaan. De hond van mijn moeder vond het heel gezellig. Die avond nog geen telefoon, dus dacht dat het misschien zou aanslaan, vond het wel jammer dat er nu niemand 's nachts bij haar zou blijven.

Bijna niet geslapen natuurlijk en volgende ochtende belde hij. Een half uur nadat ik weg was, is hij nog eens gaan kijken en toen was ze al dood. Om half 10 kon ik een leef kooitje gaan ophalen.

Nu twijfel ik of nalatigheid of onkunde aan mijn kant, haar het leven heeft gekost.

ik mis haar nu al zo erg, thuiskomen was heel moeilijl omdat de kamer helemaal op haar is ingerixht, serieus overal ligt hooi en alles overhoop gehaald.

Sorrry, moest dit even kwijt. Ben hier al vaker als lurker geweest, als er iets met haar aan de hand was, maar me nog nooit aangemeld. 6,5 is nog zo jong.

[BertofInle]

http://m.youtube.com/channel/UCfgqkazXzmhyiFDRid6njDQ

Dit is Bert trouwens, laatste tijd wel dingen gemaakt, maar niet gepoat, dus oude filmpjes.

TL;DR volkomen begrijpelijk.

Ik wou dat ik ook zulke verhalen over leuke dingen hier geschreven had.

[PiSaFloJo]

Heel veel sterkte met het verlies van je bunny

[BertofInle]

Bedankt, ik weet dat iedereen dit vast zegt, maar ze was echt een unieke persoonlijkheid.

[Modwain]

gecondoleerd met je verlies, heel veel sterkte met het verwerken

[Lonja]

Konijnen hebben ook allemaal een unieke persoonlijkheid dus dat zegt vast iedereen maar maakt het niet minder waar

Heel veel sterkte. Jammer dat ze toch dood is gegaan ondanks jouw zorgen.

Rot van de dierenarts dat hij niet gelijk iets heeft laten weten.

[Shewolf]

sterkte meid! 

[Lienappelsien]

Sterkte

[BertofInle]

Af en toe wordt ik overvallen door een enorm schuldgevoel, zaterdag was dat het ergste.

Lang verhaal, sorry.

 

 

Ze at al langer moeilijk, waardoor ik haar heb proberen over te laten stappen van de gewone op de seniorbrokjes van SS.

Maar ik wist dat ze haakjes op de kiesjes had. Maar hooi at ze wel gewoon en poepen deed ze ook normaal.

 

Toen ze niet goed meer poepte ben ik haar wat meer verschillende groenvoeders gaan geven om haar op gang te houden.

Waarom heb ik gewacht tot ze dat niet goed meer wou eten en waarom zag ik niet eerder dat ze ook veel vermagerd was?

 

Ze had wel vaker kuren met eten en met een beetje tender love and care trok dat altijd wel weer bij en nadat ze een tijd ook slecht dronk, ging woensdagavond het ananassap erin als een trein en leefde ze ook eigenlijk meteen op. Ze heeft ook een beetje veldsla geprobeerd.

 

Donderdag bij de dieren ging het goed, maar ze woog maar 1,5 kilo.

Ik zei dat ze wel steeds hooi probeerde maar niet doorging.

Ik heb nog gevraagd of ze niet eerst moest aansterken voor de kiesjes bijgeslepen werden, maar nee dat moest direct zodat ze normaal zou kunnen eten.

 

Maar de dierenarts wist ook niet of het wel aan de kiesjes lag.

 

Ze was donderdagmorgen helemaal leeg, geen poep in der buik. Die ochtend is ze geholpen en 's middags heeft ze haar roes uitgeslapen bij de dierenarts.

 

Ik heb medicijnen en dwangvoeding meegehad en de dierenarts heeft het nog voorgedaan.

Eenmaal thuis ging ze meteen hooi eten en het dwangvoederen eigenlijk ook best, moest nog 1x voor het slapengaan.

Ze vond het eigenlijk wel lekker, dus ik wou de volgende ochtend proberen om het zo te geven.

 

Maar ze poepte nog steeds niet. Waarom he ik in hemelsnaam een konijntje mee naar huis gekregen dat al kweetnie hoelang niet gepoept had?

 

Had nog gevraagd of ik haar 's nachts moest dwangvoederen, maar dat hoefde niet.

Om 4 uur toch de wekker gezet om te kijken hoe het ging. En ze was ergens anders gaan zitten, dus op die plek ook hooi en een bakje water gelegd. Ze zag er normaal uit en rook aan het hooi. 

 

Volgende ochtend dwangvoederen vond ze vervelend; werd er beduusd van. Ik liet haar maar let rust, ze werd anders nooit opgepakt, dus dat in een handdoek draaien was een hele beleving.

 

Ze at ook geen hooi meer. ben er op een gegeven moment ook steeds een opgewarmd kersenpitkussentje naast gaan leggen.

 

Bij de medicijnen en 2de keer voederen, leek het moelijker te gaan, ik dacht dat er misschien niet genoeg tijd tussen zat.

 

Zoals beloofd naar de dierenarts (assistente) gebeld. Vertelt dat ze gister hooi at en opleefde. Dat het dwangvoederen gister beter ging en nu wat moeizamer zo achter elkaar. Ze vroeg nog hoe de poep eruit zag en ik zei dat ik nog niks gevonden had, maar dat ze  het misschien verstopte en dat er af en toe wel wat op de handdoek zat. Gezegd dat ze niet dronk en vroeg of ik haar weer ananassap mocht geven en dat kon. Ook gezegd dat ze rustiger werd na het voederen maar dat ze misschien vol zat. Dierenartsassistente zei dat het goed klonk, verder geen advies gekregen.

 

Later werd ze alleen maar rustiger, bewoog heel weinig, maar ik dacht dat ze moe was omdat ze normaal om die tijd slaapt. Haar ingewanden begonnen ook te borrelen en ik dacht dat dat betekende dat de boel weer een beetje terug op gang kwam. Ze ging op een gegeven moment ook een beetje licht piepend ademen, maar ze zat wel vaker te neusfluiten en ik dacht dat ze het gewoon wat moeilijk had met dat alles op gang kwam.

 

Waarom heb ik niet eerder gezien dat ze zo lusteloos was, pas na de laatste keer voederen toen ze slap uit de handdoek kwam en niet meer kon wegkruipen.

 

Waarom heb ik haar ren niet zo gezet dat ze alleen bij de kachel kon zitten en niet bij de tochtende muur. Waarom heb ik er niet meteen een kruik bijgelegd.

Waarom heeft de dierenarts überhaupt niet tegen me gezegd dat ik dat moest doen en dat ik haar temperatuur moest opnemen.

 

Waarom heb ik haar zo in haar kotje gelegd en niet met een kruik erbij, om naar de dierenarts te gaan. Waarom heb ik de achterruitverwarming niet aangezet.

 

 

Bert was mijn eerste konijntje en had vooraf alleen advies van de winkel en uit een boekje dat ik daar gekocht had, waar veel ook niet bleek in te staan. Ik heb gaandeweg alles met haar moeten leren en ik ben bang dat ze dat nu misschien met haar leven heeft moeten bekopen.

 

Ik denk dat ze misschien ook wel wat schade aan haar ingewanden heeft opgelopen toen ze 4 à 5 jaar geleden heel ziek is gewest en bijna dood was geweest. Ik kwam thuis en aan het begin van de avond was alles goed, maar toen stopte ze met eten. En 's morgens zat het in elkaar gedoken in een hoekje en kon ik haar zo oppakken, wat anders nooit lukte.

 

Toen is ze bij de dierenarts onder de warmtelamp gegaan en toen ze opgewarmt was heeft ze blijbaar de hele couveuse ondergescheten. Toen haar pas teruggekegen toen ze opgeknapt was, dagen later. Dwangvoer op reserve mee, maar toen at ze weer goed.

 

Overgestapt op SS, met moeite want ze wou niet, en daarna nooit meer gehad. Wel stopte ze af en toe een dag met goed eten als ik bijvoorbeeld te wild gestofzuigd had.

 

Toen ging het allemaal heel snel, nu ging het zo heel geleidelijk waardoor ik haar ook de tijd wou geven om bij te komen.

Ze had een godsgruwelijke rothekel aan de dierenarts en wou haar geen extra stress bezorgen.

 

 

[Modwain]

Sterkte, leer van wat je mee maakt. Aan wat als heb je niks.. mijn oma zij vroeger altijd als mijn moeder wielen had gehad en op rails liep had ze een tram geweest.

 

We maken allemaal fouten maar we proberen ons best te doen.

[Kolino]

och bertofinle, als ik je verhaal lees dan voel ik alleen maar dat je het niet kon voorkomen. Soms is een lichaam gewoon op. Je weet gewoon niet wanneer het einde daar is, dat weet je pas als het er is.

Zoals al verwoord is, what if... tegen mij zeiden ze vroeger altijd, as is verbrandde truf. Het hoort gelukkig allemaal bij het proces van verwerken en ik vind het heel goed en dapper dat je het van je af schrijft. En eerlijk is eerlijk, ik denk dat velen van ons zich ook zo voelen als (een van) hun geliefde huisdier(en) overlijdt. Sterkte de komende tijd!

[BertofInle]

Bedankt jullie reacties, het helpt wel om het hier van me af te schrijven.

 

Ik zal snel ook wat mooie verhalen in het topic in de regenboogbrug zetten.