Domino Geplaatst: 1 juni 2014 Geplaatst: 1 juni 2014 Mijn konijn Urf is ondertussen 7,5 jaar oud, zijn moeder is een witte nieuw zeelander en hij is zelf konijngrijs. Gefokt als slachtkonijn en door stichting melief is zijn moeder opgekocht en in de opvang terecht gekomen. Urf mankeert de laatste tijd nogal wat. Hij woog altijd rond de 3,9 kilo, in de loop der jaren is zijn rechtervoorpoot steeds krommer naar binnen gaan staan. Hij loopt er gewoon mee dus echt last zal hij er niet van hebben. Het is zo gegroeid. Maar dit is waarschijnlijk wel een gevolg van een soort Artrose. Ook is bij onderzoek bij de dierenarts ontdekt dat hij Spondylose heeft.Hij heeft ook nog een blaasontsteking gehad (waar hij uiteraard voor is behandeld) maar toen werd ook ontdekt dat hij nogal veel kalk "drap" in zijn blaas heeft zitten.Ander voer, ander hooi en ander water geprobeerd, maar de drap wil niet verdwijnen. Ook heeft hij nog een niet "passabele" traanbuis bij 1 oog, dit heeft hij al langer en op zich heeft hij daar niet veel last van, en ik heb daar druppels voor, mocht het weer erger worden. De dierenarts heeft geprobeerd om het door te spoelen maar dat lukte echt niet. Nu de laatste dagen nieste hij er ook nog bij, dus gisteren weer bij de dierenarts geweest. Hij woog gisteren 3,51 kilo, is dus wat afgevallen in de laatste tijd en heeft antibiotica gekregen voor het niezen. Al met al is hij nogal krakkemikkig aan het worden, maar ik zie hem toch ook nog wel een blije sprong in de ren maken. Dus ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Hij doet het op zich nog goed, ondanks z'n kwalen. Hij eet nog goed, zijn ontlasting is nog prima. Hij krijgt nu dan wel antibiotica om te kijken of zijn genies beter wordt, en hij krijgt standaard pijnstilling voor z'n artrose. Maar om hem nou zomaar te laten gaan vind ik ook weer zo moeilijk....
Ikka Geplaatst: 1 juni 2014 Geplaatst: 1 juni 2014 Ik heb voor mezelf altijd gesteld dat zolang het konijn nog vrolijk rondrent dan neem ik het geven van medicijnen op de koop toe. ALs ik merk dat het konijn het zelf opgeeft en niet meer doet dan liggen en echt zichzelf niet meer kan zijn dan laat ik hem gaan. Maar dan nog blijft het altijd een moeilijke beslissing. Zit hier ook met eenzelfde dilemma, maar laat hem nog even aangezien hij nog lekker rond huppeld, maar ook ik vind het lastig ook al heb ik een punt voor mezelf gesteld wanneer ik hem moet laten gaan.Je moet doen wat jij denkt dat het beste is voor je konijn. Sterkte ermee
Lonja Geplaatst: 1 juni 2014 Geplaatst: 1 juni 2014 Tsja niemand kan het voor jou zeggen maar dat weet je al. Ik denk ook inderdaad zolang het konijn zelf eigenlijk niet gek doet, lekker eet en gewoon doorgaat, waarom niet? Tenzij je zelf klaar ermee bent want het is natuurlijk heel wat om een konijn zo te verplegen en hij is gewoon oud natuurlijk. Maar voor het beestje zelf denk ik (zoals jij beschrijft hoe hij is) dat het niet zo lijkt alsof hij uit zijn lijden verlost moet worden, het klinkt voor mij niet alsof hij lijdt, maar dat kan ik niet zien van hieraf en jij wel. Ik zit ook al met zo'n geval van 'poeh, tsja, wat moet ik ermee, met Stip, maar zelf hobbelt ze gewoon door met die pootjes die het maar half doen, ze eet goed, ze is goed zindelijk, actief, wast zichzelf goed, al dat soort dingen. Als ze nou heel de dag op 1 plekje zou gaan zitten kniezen dan wordt het anders. Maar ik denk: ach, als dat beestje er nog lol in heeft dan mag dat van mij. Maar dat is persoonlijk natuurlijk.
Ainariel Geplaatst: 2 juni 2014 Geplaatst: 2 juni 2014 Bij iedereen is de grens anders. Ikzelf ga bv van het standpunt uit of ik het nog dierwaardig vind en als ik in die situatie had gezeten, ik nog wel verder had gewild. Ik heb wel met eigen ogen gezien dat (sommige) konijnen het wel aangeven als ze het beu zijn. Dan willen ze bv niet meer eten of merk je dat aan hun gedrag.
Domino Geplaatst: 2 juni 2014 Auteur Geplaatst: 2 juni 2014 Ja maar dat is het bijzondere, zijn gedrag toont niet dat hij niet meer wil. Hij komt iedere dag nog zijn snoepjes halen (daar zit de pijnstiller in) hij springt nog bovenop een houten kistje. En ik moet zeggen, nu 2 dagen na de eerste antibioticaprik en de start met andere oogdruppels ziet z'n oog er ook al een stuk rustiger uit. Hij oogde vanavond ook een stuk vrolijker. Dus wie weet slaat het aan en kan hij nog even een tijdje mee. Maar als ik zie dat hij niet meer wil, en eten gaat moeilijk en alles, dan moet ik nog eens hard gaan nadenken. Altijd lastig zulke dingen, maar wel fijn om het even kwijt te kunnen.
Christaaa Geplaatst: 3 juni 2014 Geplaatst: 3 juni 2014 Lastig he?! Het zou zo fijn zijn als we het eens goed met ze konden bespreken.
Domino Geplaatst: 3 juni 2014 Auteur Geplaatst: 3 juni 2014 Ja echt wel. Nu is het maar hopen dat je de juiste stappen neemt.
Domino Geplaatst: 8 juni 2014 Auteur Geplaatst: 8 juni 2014 Misschien wel leuk om te vertellen.... hij krijgt nu een week AB en oogdruppels en hij lijkt toch wel wat op te knappen. Mijn man valt het ook op. Hij is vrolijker en z'n koppie is wat minder ingevallen. Dus hij lijkt zich er beter bij te voelen, hoe gek het misschien ook klinkt. Maar ik ben er blij mee (3) 2
Aanbevolen berichten