GompieSandra Geplaatst: 2 mei 2014 Geplaatst: 2 mei 2014 Jeetje wat ellendig....zo'n spuit lijkt me idd snel te moeten werken......wat sneu....
Christaaa Geplaatst: 2 mei 2014 Geplaatst: 2 mei 2014 Na 2.5 uur moet het zeker werken. Inmiddels is het dan 3 uur geleden? Als het nog niks beter is, gewoon weer de dierenarts bellen!
StamperPluis Geplaatst: 2 mei 2014 Geplaatst: 2 mei 2014 Jeetje, wat een ellende allemaal vandaag. Ik hoop toch echt dat de injectie voor Bert gaat werken. Ik vind het allemaal zo sneu voor jullie. Probeer zelf positief te blijven. Ik weet is makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer het wel. Sterkte ermee.
Domino Geplaatst: 2 mei 2014 Geplaatst: 2 mei 2014 Welke medicatie krijgt hij nu en hoevaak? Ik duim heel hard voor je dat hij toch weer opknapt!! Het is echt een rotgezicht als je ze zo'n pijn ziet hebben. Maar ik heb bij een gasbuik nog wel hoop als er nog beweging in de darmen zit. Bij mijn konijn Babbel lag het op den duur helemaal stil afgelopen jaar, ondanks de medicatie hebben we het niet meer op gang gekregen. Toen heb ik die rotbeslissing moeten maken. Ik hoop zo dat het jou bespaard blijft!!
Diana1970 Geplaatst: 3 mei 2014 Auteur Geplaatst: 3 mei 2014 De beslissing is mij bespaart gebleven....Bert of de natuur heeft zelf beslist. Bert lag net dood in zijn hokje.Daar laat ik het nu bij... 3 binnen 2 maand..Ik zoek troost bij SaartjeDiana
Domino Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Ooh wat erg om te lezen!! :( wat een enorme pech heb je! Hier kan je niks aan doen, je hebt gedaan wat je kon. Weet dat in zulke gevallen het altijd 50/50% is of ze het overleven of niet. Helaas heeft Bert de verkeerde 50% gehad :( ooh wat vind ik dit erg voor je. Maar zo herkenbaar. Ik hoop dat je ooit nog het vertrouwen terug kan winnen voor Saartje. Het is enorm zwaar maar je hebt gewoon domweg echt enorme, enorme pech. Konijnen zijn enorm kwetsbare dieren en als ze zoiets hebben is het hopen en bidden dat je ze erdoor krijgt. Voel jezelf asjeblieft niet schuldig of iets. Je hebt gedaan wat je kon. Gelukkig is die rotbeslissing je bespaard gebleven, hoe cru het ook is. Heeeeel veel sterkte met het verlies, ik weet precies wat je voelt! *dikke knuffel*
StamperPluis Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Ooh nee, wat erg! Je treft het niet met je nijnen, maar voel je niet schuldig. Je heb toch je uiterste best gedaan, meer kon je echt niet doen. Sommige konijnen mogen nu eenmaal niet oud worden, en jij heb de enorme pech dat je in 2 maanden tijd 3 nijnen verliest. Gelukkig heb je zelf niet die moeilijke beslissing hoeven te nemen, maar ik begrijp wel dat het verliezen van Bert je enorm zwaar valt. Zoek maar troost bij Saartje, dat is goed voor jou, maar ook voor Saartje, want ook zij zal Bert gaan missen. Ik wens je heel veel sterkte voor de komende tijd. Probeer troost te vinden in de leuke momenten die je met Bert heb gehad.
Lonja Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Nee wat erg. Je hebt inderdaad wel heel uitzonderlijk veel pech met de konijnen. Sluit me aan bij wat domino zegt en wens je heel veel sterkte.
Bammyflurry Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Ach nee, wat een vreselijke teleurstelling dat je hem ondanks al je inzet niet hebt kunnen houden.Wat zijn konijnen dan toch kwetsbare wezentjes, al de 3e voor jou in korte tijd.Heel veel sterkte en ik hoop dat je je vertrouwen in konijnen toch weer wat terug krijgt straks, want ze zijn ook zo leuk!
Diana1970 Geplaatst: 3 mei 2014 Auteur Geplaatst: 3 mei 2014 Ja zeker zijn ze leuk....ik heb fibromyalgie en ik vind zo veel rust, troost en plezier in ze..Maar dit verdriet is niet normaal. Kijk bij Walter kon ik het accepteren, hij was 8 had een pittige operatie gehad het jaar daarvoor en op die operatie na een leuk leven. Maar Gijs van een jaar oud en week daarna zomaar...had echt niets gezien en geloof me ik weet nu door de ervaring van Bert ik zou het hebben gezien..En dan nu Bertje...nog geen jaar zo'n mooi beestje....echt een konijn...kwam bij je als hij dat wilde maar liever niet opgepakt...Sprong in zijn mooie grote ren van stam naar stam, racen door de tunnen...super mooi leven en dan zo'n pijn...Nee ik heb Saartje nog ( en 2 poezen op leeftijd en mijn Yara ( shih-tzu van bijna 4) ik kan deze pijn even niet meer aan.Vertrouwen misschien komt het weer maar nu even niet...Diana
GompieSandra Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 O dit hoopte ik niet te lezen...... :-(Ik hoop dat je troost kunt vinden in het feit dat je alles hebt gedaan om hem er bovenop te helpen en dat hij het goed had bij je. En je hoeft nu nog niet na te denken over een maatje voor Saartje, dat komt wel weer. Jeetje wat vind ik het erg voor je......Sterkte!
Laura020 Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Jeetje les net het verhaal bij wat erg! Het zit je niet mee, 3 konijntjes in zo'n korte tijd... Voel je niet schuldig, je hebt alles voor ze gedaan, dit is gewoon pech hebben.Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies..
Eefje91 Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Wat naar dat Bertje het niet heeft gered! Net alles bij gelezen en schrok van de afloop van het verhaal.Wat een nachtmerrie, drie nijntjes in zo'n korte tijd!Ik wens je heel veel sterkte toe!
Diana1970 Geplaatst: 3 mei 2014 Auteur Geplaatst: 3 mei 2014 Ja, idd dinsdag leek hij op ge knappen, eten ( alleen hooi en groen, biks heeft hij niet weer aangeraakt) keutelen, dus DA gebeld dat hij weer bij Saartje mocht, alles goed hij maakte weer bokkensprongen. Woensdag vond ik hem weer stiller, dus weer naar binnen maar dan samen en ik op een stoel ervoor. Saartje vond dat prima en at alles wat ik voor Bert neer legde. Snachts eraf medicijnen dwangvoer...eerst stiekem om het hoekje kijken bang voor wat ik aan zou treffen maar leek iedere keer goed. Donderdag ineens een gevecht....achteraf vertelde iemand mij hier dat het waarschijnlijk was om de rangorde even opnieuw te bepalen. Bert was nu een stuk zwakker als Saartje.,dus maar weer uit elkaar. Gistermorgen wij waren net in de supermarkt sms mijn dochter Bert heeft gepoept...ik kon wel huilen zo blij....maar dat was snel over wat bij die 10 keuteltjes bleef het en hij at niets dronk wel een beetje.Dus maar weer de DA gebeld, zijn maag was weer behoorlijk dik. Hij zat duidelijk verstopt maar door wat??? We hoopten door de pijnstilling en het feit dat de DA zijn darmpjes nog wel hoorde hij tot rust kwam en alles weer zou gaan lopen. We zouden vanmorgen om 9.00 de 2e prik halen...helaasEen buikoperatie durfde de DA en wij niet aan, was hij te ziek voor....Ik heb veel geleerd op dit forum vooral om een konijn niet alleen te zetten maar op dit moment kan het helaas even niet anders. Waar ik aan Gijs zag dat hij Walter erg miste lijkt Saartje gewoon haar zelf, ze eet, drinkt keutelt en rent door haar veel te grote ren....Ik moet dit eerst een plekje geven voordat ik me weer aan een persoontje ga hechten met continu de angst hem te verliezen.Ik moet eerst weer de rust vinden. Sorry weet dat het tegen het beleid is, hoop dat ik kan blijven genieten van jullie mooie verhalen en misschien het vertrouwen weer vind.Diana
StamperPluis Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Er is geen beleid waar je je aan moet houden. Het is een advies om een konijn niet alleen te laten zitten. In jouw geval is het toch niet meer dan logisch dat je nu niet gelijk naar de opvang rent om een vriendje voor Saartje te regelen. Je moet alles eerst een plekje zien te geven, en dat heeft gewoon z'n tijd nodig. Je heb heel veel pech dat je op zo'n korte termijn drie konijnen verliest, en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Je houdt toch enorm veel van je lieverds en als ze dan zo snel achter elkaar komen te overlijden is dat best wel zwaar. Neem de tijd die je ervoor nodig heb om dit te verwerken. Saartje maakt het nog goed, dus voor haar hoef je niet gelijk een maatje te regelen, dat komt wel, als jij eraan toe bent, of wanneer je echt aan Saartje gaat merken dat ze eenzaam wordt. Het vertrouwen moet weer groeien, en dat zal er ook wel weer komen, alleen moet je wel proberen, mocht Saartje ooit weer een vriendje krijgen, om geen angst te hebben hem weer te verliezen. Probeer er dan positief tegenover te staan, probeer te bedenken dat het een verrijking is dat dat nieuwe vriendje in je leven is gekomen. Dat je weer een lieve pluizebol heb die je kan verzorgen en een goed leven kan geven. Maar goed dat is voor later, nu eerst deze enorme domper zien te verwerken. Heel veel sterkte en je weet, hier op het forum staan we voor je klaar om je te steunen. 2
Bammyflurry Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Zo herkenbaar. Toen vorige maand Bram overleed na ruim een week tussen hoop en vrees, nog een andere behandeling die helaas mogelijk te laat kwam en al die dagen intensief met mijn beestje in de weer te zijn geweest, was ik ook even moe van konijnen en hun problemen. En bij mij was het er maar een, geen drie. Bij jou is alles nu nog zo vers. Nogmaals sterkte.
Gast Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Heel veel sterkte. Had dit niet aan zien komen, maar je hebt gedaan wat je kon. Rust zacht, Bert.
Lienappelsien Geplaatst: 3 mei 2014 Geplaatst: 3 mei 2014 Ah nee! Vreselijk dat je nu ook Bert hebt verloren. :( Veel sterkte... 3 van je schatten in 2 maanden tijd, dat is de schrik van elke dierenliefhebber en dat komt natuurlijk keihard aan. Ik sluit me aan bij de rest, je hebt super voor allemaal gezorgd en hebt pure pech. Al maakt dat het natuurlijk niet veel minder zwaar. Voel je niet schuldig dat Saartje nu weer even alleen zit. Je moet dit eerst voor jezelf een plekje geven en je schrijft steeds al dat ze het prima naar haar zin heeft in jullie tuinpaleis. Het ene konijn kwijnt meteen weg bij het wegvallen van het maatje en moet dan snel een nieuw vriendje krijgen, en het andere kan zich prima een tijdje alleen vermaken. Nogmaals sterkte... *knuffel*
Sammuis Geplaatst: 4 mei 2014 Geplaatst: 4 mei 2014 Ach Diana, wat erg.... had zo gehoopt voor jullie dat het anders zou lopen. Ik wens je veel sterkte met het verwerken!
Diana1970 Geplaatst: 5 mei 2014 Auteur Geplaatst: 5 mei 2014 Dank jullie wel, begrijp er ook nog niets van....en de had ik maar schieten door mijn hoofd.Maar als ik verstandelijk alles bekijk had ik niets anders kunnen doen. Maar goed mijn verdriet is er niets anders om.Mijn nee onze huisdieren, (yara, pico en bello, en mijn nijntjes ) zijn voor mij meer dan huisdieren zoals dat voor jullie ook zal zijn.Als mijn lichaam mij weer eens in de steek laat en ik dan wel eens in sombere periodes zit slepen zij mij daar door. Mensen zijn het snel zat om " gezeur " aan te horen maar een hond wil altijd wandelen, een kat geaaid worden en konijntjes vinden het leuk om voor je de gekste sprongen te maken of om je 's morgens verheugd aan te kijken als je er aan komt met hun stukje winterwortel o.i.d Ik heb ooit de pech gehad om een zwanger konijn van iemand te krijgen, tegelijk het geluk dat het jong 13 jaar mocht worden en dat gunde ik Bert ( Walter en Gijs ook) ook zo.....maar de pijn die hij de laatste uurtjes had was niet mee te leven.Ik geloof erg heilig in dat hij nu samen met Walter en Gijs gekke sprongen maakt en nog steeds een beetje op mij past.Ik ben blij dat Saartje het zo goed doet en mij de tijd geeft te verwerken en opnieuw te vertrouwen, ondertussen vind ik het heerlijk de koppelverhalen van anderen te lezen en wordt weer een beetje blij van foto's in mooie verblijven.Komt goed,Diana
Aanbevolen berichten