castreren/steriliseren vrouwtjes konijn

[MaritS]

Ik hoor dat dit veel wordt aangeraden omdat veel konijnen anders op latere leeftijd last van tumoren etc krijgen. Dus wil ik dit graag voorkomen. Maar nou hoor ik dat er een groter risico is bij konijnen dat ze niet uit de narcose komen.. Hebben jullie je konijn laten castreren/steriliseren? Waarom wel of waarom niet? En zo wel wat is jullie ervaring met de castratie/sterilisatie? Had je konijn er veel last van bijv?

[Iris Q]

Ik heb ongeveer een jaar geleden beide van mijn voedsters laten castreren/steriliseren. Mede om de reden die jij noemt maar ook omdat ze veel op elkaar reden. Ze zijn prima uit de narcose gekomen alleen was het lastig ze weer aan het eten te krijgen. Ook dat is gelukt hoor!, maar het duurde even. Samen zijn ze nu gelukkiger dan ooit te voren en ik heb ze nooit meer op elkaar zien rijden. Het is jouw beslissing maar ik ben blij dat ik de stap genomen heb.

[Caatje1988]

Ik heb 4 nijnen waarvan 2 vrouwtjes.

Die heb ik allebei laten steriliseren /castreren.

De eerste totaal geen problemen mee, na de operatie nog 2 dagen pijnstillers gegeven maar dit was eigenlijk niet nodig, omdat ze na thuiskomst gelijk zichzelf alweer was.

De 2e was een ander verhaal, bij thuiskomst leek alles goed te gaan, alleen de volgende ochtend zat ze heel stil in een hoekje dus met spoed naar de dierenarts terug, bleken haar darmen stilgevallen te zijn.

Ze wou niks eten ook verder, dus ben ik 3 dagen met pijnstillers, darmstimulerend middel en dwangvoeren aan de gang geweest en toen ging ze eindelijk zelf weer eten.

(De da en ik denken allebei dat ze niet zo goed tegen de narcose kan, dus opletten als er in de toekomst wat met haar is)

De reden dat ik ze allebei heb laten helpen: vooral om hormonaal gedrag te voorkomen omdat ik dat zielig vind voor het beestje zelf, schijnzwanger territoriaal sproeien enz. ..

En ook wel een klein beetje vanwege de kans op baarmoederkanker.

Maar over het algemeen vind ik het voormezelf en voor het beestje gewoon een fijn idee.

Maar bij iedere dame kan het dus anders gaan, het risico blijft er altijd en het gevoel wat je erbij hebt.

Succes met de beslissing

[Laura020]

Aan iedere narcose zit een risico net als bij mensen. Ik weet niet of het risico groter is bij een konijn.

Het wordt in ieder geval vaak gedaan en gaat meestal goed.

Ik heb mijn vrouwtje pas laten helpen, in eerste instantie vanwege een moeilijke koppeling, maar ze had sowieso geholpen gaan worden alleen dan pas over een paar maandjes. De leeftijd van mijn konijntje is niet bekend maar ze had al verdikkingen in haar eierstokken dus beginnende tumoren, heel minimaal nog zei de da. Dus maar goed. Ik had haar eind van de dag gehaald en die avond en de volgende dag nog moeten dwangvoeren en die avond ging ze zelf weer goed eten en was ze dus weer helemaal bij.

Voorheen had ik 2 voedsters en beide heb ik laten helpen toen de ene al klachten had, af en toe niet eten. Ik wist toen niet dat ze gevoelig zijn voor tumoren. Ik heb ze toen allebei tegelijk laten helpen. Bij hun is ook alles goed gegaan. De een at wel sneller dan de andere weet ik nog. Maar wel alles binnen normaal.

Ik zou mijn voedsters altijd preventief laten helpen, als ze het ontwikkelen is er ook kans op uitzaaiingen, vaak naar de longen volgens mij. mijn da noemt het zelfs dierenmishandeling als je het niet laat doen, dat vind ik ook wel wat cru maar ja dat is vanuit zijn oogpunt.

Het is wel even duur maar ja, je moet doen wat je zelf het beste vindt. Volgens mij krijg je wel veel verschillende reacties hierover...

Succes met het maken van je keuze.

[Laura020]

Ze heeft wel 5 dagen carprofen (pijnstiller/ontstekingsremmer)gehad, dit krijgen ze bij mijn da standaard een aantal dagen.

[MaddyB]

Mijn kleintje heb ik sinds september 2013 en ik heb hem laten castreren in november 2013.

Hij was op dat moment 6maanden oud. Ik heb hem laten castreren om puur hormonale redenen (net zoals je zou doen met een kater).

Hij is de dag voor de operatie naar de dierenarts gegaan. 's ochtens als eerste onder het mes gegaan en dan 's avonds tegen 18uur opgehaald. Hij heeft hier weinig last van gehad en is als hij terug thuis was direct beginnen eten. Het is natuurlijk een gevoelige plaats en doet dit een beetje pijn. Pijnstilling heeft hij gekregen bij de dierenarts maar thuis verder niets meer.

Ook achteraf gezien was dit een ideale keuze aangezien ik graag een vriendinnetje wou/wil voor hem en deze gaat hij nu in maart uitkiezen.

Verder zou ik het vrouwtje ook laten steriliseren aangezien dit eerst en vooral de hormonen van een vrouwtje wegneemt waardoor ze normaal gezien minder territoriaal gaan reageren. Ook schijnt het gezonder te zijn voor een vrouwtje aangezien ze vaak last kunnen krijgen van de baarmoeder en eierstokken.

Bij elke vorm van narcose is er een risico verbonden. Dit zowel voor kleine huisdieren (konijnen, honden, katten) als voor grote dieren (paarden, olifanten, neushoorns) en sommige dieren kunnen er iets beter mee om dan andere. Maar aangezien een castratie en sterillisatie een soort standaardprocedure is geworden, kan je dit risico herleiden tot het minimum...

[Eefje]

Ik heb mijn voedster laten castreren, omdat ze hormonaal helemaal over de top ging. Ze hield niet op met rijden op mijn ram en sproeide de hele keet onder, dat was voor onze ram niet leuk, voor ons niet, maar voor haarzelf ook zeker niet. Ze was toen 2 jaar en heeft zich zichtbaar rot gevoeld, maar aan het einde van dag 2 begon ze weer zelf te eten en wat rond te scharrelen, 2 dagen later was er niets meer aan haar te merken. Mijn koppel is nu super stabiel, ze is haar hormonale gedrag kwijt en is verder nog precies dezelfde druktemaker. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar het was hier dan ook echt noodzakelijk. Ik vind het een prettige bijkomstigheid dat ze nu niets meer aan haar baarmoeder kan krijgen, maar dat is niet mijn hoofdreden geweest. Als ze niet zo'n last van haar hormonen zou hebben gehad denk ik niet dat ik het had laten doen. Als de tijd komt dat ik een andere voedster uit zal moeten zoeken, dan bij voorkeur wel eentje die al gecastreerd is.

[Anjo]

Ik lees veel goede ervaringen en positieve gedrag veranderingen na castratie bij voedsters maar heb mijn eigen voedster niet laten helpen. Ik heb haar uit het asiel, geen idee hoe oud ze is en ze heeft weinig tot geen last van haar hormonen.

Als ik een voedster zou hebben die veel last had van haar hormonen en zij en de ram daar onder te lijden hebben zou ik castratie absoluut gaan overwegen.

Hier heeft ze straks als de lente komt waarschijnlijk even een weekje de lente in haar bol (hormonen die wat opspelen), dan rent ze haar vriendje een keer achterna, graaft een week lang de wc overhoop en dat was het.

De ingreep bij een voedster is wat zwaarder dan bij een ram, ik lees dan wel weer hier dat de meeste voedsters er toch snel weer bovenop zijn, soms hebben ze een beetje hulp nodig om weer op gang te komen maar dat kan met een ram ook. Al met al lees ik hier veel positieve verhalen over van mensen.

De een laat een voedster helpen vanwege het risico op baarmoederkanker, de ander vanwege de hormonen etc. Het blijft toch een beetje persoonlijk en wat voor jou goed voelt! Succes

[shane]

Ik had ook veel gelezen erover en hier in Schotland is het echt not done om je konijn niet te steriliseren. Maar vanuit dit forum kreeg ik weer te horen dat het onzin was.

Ik twijfel, zelfs alle dierenartsen hier raadden het aan. Mijn konijn is nu nog te jong, dus ik kan er nog over nadenken.

[nico]

Er zijn hier ook mensen die hun konijn standaard steriliseren en als het daar in Schotland normaal is hebben ze waarschijnlijk genoeg ervaring dus hoef je niet bang te zijn voor vele complicaties.

[Eefje]

Het punt is dat er erg weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan is naar eigenlijk wat dan ook bij konijnen. (Zo veel proefkonijnen waarop dus niks getest wordt waar konijnen zelf wat aan zouden hebben, triest als je er over nadenkt). Adviezen zijn dus in veel gevallen gebaseerd op eigen ervaringen en meningen, of ervaringen en meningen van dierenartsen, en vaak niet op wetenschappelijk onderzoek. Dat maakt het lastig. Je zult je dus moeten informeren met deze meningen en ervaringen en die kunnen tegenstrijdig zijn. Wees je bewust van de mogelijke gevolgen van je keuze en denk achteraf vooral niet: had ik maar wel, of had ik maar niet. Zolang jij er goed over nagedacht hebt en de voors en tegens tegen elkaar af hebt gewogen is er geen goede of foute keuze.

[Gast]

Ik sluit me helemaal bij Eefje aan. Zelf zou ik niet snel meer een voedster laten castreren, omdat ik er nare ervaringen mee heb en mijn voedster er niet leuker op is geworden. Maar ik weet ook dat ze een uitzondering is en de meeste voedsters juist positief veranderen. Ik heb er dan ook zeker geen spijt van, omdat het op dat moment de juiste keuze was.

[Nemolientje]

Nemo (voedster) had tand problemen dus deze moesten getrokken worden. Daarom hadden we besloten om onder 1 narcose door te gaan met de castratie. Helaas heeft ze het niet gehaald en heeft ze een hartstilstand gehad. Gelukkig waren ze nog niet met de castratie begonnen dus zag ze er echt nog als zichzelf uit.

We hebben Mars (mannetje) laten castreren zodat hij er een vrouwtje (Muffin) bij kon krijgen. We zaten hier erg tegen op maar zijn blij dat we het gedaan hebben.

Nu een paar maandjes later hebben we besloten om Muffin te laten castreren. Ze sproeid en plast t hele huis onder, heeft veel last van haar hormonen en rijd veel op Mars. Ook ruik je haar plas nu heel erg. Dat ze daarna geen baarmoeder kanker kan krijgen is heel erg mooi mee genomen maar ik weet niet of we haar alleen daar voor zouden opereren (zie bovenstaande reacties). Het is een zware operatie en wij zitten er erg tegenop.

Er valt veel over te lezen op internet en er zijn veel verschillende meningen.

[MaritS]

Bedankt voor alle reacties! Ik was blij dat ik vooral veel goede berichten las.

ik heb mn voedster laten steriliseren en ze is er gelukkig goed uit gekomen!

Ze eet alleen nog niet en het dwangvoeren is een beetje een ramp.. maar ik ga er vanuit dat ze weer helemaal de oude word!

[Nemolientje]

Gelukkig is het goed gegaan!

[MopsaSnoes]

Ik begin er niet aan.MITS er een medische reden voor is,maar niet uit voorzorg.Ik ben een vrouw en heb volgens sommige berichten kans van 1 op 3 dat ik ooit borstkanker kan krijgen,maar toch laat ik mijn borsten niet uit voorzorg weghalen.Waarom dan wel bij dieren uit voorzorg gaan snijden in gezonde dieren?Bij rammen is het pure noodzaak,want ongecastreerd betekent voor een ram een eenzaam leven.Dus dan weegt het voordeel veel zwaarder dan het nadeel,maar voedsters zal ik nooit castreren.

[Stamper2011]

Ik heb tot nu toe twee keer een voedster laten helpen. Beide keren omdat ze zo ontzettend veel last van hun hormonen hadden dat het geen doen meer was. Ze deden niks anders meer dan op mijn ram rijden, waardoor hij totaal geen rust meer kreeg en er hevige vechtpartijen plaatsvonden omdat hij het meer dan zat was. Het kwam zelfs zover dat ik ze niet eens meer samen kon houden. Als dat dag in dag uit zo gaat, dan is die keuze toch snel gemaakt.

De eerste voedster die ik heb laten helpen, heeft na de ingreep nooit meer een poging gedaan om op mijn ram te rijden. Andere negatieve gedragingen veroorzaakt door hormonen waren daarna ook meteen weg. Mijn andere voedster heeft na de ingreep nog wel lang last gehad van haar hormonen. Maar na 6 weken was het gelukkig helemaal over. Verder is zij totaal niet veranderd. Het is nog steeds een hyperactieve en pittige tante.

Ik zou zelf geen voedster laten helpen puur om mogelijke baarmoederproblemen in de toekomst te voorkomen. Maar dat is een keuze die iedereen voor zichzelf moet maken. 

[femmeke]

@mopsasnoes; je hebt als mens sowieso een kans van 1 op 2 / 1 op 3 dat je kanker krijgt. Als ik zou weten dat borstkanker in mijn familielijn zit zou ik ze laten afzetten hoor. Ik heb gezien wat kanker met je doet nee dank je feestelijk dat ik daar door heen wil.

On topic. Ik heb mijn dametje ook laten castreren. Om twee redenen ze had last van haar hormonen en liep constant te sproeien, grappige alleen de week voor castratie zijn beide hupselz op controle geweest om zeker te weten dat ze gezond genoeg waren en sinds dat bezoekje was het hormonale gedrag afgelopen:p de tweede reden was dat er toch iets niet helemaal goed zou zijn met haar blaas of baarmoeder. Na de operatie was de DA inderdaad wat dingetje tegen gekomen niet direct ernstig maar uiteindelijk toch verstandig geweest om alles weg te laten halen. Of ik het nog een keer zou doen weet ik niet is denk ik ecjt van het konijntje en de situatie afhankelijk. Hier at ze op dag twee weer zelfstandig en pijnstillers heb ik geloof ik maar drie dagen hoeven geven ze was verbazend snel opgeknapt, dat zei de dierenarts ook toen we een dag of 5/6 later bij de DA zaten om de pleister weg te laten halen. Het enige dat mij wel opviel was dat het toch een week of 2/3 geduurd heeft voordat ze echt weer het nijntje was waar ik zo verliefd op was geworden. En dan heb ik het over normale eetlust en normale manier van doen. Ze at wel goed hoor alleen wat langzamer en iets minder dan voorheen en ze was een tijdje nogal leek wel verbaasd over wat er nou gebeurd was.

[anjolein]

We hebben destijds het advies gekregen om onze Femke niet te laten helpen omdat ze waarschijnlijk al te oud was (haar leeftijd was onbekend).

 

Donderdag 30 januari 2014 is ze overleden omdat ze een enorme tumor in haar baarmoeder bleek te hebben. Tot de dag voor haar overlijden heb ik helemaal niks aan haar gemerkt!!! en ik hou ze heeel goed in de gaten

 

Ze heeft dus waarschijnlijk maandenlang geleden omdat ik haar niet heb laten helpen... Dus mijn advies: DOEN!

 

Het overlijden tijdens een narcose is vreselijk, maar weegt (naar mijn mening) niet op tegen deze nare ziekte waar ze ongezien maanden aan kunnen lijden.

 

Ons ander vrouwtje en wel geholpen en het viel mij erg mee. Sinds 2 weken hebben we weer een vrouwtje en de datum voor haar operatie staat als vast. Ik neem het risico nooit meer...