Boefje krijgt op het moment een maaglediging.. dr op of dr onder..

[Boefje]

Het liep al veel langer met Boefje.. en ik was afgelopen vrijdag ook al geweest.. ik ben gewoon niet voldoende ingelicht.. over waar ik op moet letten en om moet denken.. die maagverstopping had niet gehoeven... en aangezien ik al vaste klant daar ben en al zovaak langs kom.. als je dan met je konijn komt na een echo en de kiezen laten slijpen dat t beestje nog niet eet..en de dierenarts ook met zn handen in t haar zit en het niet snapt.. tja..wat moet je dan.. hij had ook kunnen zeggen misschien toch de darmpjes wat gevoellig of gas.. Ik zei nog nou ik moet maar zorgen dat ze weer goed aansterkt dus ik blijf dr gewoon dwangvoeren hoor. ja inderdaad zei de dierenarts dat is wel verstandig. En achteraf denk ik misschien als ik dr mee had genomen naar huis was het vanzelf weer opgelost... maar ze gaf me die keus niet.. het waren gelijk extreme dingen maar nu lees ik dus bij domino dat die optie ook had gekund.. nou ja dan had ze op zn minst in mijn armen kunnen overlijden.. als het dan toch niet ging.. maar ik ben er klaar mee..ik heb geen zin om hier over te praten verder..ik ben boos op mezelf en op de dierenarts want dit is niet de eerste keer dat ze verzaakt hebben. Uiteindelijk is een onschuldig diertje het slachtoffer geworden van dit onbenul. En daar moet ik maar mee zien te leven. Het helpt dus niet om dan nog weer al die discussies hier te moeten lezen.

[Boefje]

verder wel bedankt voor het meeleven en de goede wensen..ik vind het erg lief..ik ben gewoon op het moment heel erg boos.. dat is altijd het eerste waar ik last van heb als ik een dierbare verlies.

[Nuxiej]

Lieverd bij deze wil ik je nogmaals een dikke knuffel geven.

Wees echt niet te hard voor jezelf.

[Domino]

Bij mij heeft ze 4 dagen bij de specialist gezeten. Ze heeft medicijnen gehad voor de maag en de darmen via injectie en een pijnstiller. Dus het is niet vanzelf over gegaan, dat wilde ik wel nog even duidelijk zeggen.

Maar probeer jezelf niet teveel verwijten te maken. Een konijn met een fikse verstopping of een flinke gas aanval heeft 50/50% kans op overleven of overlijden. het is dus erop of eronder en soms heb je gewoon de keiharde pech dat het kwartje de verkeerde kant op valt. Ze was ook al een tijdje aan het kwakkelen en dan zo'n verstopping eroverheen is niet niks. Dat kan dan fataal zijn op zo'n moment. Ze was enorm afgevallen en verzwakt, vergeet dat niet he!.

Bij mijn konijn ben ik ervan op de hoogte dat ze soms inene uit het niks een gasaanval kan hebben. Dus ik ben er vaak snel bij. Al had ze de laatste keer er ook nog een verstopping bij en haakjes. Dus je verhaal is zeer herkenbaar. Maar ik ben er ook wel eens een keer een konijn aan verloren, daar ben ik maanden mee in de weer geweest. Die bleef maar een harde maag houden, ze at wel, maar ik vertrouwde het voor geen meter.

Ik ben stad en land met haar afgeweest naar artsen, specialisten enzo, maar niemand wist hoe of wat. Tot ze weer een keer een aanval kreeg en de nacht niet heeft gehaald.

Ik snap dat je er even klaar mee bent, maar probeer jezelf niet teveel verwijten te maken. Je kan niet alles weten en je hebt echt enorm je best gedaan voor haar, een beter baasje kon ze niet krijgen! En het is totaal niet mijn bedoeling geweest om je een rotgevoel te geven. Maar ik wilde mijn ervaringen delen zodat je het misschien een plek kan geven en kan begrijpen waarom het mis is gegaan. Niet door jouw schuld dus!! Je hebt gewoon vreselijke pech dat ze het niet meer aan kon, daar kan jij niks aan doen, je hebt alles gegeven voor haar!

[Boefje]

Ik baal ook gewoon zo dat ik in het hoge noorden zit en hier bijna of niks aan goede dierenartsen is.. ik zou alle geld in de wereld over hebben gehad om dr te redden, maar ik heb geen auto en ik weet ook niet waar ik naar toe zou moeten gaan.. ik haal ook constant allerlei scenario's in mijn hoofd wat ik had kunnen doen...ik mis haar zo erg..ik snap niet eens dat mensen dit constant kunnen doen. Het was echt zo'n beetje mijn kindje.. ik fantaseer steeds dat ik dr nog zie rond hupsen door de woonkamer.. en voel me zo schuldig als ik Bailey groenten geef en Boefje daar niet meer van kan genieten omdat ze er niet meer is. Van alle konijnen had ik verwacht dat zij als laatste zou gaan. Ze is het konijntje met het meeste karakter. Ze heeft mij zoveel geleerd.. Ze was mijn eerste konijntje..ze heeft mij geleerd om verantwoordelijkheid te dragen voor een levend wezentje.. ze heeft me zelfvertrouwen gegeven door te laten zien dat ik wel degelijk voor haar kon zorgen..ze heeft me geleerd geduldig te zijn tijdens ziekte.. als ik haar aan het verzorgen was.. ze heeft mij gezelschap gehouden toen ik een hele zware tijd door ging en ze bracht altijd een glimlach op mijn gezicht door iets liefs geks of grappigs wat ze deed. Laatst ging ze nog in de boekenkast zitten tussen boeken en papperassen.. ze was mijn all time vriendinnetje en zo zorgzaam naar Bailey toe..die niet eens naar haar om keek toen ze zo ziekjes was.. ze was echt gek op dr mannetje.. ik voel alsof ik gefaald heb als konijnenmama.. en dr in de steek gelaten heb. Het is zo zuur... en hard. Ik voel me niet meer compleet nu ze er niet meer is.. het was altijd Boefje, Bailey, Juneau en Noellie. En nu is mijn grote trots er niet meer. Het voelt ook raar om Bailey zo te zien zonder Boef.. Een ebbenbruin nijntje met een zwart wit kroeldoosje erbij.. Ik heb het gevoel alsof er een stuk hart afgebroken is en ik de rest van mijn leven zonder dat stuk verder moet. Ik loop de hele dag alleen maar aan haar te denken en te piekeren en te huilen.. en ik moet er alleen doorheen. Mijn moeder troost me wel heel erg door er voor mij te zijn en uren met mij aan de telefoon te hangen enz. Maar ik ben de enige die het verdriet op die manier ervaart.. ik was zo arrogant te denken dat ook ditmaal ze er wel doorheen zou komen. Want ik heb al zoveel ervaring ermee.. en ik kan nog steeds niet geloven dat ze er niet meer is. Het is gewoon heel erg zwaar..

[Stamper2011]

Toen Lin dood is gegaan voelde ik mij ook enorm schuldig naar haar toe. Ik had echt zoiets van had ik maar dit gedaan of had ik maar dat gedaan, misschien was ze er dan nog geweest. Zij betekende ook alles voor mij. Helaas is ze nog geen jaar oud geworden, echt zo oneerlijk. Ik had ook goede hoop dat ze er weer bovenop zou komen. Haar overlijden kwam dan ook super hard aan.

Ik heb het er nog steeds moeilijk mee en mis haar nog elke dag. Helaas hebben wij niet alles zelf in de hand.

Jij hebt je uiterste best gedaan om Boefje er weer bovenop te helpen, net zoals ik er alles aan gedaan heb om Lin er weer bovenop te helpen. Blijkbaar was dat alleen niet genoeg, waren ze waarschijnlijk toch al te ver heen. Ik vind het heel erg voor je wat er is gebeurd, herken veel in het geen wat je op het moment doormaakt en leef met je mee. Nogmaals veel sterkte!

[Boefje]

Helaas... ik denk dat het ergste is dat het door mij kwam..ik lees heel veel hier verhalen over dat het beestje niet meer slikte met dwangvoeren en slap en zwak oogde.. je hebt het niet door..als het diertje een verstopte maag heeft door gas ofzo. Vooral niet als het diertje een andere reden zou hebben om niet te eten. Ook wanneer hij of zij ziek is door een andere reden gebit of wat dan ook..kan alsnog gas optreden en je denkt gelijk oh jee dwangvoeren want het beestje is slap en zwak.. niet bewust van het feit dat je het beestje alleen maar zieker maakt en zijn of haar dood in helpt. En dan denken dat het komt omdat het beestje zo ziek was dat hij of zij niet meer kon of wilde..maar ik denk dat de waarheid heel anders in elkaar steekt. Maar het is nu eenmaal een feit.. er is niks meer aan te doen en het was goed bedoeld. Ik hoop alleen dat Boef mij het kan vergeven waar ze nu ook is. En dat het nu goed met haar gaat. Ik weet dat ik haar los moet laten.. en verder moet gaan met de rest van mijn huisdiertjes. Ik weet dat ik haar nooit met opzet en bewust iets heb willen aandoen. Ik dacht dat ik er goed aan deed. Die fout maak ik NOOIT meer. Jullie zullen vast en zeker nog wel weer wat meer gezeur van mij gaan lezen over dit verlies.. excuus ervoor alvast. Ik merk dat ik nog heel erg ermee bezig ben en door hier op te zitten haar toch nog een beetje vast hou.. ik ben hier lid geworden toen ik Boefje pas had. Ik was doodsbenauwd dat ik wat verkeerds zou doen bij haar en heb heel internet afgestruind naar informatie. Toen kwam ik op deze site. Ik ben van newbie naar trouwe ziel gegaan, heb onwijs veel geleerd hier. Helaas niet genoeg om haar te redden. Ik hoop dat dit alles niet voor niks is geweest en dat mensen die dit lezen in elk geval er wel bewust van zullen worden en zijn zodat zij wel hun konijntje kunnen redden.

[Domino]

Wat ik eerder al schreef, je hebt het niet altijd in de hand he, bij zo'n probleem heb je 50/50% ik hoop echt dat je het een plekje kunt geven en je verwijten naar jezelf wat af kan laten zwakken. Je hebt enorm je best gedaan, bent tig keer naar de dierenarts geweest met haar, wat kon je nou nog meer doen?

Ik begrijp je boosheid op jezelf, maar dat hoeft echt niet, hoe moeilijk het ook is om dat op dit moment te geloven.

Hopelijk kun je binnenkort de mooie dingen van haar herinneren en kan ze op die manier nog een glimlach op je gezicht tevoorschijn halen.

[Boefje]

Ik wou dat ik had gevoeld dat ik haar niet moest dwangvoeren en dat ik door kreeg dat ze last van gas had.. ik werk vaak op gevoel.. ik heb zoveel konijnen van een gasaanval afgeholpen..door buikje te masseren en in te wikkelen in een warm dekentje. Er ging geen enkele seconde door mijn hoofd dat het gas kon zijn.. of uberhaupt niet haar maagje. Ik heb haar compleet volgestouwd..terwijl ze al op knappen stond.. omdat ik bang was dat ze te zwak was vanwege haar ondervoeding. Ik dacht dat ze niet wou eten vanwege haar kiesjes die geslepen waren.. of mogelijk dr niertjes omdat ze aldoor al een beetje aan het wiebelen was met dr achterkantje. Ik had nog urine ingeleverd de dag ervoor. De momenten die ik met haar doorgebracht had die avond ervoor en de dag dat ik haar naar de dierenarts bracht staan in mijn netvlies gebrand. Haar uitdrukking van haar koppie.. dr oogjes die me aankeken. Het gekke is... ze straalde wel kalmte uit. Niet angstig.. de avond ervoor waste ze Bailey nog lekker en zat ze heerlijke te smikkelen.. de volgende dag lag ze op mijn buik omdat ze zo slapjes was en kroop ze stiekem steeds verder naar boven tot bijna in mijn nek.. terwijl ik op de bank lag.. en toen ik met haar naar de dierenarts ging leek ze zo te genieten van het weer..ze keek nieuwsgierig om zich heen.. snufte de frisse lucht. Alsof ze al afscheid aan het nemen was.. maar dat is toch dikke onzin. Misschien voelde ik wel dat haar einde nabij was en sloeg ik alles bewust op. Ik weet het niet.

[Boefje]

En ik had het gewoon moeten weten.. want ze at al wel groenten en droog broodje.. en ineens niks meer.. waarom zei mijn verstand niet gewoon dit is gas!! Ik herken het altijd bij mijn diertjes en nu was ik op een dwaalspoor gegooid door al die andere dingen er om heen dat dat niet eens in me op kwam. Ik had zelfs nog iemand advies gegeven niet te veel te dwangvoeren omdat het maagje kan knappen en ik doe het zelf.. hoe stom en achterlijk moet iemand dan zijn..ja ik dus.

[LiesbethBlacky]

Oh, ik word zo triest als ik lees hoe jij je nu voelt!

Dat gevoel van, ik had het moeten weten... Ocharme :(

Maar je hebt gehandeld naar het advies dat je van DA kreeg en dat was: niet eten = dwangvoeren en was in jouw geval noodzakelijk volgens DA advies. Je hebt zo gehandeld met de beste intenties voor je konijn. Je hebt steeds raad gevraagd, steeds naar DA blijven gaan...

Hier treft jou echt geen schuld he!

Dat je zelf geen voorgevoel had dat het niet klopte of niet zag wat je bij anderen makkelijker ziet, verwijt jezelf dat niet. Je bent overdondert geweest, het is allemaal zo snel gegaan en jij hebt echt niks fout gedaan.

Dit kon je niet weten!

Als ik mijn vertrouwde DA haar advies opvolg en er gebeurt zoveel op zulk een korte tijd, dan ben ik te chaotisch vanbinnen om ook maar te denken: klopt het wel? Zou ik anderen dit advies geven? En ik ben zelf geen DA!

Je volgt de raad op en denkt dat het dan wel allemaal goed komt, want zij zullen het wel weten, toch?

Noem je zelf nu aub niet stom en achterlijk, echt niet!!

Je zou stom en achterlijk zijn als je naar een DA gaat, advies krijgt en dan niet doet wat je voorgeschreven wordt... Als je zoiets zou gedaan hebben en Boefje had het leven gelaten, had je jezelf zeker en vast ook tegen de kop geslagen, niet dan?

Dan zou je denken, je raadt iedereen aan naar een DA te gaan met zulke problemen en dat ze het advies moeten opvolgen en dan doe je het zelf niet.

Nee, dit is een straatje zonder einde als je zo gaat denken he!!

Het is echt wel logisch dat je kwaad en verdrietig bent.

Maar niet kwaad op jezelf zijn.

Je hebt echt je best gedaan en dat is vast en zeker een magere troost als je je schattebol kwijt bent.

Probeer te rouwen lieverd.

Niet jezelf allemaal verwijten naar het hoofd te gooien!

Dit heeft tijd nodig eer je dit deftig zal kunnen plaatsen.

Gun jezelf die tijd en wees maar kwaad en verdrietig (maar niet kwaad op jezelf, dat is echt niet nodig!!).

Kom hier, een dikke knuffel!! KNUF

[LiesbethBlacky]

Oh, ik word zo triest als ik lees hoe jij je nu voelt!

Dat gevoel van, ik had het moeten weten... Ocharme :(

Maar je hebt gehandeld naar het advies dat je van DA kreeg en dat was: niet eten = dwangvoeren en was in jouw geval noodzakelijk volgens DA advies. Je hebt zo gehandeld met de beste intenties voor je konijn. Je hebt steeds raad gevraagd, steeds naar DA blijven gaan...

Hier treft jou echt geen schuld he!

Dat je zelf geen voorgevoel had dat het niet klopte of niet zag wat je bij anderen makkelijker ziet, verwijt jezelf dat niet. Je bent overdondert geweest, het is allemaal zo snel gegaan en jij hebt echt niks fout gedaan.

Dit kon je niet weten!

Als ik mijn vertrouwde DA haar advies opvolg en er gebeurt zoveel op zulk een korte tijd, dan ben ik te chaotisch vanbinnen om ook maar te denken: klopt het wel? Zou ik anderen dit advies geven? En ik ben zelf geen DA!

Je volgt de raad op en denkt dat het dan wel allemaal goed komt, want zij zullen het wel weten, toch?

Noem je zelf nu aub niet stom en achterlijk, echt niet!!

Je zou stom en achterlijk zijn als je naar een DA gaat, advies krijgt en dan niet doet wat je voorgeschreven wordt... Als je zoiets zou gedaan hebben en Boefje had het leven gelaten, had je jezelf zeker en vast ook tegen de kop geslagen, niet dan?

Dan zou je denken, je raadt iedereen aan naar een DA te gaan met zulke problemen en dat ze het advies moeten opvolgen en dan doe je het zelf niet.

Nee, dit is een straatje zonder einde als je zo gaat denken he!!

Het is echt wel logisch dat je kwaad en verdrietig bent.

Maar niet kwaad op jezelf zijn.

Je hebt echt je best gedaan en dat is vast en zeker een magere troost als je je schattebol kwijt bent.

Probeer te rouwen lieverd.

Niet jezelf allemaal verwijten naar het hoofd te gooien!

Dit heeft tijd nodig eer je dit deftig zal kunnen plaatsen.

Gun jezelf die tijd en wees maar kwaad en verdrietig (maar niet kwaad op jezelf, dat is echt niet nodig!!).

Kom hier, een dikke knuffel!! KNUF

[Boefje]

Bedankt voor de bemoedigende woorden.. ik heb ook lang nagedacht en veel geschreven, gedichten geschreven maar ook brieven naar Boefje.. ik heb gisteravond met haar gepraat en gevraagd of ze me wilde vergeven.. ook Bailey heb ik dit gevraagd en hij kwam naar me toe en gaf me likjes op mijn arm. Ik had een half jaartje nadat ik Boefje had een konijnen sleutelhanger van stof..destijds gekocht voor goed doel. Heeft jarenlang aan mijn sleutelbos gehangen. Een paars roze met bloemetjes.. gisteren was ik bij mijn moeder en mijn nicht bracht me met de auto naar huis..ik had mijn sleutels in mijn hand alvast en een boodschappen tas voor mij. Toen ik thuis kwam lag het konijntje in de boodschappen tas...hij was afgebroken van mijn sleutelhanger.. na 5 jaar ineens zomaar.. alsof het zo moest zijn. Alsof Boefje wou zeggen laat me maar los het is goed zo. Ik ben langzamerhand de woonkamer aan het schoonmaken..en het valt me zelfs zwaar om haar keuteltjes en plasdekentjes op te ruimen..het klinkt misschien raar en vies.. maar het is van haar.. Ze had een mooie dag uitgekozen om te gaan. En ik heb haar nog zien knuffelen met Bailey, nog zien genieten van wat groenten en zelfs wat geknabbeld aan een knabbelstaafje wat ze niet eens normaal zou doen omdat dit hard was.. ze heeft bij me gelegen en tegen mij aangekropen..en ze leek te hebben genoten van haar laatste wandeling met het mooie weer.. Ik zeg niet dat het me nu ineens veel beter afgaat. Maar ik moet er doorheen. Haar grafje heb ik mooi versierd met bloemen een schattig klein roze lantaarntje en zo'n solarvlindertje dat fladdert als er zon op schijnt. Ik ben van plan een fotoboek te maken met allemaal foto's van haar..van baby tot volwassen. Met mooie gedichtjes erin. Zodat ik haar nooit meer kwijt raak. Nogmaals iedereen bedankt voor de lieve teksten en berichten en kaarsjes en wensen. Ik ga verder rouwen op de regenboogbrug.. waar het hoort. deze topic kan dicht..