Castratie voedster; wel of niet?

[Miesaas]

Ik zit met een beetje een lastige vraag.

Ik weet niet of ik Lizzie nu wel of niet moet laten castreren.

Ik vind het een erg eng idee dat ze onder het mes moet.

Ik zou het mezelf nooit vergeven als ze niet uit de narcose zou komen of iets dergelijks.

Maar aan de andere kant....

Ik zou het mezelf ook nooit vergeven als ze dood zou gaan aan baarmoederkanker.

Mijn zus zei dat zij het wel had laten doen als ze mij was. (zij heeft 2 poezen die beiden gecastreerd zijn.)

Wat vinden jullie dat ik het beste kan doen? Ik weet het echt niet.

Wat gedrag betreft is het volgens mij (nog) niet echt nodig.

Ze is totaal niet 'puberaal', en heeft voor zover ík kan zien geen last van extreme hormonen ofzo.

Wel is ze sinds haar blaasontsteking nogal onzindelijk geworden.

Zou een castratie dit verhelpen?

Hoe groot is nu de kans op overlijden tijdens de narcose, of op complicaties tijdens/na de operatie?

En hoe groot is de kans dat ze baarmoederkanker zal krijgen en hieraan zal sterven?

Ik vind het echt een hele moeilijke keuze.

[Dollie]

Helaas is dit een kwestie waarbij je niet echt op de feiten aan kan. Voor mijzelf zou het bijvoorbeeld geen enkel twijfelpunt zijn geweest als ik zeker wist dat daadwerkelijk 80% van de voedsters van vier jaar of ouder baarmoederproblemen krijgt. En dat wordt wel geroepen, maar is niet goed te onderbouwen. Daarom is dit een kwestie waarbij je op je gevoel af moet gaan. Sta je erachter, dat is het belangrijkste. Anderen kunnen daar natuurlijk hun mening over geven, maar het zijn geen feiten om op af te gaan.

Wat in mijn ogen wel een feit is, is dat het geen gevaarlijke ingreep is. Natuurlijk is het een ingreep, een buikoperatie bovendien, dus er zitten risico's aan vast. Maar bij een gevaarlijke ingreep denk ik dan toch aan hele enge dingen waarbij ze veel kans hebben dat het mis gaat. Dat is niet zo. In al die jaren dat ik hier mee lees zijn maar een paar voedsters geweest die overleden zijn. Waarschijnlijk op twee handen te tellen, als het al niet op één is. Van ongetwijfeld duizenden. Ik heb zelf nu zo'n 30 dames laten helpen en nog geen complicaties gehad. Nazorg viel altijd mee, altijd vlot weer terug bij hun vriendje(s) etc.

Ik schat dat van die dertig, zo'n tien dames een probleem met de baarmoeder en/of eierstokken had. Dan hebben we het niet direct over dodelijke problemen als kanker, maar over aangetaste en/of vergrote baarmoeders, cystes, een keer wat ontstoken. Het is niet gezegd dat deze konijnen ook alle tien aan hun probleem overleden zouden zijn. Bij een paar was het toch wel ernstig, bij de rest is het moeilijk te zeggen. Het zou een foute conclusie zijn om te zeggen dat dit het idee ondersteund dat veel voedsters uiteindelijk aan baarmoederproblemen overlijden in elk geval.

Kortom, weinig feiten waar je echt wat mee kunt.. Behalve het volgende feit: Geen baarmoeder = geen baarmoederproblemen. En om die reden laat ik mijn eigen konijnen wel preventief castreren, en zo veel mogelijk opvangkonijnen. Het heeft ook een hoop andere voordelen die meespelen hoor, maar als we het even over het gezondheidsaspect hebben. Er wordt wel eens gezegd dat je niet weet wat voor effecten castratie op de gezondheid hebben, daar ben ik zelf niet zo bang voor, we castreren immers op hele grote schaal poezen en katers en daar wordt meer onderzoek naar gedaan dan bij konijnen. Iets dergelijks is daar niet naar voren gekomen tot op heden. Een kat is uiteraard geen konijn, maar vooralsnog ga ik er vanuit dat ze wat dat aan gaat gelijk op gaan.

[JipenTeun]

@Dollie: En wat zou jij dan doen met een gezond konijn van een jaar of 5? Laat je die dan ook castreren, of die dan maar niet omdat die al wat ouder is? Want ze zeggen altijd dat er bij een ouder konijn meer complicaties bij zijn? (niet aanvallend bedoeld, maar ter informatie,, ik heb namelijk precies tzelfde gevoel als Miesaas, ik denk dan ook meteen: waarom in een gezond beest snijden, stel dat t fout gaat.. )

[Dollie]

Mijn reactie was natuurlijk bedoelt voor Miesaas en ik zie dat ze het niet gezegd heeft, maar aangezien zij haar konijntje bij mij vandaan heeft, weet ik dat we het hebben over een konijn van nog geen jaar. Heb je het over een ouder konijn, dan is de ingreep inderdaad wel iets riskanter (narcose is wat zwaarder voor het lichaam, herstel is moeizamer vaak) en dan zouden er voor mij wel andere dingen mee moeten spelen voor ik tot castratie over ga, bij opvangkonijnen. Dus het vermoeden dat er al baarmoederproblemen zijn, veel last van hormonen, kans op dracht, bepaalde gedragsproblemen. (Hoewel castratie zelden DE oplossing is voor gedragsproblemen kan het zeker wel helpen.) Ook zou ik het alleen doen als een konijn echt in goede conditie is, maar dat geldt natuurlijk ook voor jongere konijnen en spreekt lijkt mij ook wel voor zich.

Zou het mijn eigen konijn zijn dan zou ik wel castreren met vijf jaar, ook als er geen directe indicatie is. Ik merk dat er veel en veel meer rust is in mijn koppel(s)/groep, geen schijnzwangerschappen, geen gerij. Voorjaar? Ik hoor iedereen klagen, nou, hier hebben ze nog niet door dat het al begonnen is hoor! En dat speelt voor mij ook een grote rol. Daarbij ben ik persoonlijk niet zo heel bang meer voor de ingreep en valt de nazorg mij telkens ook weer enorm mee, dat speelt natuurlijk ook een rol. Ik weet nog hoe dood eng ik het vond bij de eerste voedsters, dus ik begrijp jullie verder volledig hoor, dat wel. Maar ik merkte ook wel dat dat vooral gewoon bang zijn voor was en dat ik rationeel gezien echt voor castratie zou kiezen. Ik had altijd alleen maar rammen maar al wel besloten dat als er een voedster zou komen..... Is natuurlijk makkelijk, een op dat moment niet bestaand dier is veel abstracter. De redenen om te castreren verdwijnen echter niet, al is het opeens een dier van vlees en bloed waar je aan gehecht bent. Dus daarom destijds de keuze gemaakt het wel te doen, al werd het hier afgeschilderd als een doodenge ingreep. Onterecht was en is mijn ervaring.

Evengoed is het wel spannend, kan de nazorg heel intensief zijn en blijft het een ingreep onder narcose, dus niet zonder risico's. Dus je meot er gewoon echt zelf achter staan.

[Max2]

Ik heb een voedster laten castreren vanwege vervelend hormonaal gedrag, ze is nu erg rustig en een stuk gezelliger voor haar vent. Voor mij is dat zeker doorslaggevend geweest. Nu zie ik hoe onrustig het is in mijn andere koppel en denk er over ook die voedster te laten helpen. De nazorg viel me achteraf mee, ik was veel te bezorgd. Dezelfde dag zat ze weer samen met haar vent en dat ging prima. Voor mij is er geen risico waarom ik het niet zou doen, ze was snel uit de narcose en eigenlijk maakte ik me veel te druk

[JipenTeun]

Dankjewel voor je antwoord dollie! Ik snap dat de reactie voor miesaas bedoeld was, maar ik was erg benieuwd naar je visie voor een ouder konijn! En om daar nu een nieuw topic voor te openen.. en nu heeft iedereen er wat aan!

[Christaaa]

Bij een oudere voedster is er sprake van meer vet in de buik. Sowieso is de ingreep natuurlijk zwaarder bij een ouder dier. Ik zelf ben niet zo voor het preventief castreren. Heb zelf 1 geholpen voedter ivm haar gedrag.

Voor mij is het ook een bezwaar in een gezonde oedster te snijden. Het arme beest is er ellendig van, maar snapt niet dat het voor haar bestwil is. Daarnaast ben ik niet echt overtuigd van het nut. De ingreep is echter meestal goed te doen, dus ik snap dat het steeds vaker gedaan wordt. Toch hb ik 1 keer iemand gesproken die haar gezonde franse voedster verloren heeft aan de puur prevntieve sterilisatie. Tja, ook al gaat het bijna altijd goed, het zal je konijn maar zijn...

[Dollie]

Tja, baarmoederkanker, het zal je konijn maar zijn.. Dat gaat natuurlijk twee kanten op. En hoewel niet bekend is hoe groot de kans op baarmoederproblemen exact is, durf ik nog wel te stellen dat die groter is dan overlijden aan de ingreep. Mits je een gezond konijn hebt en een kundige dierenarts natuurlijk.

En natuurlijk valt voor beide wat te zeggen. Mijn gecastreerde voedster blijkt een aandoening aan haar longen te hebben, als ze daar niet aan onder door gaat zullen het wel de bijwerkingen van de medicatie zijn, oud zal ze wel niet worden. Het geeft geen garantie, zeker niet. Dat moet je je ook bedenken.

[nalapuk]

Bij een oudere voedster is er sprake van meer vet in de buik. Sowieso is de ingreep natuurlijk zwaarder bij een ouder dier. Ik zelf ben niet zo voor het preventief castreren. Heb zelf 1 geholpen voedter ivm haar gedrag.

Voor mij is het ook een bezwaar in een gezonde oedster te snijden. Het arme beest is er ellendig van, maar snapt niet dat het voor haar bestwil is. Daarnaast ben ik niet echt overtuigd van het nut. De ingreep is echter meestal goed te doen, dus ik snap dat het steeds vaker gedaan wordt. Toch hb ik 1 keer iemand gesproken die haar gezonde franse voedster verloren heeft aan de puur prevntieve sterilisatie. Tja, ook al gaat het bijna altijd goed, het zal je konijn maar zijn...

Eens... het staat mij ook tegen te snijden in een gezond konijn terwijl de cijfers over de precieze kans op baardmoederproblemen (nog) niet bekend zijn. Bij probleemgedrag dat (waarschijnlijk) een hormonale oorzaak heeft begrijp ik absoluut de reden tot castreren. Maar mijn voedster heeft geen enkele last van hormonen en is kerngezond, moet ik haar dan die ellende van zo'n ingreep aan doen? Ik heb heel lang getwijfeld, maar ben er uiteindelijk uit dat ik het het niet waard vind. Misschien sla ik mezelf op een dag wel voor de kop. Ik hoop maar van niet.

[Christaaa]

Tja, baarmoederkanker, het zal je konijn maar zijn.. Dat gaat natuurlijk twee kanten op. En hoewel niet bekend is hoe groot de kans op baarmoederproblemen exact is, durf ik nog wel te stellen dat die groter is dan overlijden aan de ingreep. Mits je een gezond konijn hebt en een kundige .

Ja klopt, ook dan zul je achteraf wat als zeggen. Verschil is wel dat bij kanker de voedster meestal ouder is dan bij een castratie. En dan de preventieve ingreep dan mijn keuze zou zijn i.t.t. Een tumor.

Al met al is voor beiden wat te zeggen natuurlijk. Het is persoonlijk oe die balans doorslaat.