hoe omgaan met ziek konijn?

[Nvy]

Zoals ik hier een tijdje terug schreef is Sid medisch uitbehandeld. Hij is van 1325 gram tot 880 gram afgevallen, terwijl hij pas zeven maanden is en zou horen te groeien. Na de conclusie dat we hem niet meer konden behandelen kwam uit het ontlastingsonderzoek dat hij een zware coccidiose heeft. Voor de coccidiose wordt hij nu behandeld, maar daarnaast heeft hij waarschijnlijk een stofwisselingsstoornis.

Hoe gaan jullie ermee om als het bij je konijn afwachten en in de gaten houden is? Het scheelt dat Sid geen pijn lijkt te hebben, maar vandaag is hij extreem apatisch en zoekt hij geen eten op. Toen hij toch in de hooibak sprong at hij vijf sprietjes en liet zich toen weer slap hangen om voor zich uit te staren :erf:. Normaal gesproken is het grote liefde tussen Sid en Daphne, maar zelfs zij wil hij niet in zijn buurt hebben vandaag.

Gaat Sid langzaam naar zijn einde toe :(? Het is pas drie maanden geleden dat we een maand met Elvis tussen hoop en vrees geleefd hebben, en dat heeft zoveel energie gekost. Ik weet niet hoe we daar zo snel nog een keer doorheen gaan komen.

[Lonja]

Pff, moeilijk. Ik zou gewoon van dag tot dag leven en eerst maar eens kijken wat de behandeling tegen coccidiose gaat doen hoor. Mijn voedster deed het eerst ook niet super toen ik haar met 3 maanden oud kreeg, vaak veel gedoe met haar buik, eten en ontlasting en toen ze 5/6 maanden oud was kreeg ze enorm heftige coccidiose. Het was op het randje maar ze heeft het overleefd. Het is een zware klap voor haar geweest maar ze is er langzaam weer bovenop gekomen en daarna is ze kerngezond geworden. Achteraf denk ik dat ze gewoon veel langer al coccidiose heeft gehad, ondanks dat ze daar al eerder Baycox voor had gehad, en dat ze daardoor gewoon nooit echt helemaal goed was.

Ook de behandeling doet veel met een konijn, daar gaan ze echt niet beter van eten en ze worden er ook wel even suf van, die 3 dagen.

Ik zou er wel bij dwangvoeren als hij zelf niet voldoende eet hoor.

[Nvy]

Dankjewel voor je reactie!

We behandelen idd met Baycox, 3 dagen wel-3 dagen niet-etc., en we zijn nu bij de tweede dag van de tweede 3 dagen wel. De eerste zes dagen is Sid super doorgekomen, hij had vlak daarvoor ook een infuus gekregen waar hij heel goed op reageerde. Gister dus weer naar de DA voor hetzelfde infuus, en Sid was actief en heeft de hele dag (ook bij de DA) gegeten.

Maar vandaag is het echt een zielig hoopje nijn. Zolang we iets direct voor z'n neus leggen eet hij het gelukkig wel, dus met dwangvoeren wacht ik nog even.

Wat voor buikproblemen had je voedster? Sid heeft een slechte maagperistaltiek, waardoor hij bij ons een keer of vijf een maagsonde heeft gehad.

[Dollie]

Jullie treffen het wel hè.. :frown: toevallig heb ik (helaas) ook een coccidiose konijntje en niet zo maar eentje, nee, meneer is nu bijna zeven maanden en heeft al vier keer coccidiose gehad. Ik herken wel veel van wat je schrijft. Bram was slechts vijf weken oud toen hij voor het eerst coccidiose kreeg, maar op zich is dat 'normaal'. Komt relatief vaak voor op die leeftijd. Ik heb hem gelijk behandeld en hoewel hij een groeiachterstand had opgelopen, ging het verder echt super. Vrolijk konijntje, groeide naar omstandigheden erg goed. Alleen hij plaste gigantisch veel... Toen hij een week of tien was heb ik zijn urine laten controleren, maar daar was niet veel bijzonders aan te zien. Helaas begon hij rond die tijd ook slechter te groeien en zelfs af te vallen. Hij is echt volledig op de kop gezet, urine nogmaals onderzocht, foto's, bloed.. Op een lichte afwijking aan de nieren na niks te vinden. Mijn dierenarts was er van overtuigd dat er iets goed mist moest zijn en heeft toen het advies gegeven om hem in te laten slapen. Daar voelde ik niks voor, een konijn van dertien weken dat weliswaar broodmager maar ook hartstikke vrolijk en gelukkig is in laten slapen?! Hij zal wellicht niet oud worden maar in laten slapen, nee, nog niet.

Een week later overlijdt plotseling het broertje van Bram (Bram is bij mij geboren, ik vang konijnen op, zijn moeder was een gedumpt konijn) en een dag daarna ook een zusje. Ik heb sectie laten doen op zijn zusje en wat bleek... De waarschijnlijke doodsoorzaak was coccidiose. (Ze had ook een zeer heftige blaasontsteking, abnormaal voor een konijntje van die leeftijd.) Ontlasting van Bram laten onderzoeken en ja hoor....... Bram is behandeld en weer helemaal opgeknapt. Hij had dus echt dezelfde symptomen als Sid. Helaas is het bij Bram daarna nog twee keer terug gekomen en we zijn er dus nog niet, maar hij ís er nog wel en hij doet het super. Enige is die groeiachterstand, maar hij huppelt hier evengoed heel gelukkig rond met zijn vriendje en vriendinnetjes.

Je schrijft dat hij op dit moment behandeld wordt voor de coccidiose en dat hij heel apathisch is. Ik vermoed dat je hem behandeld met Baycox (of andere medicatie die Toltrazuril bevat)? Bram reageert daar ook super slecht op, inderdaad apathisch, heel slecht eten, nauwelijks meer op je reageren terwijl hij normaal letterlijk in je armen springt als je het hok open doet etc. Hij heeft twee weken terug zelfs een hele hevige gasaanval gehad aan het einde van de kuur. Zodra de behandeling afgelopen is knapt hij weer op en komt hij weer aan etc.

Je verhaal komt me gewoon zo bekend voor, stom zelfs dat ik er niet eerder aan heb gedacht toen ik over Sid las. En ik hoop ook echt voor jullie dat Sid net als Bram helemaal opknapt en dat je helemaal geen zorgen meer hebt over hem. En dan zonder elke zes weken weer ziek te worden -.-' maar zelfs dat is beter dan zo'n uitzichtloze situatie. Beterschap voor hem en sterkte!

[Nvy]

@Dollie: dankjewel voor je verhaal! Jullie reacties geven me echt de hoop die ik vandaag miste!

De behandeling is idd met Baycox, zoals ik in de post hierboven beschreven heb. Sids gedrag vandaag is voor ons juist zo onverwacht omdat hij in eerste instantie wel goed op de behandeling reageerde en de afgelopen dagen extreem veel honger had. Zijn coccidiose is ook niet een pure darmcoccidiose, maar een vergevorderde levercoccidiose (ik heb geen idee of dat wat uitmaakt voor het herstel, maar had het hier geloof ik nog niet geschreven ).

Over inslapen denken wij ook helemaal niet na. Mocht er na de behandeling nu, toch een stoornis blijken te zijn, hebben wij van de DA het advies gekregen om hem zoveel mogelijk bij te voeren met dat waar hij zin in heeft (op dit moment extra biks en havervlokken) in de hoop dat hij niet verder afvalt en het zo lang mogelijk heel fijn heeft met Daphne.

Nogmaals, dankjewel voor jullie verhalen, en Dollie, ook veel beterschap voor Bram!

[Lonja]

Wat voor buikproblemen had je voedster? Sid heeft een slechte maagperistaltiek, waardoor hij bij ons een keer of vijf een maagsonde heeft gehad.

Tsja, ze was best mager, had gewoon regelmatig een harde buik (juist als ze buikpijn had liet ze me heel goed haar buik masseren wat dan echt onmiddelijk werkte, binnen 10 minuten of zo, dan ging ze ook weer bij me weg en haar ding doen, je voelde echt opstoppingen zitten die ik weg kon masseren), ze had om de haverklap slechte ontlasting, zachte plakpoep en dergelijke, je zag haar gewoon soms buikpijn hebben en op veel eten reageerde ze heel slecht maar met name met stress kon je er donder op zeggen dat ze weer slechte ontlasting kreeg, je hoefde maar boe te roepen en daar ging ze weer.

Ik heb er niets mee gedaan (achteraf zo stom) omdat zij met de fles grootgebracht is en ik haar darmproblemen daaraan weet, konijnen die geen moedermelk hebben gehad zijn nu eenmaal zwakker en hebben vaker die problemen. Ik heb dus geen seconde gedacht dat er iets anders niet in de haak was met haar.

Toen ze vaste voeding kreeg heeft ze voer met anti-coccidiosemiddel gekregen en 5 dagen voor ik haar kreeg een preventieve behandeling tegen Baycox die alle konijnen in die opvang krijgen en 6 weken zou moeten werken.

Blijkbaar toch niet afdoende en in de zevende week was het ineens hélemaal mis.

Ze is toen ook nog opgenomen geweest bij de dierenarts en daarna is ze nog wel heel mager en lusteloos geweest, ze was echt op, maar dat duurde maar 1 week en in de tweede week begon ze enorm veel te eten en weer aan te komen. In de derde week werden haar keutels weer normaal en ze is heel goed geworden daarna, kan alles eten etc.

Ze is alleen van zichzelf nogal stressig aangelegd (ze is half-wild) dus met het vuurwerk van oud en nieuw heeft ze nog wel een keer last gehad van haar buik, maar dat is de enige keer geweest, maar dat is niet abnormaal voor een konijntje dat zo enorm angstig kan zijn denk ik.

[Nvy]

@Lonja: wat naar dat ze zo heftig op stress reageert, maar toch fijn dat ze van eten niet meer meteen last krijgt van haar buik. Kan ze er nog helemaal vanaf komen of is ze al een ouder konijn?

Omdat het bij Sid een levercoccidiose is en geen darmcoccidiose, heeft hij geen diarree, maar netjes harde keutels. Het enige dat verder op hem aan te merken was dat zijn leverwaarden in het bloed licht verhoogd waren.

Op een aantal sites heb ik gevonden dat levercoccidiose vooral een probleem is by hobbyfokkers. Weten jullie daar meer van?

[Lonja]

Nee geen idee, daar weet ik niet zo veel van. Wel goed dat het ontdekt is! Wanneer weet je dan of het genezen is, aan de hand van de waardes van de lever?

Klaver reageert nu niet meer heftig op stress hoor, oud en nieuw is voor ieder konijn superheftig natuurlijk, maar zij is gewoon van een bepaald soort dingen erg snel heel angstig. Ze raakt dan echt half in shock omdat ze dan denkt dat haar laatste uur geslagen heeft. Ieder konijn dat zo angstig is krijgt last van zijn buik maar de meeste konijnen die bij mensen wonen zijn tamme konijnen en die zijn veel rustiger. Ze is pas 1 jaar oud, maar dat gaat niet veranderen, dat zit gewoon in de genen zoals bij eigenlijk alle wilde dieren. Maar coccidiose wordt uitgelokt door stress dus zo'n konijntje is daar gewoon heel vatbaar voor. Maar ik weet zeker dat ze daar echt geen last meer van heeft, ze is mooi op gewicht en ik merk er op die ene keer na echt nooit meer wat van dat ze ooit zo lang slecht is geweest, ze heeft een hele slechte start gehad door die coccidiose en nog wat andere dingen die daarvoor nog gebeurd zijn maar nu is ze gewoon goed. Zij heeft gewoon heel lang pech gehad met het ene ding na het andere, maar in feite is het naar mijn idee een sterk en gezond konijn en als je de dingen met beleid doet dan schrikt ze ook niet.

[Nvy]

Wat fijn dat Klaver niet meer steeds zo'n terugval krijgt. Is idd lastig als de weerstand steeds verlaagt door stress, omdat ze dan gewoon veel vatbaarder zijn voor alles.

Sid lijkt gewoon heel slecht gereageerd te hebben op het infuus. Wel vreemd, want een week daarvoor werd hij er juist erg actief van en leek hij er baat bij te hebben. Helaas valt hij alles wat hij erbij aan eet ook vrolijk weer af, dus na 4 dagen meer dan 900g gewogen te hebben zit hij nu weer op 890.

Over hoe we weten of het genezen is hebben we het eigenlijk nog niet gehad. We zijn nu de coccidiose aan het behandelen, en de hoop is dat hij daarna in ieder geval niet verder afvalt. Maar, ja, nog een bloedtest zou natuurlijk ook kunnen (is alleen zo duur...).

[Lonja]

Maar ga je dan nóg een kuur geven?! Ik weet niet hoe het met levercoccidiose zit maar met darmcoccidiose is het normaal gesproken alleen 1 kuur (drie dagen) Baycox 5%.

Aangezien je nu al een tweede kuur hebt gegeven zou je toch wel verwachten dat het nu goed moet zijn?

[Nvy]

Ik heb het net nagekeken, en op het flesje heeft de assistente alleen 3-3-3 geschreven. We moeten dinsdag sowieso naar de DA, dus dan kan ik navragen wat de bedoeling is en waarom. Het advies om twee keer een kuur te geven (met rust ertussen) bij coccidiose ben ik online vaker tegengekomen, dus daar is onze DA niet uniek.

[Dollie]

Klopt, dat wordt bij darmcoccidiose ookaangeraden als je de literatuur er op na slaat. Moet zeggen dat mijn ervaring is dat 3 dagen zo.der herhaling over het algemeen genoeg is, bij normale konijnen.... Onze konijnen zijn alleen niet normaal -.- bij Bram hielp de herhaling ook niet. Dies dubbelabnormaal.

Misschien heeft de cocc al te veel schade aangrricht bij Sid.. Vind het al wonderlijk datie er nog is, kevercocc vraagt heel snel ingrijpen en dan nog is het heel pittig.

[Lonja]

Dies dubbelabnormaal.

Ah, duidelijke diagnose, weet je ten minste waar het aan ligt!

Hoe gaat het nu met Sid? Zit hij nu in de derde kuur?

[Nvy]

Hihi, dan valt het met mijn enkelabnormaal konijn dus best wel mee .

We hadden eigenlijk voor morgen naar de DA te gaan, Sid blijft rond de 900g en eet en huppelt weer normaal rond. Toen voelde ik vanochtend iets op z'n buik dat toch verdacht veel op een abces lijkt, dus gaan we vandaag :(.

Vind het echt treurig hoeveel ons mini-beestje te verduren krijgt. Had ook even een paar uur nodig om de schouders erweer onder te zetten en te denken 'dit redden we met z'n alleen ook wel'.

Mochten we een derde kuur doen zouden we daar morgen mee gaan beginnen.

Zal vanavond nog wel updaten hoe het bij de DA was.

[Dollie]

Hè neee.. Jouw konijn is driedubbelabnormaal hoor, dit is echt wel heel veel voor zo'n klein ding. En voor jullie natuurlijk ook :frown: hoop dat het mee valt!

[Nvy]

Nou, Dollie, Sid vond het nodig om z'n extreemabnormale titel te verdienen vandaag !

Het abces bleek nog geen abces te zijn, maar wel een behoorlijke bijtwond. Omdat we niet uit kunnen sluiten dat Daphne Sid begint af te weren omdat hij zo zwak is, hebben we besloten Daphne aan de andere twee te koppelen en Sid voorlopig alleen te laten.

Toen we de DA vertelden hoe Sid op het infuus had gereageerd vertrouwde hij het niet helemaal en heeft hij Sids hartslag met die van de anderen vergeleken. Sid blijkt naast z'n afwijkende maagperistaltiek en leverproblemen ook nog een hartritmestoornis te hebben... Volgens de DA was dit bijna niet waarneembaar, en als hij Sid niet naast de anderen had gezien had hij het ook niet met zekerheid durven te zeggen.

Morgen ga ik met Sid terug naar de DA voor een hartecho en -röntgen. Aan de hand daarvan gaan we bepalen of en hoe we gaan behandelen.

Dankjulliwel voor jullie steun en verhalen! Het helpt echt op moeilijke dagen :goed:!

[Lonja]

Jemig, da's echt driedubbelabnormaal ja. Wat een problemen heeft dat mannetje, wat zielig. Veel sterkte morgen, wat je ook te horen krijgt.

[Nvy]

Dankjewel Lonja!

We zijn terug van de DA, en Sid heeft idd een hartritmestoornis. Op de röntgen was te zien dat het hart vergroot is, maar geen vernauwingen heeft. Op de echo was het afwijkende hartritme en de vergrote linkeratrium te zien, en bleek dat het hart niet zo sterk is als zou horen.

De DA gaf gister al aan dat konijnencardiologie niet ver ontwikkeld is, en dat Sid over tien jaar waarschijnlijk beter geholpen zou kunnen worden dan nu. Sid zal jammer genoeg als alleenstaand konijn in een rustige kamer verder leven en zal ter ondersteuning dagelijks Lasix en Vasotop krijgen.

Zijn gewicht en keutels lijken de goeie kant op te gaan, dus wie weet sterkt hij ondanks alles toch een beetje aan.

[Lonja]

:/ Heel jammer. Niet makkelijk voor jullie. Hoop dat hij er nooit echt iets van zal merken.

Wel heel fijn dat de rest wel de goede kant op gaat.

Niet dat ik het ter discussie wil stellen hoor, ongetwijfeld een terecht besluit, maar gewoon uit interesse: Waarom blijft hij een alleenstaand konijn?

[Nvy]

Geen probleeem dat je het vraagt, Lonja, ik leg het graag uit!

Sid heeft op het moment een bijtwond op z'n buik waar we net op tijd bij waren voor het een abces werd. We weten dat hij de afgelopen drie weken niet bij Lola en Dennis (waarmee hij zou kunnen vechten) was, daardoor is het het meest waarschijnlijk dat Daphne hem gebeten heeft. De theorie van de DA is dat Daphne Sid afstoot omdat hij zo verzwakt is, en in de natuur buiten de groep geplaatst zou worden. Daar komt nog bij dat zijn hart zo zwak is (ofwel aangeboren, ofwel door een infectie) dat elk beetje stress op dit moment te veel zou zijn, ook van een ander konijn dat onverwachte acties zou ondernemen.

Op dit moment krijgt hij de rust om bij te sterken. Mocht hij over een aantal weken/maanden nog steeds de goede kant op gaan en bijv. 1200g wegen dan kunnen we natuurlijk altijd nog bespreken of we hem weer willen herkoppelen.

Meneer heeft trouwens goed door dat je je bij de DA van je beste kant moet laten zien. Gisteravond woog hij daar 905 gram, en vanochtend ineens 965. Ik ben inmiddels aan zijn schommelingen gewend, maar de DA heeft hem toch drie keer gewogen om te zien of het echt klopte . Nu is Sid weer terug op 920. Ik vermoed dat het kwam doordat hij op weg naar de DA aan een wortel had geknabbeld en daarvoor ook z'n havervlokken had gehad.

[Lonja]

Jeetje best een verschil in gewicht. Zo word je mooi voor de gek gehouden.

Ah ja ik snap dat hij nu even rust moet houden en eerst eens een gezond en sterk konijntje moet worden, maar wie weet komt het wel ooit zo ver. Ik duim er in ieder geval voor!

[Nvy]

Dankjewel Lonja! Sid woog vanochtend weer 960g, dus dat lijkt de goede kant op te gaan .

Ik zal hier Sids behandeling verder beschrijven, ook omdat er (zowel op BB als verder op internet) weinig te vinden is over hartproblemen bij konijnen. Waarschijnlijk zal ik dit in een nieuw topic doen, zodat het overzichtelijker is en evt. voor iemand anders makkelijker te vinden.

[Dollie]

We hebben in de opvang (bij Knaagdierencentrum Aa&Hunze) wel een konijn met een hartruis (?geloof ik?) gehad. Die heeft nog een jaar of zo gezellig als adoptiekonijn in met nog twee kneusjes in de opvang gewoond. Werd volgens mij verder ook niet behandeld of zo, niet voor de hartruis. Maar ik weet niet echt meer wat het precieze probleem was, hij was er al toen ik er kwam en hij is in 2011 overleden, is alweer even geleden. Hij is wel zeven jaar geworden.

[Nvy]

Ik lees idd ook verhalen van konijnen die met een hartafwijking nog ruim een jaar geleefd hebben. Helaas ben ik ook verhalen tegengekomen van dieren die slecht op de medicijnen reageerden en binnen een paar weken dood waren.

Vandaar dus mijn idee de behandeling hier verder te beschrijven, mocht iemand op zoek zijn naar een verhaal van een hartbehandeling bij konijnen.

[Dollie]

Ja ik weet ook niet hoe lang Logan al problemen had. Hij werd op een groene MBO school gehouden als 'lesmateriaal' zeg maar, maar vanwege die hartafwijking moest hij zo veel mogelijk met rust gelaten worden dus kon er niet mee geoefend worden. Hij is uiteindelijk gelukkig in de opvang terecht gekomen via een stagiaire die daar op school zat geloof ik. Hij was er al toen ik in het najaar van 2010 vrijwilliger werd en ik geloof dat hij in het najaar van 2011 overleden is.

Handig om een topic bij te houden inderdaad. Zijn zo veel dingen onbekend over konijnen. Misschien zet ik Bram zijn verhaal ook eens op een rijtje, want ik kan daar dus ook niks over vinden helaas. En heb wel meer van dat soort situaties gehad.

In elk geval super dat Sid wel weer wat aan komt! Hopelijk komt het toch helemaal goed