Sterilisatie echt altijd beter?

[Joseeke]

Mijn ervaring is dat een sterilisatie niet altijd beter zal zijn.

Ik heb de afgelopen jaren 3 voedsters laten steriliseren: *Ida*, Nina & Elly.

Bij *Ida* & Nina waren de ingrepen helemaal prima verlopen, alles volgens "het boekje".

Ook de nazorg verliep prima. Ze aten & keutelden weer snel.

Helaas is *Ida* het jaar daarop gestorven aan een hevige gasaanval.

Nina is samen met haar vriendje Gerrit naar een nieuw huisje gegaan, wegens omstandigheden. Beide maken het ontzettend goed!

*Ida* was het zusje/vriendinnetje van Ed. Na haar dood heb ik Elly voor hem gehaald.

Vanwege de risio's op baarmoederproblemen heb ik Elly ook laten steriliseren. Alleen heeft het bij haar iets anders uitgepakt, waardoor ik het de volgende keer mss niet meer zo snel laat doen...

Tijdens de operatie kreeg ik een telefoontje van de DA dat ze 1 eierstok niet konden verwijderen. Als ze deze eruit zouden halen, zou ze doodbloeden. Dan is de keus natuurlijk snel gemaakt & laat je die ene eierstok zitten. Haar baarmoeder & andere eierstok hebben ze wel kunnen verwijderen.

Doordat Elly nog 1 eierstok heeft wordt ze nog wel eens schijnzwanger, alleen niet zoveel meer als voorheen. Ook loopt ze evengoed nog het risico op melkklierkanker. Haar melkkliertjes moet ik dan ook regelmatig controleren van de DA.

Wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen is dat een sterilisatie niet de garantie altijd geeft, dat je konijn langer zal leven.

Voor darm- & gasproblemen blijven ze altijd gevoelig & een sterilisatie gaat ook niet altijd zonder risico.

Bij mijn eventuele volgende voedster kijk ik naar het konijn zelf. Als ze echt ontzettend veel last heeft van haar hormonen, laat ik haar helpen. Maar als ze lekker in haar velletje zit & de relatie met haar vriendje in goede balans is, laat ik het fijn zo

[Rian]

Ik denk dat dat inderdaad de beste raad is, die laatste zin. Kijk naar het beestje en zo lang ze geen last heeft van schijnzwangerschap en sjaggerijnig gedrag naar het vriendje, dan zo laten.:yes:

[Saf]

Heel mooi verwoord die laatste allinia Joseeke.

[Aniek]

Ik kies alleen voor castratie van dames als ze mogelijk gedekt kunnen zijn dus gevonden of met een ram gezeten en zo in de opvang komen.

Of als de dame veel last heeft van de hormonen, vaak nukkig met periodes, regelmatig schijnzwanger, veel rijden op het vriendje.

Is dat niet aan de orde laat ik niet standaard de dame helpen.

De dames die ik heb laten helpen om bovenstaande reden zijn allemaal enorm positief veranderd in gedrag waardoor ze makkelijk te koppelen waren aan een vriendje en relaxter waren in het koppie. Ik ben nog niet tegen problemen aangelopen met herstel, zelfs bij een 6 jaar oude dame met flinke tumoren in haar baarmoeder was het herstel vlot.

27 november 2012 aangepast door Aniek

[jolanda1965]

welke gedragsveranderingen hebben jullie gemerkt dan na de castratie van de voedsters. ik vind mijn konijn er ook niet leuker op geworden en zou het mooit meer zomaar doen. ze verloor bloed en de baarmoeder was vergroot en er zaten bloedstolsels in, dus de kans op een probleembaarmoeder is nu weg, maar ze is gewoon anders. vroeger kon ze uren bij me zitten en was veel actiever, nu is ze veel meer op haarzelf. ze is inmiddels een pond aangekomen en heeft een dikke wam ontwikkeld, dus ook op dieet nu. nee ik zou niet castreren als het niet nodig is

[Eefje]

Mijn konijn is nog maar pas geholpen. De gedragsveranderingen die ik nu opmerk zijn de veranderingen die wenselijk waren: geen gerij en gesproei meer, de band met het rammetje is beter dan ooit! Verder merk ik niks aan haar, ze is nog steeds dezelfde, met dezelfde kuren en gekkigheden, gelukkig. In ons geval was het dus echt een goed besluit, maar ik had het niet gedaan als ze niet zo'n last van hormonen gehad had, dus ik ben het ermee eens dat je niet moet castreren als het niet echt nodig is. Ik heb wel vaker gehoord dat het gedrag kan veranderen, negatieve gedragsveranderingen komen voor, maar relatief weinig.

[Jolien_1999]

Hoe oud is je konijntje eigenlijk Tara??

[Eefje]

2, ze is van augustus 2010. Van Frits weet ik het niet, dat was een dumpertje. De DA denkt 1 of 2.

[mystique]

Mijn voedsters zijn niet geholpen, bewust. Mocht het ooit moéten, dan worden ze uiteraard meteen geholpen.

Bij eventuele volgende voedsters, die sowieso uit de opvang komen, zit de kans erin dat ik ze eerst laat daten, en als het klikt, hen in de opvang laat helpen en hen dan na een paar dagen/weken, eens ze hersteld zijn, ga ophalen. Ik merk dat, naast dat ik niet graag in een gezond dier laat snijden, ik toch vooral terughoudend ben voor de nazorg én de mogelijke onbekwaamheid van dierenartsen. Ik hoop dan maar dat beide beter verlopen bij de professionelen van de opvang en hun even professionele dierenartsen.

[Jolien_1999]

2, ze is van augustus 2010. Van Frits weet ik het niet, dat was een dumpertje. De DA denkt 1 of 2.

Ah ok, bedankt

[Saf]

welke gedragsveranderingen hebben jullie gemerkt dan na de castratie van de voedsters. ik vind mijn konijn er ook niet leuker op geworden en zou het mooit meer zomaar doen. ze verloor bloed en de baarmoeder was vergroot en er zaten bloedstolsels in, dus de kans op een probleembaarmoeder is nu weg, maar ze is gewoon anders. vroeger kon ze uren bij me zitten en was veel actiever, nu is ze veel meer op haarzelf. ze is inmiddels een pond aangekomen en heeft een dikke wam ontwikkeld, dus ook op dieet nu. nee ik zou niet castreren als het niet nodig is

Wat het meest voorkomt is dat een voedster rustiger word en vaak net wat meer aanhankelijker. Mensen omschrijven het vaak als liever.

Wat echter ook vaak voorkomt is dan een voedster juist meer afstandelijk word veel meer op haar zelf. Naar de mensen toe die haar verzorgen maar ook vaker na het rammetje wat bij haar zit. (1 van mijn eigen voedsters heb ik zo opnieuw moeten koppelen omdat ze niet meer matchte met haar rammetje en dat heb ik de afgelopen jaren ook ee naantal keren gedaan voor andere mensen)

Wat minder kattekwaad uithalen vaak, hoewel dat vaak als positief word ervaren, hoor je ook vaak dat mensen het omschrijven als wat minder levenslustig. Doet minder de dingen die ze heel leuk vond om te doen.

De voedster bij mij waar de gedragsverandering mijn inziens negatief is. Is bijvoorbeeld heel apartisch doet weinig meer van wat ze altijd leuk vond om te doen, rennen, dozen slopen, over de bank rennen, een knuffel komen halen. Enige wat ze nog doet is graven in de bodembedekking. Verder doet ze bijna niets is vaak heel apatisch, bijna in trance ofzo. En ik mag haar hoogst zelden een keertje aanraken laat staan aaien. Het was een heel leuke spring in het veld, heel nieuwsgieri, dingen uitproberen enzo dat alles is helemaal weg. Door die verandering paste ze helemaal niet meer bij het rammetje waarmee ze samen zat en was de koppeling met beoogde partner 2 een ramp en zit ze nu bij partner 3. Een konijn wat ook graag op zichzelf is en over het algemeen niets van mensen moet hebben. Ze zijn niet vaak echt samen maar zijn wel een heel stabiel koppel.

In extreme gevallen en gelukkig heb ik dat nog niet vaak gehoord is agressie naar bijna alles. Hoewel ik in die gevallen de agressie niet wijt aan de ingreep zelf maar aan een "trauma" wat er mee samen hangt. Het wakker worden, vervoer, ram een tijdje niet gezien, geuren, vreemde mensen zoiets.

[Saf]

Mijn voedsters zijn niet geholpen, bewust. Mocht het ooit moéten, dan worden ze uiteraard meteen geholpen.

Bij eventuele volgende voedsters, die sowieso uit de opvang komen, zit de kans erin dat ik ze eerst laat daten, en als het klikt, hen in de opvang laat helpen en hen dan na een paar dagen/weken, eens ze hersteld zijn, ga ophalen. Ik merk dat, naast dat ik niet graag in een gezond dier laat snijden, ik toch vooral terughoudend ben voor de nazorg én de mogelijke onbekwaamheid van dierenartsen. Ik hoop dan maar dat beide beter verlopen bij de professionelen van de opvang en hun even professionele dierenartsen.

Helaas zijn er ook veel opvangen waar de keuze voor dierenarts ook ingegeven word door het prijskaartje. Of waar de beheerder heel veel weet van konijnen maar de nazorg op verschillende momenten voornamelijk in handen is van minder "professionele" mensen. Vrijwilligers of in kleine opvangen partners, broers, buren etc. Ik zou in zo'n geval daarom zeker goed navraag doen naar welke DA ze gaan en hoe de nazorg geregelt is.

[Christaaa]

Helaas zijn er ook veel opvangen waar de keuze voor dierenarts ook ingegeven word door het prijskaartje.

Dit klinkt wat negatief. Ik denk dat je dit niet als keuze moet zien, maar als noodzakelijk. Een opvang zoekt natuurlijk naar een goede dierenarts, maar aangezien er meestal geen subsidie gegeven wordt, kun je niet de hoofdprijs betalen als particuliere opvang.

[Saf]

Het is helemaal niet negatief bedoeld. Ben jaren vrijwilliger geweest bij een particuliere opvang en ik weet hoe moeilijk het soms is om een goede KKDA te vinden en je budget in de gaten te houden.

Ik wil er alleen mee ingeven dat ik in zo'n geval navraag zou doen bij de opvang over welke DA ze hebben en wie de nazorg doet.

Ik geef er zeker geen waarde oordeel mee af. Als opvang doe je wat je kan en met het budget wat je kan. Elke opvang heeft wel zijn eigen dingen hoe ze werken en dat is helemaal prima. Elke opvang werkt met het doel voor ogen wat in ieder geval voor hun het meest ideaalst is of het meest haalbare die richting op. Alleen als je niet zelf de sterilisatie wilt doen en daarom via een opvang denk ik dat je net als dat je het wel zelf ilt doen kritisch moet zijn.

Ik zou dan vragen naar welke DA ze gaan, hoe de nazorg geregelt is. En veel opvangen zitten op fora, FB etc en ik zou daar kijken hoe die opvang en hun DA over wat je leest mij bevallen.

Maar goed ik ben ook wel best behoorlijk kritisch als het op een DA aankomt voor mijn konijnen bij een ingreep.

[jolanda1965]

oke saf, bedankt voor je reactie, ik heb het hier ook wel eens nagevraagd, omdat het mij ook opviel dat ze er niet leuker op is geworden. door jou bevestiging hier, heb ik nu in ieder geval het gevoel dat het toch echt kan dat ze anders worden. ze staat nu op streng dieet omdat ze een pond is aangekomen. ze lijkt nu ook wel wat actiever te worden dus ik denk dat haar overgewicht haar ook een beetje in de weg zat

[mystique]

Helaas zijn er ook veel opvangen waar de keuze voor dierenarts ook ingegeven word door het prijskaartje. Of waar de beheerder heel veel weet van konijnen maar de nazorg op verschillende momenten voornamelijk in handen is van minder "professionele" mensen. Vrijwilligers of in kleine opvangen partners, broers, buren etc. Ik zou in zo'n geval daarom zeker goed navraag doen naar welke DA ze gaan en hoe de nazorg geregelt is.

Uiteraard, en ik ben me er ook van bewust dat het bij opvangen ook niet altijd perfect is. Ik heb wel veel vertrouwen in de opvang waar mijn mannen vandaan komen en ik vertrouw ook op hun kunnen en oordeel.

[HildeR]

Als ik de negatieve verhalen zo hoor vraag ik me af of het bij Zowy misschien ook averechts heeft gewerkt op d'r gedrag. Ze is echt de moeilijkste voedster die ik ooit hier heb gehad (incl alle pensionkonijnen ). De koppeling met Jasper was al super moeilijk, maar ze is nu nog steeds heel moeilijk in de omgang. Ze gromt en slaat naar alles en iedereen en de katten worden ook zonder pardon en razendsnel weggejaagd. Laatst hing ze weer in m'n broek toen ik over het hekje stapte, ik wist helemaal niet dat ze daar onder de tafel zat :whistle2:

Helaas weet ik niet hoe ze was voor de castratie omdat ze is geholpen in de opvang voor het geval ze zwanger was.

[camila27]

Hier heb ik ook een voedster rondlopen die helaas negatief is veranderd in haar gedrag.

Floor was altijd al niet echt een knuffel konijntje maar sinds ze is gecastreerd is het alleen maar erger geworden.

Ze is heel erg op zich zelf komt niet meer spontaan naar je toe en tevens heb ik met haar het trainen op moeten geven omdat ze gewoon weg niet vooruit te branden is. Wanneer ik haar een aai over der bol wil geven ( wat ze vroeger erg kon waarderen) krijg ik nu meteen een heel mooi uitzicht van haar rug, of ze sprint meteen weg.

Al met al vind ik het erg jammer dat het zo is uitgepakt.

[jolanda1965]

ja camila, ik had dit ook niet verwacht, soms komt haar oude gedrag terug en is ze weer net als eerst , maar over het algemeen is ze niet gezelliger geworden, het is dat het moest , maar mocht ik ooit een andere voedster krijgen en er zijn geen klachten dan laat ik het niet meer doen. hou evengoed heel veel van haar hoor:yes:

[Saf]

@Camilla27 en Jolanda1965 dat is helaas iets wat toch nog best heel geregeld voorkomt maar je helaas heel weinig leest of wat men vaak er niet bij verteld als je het advies krijgt voor sterilisatie. Soms trekt het nog wel bij na verloop van tijd maar meestal is dat het nieuwe gedrag/karaktertje van je dametje geworden.

Met name door die ervaringen laat ik ook geen voedster meer helpen tenzij er een medische noodzaak voor is.

Ik denk dat een topic als dit daarom ook goed is zodat mensen beide zijde van het verhaal lezen en er over en weer over ervaringen gesproken kan worden.

[Evee]

Van mijn dierenarts begreep ik dat er naast baarmoederkanker tegenwoordig ook vaak mamatumoren (bij melkklieren dus) voorkomen, vaak met uitzaaiingen in de longen. Dat voorkom je ook met castreren. Dat had zij in ieder geval al meerdere malen in de praktijk gehad.

Ik heb zelf tot nu toe al mijn voedsters laten castreren en vooral positieve ervaringen er mee. Bij mijn vlaamse reuzen heb ik nu wel zo iets van "als zij nou niet ouder worden dan een jaar of 4, laat ik het bij zulke grote konijnen niet meer doen". Dit omdat het toch wel een zware ingreep is voor de konijnen zelf. Het karakter wordt gelijkmatiger, wat ik prettig vind in een koppel of groep, het maakt het voor mijn gevoel wat stabieler allemaal. Maar er zijn uitzonderingen.

Eén van mijn konijnen veranderde in negatieve zin na haar castratie en werd erg agressief. Ik heb met haar heel wat moeten trainen en veel tijd met haar door moeten brengen om dat weer terug te krijgen naar normaal gedrag. Ze is nog geen knuffelkonijn hoor, maar ze accepteert alles wat moet gebeuren nu wel zonder dat ze bijt of aanvalt. Inmiddels is ze 9,5. Maar goed, dat is 1 van de 6 voedsters die ik heb laten helpen. Bij de overige 5 waren er alleen positieve veranderingen.

Iedereen moet gewoon voor zichzelf bepalen wat hij doet, er is hier geen foute keuze te maken als het gaat om konijnenwelzijn. Er zijn zowel voordelen als nadelen verbonden aan wel castreren, maar ook aan niet castreren.

Ik heb trouwens even de twee bijna identieke topics die over dit onderwerp liepen samengevoegd.

28 november 2012 aangepast door Evee

[mystique]

Van mijn dierenarts begreep ik dat er naast baarmoederkanker tegenwoordig ook vaak mamatumoren (bij melkklieren dus) voorkomen, vaak met uitzaaiingen in de longen. Dat voorkom je ook met castreren. Dat had zij in ieder geval al meerdere malen in de praktijk gehad.

Ik vraag me af hoe die dierenarts kan weten of je mammatumoren kan voorkomen door castratie, aangezien je nooit kan weten of de dieren die gecastreerd zijn en geen mammatumoren hebben ontwikkeld, die zonder castratie wél zouden gehad hebben.

Mijn voedsters zijn nu drie jaar, zijn zij nog jong genoeg om, als ze nu gecastreerd worden, geen mammatumoren te ontwikkelen? Of hebben ze intussen al zolang hun hormonen dat die kans even groot blijft, met of zonder castratie? Bij honden bv wordt de laatste jaren aangeraden teven te laten helpen voor de eerste loopsheid, vroeger was het na de derde loopsheid. Inmiddels is gebleken dat na de derde loopsheid de hormonen al te lang in het lichaam zijn om de kans op mammatumoren aanzienlijk te verminderen. Waar ligt dit kantelmoment bij voedsters? Weet iemand dit?

[Saf]

Naar dit soort dingen zijn bij konijn helaas heel erg weinig onderzoeken gedaan. En wat er onderzocht is, is vaak in the UK wat een redelijk geïsoleerde konijnenpopulatie is geweest met meer erfelijke afwijkingen dan die bijvoorbeeld op mainland europe.

Dingen zoals in je vraag staan vraag ik me af of die bij konijnen al onderzocht zijn. Heel veel van wat we medisch van konijnen af weten of die gebieden is voor een stuk gebaseerd op ervaringen van dierenartsen en vergelijkingen met andere diersoorten waar we wel veel meer vanaf weten.

[Aniek]

Het is natuurlijk wel zo dat een konijn dat gecastreerd is in veel gevallen minder moet eten. Zonder de hormonen hebben ze snel aanleg tot dik worden en inderdaad als ze dik worden is dat zeker niet goed voor ze. Kan dus ook nog alles te maken hebben met te dik zijn.

Ik zie ook vaak veel te dikke gecastreerde rammen en de voedsters die dan niet geholpen zijn mooi slank. Ik leg dat nu altijd even extra uit.

[Saf]

Dat is idd iets wat ik bij beide DA's op het hart gedrukt kreeg bij de castratie van de voedsters, let op het gewicht.