Ruthie Geplaatst: 23 oktober 2012 Geplaatst: 23 oktober 2012 Oh nee, verschrikkelijk! Heel veel sterke!
barcheta Geplaatst: 23 oktober 2012 Geplaatst: 23 oktober 2012 WAAAT!! is bodri er niet meer?oh nee, het was zo'n mooi klein konijntje!heel veel sterkte!
Dorieke_ Geplaatst: 23 oktober 2012 Geplaatst: 23 oktober 2012 Heel veel sterkte.....het is altijd zo ontzettend rot om een beestje te verliezen :erf::erf:
Eefje Geplaatst: 23 oktober 2012 Geplaatst: 23 oktober 2012 oooh wat sneu.. Heel veel sterkte met het verlies van jullie maatje..
Samiera Geplaatst: 23 oktober 2012 Geplaatst: 23 oktober 2012 Ik denk dat het echt wel mogelijk is dat de andere konijnen der missen. Het was tenslotte ook hun 'vriendinnetje'. Ik hoop dat het onderling niet teveel onrust veroorzaakt, dat lees je soms ook nog weleens hier op BunnyBunch. Ik kan het eigenlijk nog niet vatten, kleine Bodri die er niet meer is. Het heeft bij mij ook heel lang geduurd totdat ik het niet meer raar/gek/pijnlijk vond om Hupje alleen te zien zonder der vriendinnetje. Maar probeer je verdriet een beetje bij de andere 3 te zoeken. Misschien maken ze je nog wel een beetje aan het lachen en word je verdriet een beetje verzacht.
HumpieDotje Geplaatst: 23 oktober 2012 Geplaatst: 23 oktober 2012 Agoss :( lieve kleine Bodri!Ik denk dat ze wel merken dat Bodri er niet meer is.. Konijntjes rouwen ook :(
Cinderella Geplaatst: 23 oktober 2012 Geplaatst: 23 oktober 2012 Getverdemme... Wat een naar bericht :( Heel, heel erg veel sterkte gewenst!
Samiera Geplaatst: 23 oktober 2012 Geplaatst: 23 oktober 2012 Heb je Bodri trouwens nog even laten zien aan de rest, toen ze al overleden was? Vaak als ze weten dat hun maatje overleden is zoeken ze niet meer. Konijnen nemen vaak ook afscheid door nog even tegen het overleden konijntje aan te liggen. Misschien is dit een van de redenen dat ze Bodri blijven 'zoeken'?
Suuzz Geplaatst: 23 oktober 2012 Auteur Geplaatst: 23 oktober 2012 Nee, dit hebben we niet gedaan. Ik heb daar niet aan gedacht. Ja, achteraf... Toen hadden we Bodri al begraven. Het was ook allemaal zo onverwachts, daar hebben we allemaal niet over na kunnen denken...Het is zelfs zo, dat toen de DA me belde, ik eigenlijk aangaf haar lijfje daar achter te willen laten. Het idee mijn vrolijke, actieve Bodri als levenloos lijfje te zien kon ik niet aan. Maar toen mijn vriend mij kwam ophalen (hij was op zijn sport en kwam meteen naar huis toen hij het hoorde) vroeg hij waar ik haar wilde begraven. Hij wilde dat namelijk graag. Ik meteen spijt van mijn beslissing en de DA gebeld. Maar het was al na 20.00 uur en ik kreeg alleen een noodnummer. We zijn toen naar de kliniek gereden, waar gelukkig nog een DA aanwezig was (de vrouw die mij het nieuws moest brengen..). Het verhaal uitgelegd en toch Bodri meegenomen. We hebben haar toen meteen in de tuin bij mijn ouders begraven. Later bedacht ik me pas dat de konijnen helemaal geen afscheid hebben kunnen nemen. Ik heb Bodri die middag gewoon bij ze weggehaald... Ik voel me er wel schuldig over, heb medelijden met de andere konijntjes. Maar achteraf wisten we ook niet wat de doodsoorzaak was.. Stel dat het iets besmettelijks is geweest?
Aanbevolen berichten