Advies en jullie mening..

[Christaaa]

Ik vraag me eigenlijk wel af, en ja: ik ben in een knorrige bui vandaag, waarom 'iedereen' steeds zegt dat de winkel moet vergoeden of moet tussenkomen in de kosten of weet ik veel. TS wist toch dat het dier ziek was, het had al een snotneus in de winkel. Als ik in een garage een auto koop die een kras heeft (zichtbaar defect), dan moet ik na twee dagen toch ook niet terug naar de garage, zo van: 'Nu ja, eigenlijk vind ik die kras toch niet zo mooi.' Dan had ik die auto maar niet moeten kopen, of een andere prijs moeten bedingen. Maar, eens gekocht is gekocht en dan is het je eigen verantwoordelijkheid.

Toen ik Coquille van de opvang adopteerde, had hij EC. Gevolg: verschillende dierenartsenbezoeken, medicijnen voor allevier de nijnen, veel stress en misschien nu vier konijnen die EC hebben/dragen. Maar geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht de opvang verantwoordelijk te stellen of tussen te komen in de kosten. 't Is tenslotte MIJN dier, ik heb hem gekozen.

En eerlijk: mocht de behandeling nu bv 2000 euro kosten, dan zou het eventueel nog kunnen, met nadruk op 'eventueel' en 'kunnen', maar hoeveel kost dit? Een bezoekje dierenarts, flesje meds en voila. Betaal gewoon en laat het erbij.

Inderdaad, ze wist dat het diertje ziek was toen ze het kocht. Maar er was haar beloofd dat het weer beter zou worden met niks doen. En later met 1 of ander flutmiddel wat ze daar verkopen. De informatie was compleet fout.

Je vergelijkt het met jouw konijn uit de opvang, maar het asiel heeft jou waarschijnlijk niet gezegd dat het vanzelf weer overging, of wel? Ik vind dit toch heel wat anders.

[mystique]

En je gezond verstand gebruiken? Welke ziekte bij konijnen gaat over door 'niets doen'? Beetje naïef, toch? En je kan inderdaad niet àlles weten, iedereen moet leren, maar moet daarom de winkel de kosten betalen?

Waarom zou dit anders zijn? (winkel/opvang) TS/iemand koopt een dier dat zichtbaar ziek is, dan moet ze/hij toch niet geld gaan terugvragen of tussenkomst in de kosten? Je hebt de keuze: je koopt het dier of je koopt het niet. Koop je het, dan weet je dat het verzorging nodig heeft. Eens gekocht ligt de verantwoordelijkheid bij de eigenaar.

Bij Coquille wist niemand dat hij EC had. (Het is me toch nooit gezegd dat hij EC had alhoewel ik sterk vermoed dat ze het, met al hun ervaring, wel degelijk moesten geweten hebben, want hij had enkele erg duidelijke symptomen, maar het bewust hebben verzwegen.) Maar had ik gewild, ik had wel een boze brief naar de opvang kunnen doen, à la: 'En nu zit ik met vier zieke dieren en nu heb ik al die kosten en jullie zijn prut en ik zal jullie nooit aan iemand aanraden, bandieten en geldkloppers die jullie zijn.' Maar waarom zou ik dat doen? Coquille was intussen van mij en mijn verantwoordelijkheid. Punt. En ik heb er geen seconde aan gedacht, het idee is nooit bij me opgekomen, om de opvang iets ten laste te leggen of een tegemoetkoming te vragen. En dat is niet omdat het een opvang is, ik zou dit bij een winkel ook nooit doen. Mijn keuze, mijn consequenties.