Weer EC... komt dit nog goed of is dit niet meer konijnwaardig?

[Manon73]

Ik heb het toen aan de dierenarts gevraagd maar ik weet niet meer wat hij precies heeft gezegd over dat oogje. Mijn beide konijnen bleven in hun plas zitten waardoor er geen vacht meer op de achterpoten zat en de poten helemaal rood werden. Als ik dit schrijf denk ik weer ik ben te lang doorgegaan maar nogmaals ik dacht steeds kleine verbeteringen te zien. En ze aten zo goed.

Sterkte.

[sas]

Urinebrand heeft hij gelukkig (nog?!) niet, daar controleer ik hem 2 keer per dag op. Ik heb hier al veel gelezen over EC-konijntjes die ook urinebrand krijgen, dat wil ik echt voorkomen. Ik heb 1 keer een madenkonijn gehad, dat was vreselijk, een lijdensweg, dus die achterhand houd ik goed in de gaten.

[**Flupke**]

Ik heb vorige week ook mijn nijn moeten laten inslapen met E.C. Blijft een moeilijke beslissing hoe je verder moet gaan. De mijne at en dronk nog wel als ik het voorhield, maar kon zichzelf niet meer bewegen. Iedere dag waste ik haar bips en poten. Maar wij zagen ook totaal geen verbetering. DA gaf ook aan dat als de panacur niet aan slaat het misschien beter is om haar in te laten slapen. Dat hebben we gedaan, want haar iedere dag in haar eigen urine en uitwerpselen te zien liggen is ook niet meer konijnwaardig. Nogmaals ik denk dat je in deze gevallen geen 'foute' keuze kunt maken. heel veel sterkte ermee! ik hoop dat hij er bovenop komt!

[Samiera]

Wat vervelend dat er nog steeds geen vooruitgang is. Ik ben toendertijd gaan turven. Elk uur bijhouden hoevaak ze een aanval kreeg. Zo kan je toch een beetje zien of het erger of minder word. Ook, ookal klinkt het onsmakelijk, als je een trosje blindedarmkeutels ziet, even voor zijn snuutje houden. Misschien wilt hij ze wel opeten, maar lukt het allemaal net niet.

[Samiera]

Wat vervelend dat er nog steeds geen vooruitgang is. Ik ben toendertijd gaan turven. Elk uur bijhouden hoevaak ze een aanval kreeg. Zo kan je toch een beetje zien of het erger of minder word. Ook, ookal klinkt het onsmakelijk, als je een trosje blindedarmkeutels ziet, even voor zijn snuutje houden. Misschien wilt hij ze wel opeten, maar lukt het allemaal net niet.

Mijn Hummel begon toen ook constant rond te tollen, hartverscheurend om te zien! We zijn echt nachten en dagenlang opgebleven, er was zelfs niks meer over van ons.. Maar we bleven wel sterk voor der! Hummel dronk en at nog kei goed, alleen viel ze wel steeds meer af, opzich maakte dat toen nog niet heel veel uit, want ze was best vors. Wel kreeg zij een oogzalfje, omdat ze met der hoofdje zo dicht bij de grond hangen, kan er wel eens net een hooitje prikken ofzo, en vooral als ze rondtollen kunnen ze daar nog eerder last van krijgen. Dus het is opzich niet gek dat ze een rood oogje heeft. De druk op haar oogje zal natuurlijk ook wel meespelen denk ik hoor

Maar kei veel sterkte nog, als je nog wat wilt weten of vragen mag je altijd een prive bericht sturen.

[sas]

Flupke, dankjewel voor je verhaal. Het klinkt erg hetzelfde als dat van onze Vlek en dat maakt me wel een beetje verdrietig... Ik weet ook niet hoe lang we dit nog vol gaan houden (dan bedoel ik niet wat betreft onze energie, die kan wel tegen een stootje, maar dan bedoel ik hoe lang ik het nog aan kan zien om hem zo te zien liggen).

Aanvallen heb ik sinds dinsdagavond niet meer gezien. Maar hij blijft steeds liggen waar ik hem terug leg. Positief: ik had hem gisteravond in de buurt van het hooi neergelegd en nu heeft hij vannacht zelf hooi gegeten, bijna alles op. Ik vermoed wel dat hij dit liggend heeft gedaan. Op zijn poten zit hij niet langer dan een paar tellen, zouden er dan toch (de eerste) verlammingsverschijnselen zijn?

[Ainariel]

Stamper is helemaal verlamd geweest (10 weekjes oud) en we hebben toen de beslissing gemaakt om het een aantal dagen aan te kijken, want we wilden hem niet wekenlang verlamd laten. Gelukkig liep hij weer binnen een paar dagen rond.

Ik wil hiermee zeggen: verlamd zijn kan helemaal goed komen. Maar je moet als baasje natuurlijk wel het gevoel hebben dat je vooruitgang ziet, al zijn het maar hele kleine stapjes.

Er is geen goed of fout, je voelt op een gegeven moment zelf waar de grens van waardig of niet waardig is, op een gegeven moment gaat er een knopje om van: "nee, dit kan niet meer zo". En ik hoop dat jullie Vlek die grens niet gaat bereiken en gauw weer opknapt. Het is gewoon verschrikkelijk om je diertje zo te zien.

Een indicatie is natuurlijk wel dat Vlek blijft eten, hij wil zelf wel doorvechten. Konijnen die niet meer willen eten, geven het op en dan moet je als baasje heel erg vechten om toch door te zetten. Maar nogmaals: het is jullie eigen gevoel.

Wat betreft je vraag: het zou kunnen dat het verlammingsverschijnselen zijn, maar dat kun je zo over het internet natuurlijk moeilijk beoordelen.

Ik wens je heel erg veel sterkte en ik hoop dat Vlek er snel weer bovenop is.

Heel erg veel beterschap.

[Samiera]

Je schrijft dat je na het medicijnen geven hem terug legt in zijn hok. Kun je de medicijnen niet vanuit zijn hok toedienen? Ik heb dat namelijk wel gedaan omdat ze juist na het optillen haar evenwicht helemaal kwijt was en omdat het optillen natuurlijk nog meer stress opleverd.

Maat zou hem vaker bij het hooi leggen! Goed dat ie er zoveel van gegeten heeft.

[sas]

Ainariel, fijn om te lezen dat eventuele verlamming ook weer goed kan komen! Vanochtend had ik het idee dat 1 pootje minder deed, maar nu gebruikt hij het gewoon weer. Voorlopig hebben we ons voorgenomen om gewoon door te gaan met de behandeling zoals we nu doen, zolang er geen bijkomende kwalen komen. Als hij eten gaat weigeren, als er andere toestanden bijkomen, dan gaan we eens goed nadenken over de volgende stappen.

Fuerza, ik haal hem 2 keer per dag even uit zijn hok, zodat ik dan even de handdoeken kan verschonen en de plasjes weg kan wassen. 's Ochtends maak ik hem zelf dan ook even schoon (keutels uit zijn vacht wassen). De andere momenten laat ik hem inderdaad gewoon in het hok, ik wil hem niet meer stress bezorgen dan echt noodzakelijk is... (zo heb ik ook al sinds hij binnen zit, niet meer gestofzuigd... wil hem niet bang maken met dat herrie-apparaat. Gelukkig heb ik een tegelvloer die ik zonder lawaai kan vegen en dweilen ).

Net is hij op eigen kracht op zijn pootjes gaan zitten en heeft weer wat hooi gegeten. Halverwege viel hij om, maar in plaats van weer te blijven liggen, krabbelde hij weer overeind. Nu ligt hij wel weer op zijn zij, maar uit die paar minuutjes op zijn pootjes haal ik weer positieve energie! Misschien ben ik wel heel erg wanhopig aan het zoeken naar kleine vooruitgangen, maar da's beter dan zomaar de hoop opgeven, toch?! Ik ben in elk geval heel blij dat er op dit forum zoveel mensen met me meedenken!

[Samiera]

Ik was inderdaad ook altijd opzoek naar vooruitgangen, en soms zag ik die, terwijl ze er niet eens waren.. Soms wil je iets zo graag dat je het je gaat verbeelde ofzo?

Maar dat hij even goed op zijn pootjes hooi heeft staan te eten, is wel goed nieuws! Ook dat hij zichzelf weer overeind heeft proberen te krijgen is vind ik toch wel een teken van wilskracht! En het stofzuiger verhaal, ik herken het heel goed. Soms vergat ik zelfs mezelf, om te eten enzo.

[sas]

Vanochtend hebben we een moeilijke knoop doorgehakt... We gaan Vlekje toch laten inslapen... Hij heeft vannacht een flinke aanval gehad en vanochtend was het zo'n zielig hoopje toen ik beneden kwam... Ernstig verzwakt en niet meer de energie om op zijn pootjes te komen. Zijn oogjes zijn helemaal pusserig en zijn kopje gaat alleen maar verder hangen. Sinds ik beneden ben, heeft hij ook alweer 3 of 4 aanvallen gehad. Hij vermagert zienderogen, ondanks het bijvoeren. Zelf eten zit er nauwelijks meer in, zelf drinken doet hij al dagen niet meer. Ik heb telefonisch contact gehad met de DA en die zei dat het wachten was op het volgende bijkomende probleem. Dus hebben we, na een gesprek met de kinderen, besloten om hem uit zijn lijden te verlossen...

Ik ben er zo verdrietig van...

[Manon73]

Sterkte voor jullie allemaal.

[rabbitmams_miriam]

Oh wat jammer dat je hem alsnog hebt moeten laten gaan, sterkte met het verlies......

[Christaaa]

Kan me voorstellen dat je heel verdrietig bent, maar als ik het zo lees snap ik je beslissing helemaal.

Veel sterkte!

[Anjo]

kan je beslissing goed begrijpen, als het zo'n lijdensweg is, is het misschien maar beter voor je konijntje. maar hoe erg voor jullie, veel sterkte!

[Boseetje]

Gossie wat een verhaal zeg, heftig! Sterkte met dit verlies!

[Samiera]

Oh jeetje. :( Zo'n moeilijke beslissing, ookal weet je diep van binnen dat het de juiste is. Soms is het leven zo oneerlijk.

Echt MEGA veel sterkte de aankomende tijd. Hopelijk kun je het snel een plekje geven. Je hebt enorm je best gedaan!

[Jikke]

Heel veel sterkte. Hier helaas vanochtend precies hetzelfde gedaan. Gisteren diverse aanvallen gehad. Gisterenavond wat rustiger maar vannacht weer. Neus en ogen waren erg vies, ze lag in haar eigen ontlasting met de poten in de lucht dus op haar rug gedraagd. Voorlopig hier nu echt geen konijnen meer erbij. Wat een ellende en wat een verdriet. Waarom toch allemaal??????????

Elke keer gebeurd er weer wat mee en elke keer ga ik beginnen met behandeling en steeds weer moet ik het gewoon verliezen. Bongo was een half jaar en toen ging het niet meer, Jitske was 22 dagen behandelen en ze bleef ook achteruit gaan, waarom worden ze nu niet eens gewoon weer beter!!

[Ainariel]

Heel erg veel sterkte met het verlies. Je hebt gewoon gedaan wat je kon en dan houdt het gewoon op. Dat maakt het uiteindelijk niet gemakkelijker, misschien wel de gedachte dat ze nu niet meer hoeft te lijden.

[sas]

Dank jullie wel, allemaal. Oh, Jikke, nee toch, niet ook jouw Jitske! Nou, ik denk dat ook: waarom kunnen ze niet gewoon lekker gezond blijven of iets waarvan ze weer gewoon lekker beter worden? Vlekje is al het derde konijn wat ik na een intensieve ziekteperiode moet laten gaan. Ik baal er ook gewoon zo van. We waren met Vlekje "pas" sinds vorige week maandag aan het behandelen, maar het ging gewoon niet meer, hij was gewoon te zwak geworden. En het hakt er flink in, ik was vergeten hoeveel verdriet me dat doet...

[**Flupke**]

wat een verdrietig nieuws dat jullie de zware knoop hebben moeten doorhakken.... :( heel veel sterkte met dit verlies !!

[Domino]

Jeetje, jullie allebei die moeilijke knoop doorgehakt. Wat blijft het toch een verrotte ziekte :(

Hopelijk kunnen jullie het een plaatsje geven. Jullie hebben alles voor ze gedaan.

[Bellatrix]

Och jee zeg, heel veel sterkte, vreselijk, ook voor jou Jikke

[Jikke]

Dank jullie wel, allemaal. Oh, Jikke, nee toch, niet ook jouw Jitske! Nou, ik denk dat ook: waarom kunnen ze niet gewoon lekker gezond blijven of iets waarvan ze weer gewoon lekker beter worden? Vlekje is al het derde konijn wat ik na een intensieve ziekteperiode moet laten gaan. Ik baal er ook gewoon zo van. We waren met Vlekje "pas" sinds vorige week maandag aan het behandelen, maar het ging gewoon niet meer, hij was gewoon te zwak geworden. En het hakt er flink in, ik was vergeten hoeveel verdriet me dat doet...

Niet normaal he ik kan het ook gewoon niet beseffen. Gisteren een vreselijke dag gehad op mijn werk na het inslapen van Jitske en heb er dus helemaal niet bij stil kunnen staan. Vanochtend gewoon onderweg naar haar hok voor schoonmaken, medicatie, voeding e.d. :( :( :( :( :(

Hier nu ook al het 4de konijn in een kleine 2 jaar tijd dat overlijd na behandeling. De komende maanden (hele winter) komt er hier geen konijn bij tenzij er 1 op straat gevonden wordt. En als de DA ze dan na controle gezond vind dan pas durf ik over andere konijnen na te denken. Zo rot dit allemaal!!!!

[Ainariel]

Jikke, jij ook heel erg veel sterkte.