Weer EC... komt dit nog goed of is dit niet meer konijnwaardig?

[sas]

Hallo allemaal,

Vorig jaar heeft Vlekje, ons rammetje van nu ruim 3 jaar, EC gehad. De behandeling sloeg toen snel aan en afgezien van niet meer zindelijk zijn, heeft hij toen geen restklachten overgehouden.

Maar maandagavond toen ik thuiskwam van mijn werk, zat hij weer ziek in zijn hok. Beetje lusteloos en een beetje een scheef kopje. Op dat moment leek het allemaal mee te vallen, hij had ook gewoon nog zelf gegeten en gedronken, dus ik dacht er op tijd bij te zijn. Dierenarts gebeld, mocht die avond nog komen. Conclusie: weer EC, dus de bekende behandeling gestart.

Maar vanaf het moment dat we bij die dierenarts binnen waren, ging Vlekje wel heel hard achteruit. Zijn koppie ging steeds schever staan, hij zat er ook mee te "wiegen" en zijn ogen schoten alle kanten op. Toen de DA klaar was, legde ze hem terug in zijn reisbak. Vlekje viel om en bleef stijf op zijn zij liggen, achterpootjes gestrekt en zijn kopje/nek in een rare kronkel. De dierenarts weet het aan stress en dacht dat het wel over zou zijn als hij weer lekker thuis zou zijn. Thuisgekomen heeft hij nog zeker een half uur zo gelegen en toen ging hij weer op zijn pootjes staan. Maar nu heeft hij de afgelopen dagen veel van dat soort aanvallen: hij valt om of laat zich vallen en blijft dan op zijn zij liggen. Het is dat hij dan nog ademt, anders zou je denken dat hij dood is. De aanvallen duren soms een paar minuten, maar soms ook ruim 3 kwartier... Vanmorgen legde ik mijn hand op zijn zij om te voelen of hij wel ademde, en toen ging hij piepen en kreunen. 10 minuten later stond hij weer op zijn pootjes... De torticollis (draainek) is ook heel erg, zijn koppie staat in een hele rare hoek op zijn lijf. Als hij rustig zit, is het bijna 90 graden gedraaid. Maar bij tijd en wijle, vooral als hij een beetje gaat rommelen in zijn hok, draait hij zijn kopje helemaal opzij en houdt hij het bijna tegen zijn lijf (alsof hij naar zijn staart wil kijken, zeg maar).

De aanvallen worden steeds langer en heftiger, die draainek die steeds erger lijkt te worden... Het enige positieve op dit moment is dat hij wel zelfstandig drinkt en eet (kleine beetjes) en dat de medicatie er goed ingaat. Maar hoe lang moet ik hiermee doorgaan? Is dit nog een konijnwaardig leven? Of zie ik het allemaal te somber en komthet nog wel goed? Moet ik gewoon nog langer behandelen?

Alvast bedankt voor jullie reacties

Groetjes Saskia

[Annelies en Basje]

Het eeuwige dilemma: hoe lang ga je nog door en wanneer vind je dat het genoeg geweest is.. Op ethische dilemma's als deze bestaat geen pasklaar antwoord. Ik denk dat het belangrijk is nu voor jezelf een grens af te spreken; tot daar ga je en niet verder. Zo zou je bijvoorbeeld kunnen zeggen dat van zodra hij niet meer zelfstandig eet en drinkt je ermee stopt en naar de dierenarts gaat, of van zodra zijn aanvallen langer duren dan een bepaalde tijd,...

Dat je er zelf over nadenkt en hier de vraag stelt interpreteer ik als twijfel van jezelf of die grens nog niet bereikt is, en/of het bijna bereiken van die grens. Bel je dierenarts anders nog eens op met deze nieuwe informatie (dat het dus niet van de stress is en dat het verder verslechterd is ed) en vraag wat hij of zij adviseert, en hoe de toekomst er nu waarschijnlijk uitziet.

Als de dierenarts aangeeft dat het hoogstwaarschijnlijk een verloren zaak is en dat de kans bestaat dat hij op het laatst heel erg gaat leiden zou ik beslissen naar de dierenarts te gaan voor een prikje en hem een konijnwaardig afscheid geven.

edit: wat je ook beslist, veel sterkte hiermee, dit is vast echt niet makkelijk voor je.

[Domino]

Wat is het ook een rotziekte. Ik heb gisteravond mijn konijn verloren aan ook zeer waarschijnlijk EC. Hij wilde of kon gisteravond niet meer eten en het is toen heel snel gegaan.

Ik wil je heel veel succes wensen. De beslissing tot hoever je moet gaan is de moeilijkste beslissing die je moet nemen als je dieren hebt, vind ik. Succes!!

[sas]

In mijn hoofd had ik dat ook al een beetje als grens: als hij niet zelfstandig meer eet en drinkt is het klaar. Maar ja, vorig jaar at hij de eerste dagen niet zelf en dat is hij toen weer wel gaan doen. Vandaag heeft hij nog maar weinig gegeten en gedronken. Ook nu ligt hij weer op zijn zij. Vanmiddag had ik ineens het gevoel dat hij expres zo gaat liggen, omdat hij doodmoe lijkt te worden van die kop die maar opzij hangt. Mijn man gaf hem vanmiddag een blaadje andijvie en dat heeft hij al liggend op zijn zij opgegeten en het leek hem goed te smaken. Ik denk dat we dit weekend nog doorbehandelen in de hoop dat hij weer opknapt. Als er maandag niks is verbeterd, neem ik contact op met onze DA.

Het is zeker een moeilijke beslissing. Met mijn eerste konijn ben ik gewoon veel te lang doorgegaan en had ik gewild dat de DA eerlijk tegen me was geweest door te zeggen dat het niet meer zinvol was. Maar ja, dit is wel het konijn van mijn zoontje en ik wil geen overhaaste beslissingen nemen...

[Samiera]

Ik herken dit verhaal heel erg van mijn lieve Hummeltje.

Hummeltje was pas 10 maanden toen ik er heb moeten laten inslapen, ook door EC. Op een dag stond ze nieuwsgierig overeind en toen zag ik er hoofdje een beetje omvallen. Verder was ze wel nog kei vrolijk, at kei goed en drinken deed ze ook zoals altijd. De volgende dag ging ik ook naar de dierenarts, maar die ochtend toen ik aankwam bij der hok, stond haar hoofdje ineens al daadwerkelijk een beetje schreef. Hier schrok ik natuurlijk kei erg van, aangezien het gister helemaal niet zo erg was! Ik ben meteen gestart met natuurlijk, Panacur en Metacam. Dit een week gebruikt, maar geen vooruitzicht gehad. Toen weer terug naar de dierenarts. Die heeft toen de dosis verhoogd en me ook nog een antibiotica kuur erbij gegeven. Wel heeft ze er meteen bij gezegd, is het volgende week nog niet beter, dan zul je toch de stap moeten zetten. Toen ze dit zei, schrok ik heel erg! NEE, niet mijn lieve Hummeltje, ze is pas 10 maanden.

Op weg naar huis kon ik het echt niet geloven, ondertussen begon Hummel ook telkens om te tollen. Mijn Hummel kon ook echt niet meer alleen zijn. Mijn vriend en ik hebben er echt voor geknokt, we zijn dagen lang, op gebleven om bij der te blijven. Want zodra ze een aanval kreeg, moesten we er tegen houden, omdat het anders echt niet meer stopte. Toch had ik het idee dat het 'beter' leek te gaan. Maar dat was niet zo, ik wou zo graag dat ze beter werd dat ik dat ook daadwerkelijk zag. Ook at en dronk zij nog mega goed! Medicijnen gingen er ook heel gemakkelijk in, ze deed er mond vaak al open toen ik met de spuitjes aankwam. Terwijl ze voorheen altijd tegenstribbelde, alsof ze het fijn vond als ik 't gaf, alsof ze wist dat ze er beter van werd.. Of iniedergeval, minder pijn zou hebben.

En toen was het zover.. De beslissing. Hier heb ik eigenlijk niet lang over nagedacht. Het deed me natuurlijk wel kei veel pijn, dat doet het zelfs nog nu ik dit hier schrijf. Het was de ergste beslissing die ik ooit gemaakt heb. Toen ik even met er alleen was, heb ik stom genoeg, tegen der gepraat. Dingen goed gepraat waarover ik soms boos op er was (als ze wat kapot had gemaakt etc.) Ik heb zelfs om vergeving gevraagd als ik boos was. En alsof dit een teken was, gaf ze me een lik over mijn snuut en in die blik van der ogen, had ik het idee dat ze vroeg of ik er wou helpen. Toen was het voor mij voorbij.

Misschien heb je hier helemaal niks aan. Maar ik denk dat je zelf een tijd moet nemen voor jezelf, 'als hij dan nog niet opgeknapt is, is hij beter af zo'. Elke dag heb ik steeds meer het besef dat ik er goed aan gedaan heb. Maar de 10 maandjes met haar, zou ik nooit vergeten. Doordat ze zo lief was, is mijn obsessie voor konijnen begonnen.

[Jikke]

en hier zit ik nu ook mee. Elke keer wil ik het iets beter zien. Wekelijks kom ik via mijn werk bij de DA en elke donderdag denk ik: Jitske is iets beter ze blijft hierrrrrr en elke vrijdag als ik thuis kom heb ik er spijt van.

Ik ben nu zover na vanmiddag als ze volgende week niet beter is als nu dan laat ik ze gaan. Jitske is 4 maanden. Ze heeft voor de zekerheid surolan voor haar oren, ze krijgt al 14 dagen panacur en heeft 10 dagen baytril en metacam gehad. Zo scheef als haar kop vanmiddag stond heb ik nog niet eerder gezien. Rechtop zitten kan ze niet momenteel alleen maar scheef op een zij liggen en in een rondje lopen. Ze is duidelijk in paniek geweest (toen ik aan het werk was) wat ik in de 2 weken nog niet gezien heb.

Nog maximaal 1 week en dan neem ik echt! de beslissing. Ik kan mijn dieren niet zien lijden en na 3 weken moet er geowon goede verbetering in zitten. Dit kan geen leven zijn. Zoveel druk komt er nu op 1 kant van haar kop. Haar oog staat erg gespannen en bol en eten doet ze nog wel maar geen knaagwerk meer (sinds gisteren).

Oh zo rot wanneer je moet beslissen. Heb het de laatste 2 jaar al veel te vaak moeten doen. 3 jonge vlamen verloren aan sore hocks. De laatste heb ik een half jaar lang met veel liefde verzorgd en dagelijks allerlei medicatie gegeven. Zelfs meerdere keren per dag en uiteindelijk als nog de strijd op moeten geven. Nu geen sore hocks problemen en dan komt EC weer naar boven. Ik wordt er zo enorm moedeloos van. Zijn er dan werkelijk geen gezonde vlamen te vinden?????

[Bellatrix]

Sterkte met deze moeilijke beslissing, ik weet niet tot hoe lang ik zou doorgaan.

Eergisteren heeft de dierenarts voor mij de beslissing gemaakt, ik had Juul pas 6 dagen. Dinsdagavond kwam ik thuis en ze lag helemaal plat, alleen haar ogen bewogen nog.

Je konijn eet nog zelf, ik denk dat dit heel gunstig is maar veel verstand heb ik er ook niet van.

Nogmaals sterkte

[Samiera]

Ik ken je moedeloze gevoel heel goed. Vooral als alles zo snel achter elkaar of allemaal tegelijk komt. Hupje is in mijn geval echt mijn 'zorgekindje'. Ik heb er nu bijna 1 jaar en heb bijna elke maand wel 1x bij de dierenarts gezeten. Ik weet niet of je eventueel mijn topic gelezen hebt? 'Wat een pech heeft Hupje', ik vermoed namelijk dat ze ook beginnende Ec heeft, ik ben er nu 10 dagen aan het behandelen. Gelukkig zijn de verschijnselen niet erger geworden en doet ze het verder nog prima. Ec wilt niet altijd het einde betekenen. Een vriendin van me heeft een konijn die nu ruim 10 jaar is geweest, en al meerdere keren last van Ec heeft gehad. Toch gaat het nu kei goed met m! Ze heeft altijd medicatie in huis, zodra ze weer 1 klein symptoom ziet, ze meteen in kan grijpen. Dat konijntje heeft ook een zware Ec tijd achter de rug, maar is weer helemaal op de been gekomen, en met een leeftijd van 10+ vind ik dat toch wel heeeel knap!

Ik vind niet dat je nu moet opgeven. Je moet deze week echt hard gaan knokken en hopelijk overwint je mannetje deze verschrikkelijke ziekte. Ik hoop dat je toch een beetje moed hebt gekregen, want dat heb je zeker nodig. Heel veel succes en ik vind het iniedergeval al dapper dat je een beslissing hebt gemaakt als het nodig is. En als het inderdaad nodig is, dan zal je ventje je echt wel dankbaar zijn voor alles wat je hebt gedaan en dat je hem uiteindelijk verlost hebt van alles!

Maar zo gaan we nog even niet denken , hou je ons op de hoogte?

[Aniek]

Misschien heb je er wat aan waar mijn grenst ligt?

Mijn grens ligt bij niet meer zelf kunnen eten, drinken, keutelen, plassen met als oorzaak EC dus niet een bijkomende oorzaak oid, maar dat is voor mij de grens.

De andere grens is na 28 dagen behandelen geen tot weinig verbetering en hierdoor geen konijnwaardig leven, dat is voor mij ook een grens. Je mag fenbendazol namelijk 28 dagen geven, dus wat moet je daarna.

Mijn minimum is dus wel mits konijn eet en drinkt 28 dagen geven dan.

[sas]

Die grens is zeker moeilijk te bepalen. Ik merk aan mezelf dat ik nog niet zover ben, maar er moet wel verbetering in gaan komen... Ik vind het wel fijn om jullie verhalen te lezen. Sommigen zijn dan niet goed afgelopen, maar dan weet ik ook dat ik niet te vroeg of juist te laat ga opgeven. Ik word er wel erg verdrietig van, al die beestjes die zo ziek worden, op zo'n jonge leeftijd al.

Vlekje ligt nu eigenlijk een groot deel van de dag op zijn zij. Gisteren bedacht ik dat hij het misschien ook wel gewoon fijner vindt, ik zou ook doodmoe worden als mijn hoofd de hele tijd opzij zou hangen. Liggen is nu gewoon het makkelijkst. Af en toe gaat hij op zijn pootjes zitten, maar dat ziet er ook gewoon niet uit, zover als dat nekje gedraaid zit. Vanmorgen heeft hij uit zichzelf gedronken en een klein beetje hooi gegeten. Verder leeft hij op de blaadjes groenten en stukjes fruit die hij van ons gevoerd krijgt. Echt zelfstandig is het dus niet. Ik heb net ook maar een potje babyvoeding-worteltjes gekocht, dan ga ik hem straks maar een keertje bijvoeden daarmee. Hij heeft zijn blindedarmkeutels van vannacht ook niet opgegeten, die zaten vanochtend tegen de bodem en in zijn vacht geplakt. Dus hij heeft vanochtend ook al een goede wasbeurt (met een washandje, warm water en een beetje dettol) gehad. In eerste instantie was ik bang dat het ook nog bij zijn kontje vies zou zijn, maar dat was gelukkig niet zo, hij had er gewoon ingelegen. Ik heb nu maar weer handdoeken in de bak liggen, want gisteren ging hij in zijn eigen plasjes liggen. De bodembedekker die hij normaalgesproken heeft, had hij helemaal naar de zijkanten geduwd en hij lag/zat en plaste dus ook gewoon op de bodem van de bak. Niet handig en erg vies ('t is een wit konijn met zwarte vlekken, maar voor de wasbeurt dus ook gele vlekken :eek: ) . En echt bruisen van energie doet hij ook niet. Kortom, het ziet er niet heel goed uit. Ik ben wel heel blij dat ik komende week vakantie heb, dan kan ik hem goed in de gaten houden (normaalgesproken ben ik 11 uur per dag van huis, niet echt handig als je konijn meer zorg nodig heeft) en extra verzorgen. We gaan het gevecht met die rotparasiet in elk geval de komende dagen nog aan. De DA had al gezegd dat er na 10 dagen echt verbetering moest zijn. We knokken zeker door, maar als de situatie verder verslechtert, weet ik niet of we woensdag gaan afwachten...

[Jikke]

Misschien heb je er wat aan waar mijn grenst ligt?

Mijn grens ligt bij niet meer zelf kunnen eten, drinken, keutelen, plassen met als oorzaak EC dus niet een bijkomende oorzaak oid, maar dat is voor mij de grens.

De andere grens is na 28 dagen behandelen geen tot weinig verbetering en hierdoor geen konijnwaardig leven, dat is voor mij ook een grens. Je mag fenbendazol namelijk 28 dagen geven, dus wat moet je daarna.

Mijn minimum is dus wel mits konijn eet en drinkt 28 dagen geven dan.

oh ik krijg al hoop dat er ook nog een middel fenbendazol is totdat ik op google zag dat dit panacur is..... jammer :(

Toen Jikke het had kreeg ik een keer van iemand? een advies om het 3 maanden te geven. De DA vond dit zeer onverstandig. Werd het vroeger wel gedaan zo lang en waarom is het onverstandig om het zo lang te doen? Gezien Jitske alleen maar hard achteruit gaat ben ik nog niet van plan om haar 3 maanden zo te laten lijden (dat is het inmiddels vind ik) en moet er echt heel snel verbetering in komen anders vind ik het genoeg geweest. Nu 16 dagen bezig en ze zakt alleen maar verder weg :( :( :(

[gingerenmacy]

Ik zou het nog niet opgeven als ik jou was, kan je niet met je da overleggen en een andere antibiotica proberen?

Mijn da zei dat het per konijn kan verschillen wat aanslaat, mijn konijn is pas gaan opknappen bij de 3e kuur.

Ik stond toen op het punt het op te geven maar , ze was er ook erg aan toe en had ook dat soort aanvallen die jij beschrijft,

maar ze at en dronk nog zelf, wel minder maar goed.

Bij de 1e kuur ging ze achteruit, bij de 2e gebeurde er weinig en bij de 3e ging ze ineens vooruit.

Het is nu meer dan een halfjaar geleden en het gaat nu erg goed.

Ik weet alleen de naam van de laatste antibiotica niet meer maar het waren injecties die we haar om de 2/3 dagen moesten geven.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, en heel veel succes met je konijntje!

[Samiera]

Het is inderdaad verstandig om je hok vol te leggen met handdoeken. Ik deed dit ook aan de zijkanten van het hok (de tralies) want zodra ze een 'aanval' kreeg, was ik bang dat ze er ooit tussen zou blijven haken met een van der pootjes, en m eventueel ook zou breken. Mijn Hummeltje heeft de laatste weken helaas wel in een hok gelegen van 1m bij 50cm, ze kon niet meer lopen, en hoe groter de ruimte werd, hoe verder ze weg kon tollen. Misschien een tip, mijn Hummeltje vond het fijn om tegen een tochtrol (voor de deur) te liggen. Daar leunde haar hoofdje dan ook op terwijl ze wel goed rechtop kon blijven zitten. Je kunt ook een handdoek oprollen ofzo.

[sas]

Wat ik inmiddels heb begrepen, is dat je de medicijnen tegen de EC (dus niet de aanvullende antibiotica) beter geen langere tijd kunt geven. Dat na 28 dagen de plotselinge sterfte en andere bijwerkingen sterk toenemen. Dus 3 kuren tegen EC achter elkaar lijkt me ook niet handig. Vlekje heeft in elk geval net 20 ml wortelpuree op en dat ging er razendsnel in. We blijven volhouden!

Jikke, sterkte ermee! Blijf volhouden, maar ik kan me ook voorstellen dat je ergens wel je grens bereikt als Jitske alleen maar achteruit gaat...

[sas]

Fuerza, Vlekje ligt in een vrij klein hok (te klein voor een gezond konijn van zijn formaat, daar zit hij normaalgesproken ook echt niet in) zonder tralies en dat bevalt hem wel. Ik ga dat met die opgerolde handdoek ook nog proberen!

[Jikke]

oke, mijn eerste witte vlaam Jikke had vermoedelijk ook EC die is in totaal 3x behandeld maar toen de 3de keer neit aan sloeg hebben ze haar nog verder onderzocht en kwam er ook nog naar voren dat ze een hernia erbij gekregen had (waarschijnlijk door de ongecontroleerde bewegingen o.i.d.) die heeft de kuur toen wel 3x gehad maar wel met maanden ertussen.

Ik weet dus nu in elk geval dat ik die 28 dagen aan moet houden en langer niet.

Vandaag kon ze weer redelijk lopen alleen als ze ligt gaat die kop echt enorm draaien. We gaan maar hopen dat de verbetering door gaat zetten! Morgen en overmorgen kan ze in de grote overdekte ren lopen en woensdag misschien ook nog. Mijn andere konijnen gaan namelijk mee naar het werk voor diverse aai projecten (ze zijn dat gewend en geeft voor hun geen grote extra stress) en dus is die ren nu vrij voor haar. Wel lekker want die is overdekt (gedeeltelijk) met groot hok eraan en dus kan ik dan zien wat ze doet als ze de vrijheid heeft. Nu gaat het goed als ze in de ren zit die ik voor haar gemaakt heb maar zodra ik ze weer in het binnenhok zet is het foute boel. We gaan dus nu ook proberen een manier te vinden om haar tijdelijke ren te overdekken zodat ze daar ook droog kan zitten. Dit is echter niet zo makkelijk omdat ik haar wel goed moet kunnen verzorgen natuurlijk. En 's nachts moet ze sowieso naar binnen voro de warmte.

Weer wel een klein lichtpuntje dus dat ze weer rechtuit kan lopen!

[sas]

Sjips, heb ik net een heel verhaal getikt, klik ik verkeerd, alles weg... Oké, even opnieuw dan:p

Fijn dat Jikke vooruit gaat. Wel oppassen als je haar in die ren laat lopen waar ook de andere konijntjes komen. EC is overdraagbaar via de urine. Vlekje vindt het vooralsnog prima in dat kleine hok, dus aan buiten in de ren lopen, daar denken we nog even niet aan.

Vlekje heeft het zaterdag zwaar gehad. Veel gelegen en weinig zelf gegeten en gedronken. Ik ben hem wat gaan bijvoeren en daardoor was hij gisteren weer wat levendiger. Hij zat meer op zijn pootjes en at en dronk ook weer kleine beetjes zelf. Maar vanochtend ben ik uit bed gehaald door mijn zoontje: "vlekje wil rechtop zitten en lopen, maar hij valt steeds om." Vannacht hoorde ik hem ook al en nu net is hij ook al een aantal keren omgevallen. Hij probeert wel weer rechtop te komen, dat lukt soms wel en soms niet. Dan blijft hij maar weer op zijn zij liggen. Ik ga hem zo meteen zijn medicijntjes en wat te eten geven en dan ga ik maar eens even de DA bellen. Eens overleggen of we nog iets meer voor hem kunnen doen dan we nu doen. Hij heeft nog helemaal geen pijnstilling gehad en misschien is er ook wel iets wat we hem kunnen geven voor zijn evenwicht.

[Annelies en Basje]

Hoe gaat het ondertussen?

[sas]

Het gaat niet zo goed met Vlekje. Waren we maandag nog positief, want hij at zelf en was weer wat actiever, sinds gisteren ligt hij weer heel veel op zijn zij (eigenlijk de hele dag), drinkt weinig en eet alleen wat wij hem voorhouden. Hij tolt af en toe om zijn as en gisteravond heeft hij een vreselijke aanval gehad. Hij lag op mijn mans schoot voor de medicijntjes. Mijn man wilde hem aaien, maar als reactie ging hij heel hard om zijn as tollen, zo hard dat hij van mijn mans schoot af rolde en op de grond gleed. Hij viel gelukkig niet hard, 't was echt meer glijden, maar ook op de grond bleef hij rondtollen. Pas toen ik hem opgepakt had, stopte hij. Toen ik hem terug had gelegd in zijn hok, ging hij ook weer tollen, maar dat stopte na 2 of 3 rondjes vanzelf. Nu ligt hij nog steeds op de plek waar hij gisteravond lag toen wij naar bed gingen. Hij heeft niets gegeten en niets gedronken en voor zover ik kan zien, ook niet of nauwelijks geplast of gekeuteld.

Ik ga hem zo direct maar dwangvoeren, er moet toch iets in. De dierenarts zei gisteren dat we positief mogen blijven zolang hij zelfstandig eet en drinkt. Dat doet hij dus op het moment niet... Heeft iemand nog tips? Op het moment heeft hij alleen Valbazen (albendazole) tegen de EC (ja, ik weet dat veel dierenartsen fenbendazole voorschrijven, maar dit werkt hetzelfde) en Enrofloxoral als antibiotica. Vrijdag at hij ook maar weinig, toen ging ik bijvoeren en toen knapte hij ook weer op. Of moet ik nu al om een darmstimulerend middel gaan vragen? En pijnstilling? Niet eten is een teken van pijn, toch?

Hellup, hoe lappen we hem weer op?!

[Sterre]

In juli heb ik Ernie verloren aan E.C. het lijkt wel een epidemie want je hoort het ontzettend veel dit jaar...

Ernie had geen scheve kop maar verlamde achterpoten door E.C.

Ik heb ook erg geworsteld met de vraag wanneer "genoeg, genoeg is".

Uiteindelijk met veel pijn en moeite toch besloten dat ik het geen konijnwaardig bestaan meer vond.

Ernie ging alleen maar achteruit zonder verbetering.

"maak ik de kuur eerst af, of is dit nodeloos lijden ?"

Toen ik die knoop had doorgehakt en de afspraak met dierenarts stond om 18.30, overleed Ernie om 14.30..

De natuur is ons dus toch nog voor geweest...

Achteraf denk ik weleens dat ik toch een dag eerder had moeten ingrijpen, al had Ernie geen pijn en at hij wel.

Maar als je er middenin zit hou je hoop op verbetering zolang de kuur niet af is.

Sterkte bij het nemen van deze moeilijke beslissing.

Ik kan je niet vertellen wat je moet doen, maar alleen mijn E.C. verhaal delen...

17 oktober 2012 aangepast door Sterre

[sas]

Dankjewel Sterre voor je reactie. Wat ontzettend verdrietig dat je je konijn aan die vreselijke ziekte hebt verloren. De natuur is jullie inderdaad voor geweest, zo heeft het moeten zijn. Praat jezelf geen schuldgevoel aan met "misschien had ik eerder moeten ingrijpen." Je hebt waarschijnlijk je best gedaan om hem op te laten knappen, dat heeft niet mogen helpen. Onze DA zegt ook dat je moet blijven behandelen, verbetering kan lang op zich laten wachten, dus blijf maar doorbehandelen.

Ik vind het ook opvallend hoeveel je het hier ook leest, het ene na het andere topic wordt erover geopend. Hoe zou dat nou toch kunnen komen?

Ik heb voor mezelf besloten dat ik het maar steeds dag voor dag bekijk met hem. Dadelijk eens kijken hoe hij reageert op voeding en vocht. Misschien knapt hij daar weer een beetje van op...

[Christaaa]

Bah, wat een naar verhaal weer. EC is zo'n rotziekte!

Ik heb bij mijn eigen konijnen weinig ervaring met EC. Wel heb ik in de opvang veel dieren gezien die het hadden en toen altijd hard geroepen dat mijn konijnen eerder een spuitje zouden krijgen als ze zo ziek zouden zijn. Natuurlijk is het heel hard en vreselijk moeilijk (toen ik laatst voor dezelfde keus bij een ander ziektebeeld stond, was ik te laat, waar ik nog steeds spijt van heb), maar wat is nog eerlijk tegenover je konijn? Er wordt vaak gezegd, dat het konijn nog wil als het nog eet. Ik ben het daar niet zo mee eens, want volgens mij is dat gewoon instinct. Mijn ervaring is dat dieren pas heel laat stoppen met eten bij dit soort dingen.

Het is moeilijk voor een buitenstaander te beoordelen wat jij met je konijn moet doen. Uiteindelijk ben jij de enige die hem ziet en kent. Maar als ik je verhaal zo lees. zou ik het niet raar vinden als je hem rust geeft i.p.v. door te zetten.

Sterkte!

[Manon73]

Beide konijnen met EC aten bij mij nog goed maar ik heb toch besloten om ze te laten inslapen. Eten moest je voor hun leggen en dan aten ze het op. Ze konden niet meer lopen zonder te tollen. Het hoofdje stond bij beide heel erg scheef. Bij 1 zo scheef dat het oog beschadigt raakte doordat het oog over de bodembedekking (handdoek) schuurde. Beide hebben een volledige kuur fenbendrops en antibiotica gehad.

Dan heb ik nog 1 konijntje dat EC overleeft heeft. Is nu bijna 1 jaar geleden en ze doet het nog goed. Haar hoofdje is een klein beetje scheef maar daar lijkt ze geen last van te hebben. Ze kan verder alles wat een konijn moet kunnen. Ze heeft ook getold maar niet zo erg als de andere. Ik heb bij haar gekozen om haar buiten bij haar vriendje te laten. Ik weet dat dit hier wordt afgeraden. De eerste paar dagen heb ik ze opgesloten in het hok en daarna zette ik haar overdag uit het hok. Voor mijn gevoel deed de beweging haar goed. Ik heb toen een nachthokje gekocht want ze kon niet zelfstandig het trapje van het hok op. Een paar dagen na het stoppen met fenbendrops kon ze ook weer het trapje zelfstandig op.

Sterkte. Het blijft gewoon moeilijk om te beslissen wat goed voor ze is. Bij de 2 die ik heb laten inslapen heb ik achteraf idd het idee dat ik te lang ben doorgegaan. Je wilt gewoon vooruitgang zien en denkt dat ook te zien tenminste zo ging het bij mij.

[Sterre]

Ja Saskia, dat was zeker verdrietig...

Wat het nog erger maakt is dat zijn konijnenvriendin Angelina Ballerina eenzaam achterbleef en we toen een nieuw konijn uit een opvang hebben gehaald.

2 weken terug is Angelina Ballerina plotseling overleden aan waarschijnlijk een bloedpropje...

Ze was speels, levendig en at en poepte prima maar lag opeens dood in haar hok.

Dus we hebben allebei onze konijnen (8 en 6 jaar) verloren binnen 3 maanden tijd.

Een ziekteperiode is niet leuk, maar je konijn opeens onverwachts dood in haar hok zien liggen al evenmin...

Nu hebben we dus alleen nog Pluis over, die nog maar net bij ons woont.

Die hadden we juist gehaald voor onze eenzame Angelina en nu is hij zelf eenzaam...

[sas]

Heel verdrietige verhalen allemaal, bah wat een konijnenleed!

Vlekje eet nu ook alleen maar wat wij hem voorhouden. Hij heeft net 15 ml dwangvoeding op, dat gaat er op zich vlot in. Maar hij zat helemaal onder de blindedarmkeutels van afgelopen nacht, die heeft hij dus (alweer) niet opgegeten, maar is er gewoon in blijven liggen. Is dat nog konijnwaardig, een beestje wat in zijn eigen ontlasting blijft liggen? Bij het verzorgen zag ik ook nog dat zijn "onderste" oogje (dat wat steeds naar de grond 'kijkt', want volgens mij ziet-ie er niks mee) vuurrood is en nog maar een heel klein beetje open is. Is dat nou 'gewoon' ontstoken of is dat van de druk die erop staat doordat dat kopje zover opzij staat? Ik weet het gewoon even niet meer. Aan de ene kant wil ik alles doen om hem in leven te houden, aan de andere kant....