noemsi Geplaatst: 25 augustus 2012 Auteur Geplaatst: 25 augustus 2012 Zit nu echt met tranen en ongeloof naar haar lichaampje te kijken. Het kan gewoon niet waar zijn :( En mijn hondje maar niet begrijpen waarom baasje zo verdrietig is :(
Moniek Geplaatst: 25 augustus 2012 Geplaatst: 25 augustus 2012 Wat erg! Net als je denkt dat het weer wat beter gaat... Geef jezelf niet de schuld. Je vond het echt nodig om haar te laten helpen, je deed het niet zomaar. Heel veel sterkte!
noemsi Geplaatst: 25 augustus 2012 Auteur Geplaatst: 25 augustus 2012 Ik weet het, het is niet express gebeurd. Maar ik was al super bang voor de operatie en nu ben ik weer een voedster verloren aan de narcose. Dit is al de tweede van de 4 die onder het mes zijn geweest. Op dit moment wil ik dan ook nooit meer een konijn onder narcose laten gaan. Vind de 50-50 overlevingskans het niet meer waard.
HildeR Geplaatst: 26 augustus 2012 Geplaatst: 26 augustus 2012 Misschien is er wel een complicatie geweest toen ze thuis was (inwendige bloeding bv), dan komt het niet door de narcose.
KoenSilvertant Geplaatst: 26 augustus 2012 Geplaatst: 26 augustus 2012 Ik zag net je topic op de regenboog topic.Ik denk, het kan niet waar zijn!Snel verder gelzen, n ja hoor :(Heel veel sterkte!
noemsi Geplaatst: 26 augustus 2012 Auteur Geplaatst: 26 augustus 2012 Ik geloof het zelf ook niet echt. Het hok is nu ook echt zo leeg :( Maar ze zit er toch echt niet meer in. Nu moet ik dus een plekje gaan zoeken waar ik haar kan begraven. Want ik heb zelf geen tuin.
Gast Geplaatst: 26 augustus 2012 Geplaatst: 26 augustus 2012 (aangepast) Ontzettend veel sterkte! Het blijft echt onbegrijpelijk dat het zo snel kan gaan hè. Het ene moment denk je echt dat ze er bovenop gaan komen, en het volgende moment zit je vol ongeloof naar het levenloze lijfje op je schoot te staren. Ze zijn zo kwetsbaar en het is zo moeilijk als ze ziek zijn...Geef jezelf iig niet de schuld, want je hebt hier toch niet voor gekozen? Je zette je eigen angsten aan de kant en koos voor het welzijn van Mocca toen je haar liet helpen. Zou ze gelukkiger zijn geweest als je haar niet had laten helpen? Ik denk het niet, dan zo ze steeds bozer en gefrustreerder worden en dat zou niet eerlijk zijn geweest. Je hebt goed gekozen toen je haar liet castreren, dat de uitkomst anders zou zijn kun je van te voren gewoon niet weten. Nogmaals veel sterkte gewenst, probeer het jezelf niet kwalijk te nemen. 26 augustus 2012 aangepast door Gast
Samiera Geplaatst: 26 augustus 2012 Geplaatst: 26 augustus 2012 Wat erg! Echt ongelofelijk, juist net wanneer jij/wij dachten dat het beter ging met Mocca. Echt super veel sterkte, en probeer toch een mooi plekje te geven aan der waar ze alle rust gaat krijgen. Dat je zoiets 1 keer meemaakt, is erg, maar dan nog 'n keer is echt vreselijk! Terwijl je het beste met je beestje voor hebt.Ik hoop dat je het toch een plekje kunt geven, en ik begrijp je 'schuldgevoel'. Dat heb ik nu nog bij mijn schat. Probeer toch te denken aan alle leuke dingen die ze bij je heeft meegemaakt.
noemsi Geplaatst: 26 augustus 2012 Auteur Geplaatst: 26 augustus 2012 Dank jullie wel voor jullie medeleven. Mocca is vanmiddag begraven naast een mooie vlinderstruik bij mijn ouders in de tuin. Heb bij mijn ouders mijn verhaal kunnen vertellen wat veel heel geholpen. Nou alleen nog de zware taak van het bellen van de dierenarts morgen. Want zij hadden ook het beste met haar voor. Ga wel hun bellen voordat ze mij bellen anders zit ik straks midden op de afdeling van mijn werk te huilen en dat kan echt niet. Hoop dus echt dat ik dat telefoongesprek door kan komen zonder in tranen uit te barsten.
Samiera Geplaatst: 26 augustus 2012 Geplaatst: 26 augustus 2012 Nogmaals veel sterkte voor morgen, hopelijk geeft je werk je even goede afleiding. Een hele dikke knuf!
Wabbit Geplaatst: 27 augustus 2012 Geplaatst: 27 augustus 2012 Nou alleen nog de zware taak van het bellen van de dierenarts morgen. Want zij hadden ook het beste met haar voor. Ga wel hun bellen voordat ze mij bellen anders ......Hoop dus echt dat ik dat telefoongesprek door kan komen zonder in tranen uit te barsten.En wat als je in tranen uitbarst tijdens dat telefoongesprek. Een beetje dierenarts begrijpt die emotisch ook wel hoor. Ik heb ook zitten janken als een klein kind toen ik Kodi moest laten inslapen. Nee, denk dat je Dierenarts daar minder raar van staat te kijken als je collega's.Succes met bellen.
Ainariel Geplaatst: 27 augustus 2012 Geplaatst: 27 augustus 2012 En wat maakt het uit als je bij je collega's loopt te huilen? Als er een dier van mij doodgaat, mogen ze best zien dat ik er verdriet om heb. Als je collega's een beetje gevoel hebben, snappen ze je en de echte meelevende collega's komen je misschien ook troosten. Bij mij op de afdeling tenminste wel.Toen bij Pip kwam ik huilend naar de auto, werd toen nog opgehaald. En het is dat ik nu alweer in de ziektewet zit maar anders had ik vandaag op mijn werk misschien wel weer een traantje weggepinkt.
Wabbit Geplaatst: 27 augustus 2012 Geplaatst: 27 augustus 2012 Echte meelevende collega's, ja, die begrijpen dat wel....als je echter in een mannenwereldje werkt is dat toch wel ff anders. :bad:
noemsi Geplaatst: 27 augustus 2012 Auteur Geplaatst: 27 augustus 2012 Tja het is wel een beetje mannenwereld op mijn werk eigenlijk. En daarbij werk ik er nog maar net. Dat de dierenarts heb zal snappen dat lijkt me inderdaad wel. Maar ik heb gebeld, ben gewoon even buiten gaan zitten. Zij waren ook geschokt, vooral dat het zo snel inene was gegaan omdat ze vrijdag nog gegeten had. Ze zou nog wel achter die dierenarts aangaan die ik zaterdagochtend had gebeld want ze vonden het niet goed dat ze toen hadden gezegd dat ik het maar moest aankijken. Daar voelde ik me eerlijk gezegd wel goed bij want ik vond wel dat ik door die dierenarts afgewimpeld was. Ze zei wel dat dat niet in hield dat ze het dan wel gehaald zou hebben als ik meteen zaterdag ochtend al geholpen was, maar ze vonden het gewoon niet netjes van die dierenarts. De dag is wel een beetje in een waas voorbij gegaan. Had vanacht ook weer gedroomd dat Mocca nog wel leefde. Af en toe lijkt het allemaal net een nachtmerrie en moet ik mezelf er weer aan herrineren dat het echt gebeurd is :(Zal nog wel even duren voordat het echt is doorgedrongen.
Aanbevolen berichten