Samiera Geplaatst: 1 juli 2012 Geplaatst: 1 juli 2012 Hallo allemaal,Het is nu bijna 2 weken geleden, en heb eindelijk de moed om hier mijn verhaal te schrijven.Mijn lieve nijn, Hummeltje is de dupe geworden van de vreselijke ziekte van Ecuniculi! Na ruim 2 weken strijden, dag en nacht wakker blijven, handen vol met geld kwijt zijn aan medicijnen, hebben we er toch moeten laten inslapen op dinsdag 19 06 2012.Dit was de ergste beslissing die ik ooit heb moeten maken. Terwijl we vanaf dag 1 medicijnen hebben gegeven, Panacur, Metacam & Antibiotica heeft het geen baat gehad. Ze ging met de dag achteruit. In het begin viel alleen haar hoofdje af en toe om, de dag erna stond ie al daadwerkelijk een stukje schreef. Na nog een dierenarts bezoek, adviseerde ze ons om de dosis van de medicijnen te verhogen, en dat deden we!We hebben het nog een week aangekeken en het werd alsmaar erger. Ze begon nu ook contant rond te tollen en dat was voor ons, maar zeker voor haar, geen pretje! Alhoewel ze nog wel goed dronk en at. Ze gaf me zelfs nog kusjes, de arme lieverd. Omdat ik wist dat ze geen pijn had, was het voor mij heel moeilijk om op te geven, je blijft hopen. Ookal weet je in je achterhoofd dat het geen nut meer heeft. Ik geloof steeds meer dat dit de beste keus was, en ik mis er met de dag steeds meer. Ze is maar 10 maanden geworden en dat gun je geen enkel nijntje. Lieve Hummel, ik mis je zo!
Vicky Borrey Geplaatst: 1 juli 2012 Geplaatst: 1 juli 2012 oooooh, wat een verdrietig verhaal!!! En zo'n klein liefje, jammer dat hij maar zo kort bij jullie is kunnen zijn... Rust zacht, Hummeltje!!! En een dikke knuffel voor jou Fuerza, het is nooit leuk een nijntje te moeten afgeven...
Stamper2011 Geplaatst: 1 juli 2012 Geplaatst: 1 juli 2012 Jeetje wat heftig! Heel veel sterkte met dit verlies!
sanita600 Geplaatst: 2 juli 2012 Geplaatst: 2 juli 2012 Wat erg voor je........ik wens je heel veel sterkte.
Leonie85 Geplaatst: 2 juli 2012 Geplaatst: 2 juli 2012 Sterkte met je verlies, heb nu ook een jong konijntje (4 mnd) met E.C. Met haar gaat het steeds wat beter gelukkig, maar is wel een rotziekte hoor!
Samiera Geplaatst: 4 augustus 2012 Auteur Geplaatst: 4 augustus 2012 Nu zit ik hier op de bank..Ik mis haar steeds en steeds meer, ik ben zo bang dat ze denkt dat ik er in de steek gelaten heb. :(
Evee Geplaatst: 5 augustus 2012 Geplaatst: 5 augustus 2012 Dat zal ze zeker niet denken, naar alles wat je voor haar hebt gedaan. En je hebt de moeilijke beslissing durven nemen om haar een langere lijdensweg te besparen, wat ik erg dapper van je vind! Ik denk dat ze je alleen maar dankbaar is voor al je zorg! Heel veel sterkte!
Annelies en Basje Geplaatst: 5 augustus 2012 Geplaatst: 5 augustus 2012 Ik denk ook niet dat ze het je kwalijk neemt of zo, als ik het zo lees heb je namelijk erg hard je best gedaan maar was die verschrikkelijke ziekte helaas sterker. In zo'n verhaal kan je geen schuldige aanduiden en zou je je dus echt niet schuldig moeten voelen, of alsof je haar in de steek gelaten zou hebben. Ze had vast een aantal heel erg fijne maanden bij jou. Sterkte.
Nijntje1 Geplaatst: 5 augustus 2012 Geplaatst: 5 augustus 2012 heel veel sterkte met het verlies van dit schatje, voel je niet schuldig, maar denk aan de mooie tijd die hummel bij je heeft gehad.
Sandien Geplaatst: 8 augustus 2012 Geplaatst: 8 augustus 2012 Heel veel sterkte met het verlies van dit leuke snoetje. Zie liet in elk geval wel blijken dat ze blij was met de aandacht en zorg die je haar gaf.
Wabbit Geplaatst: 9 augustus 2012 Geplaatst: 9 augustus 2012 Je hebt veels te snel afscheid moeten nemen van je nijn. Wat een schatje was het.Heel veel sterkte met het verlies en verwijt jezelf niet te veel. Je hebt gedaan wat je kon.
Samiera Geplaatst: 9 augustus 2012 Auteur Geplaatst: 9 augustus 2012 Bedankt voor jullie reacties, helaas zal het niet zo makkelijk zijn om jezelf iets niet te verwijten. :(Je bedenkt je toch elke keer ''wat als???''. Ik mis er gewoon zo erg.
Wabbit Geplaatst: 9 augustus 2012 Geplaatst: 9 augustus 2012 Dat missen zal wel blijven, net als het schuldgevoel. Maar dat laatste is iets wat we ons zelf aan doen.Ook ik had dat nadat ik mijn Kodi van ruim 10 jaar heb moeten laten inslapen. Je weet dat het het beste is maar toch....En zo zullen hier wel meer leden zijn. Ik mis Kodi nog steeds en denk nog vaak aan hem, ondanks dat Doerakje een schat is. Maar het schuldgevoel is nu wel weg. Hem nog langer laten lijden was konijn onwaardig geweest en nu de emoties wat meer gezakt zijn is mij dat duidelijker geworden. Je zult er nu misschien nog maar weinig aan hebben, want de emoties zijn nog te sterk. Daar kan niemand wat aan veranderen. We kunnen je alleen helpen door het je aan te geven. Nogmaals heel veel sterkte met het verlies.
Samiera Geplaatst: 14 augustus 2012 Auteur Geplaatst: 14 augustus 2012 Ze zou vandaag 1 jaar geworden zijn, wat een kl*te dag. :(
Aanbevolen berichten