WiepPip Geplaatst: 18 augustus 2011 Geplaatst: 18 augustus 2011 Ik heb er ok ervaring mee. Mijn konijn was van een trapje af gevallen en heeft haar poot uit de kom en gebroken!!!! De dierearts zij dat het vanzelf overgaat .. Maar als je konijn nou niet meer gaat eten en drinken moet je haar of hem laten inslapen..Gelukkig was dat bij mij niet het geval. En nu gaat het weer goed met mijn konijn en huppelt ze weer vrolijk rond
konijntjepip Geplaatst: 19 augustus 2011 Geplaatst: 19 augustus 2011 Hoe gaat het nu? wil je toch nog even zeggen dat gijs zich prima op 3 poten red!
Toushka Geplaatst: 21 augustus 2011 Auteur Geplaatst: 21 augustus 2011 Ze gedraagt zich nog steeds normaal, voor zover dat kan met een spalk om je gebroken pootje en lijkt wel meer te wennen aan het pootje in de spalk en ze eet en drinkt ook gewoon gelukkig:-)
Toushka Geplaatst: 22 augustus 2011 Auteur Geplaatst: 22 augustus 2011 Ze bijt nu wel soms de leukoplast eraf waardoor je het verband ziet waar ook die zinklijm in zit. Zodra ik dat zie plak ik er weer leukoplast op, maar heeft iemand misschien een idee van iets dat ik erop kan doen waardoor ze het vies vindt bijv. en er hopelijk minder of niet aan bijt? Het mag alleen eigenlijk niet nat worden (dan lost de lijm weer op), maar een paar spetters op de leukoplast is ws. niet zo erg.
Debbie Geplaatst: 22 augustus 2011 Geplaatst: 22 augustus 2011 Jeetje wat een naar gezicht zeg, die foto dat ze zo op haar gebroken pootje ligt.Goed dat je er alles aan doet wat voor haar het beste is!Kan je helaas geen tips geven maar wilde je er nog wel even succes mee wensen, ook voor je nijn natuurlijk.
Toushka Geplaatst: 24 augustus 2011 Auteur Geplaatst: 24 augustus 2011 Bedankt voor je reactie! Ze steunt daar wel op het andere pootje, maar kon het gebroken pootje niet meer recht houden. Nog ruim 1,5 week dan mag de spalk eraf, ben heel benieuwd, hoop echt dat het goed heelt. Maar dat zullen we zien.
Boseetje Geplaatst: 24 augustus 2011 Geplaatst: 24 augustus 2011 zit ze nu al minder aan de leukoplast?
Toushka Geplaatst: 24 augustus 2011 Auteur Geplaatst: 24 augustus 2011 Ze zit er nog steeds wel aan helaas, maar ik plak er steeds maar weer nieuwe leukoplast bij... ik heb nog geen idee wat ik er evt. op zou kunnen doen dat ze vies zou vinden en het niet echt nat zou maken en ook niet schadelijk is..
konijntjepip Geplaatst: 29 augustus 2011 Geplaatst: 29 augustus 2011 gijs waste het pootje ook toen het in gips zat, ik had het idee dat hij dat deed om dat het bij hem hoorde omdat hij het geaccepteerd had, gijs deed ook alles met zijn pootje toen het in gips zat we dachten dat het goed ging.. maar nee toen we een foto moesten maken stonden de botten weer naast elkaar.. dit kwam omdat ze het ook moeilijk vinden om inteschatten hoe strak ze het om moeten doen..want bij gijs gebeurde dit in narcose weet niet of dat bij jou ook zo was? naja ik hoop dat het bij jou heel goed afloopt, maar wij hebben voor amputatie gekozen omdat we het zielig vonden om hem hiermee te laten lopen, en dan weer opereren etc. hij zag er erg opgelucht uit toen het geamputeerd was en het herstel ging erg goed! hoop dat je snel weer iets meer weet! sterkte
Toushka Geplaatst: 29 augustus 2011 Auteur Geplaatst: 29 augustus 2011 Nog 1 week, dan mag de spalk eraf.... Heel spannend.. De orthopeed was wel zelfverzekerd dat hij het goed gespalkt had, dus hopen dat het goed aan elkaar gegroeid is. Vandaag maar weer leukoplast erbij geplakt, ze had er weer aangezeten.. Daarna waste ze haar gezicht met beide voorpootjes, wel een maf gezicht.Ze was onder narcose toen het gespalkt werd. Ze heeft een spuitje gekregen met narcosemiddel, geen gasnarcose erbij (dat was niet nodig). Ook hebben ze wat oogzalf opgedaan ter bescherming, omdat konijnen hun ogen niet sluiten. Ik mocht erbij zijn en deed haar ogen steeds even dicht, maar dat was ws. niet voldoende. Daarna een spuitje om het narcosemiddel weer tegen te gaan en een om de darmen te activeren (ben de naam even kwijt).Ik zag trouwens pas in de winkel wel een fles met 'anti-bijtmiddel' voor paarden (kun je op bijv. hout of spullen spuiten waar ze aan bijten), met iets bitters en iets heets/pittigs (cayenne) erin, maar ik durfde het niet voor Sofie te kopen, geen idee of konijnen daar tegen kunnen (bovendien was het een grote fles waar ik daarna weinig meer mee zou doen).
Toushka Geplaatst: 5 september 2011 Auteur Geplaatst: 5 september 2011 De afgelopen dagen had ze er nauwelijks aangezeten en ik wilde vandaag de DA bellen om een afspraak te maken de spalk deze week te laten verwijderen. Nu kwam ik vanochtend om ze eten te geven, heeft ze een groot deel van de bovenkant eraf geknaagd..... Ik meteen weer leukoplast erop geplakt, maar toen ik vanmiddag weer thuiskwam was het meeste wat ik vanochtend geplakt had alweer verwijderd....:(Ik heb de DA gebeld en ze zeiden dat ik het er zelf af mag halen (ik wacht even tot mijn vriend straks thuis is, zodat hij haar kan vasthouden). Ze heeft er blijkbaar last van (sinds vannacht ofzo.., of zou ze de 3 weken hebben meegeteld (is precies vandaag) en me een handje willen helpen??).Ze mag dan niet te groot behuisd worden, zodat ze niet kan rennen en springen en het in een keer teveel belasten, maar ben een beetje bang dat ze dan gek wordt...?? Klinkt misschien raar of stom, maar ze zitten al 3 weken maar in een deel van het hok/ren waar ze normaal in zouden kunnen en nu moet het nog kleiner (maar wat is niet te groot?).
Toushka Geplaatst: 7 september 2011 Auteur Geplaatst: 7 september 2011 Nog even een update, voor wie het interessant vindt. Maandag hebben we de spalk eraf gehaald. Het advies was mbv nagellakremover (aceton) vanwege de lijm, maar dit werkte niet zo goed. Toen realiseerde ik me dat de orthopeed warm water had gebruikt om het potje met lijm op te warmen, zodat het vloeibaar werd. Toen hebben we warm water gebruikt (gelukkig kon me zusje langskomen (en later mijn vriend) om te helpen). Dat werkte veel beter, maar nog was het erg lastig om alles eraf te krijgen. Toen knipte mijn zusje (ondanks echte verbandschaar met botte punten) per ongeluk in haar vel (shit happens.. helaas). Dat bloedde een beetje... Uiteindelijk lukte het niet helemaal en ik maakte me zorgen om de wond. Dus toch maar begin vd avond de DA gebeld. We konden meteen langskomen. Met hun hulp lukte het gelukkig wel, alleen het pootje zag er donker uit. De DA maakte zich daar wel wat zorgen om, maar de breuk lijkt geheeld. Volgende week moeten we ermee terugkomen.Ze moet nu in een klein hok, zodat ze niet kan rondrennen en het opnieuw breken. Gisteren leek ze iets minder te eten dan normaal, maar uiteindelijk wel de SS op en wat hooi en een wilgentakje ging er goed in.Vanmiddag wilde ze niet echt eten, ook het wilgentakje of gras dat ik haar voorhield niet. Volgens mij heeft ze pijn. Ik mag ook niet aan het pootje komen en ze gebruikt het ook nog niet echt (en het leek wel of de zijkant van haar achterhand/poten trilde ofzoiets...). Ik heb haar pijnstiller gegeven en ze leek net weer wat te knabbelen. Ik hoop dat het goed helpt...
Elvje Geplaatst: 7 september 2011 Geplaatst: 7 september 2011 He jammer dat het nog niet meteen lekker gaat... ik duim in ieder geval op een goede afloop!Misschien heeft ze er wel last van dat ze toch een tijdje haar pootje niet op een normale manier heeft gebruikt? Niet gebruikte spieren verschrompelen en doet bij mensen in ieder geval zeer om het terug te belasten. Misschien dat het daar nog iets mee te maken heeft?
Toushka Geplaatst: 7 september 2011 Auteur Geplaatst: 7 september 2011 Dank je! Dat zou kunnen inderdaad. Ik had wel het idee toen ik net nog even bij ze was, dat ze er af en toe een beetje mee doet, maar nog lang niet zoals het hoort. Of misschien door het wondje, dat er wat bloed onderhuids zit dat ergens op drukt? Of, maar dat hoop ik niet, dat het toch wat strak gezeten heeft, misschien omdat het onder de spalk gezwollen is geweest, en iets een beetje klem heeft gezeten en ze daar nu last van heeft.
Elvje Geplaatst: 7 september 2011 Geplaatst: 7 september 2011 Verder dan die hersenspinsel kom ik helaas ook niet voor je.Hopelijk gaat het morgen beter met haar!
Wabbit Geplaatst: 8 september 2011 Geplaatst: 8 september 2011 Ik weet niet hoe het met konijnen zit, maar toen mijn arm uit het gips kwam na 9,5 week, moest er niemand in mijn buurt komen. Ieder stootje ging door merg en been. Dat werd na een paar dagen en wat fysio natuurlijk steeds minder. De coordinatie in mijn arm was ook naadje toen het gips er af ging en door een spierontsteking tijdens de gipsperiode zag mijn arm er ook anders uit van kleur.Ik denk dat je toch eerst zal moeten afwachten. Je nijn is zijn gipse poot gewend waar ze op kon steunen. Nu zit ze met die poot die pijnlijk is, niet wil wat zij wil in een heel kleine hokje zielig te zijn. Kijk het in dit geval rustig aan. Geef haar iom de DA desnoods pijnstilling (als ze dat nog niet gehad heeft) om haar wat beter te laten voelen en zorg dat ze blijft eten, drinken en keutelen.
Toushka Geplaatst: 9 september 2011 Auteur Geplaatst: 9 september 2011 Ik wilde zeggen ik kan me voorstellen dat het gevoelig is, maar eerlijk gezegd heb ik zelf nooit een gebroken arm gehad (even afkloppen)... Er is vast geen fysiotherapie voor konijnen:) Ze gebruikt het nu af en toe een beetje en probeert zich er ook mee te wassen. Het pootje is wel dunner dan het andere (ws. doordat ze het natuurlijk 3 weken nauwelijks gebruikt heeft).Ze krijgt de laatste dagen inderdaad pijnstilling (Metacam) en ze lijkt wel te eten. Alleen niet altijd zo enthousiast als eerst: als ik aankom met brokjes (SS), wilgentak of gras bijv. (en natuurlijk hooi, maar daarbij doen ze het nooit) komt ze niet meteen aan om het op te eten. Maar misschien komt dat wel, omdat ze bang is dat ik haar weer ga pakken om iets 'vervelends' te doen (te checken of alles er nog oke uitziet of medicijnen geven oid). Even later (als ik stiekem kijk) zie ik haar nu vaak wel eten, maar hoop dat ze echt genoeg eet, maar ze was niet afgevallen en keutels zijn wel iets donkerder dan eerst maar wel even groot. Ik maak me vast teveel zorgen.... maar ik vind het ook zo vervelend voor ze dat ze 'hokrust' moet hebben, maar ik weet dat het beter is voor het pootje...
Wabbit Geplaatst: 10 september 2011 Geplaatst: 10 september 2011 De medicijnen kunnen er voor zorgen dat haar eten 'anders' smaakt als anders. Tevens kunnen de medicijnen ook van invloed zijn op de ontlasting. Als ze maar genoeg eet. Natuurlijk is het op dit moment niet leuk voor haar, zo'n klein hokje en continue inspectie, maar goed... het is nodig voor haar eigen bestwil.Ik heb ervaring met een gebroken pols (+ 3 jaar revalidatie en een operatie, met nog meer revalidatie) door een bedrijfs ongevalletje. Zodra een ledemaat (arm, been etc) ingepakt wordt zal deze slinken. Je spieren worden immers helemaal geïmmobiliseerd en zullen in massa afnemen; tevens raak je vaak vocht kwijt op deze plaats. Het spierweefsel zal wakker gemaakt moeten worden als de immobilisatie over is. Dit moet voorzichtig gebeuren want spieren houden samen met gewrichtskapsel botjes op hun plek. Kans dat je iets kwetst is dus het grootst na het verwijderen van een spalk, gips etc. Omdat je spieren zwak zijn, het bot net geheeld is en dus nog gevoelig is, is het belasten van de 'gebroken plek' dus pijnlijk. Ja, ze krijgt pijnstilling, dat neemt de pijn inderdaad wel weg, maar niet het 'rare gevoel' als de pijnlijke plek belast of aangeraakt wordt.De operatie aan mijn pols is nu meer dan 5 jaar geleden. Nog voel ik een rare tinteling als ik mijn vinger precies op de gebroken plek ligt. Hou nijn gewoon lekker in de gaten, weeg haar misschien wat vaker (of het voer) zodat je een duidelijk beeld heb van hoe ze het doet. Meer kun je gewoon niet door. Jij bent opperkonijn en bepaald wat er moet gebeuren, wordt niet moedeloos, want dat voelt ze en dan kan ze neerslachtig worden. Probeer je konijn vrolijk te verzorgen, alsof het iets leuks is, beloon met lekkere dingen na de behandeling (inspectie etc).
Toushka Geplaatst: 12 september 2011 Auteur Geplaatst: 12 september 2011 Weer even een update. Vanochtend ben ik voor controle bij de DA geweest. Ze was blij te zien dat het pootje weer roze was (het was donker, bijna zwart, toen de spalk er net af was en ze was bang dat het eraf zou gaan o.i.d.). Ik had zelf natuurlijk al wel eerder gezien dat het weer roze was geworden (als het echt zwart was geworden was ik wel eerder teruggegaan naar de DA). Hoe dat kwam weet ik niet, maar dat is iig goed. De snee zag er ook netjes uit. Ze gebruikt het pootje af en toe, dan zet ze het iig op de grond. Maar vaak nog een beetje doorgebogen, voor mijn gevoel (zeg maar een groter deel van het pootje op de grond dan alleen het voetje/tenen die normaal op de grond staan). De DA dacht dat dat kwam omdat dat minder gevoelig of pijnlijk is. Eten gaat aardig, maar de ene keer 'valt ze er meteen op aan' als ze SS krijgen of wilgentak of gras bijv. en de andere keer hoeft ze het niet, maar vaak zie ik dat het later gelukkig wel op is. Ik denk dat hooi eten ook beter gaat, maar we hadden eerst een zak met hooi die ze volgens mij niet zo lekker vonden...nu een andere.Ze moet nog 2 weken 'hokrust' hebben. De DA zei dat ik Sofie wel mocht laten zwemmen, in een speciekuip oid, met lauwwarm water. Dan worden haar pootjes niet belast, maar beweegt ze wel. Ik kon haar dan een tuigje aandoen (dan kun je haar in het begin begeleiden). Ik zei dat dat vaak als gevaarlijk wordt gezien ivm rugblessures etc., maar zij zag dat niet zo.Haar vriendje Fred laat ik er maar bij, en een deel van de dag laat ik hem los in de ren/hok, zodat hij wel even kan bewegen. Alleen vaak gaat hij op een gegeven moment naast haar hok zitten (staat in de ren), maar als ik hem weer bij haar zet gaat ie 'gefrustreerd' met hooi, wc-rol of handdoek gooien/eraan trekken. Niet de hele tijd hoor, hij likt haar ook weleens (is wel lief om te zien), maar toch. Ik kan er helaas niks aan doen, het is het beste voor Sofie.Ik probeer ze ook altijd positief te benaderen, maar vind het gewoon vervelend voor ze...Bedankt voor de reacties! Ik had haar trouwens gewogen, maar ze was zelfs iets zwaarder dan 4 weken geleden (maar misschien is dat de afwijking van de weegschaal (nu heb ik thuis gewogen en toen bij de DA).
Domino Geplaatst: 12 september 2011 Geplaatst: 12 september 2011 Hey Tos, Je weet mijn konijn Pieter toch nog? Die had een gebroken achterpoot gehad toen ik hem uit het asiel haalde. Hij liep nauwelijks op die poot en dat gewricht was ook heel dik. Maar na een tijdje begon hij steeds beter te lopen en werd het vanzelf soepeler. Op den duur merkte je niks aan hem dat het gebroken is geweest. Alleen als je het gewricht voelde, dat is altijd dikker gebleven. Ik denk dat het inderdaad even tijd nodig heeft om weer aan te sterken en soepel te worden. Maar dat zwemmen, is op zich een goed idee, maar ze woont normaal buiten toch? Is dat niet slecht voor de (winter)vacht? Ik weet dat je paarden in de winter ook niet mag wassen ivm een laagje tussen de vacht. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe dat bij konijnen zit, maar lijkt me ook wel zoiets. (alleen bij noodzaak) Of hou je ze de rest van de winter binnen en zet je ze in het voorjaar weer buiten? Ik weet niet tot wanneer konijnen nog naar buiten kunnen...?
Toushka Geplaatst: 12 september 2011 Auteur Geplaatst: 12 september 2011 Ja weet ik nog ongeveer. De DA zei dat het stukje waar het gebroken is geweest idd nog dikker is dan daarnaast. Dat is botvlies dat een soort noodreparatie maakt (volgens haar) en dat zou heel langzaam steeds minder worden. Ben benieuwd, als je zegt dat het bij Pieter nooit is weggegaan. Ik denk dat het nu nog gevoelig is. Zoals Wabbit ook uit ervaring vertelt.Ze wonen nu buiten inderdaad en ga ze niet voor vast binnen zetten (alleen als het noodzakelijk is), mijn vriend is allergisch voor hooi, dus het kan alleen in een apart kamertje als het echt nodig is. Ik weet niet precies hoe dat bij konijnen is met de vacht, maar zal het nog even navragen voordat ik het ga doen. Ik kan haar misschien wel fohnen??
Domino Geplaatst: 12 september 2011 Geplaatst: 12 september 2011 Föhnen zou wel kunnen maar met die wind zoals vandaag moet je echt oppassen dat ze goed droog is. Bij Pieter is het volgens mij ook nooit gezet ofzo hoor. Hij is gevonden in de sloot met een gebroken poot, dat is alles wat ik weet. Dus er zal een zooi botweefsel omheen zijn gegroeid denk ik. Ik heb het nooit laten onderzoeken omdat hij op een gegeven moment liep als nooit tevoren en hij leek totaal geen pijn te hebben. Hij at altijd goed en kwam altijd op me af als ik kwam. Ik zeg het misschien wat onverschillig, maar zo bedoel ik t niet hoor Maar toen ik hem net had, had ik ook nog niet zoveel verstand van konijnen als dat ik nu allemaal weet. Ik ben toen wel met hem naar de dierenarts geweest maar die kon er ook weinig meer aan doen omdat het al aan het genezen was en anders zou het een hele complexe operatie worden of poot eraf. Dus eerst afgewacht wat hij zelf zou doen. En hij heeft tot het einde z'n poot prima kunnen gebruiken. Misschien dat je uiteindelijk bij Sofie nog wel een verdikking zal merken op de breukplaats, maar wie weet kan ze hem binnenkort gewoon gebruiken zoals ze altijd al deed. Niet de moed laten zakken hoor!! Het heeft even tijd nodig allemaal!
Toushka Geplaatst: 12 september 2011 Auteur Geplaatst: 12 september 2011 Ik hoopte eerst dat het sneller over zou zijn, maar had totaal geen ervaring met gebroken ledematen... Ik leer nu steeds meer dat het inderdaad tijd nodig heeft. Ik zou alleen willen dat ik tegen ze kon praten, zodat ze zouden begrijpen dat ik het voor hen doe (oppakken voor controles, in een klein hok etc.)...Ik zal haar nu niet nat buiten zetten, maak je geen zorgen! Ik wacht nog even met zwemmen denk ik, moet ook nog een geschikte kuip zien te vinden (we hebben helaas geen bad:) en onze vijver lijkt me ook niet zo geschikt;) ).
Domino Geplaatst: 12 september 2011 Geplaatst: 12 september 2011 Ik hoopte eerst dat het sneller over zou zijn, maar had totaal geen ervaring met gebroken ledematen... Ik leer nu steeds meer dat het inderdaad tijd nodig heeft. Ik zou alleen willen dat ik tegen ze kon praten, zodat ze zouden begrijpen dat ik het voor hen doe (oppakken voor controles, in een klein hok etc.)...Ik zal haar nu niet nat buiten zetten, maak je geen zorgen! Ik wacht nog even met zwemmen denk ik, moet ook nog een geschikte kuip zien te vinden (we hebben helaas geen bad:) en onze vijver lijkt me ook niet zo geschikt ).Ik ken je langer als vandaag en maak me daar ook totaal geen zorgen om, maar ik was daar even 'hardop" over aan het denken.Lijkt me ook niet zo wijs, komt ze er groen uit Vandaag toevallig nog bij pompjes staan kijken voor je, maar die zijn nogal aan de dure kant (maar ik ga off topic )Ik zou het gewoon even tijd geven en haar gewoon positief benaderen zoals je al doet. Met jouw zorg komt het vast helemaal goed!
Aanbevolen berichten