Alsmaar pech........

[Dahlia]

hebben jullie dat ook weleens? zo'n periode dat het ene konijn na het andere iets mankeerd??:aww:

Hier kan ik zo'n beetje een abonnement op de DA gaan nemen, begin me gewoon te schamen dat ik er zo vaak kom:$ Alsof ik niet goed voor ze zorg ofzo...

Het begon met diarree bij 1 van mijn jonge konijnen, overgang naar nieuw voer ging toch niet helemaal goed. Nou ja, tot 2x toe 24u op rantsoen, toen was het over. Gelukkig niet naar de DA.

Toen moest mijn dwergvoedster van 6 voor haar (3e) gebitsbehandeling naar de DA. Niet echt bijzonder, wist dat het moest.

Tegelijkertijd heb ik mijn andere voedster laten steriliseren, die was zo vreselijk agressief:grrrrrr: en zo vaak schijnzwanger, dat het gewoon geen doen meer was. Nou, ook dit was mijn eigen keus.

Toen de 2 dames geholpen zijn en goed herstelden had ik al mijn twijfels bij mijn 3e konijn(heb er 5), een Thrianta ex-ram van 5,5. Ik vond hem al een hele poos slecht in zijn vacht zitten, maar ik dacht; hoe ouder ze worden hoe langzamer de verharing gaat. Vooral omdat hij altijd in de winter zo'n enorm dikke vacht krijgt, is het logisch dat dat er niet zo snel uit is. Maarrrr, hij begon een kale plek te krijgen; mijn vermoedde werd(door de DA) bevestigd! VACHTMIJT!!:aww:

Ondertussen kreeg het andere jonge konijn(het halfbroertje van die ene met diarree), verstopping!! Oorzaak; wormen.....hoop gedokter, maar na 4 dagen was hij weer helemaal het heertje:goed:.

Maar dit betekende wel dat alle ko's, 5 dus, geënt moesten worden voor vachtmijt, vanwege besmettingsgevaar. Ook moesten ze allemaal maar gelijk aan de wormkuur, tja, we waren nou eenmaal toch bezig:mdr:.

En alsof het nog niet genoeg is, is het dwergje vh gebit, ook alsmaar schijnzwanger, nou ja, iedere konijnenkenner weet wel wat dat voor gevolgen kan hebben. Dus heb niet alleen de zorgen over haar gebit, maar ook nog eens zorgen over de rest van haar gezondheid. De twijfel of ik haar nog moet laten steriliseren uit voorzorg naast dat slechte gebit van haar, is groot. Ze is nog erg actief, eet graag en is dikke maatjes met de Thrianta van 5 jaar(de vachtmijtpatiënt).

Nou denken jullie:"was dat het?" nee, dat was het helaas niet! sinds 1,5 dag valt het me op dat het gesteriliseerde konijn haar ene oor laat hangen en af en toe niest(zie trouwens mijn aparte topic daarover bij gezondheid). Ook komen de haren er met bossen uit, of ze nu al aan het verharen is weet ik niet(ze woont in huis) of dat ze toch nog een tik mee heeft gekregen van die vachtmijt, ondanks dat ze geënt is, zeg het maar....

Ik zit erg in twijfel of ik weer meteen naar de DA moet rennen. Het kan natuurlijk oorontsteking zijn, als je daar te lang mee wacht wordt het alleen maar erger.

Ook schaam ik me kapot als ik ze weer opbel:$ Na dit verhaal te hebben gelezen zullen jullie dat vast wel begrijpen....

Overigens, met de de 2 jonge konijnen(Thrianta's van 4 maanden), gaat het goed:goed:Ook met de vachtmijtpatiënt en de dwerg met haar probleemgebit gaat het tot nu toe ook :goed:. Laten we duimen dat dat ook zo blijft!!

Hebben jullie ook weleens zulke periodes gehad, dat je elke keer bij de DA zat en de deurmat bezaait lag met rekeningen???

Ik vind het echt vreselijk, alsof ik niet goed voor mijn ko's zorg!:aww:

[PaulaW]

ja dat ken ik ook hoor,maar schaam me er niet voor.

het is toch juist goed dat we naar de da gaan met onze konijnen.

ik heb 23 dec gerrit uit de opvang gehaald en 27 dec zat ik al

bij da met hem.

dit ging door tot eind mei soms 3 per mnd andere mnd 1 keer.

en steeds met dezelfde.

maar aan alles komt toch een eind sinds juni nog niet geweest.

hopen dat het zo blijft ik heb er nog 9 en nooit geen problemen met ze.

ach gerrit noem ik ons kwakkelkonijn.

dus je moet je echt niet schamen hoor

[kaatje-kim]

Vorig jaar had ik dat ook met 1 konijn. Die kreeg een ontstoken ooglid, toen dat genezen was, was dat ooglid zo erg uitgelubberd dat hij een ooglidcorrectie moest ondergaan, daarna kreeg hij schimmel en zijn ooglid was nog teveel uitgelubberd, dus de dierenarts nog een keer een stuk ooglid verwijderd. Het heeft toen nog zo'n 3 maanden geduurd voordat het oogje niet meer traande.

Verder zie ik de dierenarts gelukkig alleen voor castraties van rammetjes die ik verkocht heb en de eigenaar gecastreerd willen hebben voor hij hier weg gaat.

[Beestenbende]

Ach, wat ellende allemaal.

Ik begrijp je gedachtengang wel, dat je je schaamt, maar je kan het ook anders zien. Je mag trots op jezelf zijn, dat je steeds meteen naar de dierenarts gaat. Niet iedereen doet dat zomaar.

Mijn dierenarts was blij verrast, dat ik zoveel voor mijn nijnen overhad. Voor mij is dat echter normaal. Konijnen zijn voor mij net zoveel waard als katten en honden. Je hebt gewoon pech met de gezondheid van je nijnen, maar dat komt niet door jou. Jou bent de reden, dat ze steeds beter worden en niet de reden, dat ze ziek worden.

[Dollie]

Uhlgggggg praat me er niet van! We hadden altijd éen konijn waar vanalles mis mee was. Maar altijd wel kleine dingetjes. Oktober 2008 is hij, na een maand behandelen, overleden aan E. cuniculi. Nou, eindelijk rust, dachten we, want hij was wel het zorgenkindje en de rest mankeerde nooit wat. Maar in februari '09 viel het me op dat één van de twee overgebleven konijnen erg mager was. Bovendien plaste hij over zijn pootjes, en hij had een traanoogje. Mijn conclusie: Haakjes én EC, want EC is tenslotte besmettelijk. Conclusie DA: Een oud konijn dat je niet meer onder narcose moet doen voor de haakjes die hij inderdaad had. Na een behoorlijke discussie met mijn ouders is hij toch aan zijn gebit geholpen, en ben heel eigenwijs toch Panacur gaan geven. Hij is volledig hersteld....... Maar hij had echt geen EC hoor..

Alleen nog geen maand nadat we klaar waren met de behandeling voor EC hebben zijn darmen een week praktisch stil gelegen. En een maandje daarna, begon hij onzindelijk te worden. Nu was hij sowieso wel een beetje een smeerkees, maar het werd steeds erger. Uiteindelijk kwamen we er achter dat hij een blaasontsteking had. Alleen hielp de AB niet echt, daar werd hij alleen zieker van want zijn darmpjes konden het niet goed hebben. Intussen was het al bijna winter, konijn naar binnen verhuisd, terug naar de DA, röntgenfoto gemaakt waar niks op te zien was, nog meer AB gekregen, pijnstilling en op mijn aandringen ook Panacur.. Hielp allemaal niks, dus dan maar een second opinion.. Op een echo was te zien dat hij z'n blaas vol calcium had zitten. Drie weken nadat deze diagnose eindelijk gesteld was, lag hij van het ene op het andere moment te creperen van de pijn. Met spoed naar de DA, waar hij opgenomen is en 's nachts overleed, waarschijnlijk is het een acute blokkade in zijn darmen geweest. We zitten nu inmiddels in februari '10..

Omdat we al wel tot de conclusie waren gekomen dat dit ventje niet meer beter zou worden, is een week voor hij overleden is mijn andere konijn gecastreerd en is er een vriendinnetje bij gekomen. Die had ook best last van haar hormoontjes, bovendien wilde ik eigenlijk sowieso mijn voedsters laten helpen. April '10 is ze gecastreerd. Mei '10 had ze opeens kale oren en omdat wij niet wilden dat alle dieren straks mijt zouden hebben, hebben we dat gelijk maar laten onderzoeken maar er was niks te vinden. Juli '10, mevrouw begint te snotteren, op woensdag zat ik met haar bij de DA. Vrijdagmiddag diezelfde week wilde het ventje niet eten, ook naar de DA: Gas. Pijnstilling, darmstimulans, dwangvoer, buikmassages.. Hielp allemaal niks. Die maandag dus weer naar de DA, die niet tevreden was over hoe Feline op de AB voor haar snot reageerde, dus andere AB. Besloten dat we het nog twee dagen zouden aankijken met meneer, anders zou hij onder narcose gaan om te kijken of het soms zijn gebit was. (O ja, de hond was diezelfde dag ook ziek, die bleek een voedselallergie te hebben!) Uiteindelijk bleek Fred inderdaad haken te hebben. Op 13 augustus '10 staat mijn neef voor de deur met een weeskonijntje van drie weken, de dierenarts begroette me inmiddels al met 'hoi, ben jij er ook weer' dat zegt vast genoeg.. In september had Feline weer snot, weer AB. In november nog eens.

In januari '11 maakte ik mij zorgen om Fred die wat afgevallen was, langs de DA voor een check up, goedgekeurd. Hij begon echter ook wat over zijn pootjes te plassen, dus in februari nog eens terug, toen urineonderzoek, bloedonderzoek, röntgenfoto, gebit gecontroleerd met een roesje, een maand panacur gehad, wat niets hielp, twee weken pijnstilling gehad om te kijken of hij soms urine liet lopen door pijn, ook niet.. Op de röntgen was wel een massa in zijn borst te zien maar daar kunnen we weinig mee.. Dus besloten het daarbij te laten, we konden echt niks vinden.

Eind maart Pip laten castreren, in april nog een rammetje er bij die ook laten castreren, in juli had Fred diarree. Daarna werd zijn incontinentie veel erger, bleek dat ie er een blaasontsteking bij had. En toen was het nu, en nu kwam ik net tot de ontdekking dat de kiezen van mijn kat er heel slecht uit zien dus nu ga ik weeeeeeeeeeer naar de DA!!!

Maar je moet je er absoluut niet voor schamen, ik denk het ook wel eens.. Al diem ensen die er geen zier om lijken te geven hoeven nooit naar de DA en ik zo vaak! Maar wellicht is er met al die dieren ook vanalles mis en zien de eigenaren het gewoon neit..

26 juli 2011 aangepast door Dollie

[Dahlia]

Ben dus niet de enige zo te lezen......haha! Tis natuurlijk wel zo; hoe meer dieren je hebt, hoe groter het risico op een DA-bezoek ;-)