Weer crisis! Lani vanmiddag naar DA!

[Beestenbende]

November 2003 kocht ik mijn 2 nijnen. In januari 2006 moest ik pas voor het eerst naar de dierenarts. Lani had een ontsteking aan de darmen. Sulfatrim Drops gekregen en ze herstelde goed.

Daarna jaren niks aan de hand. Tot april vorig jaar, toen hadden ze allebei vachtmijt en Nala had een gebroken voorpoot. Pijnstilling en dwangvoer voor Nala en Stronghold voor allebei. De maanden verstreken en ik bleef maar behandelen met Stronghold en Nala bleef een zorgenkindje, omdat ze te mager bleef.

In september met Lani naar de dierenarts, omdat ze slecht at en zelfs even bloed plaste. Zij bleek een breuk in het buikvlies te hebben door een lompe actie van haar. Pijnstilling voor haar.

Ondertussen was ik nog druk bezig met Nala en met het behandelen van de vachtmijt. In januari van dit jaar was Nala eindelijk op gewicht en de vachtmijt bestreden. Even rust in de tent. Maar Nala bleef moeilijk qua gewicht en het duurde een tijd voor ik de ideale hoeveelheid SS bepaald had, zodat ze op gewicht bleef en haar BDK opat.

Sinds januari ben ik dus met Nala blijven sukkelen, maar het ging best goed. Tot ze eind februari en een week later begin maart gasaanvallen had. Ze is daar doorheen gekomen, maar sindsdien is het een echt zorgenkindje. Het gaat goed, maar ze heeft regelmatig dipjes qua eten en ze eet geen hooi meer. Met behulp van wat erwtenvlokken en tegenwoordig wat extra gedroogde kruiden is ze goed opgeleefd. Lani sukkelde ook wat, omdat ze steeds weer haar BDK niet opat en steeds weer op dieet moest daarom.

De zaterdag voor Pinksteren wilde Lani 's middags niet eten en plaste ze weer wat bloed. Ik heb haar toen weer Carprofen gegeven, omdat ik dacht, dat die breuk in haar buikvlies opspeelde. Pinksterzondag 's ochtends met spoed naar de dierenarts, omdat ze niet opknapte. Ze bleek een flinke verstopping te hebben, dus medicijnen en Carprofen (€100,- armer). Ze knapte op en uiterst langzaam heb ik haar SS weer opgebouwd. Gisteravond kreeg ze de laatste gram erbij, die nodig was om haar weer op de juiste hoeveelheid SS te krijgen. En geluk bij een ongeluk eet ze nu netjes haar BDK op (heeft die verstopping, lullig gezegd, toch een voordeel gehad).

Vanochtend bleek de tijd rijp voor een nieuwe crisis. Lani reageerde amper op me (alarmbel 1). Ze kwam wel eten, maar minder enthousiast dan normaal (alarmbel 2). Het eten ging op, maar vele malen langzamer dan normaal (alarmbel 3). Na het eten ging ze aarzelend en voorzichtig liggen i.p.v. op haar hooi af te duiken (alarmbel 4). Ik had het idee, dat ze wat moeilijk liep, maar kon het slecht zien. Ik was als de dood, dat ze weer een verstopping had, maar zat ook te denken aan pijn. Om 10.15uur besloot ik een blaadje basilicum te brengen om haar reactie en bewegingen te zien en hopelijk zo te kunnen bepalen, of ze pijn of verstopping had. Ze moest het blaadje komen halen en dat deed ze ook, maar ze bewoog slecht. Ze huppelt niet, maar verzet haar achterpoten 1 voor 1. Omdraaien deed ze niet met hupjes, maar met haar voorpoten draaide ze zich om, terwijl ze haar achterpoten liet staan (handig in zo'n geval om op glad vinyl te leven). Toen herinnerde ik me opeens, dat ik gisteravond bij het uit de ren stappen bijna viel, waardoor de renpanelen tekeer gingen en de nijnen zich een ongeluk schrokken. Lani sprong toen van schrik uit haar hooibak (aardappelbak) en schoot onder de kast. Maar dan op een manier, die bijna onmogelijk leek. Een minuut of 10 later was ze weer rustig en zat weer in de hooibak. Er leek dus niks aan de hand. Maar nu vrees ik dus, dat ze toch een poot (ik vermoed linksachter) bezeerd heeft.

De dierenarts dus maar gebeld en om 15.15uur kan ik met haar terecht. Helaas is mijn vriend gewoon op zijn werk, maar de dierenartsassistente was het met me eens, dat het weer goed genoeg is om op de scooter te gaan (heb ik ook moeten doen toen Lani die buikvliesbreuk had en dat was te doen).

Ik zit dus nu weer diep in de stress en kan alleen maar hopen, dat ze slechts een kneuzing heeft. Één kreupel konijn vind ik meer dan genoeg. Bovendien zit ik zonder werk en heb ik dus weinig geld. Dus willen jullie voor Lani en mij duimen, dat het meevalt en ze er met weinig gedoe weer bovenop zal komen???

Voor mijn gevoel zit ik al sinds april vorig jaar continu in de stress over die beestjes. We gaan echt van de ene crisis naar de andere en van de ene dip naar de andere. Al een jaar overheersen stress en bezorgheid en dat gaat ten koste van het genieten van die 2 lieverds. Is de ene opgeknapt, dan zakt de ander weg in een crisis en als die dan weer is opgeknapt, zak de ander weer weg in een dip. Ik houd ze allebei met arendsogen in de gaten en als mijn bezorgdheid dan wat zakt, breekt er weer een nieuwe crisis/dip aan.

Het lijkt wel alsof er steeds meer fout gaat sinds ik hier op BB zit. Hoe meer ik leer, hoe meer er fout gaat! Geluk is blijkbaar dus echt met de domme!

Sorry voor dit veel te lange verhaal. Ik weet, dat er veel mensen afhaken, als een verhaal zo lang is, maar ik moest het echt even kwijt. Ik ben alleen thuis en kan het dus niet van me afpraten. Dus dan jullie maar even lastigvallen door het van me af te typen.

[Margot]

Ach nee wat vreselijk zeg!

Tuurlijk zal ik voor jullie duimen dat het meevalt en ze weer snel is opgeknapt!

[Beestenbende]

Dank je wel, Margot! Positieve gedachten en flink wat geduim zijn dingen, die mijn meisje kunnen gebruiken.

Ik zal blij zijn, als het DA-bezoek achter de rug is en ik weet hoe of wat, want ik sta nu strak van de stress. Trillende spieren en een hart, dat van slag is. En dan zal ze hopelijk ook geen pijn meer hebben. Ik mag haar namelijk geen pijnstilling geven, omdat dat het beeld voor de DA bedoezeld, wat logisch is, maar niet leuk.

[PaulaW]

tjee jij heb zeker al wat meegemaakt met je konijnen.

begrijp heel goed je bezorgdheid hoor

ik zal ook voor je duimen laat je even weten wat er aan de hand is.

sterkte

[jrjsieben]

Nou ik snap je gevoel helemaal

Die stress en bezorgdheid die je er van krijgt

Beterschap en hopelijk als dit achter de rug is kan je gaan genieten van je hupsels

[JOEPENKOOS]

heel veel suc6 bij de DA beestenbende

Ik duim ook mee en hoop dat het voor jou en je nijns meevalt

[Beestenbende]

Dank jullie wel allemaal! Zo lief, dat jullie mijn verhaal gelezen hebben en meeleven.

Daarstraks even lekker met de hond gewandeld en zojuist met moeite de lunch naar binnen gewerkt. Lastig eten, als je wat misselijk van de zenuwen bent. Nog een uurtje en dan zit ik met Lani bij de DA en de zenuwen gaan steeds harder gieren.

Eén hoopvol dingetje: Om 13.35uur was ik erg benieuwd, of ze nog wat zou willen eten (is nog niet onder de kast vandaan geweest sinds het blaadje basilicum en heeft dus ook nog helemaal geen hooi op). Ik pakte de pot met snoepjes (biks van een ander merk), waar ze normaal meteen laaiend enthousiast op reageert. Ze reageerde wel, maar bleef onder de kast. Toen ik het snoepje voor haar neus hield, nam ze hem aan en at hem op. :goed:

[Margot]

Ik vind het inderdaad heel naar voor je dat je gewoon nooit eens rustig van je nijnen kan genieten zonder dat er wat mis is! Maar het komt goed! Daar gaan we vanuit!

En hoe was het bij de DA? Het is inderdaad een goed teken dat ze nog wel wil eten en het snoepje aanpakte!

Ohja dit wilde ik nog even zeggen, als ik een konijn zou zijn dan zou ik echt bij jou willen wonen! Je hebt misschien nu wel het gevoel dat je het fout doet omdat ze ieder keer wat mankeren, maar dat ligt absoluut niet aan jou! Het is juist bewonderingswaardig dat je zo snel handeld! Hier kunnen velen nog een voorbeeld aan nemen!

[Beestenbende]

@ Margot

Wat ontzettend lief van je om dat te zeggen. Dat doet me goed.

Ben nu net terug van de DA, heb zelfs mijn schoenen nog aan, en Lani zit weer in de ren (onder de kast). De DA heeft haar helemaal nagekeken, alles gevoeld, gekeken hoe ze loopt (voor zover ze wilde lopen dan), reflexen en pijnreflexen getest en kon niks vinden. Hij vroeg me zelfs nog, of ik haar misschien toch pijnstilling had gegeven, maar dat was niet zo. Hij vond haar reflexen erg goed en kon geen pijn ontdekken. Wel had ze een lichte verhoging, maar hij zei, dat dat zeker kon komen door de stress (autorijden is eng, maar scooteren blijkbaar nog enger). Het viel hem wel op, dat haar linkerachterpoot ietsjes trager was dan de andere poten, maar kon absoluut geen geen breuk of problemen met de knie ontdekken. Hij heeft zelfs haar tenen gecheckt. Helemaal niks, geen enkele schade waar dan ook. Het vermoeden is nu dus, dat ze iets aan haar linkerachterpoot gekneusd heeft. Ze heeft dus een injectie pijnstilling gekregen en ik moet haar nu even 3 dagen Carprofen gegeven en dan zou het dus in principe over moeten zijn. Zo niet, dan moet ik natuurlijk weer terug.

Ik ben wel opgelucht, want ik was echt als de dood, dat ze iets gebroken zou hebben. Nu is het even afwachten dus. Door de verstopping was ze flink afgevallen en we waren hard bezig haar weer op gewicht te krijgen en dan krijgen we dit weer. Toen ik haar net in de ren zette, hopte ze wat moeilijk (maar beter dan vanochtend) naar het toilet en ging haar blaas legen.

Zo, het is 16.00uur, dus etenstijd hier in Huize Crisis. Ben benieuwd, of en hoe ze eten zal. Daarna mijn vriend maar eens op de hoogte brengen van alles. Ik wilde het eerst even aan jullie vertellen.

[Margot]

Wat fijn dat er geen breuken zijn! Ze zal vast snel weer opknappen en daarna kun je lekker gaan genieten van ze. Ook door de pijnstilling zal ze vast snel vooruit gaan.

[Beestenbende]

Ik heb de DA echt nog even extra gevraagd, of hij zeker wist, dat er geen breuken waren en dat wist hij 100% zeker.

De pijnstilling zal zeker ervoor zorgen, dat ze snel vooruit zal gaan. Maar bij de DA in de spreekkamer leek ze al meer te hoppen dan te lopen, maar dat kan ook door de stress gekomen zijn.

Ze heeft net in ieder geval gegeten. Ze reageerde op de normale manier, maar dan wel in een lagere versnelling. Enthousiast in slowmotion zal ik maar zeggen. Ze at haar eten op en een deel van haar gedroogde kruiden. Geen hooi, maar goed, ze eet in ieder geval en beweegt wat makkelijker. Ze is alleen wel al 4x in een uur naar het toilet geweest, maar misschien moet ze steeds door de doorgemaakte stress (mijn ingewanden raken daar ook door van slag).

Ik zit nu alleen nog met een dilemma. Ze heeft rond 15.30uur een injectie met pijnstilling gekregen en ze moet dus 3 dagen aan de Carprofen. Eigenlijk zou ze dus haar eerste dosis Carprofen vannacht om half 4 moeten krijgen, maar dat zie ik eigenlijk liever anders. Ik kan het vanavond op zijn laatst rond 23.30uur of morgenochtend rond 7.00uur geven. Wat zouden jullie doen? Als het moet, doe ik het wel midden in de nacht, maar anders graag eerder of later. Zelf neig ik naar vanavond laat, maar kan dit dan geen kwaad?

[PaulaW]

fijn dat haar pootje niet gebroken is en dat ze eet.

zal een hele opluchting voor je zijn.

ik heb geen idee of eerder pijnstilling geven kwaad kan.

ik zou de da bellen en even overleggen of dat mag.

groetjes

[Margot]

Ik denk dat je het vanavond wel kan geven. Mijn DA zegt tenminste dat carprofen niet heel erg gevaarlijk is ookal geef je het iets te vroeg. En ik zelf neig eerder naar iets te vroeg geven dan te laat aangezien ze dan alweer pijn zal hebben en dat kun je beter voorkomen.

[Beestenbende]

@ PaulaW

Dat is zeker een opluchting geweest. Altijd fijn, als je het ergste vreest en het valt mee. Ik weet niet, of mijn financiën toereikend geweest zouden zijn, als ze wel een breuk had gehad. Nu even afwachten dus, hoe het verder zal lopen.

Dank je wel in ieder geval voor je berichtjes.

@ Margot

Dat dacht ik dus inderdaad ook al. Beter iets te vroeg dan net te laat. Ik wil haar toch graag pijnvrij houden. Dan geef ik het haar vanavond gewoon al. Dank je, dank je dank je wel voor je lieve woorden en je hulp. Altijd zo fijn, als je terecht kunt bij mensen, die weten hoe het is om je zorgen te maken om zo'n gek konijnenbeest.

Zo meteen maar eens eten, want ik barst door al die stress van de honger. En maar hopen, dat ik slapen kan vannacht, want ik ben best moe!

[Wabbit]

Nou fijn te lezen dat er geen breuk was....hopen dat het hierbij blijft.

Van wat ik begrijp ben je gewoon een goed baasje, die steeds meer weet en zich dus steeds sneller realiseert dat er iets mis is, maar daardoor zekers te weten het leven van je konijn verbeterd, verlengt. Je hebt gewoon een zorgennijntje en die zijn er nu eenmaal. Probeer ondanks alles toch lekker te genieten van je nijnsels.

[Beestenbende]

@ Wabbit

Daar heb je gelijk in hoor. Hoe meer je leert, hoe eerder je ziet, dat er iets mis is. Maar het stomme is gewoon, dat ik in de eerste 6½ jaar, dat ik ze had, maar 1x een ziek konijn heb gehad. Nooit geen ziekten verder of erge problemen. Als ik nu terugkijk, leefden ze toen allesbehalve ideaal en omdat ze teveel eten kregen, hadden ze wel eens BDK-problemen. Sinds april vorig jaar ben ik beter op ze gaan letten, maar zijn ze er ook qua voer en leefomstandigheden volop op vooruit gegaan, vooral dankzij BB. Ze krijgen SS, een afgewogen hoeveelheid ook, gedroogde kruiden, tig verschillende soorten hooi, zandbakken en in november 2010 kwam de permanente ren in de kleinste slaapkamer gevolgd door een nog grotere ren in de middelgrote slaapkamer eind mei 2011. Hoe beter ik voor ze zorg, hoe meer er misgaat.

Helaas is de crisis weer uitgebreid. Gisteren ging Lani steeds iets beter hoppen en had ik goede hoop, dat ze snel opgeknapt zou zijn. Naast haar eten gisteravond ook nog 5 gram gedroogde weegbree neergezet, omdat ze nog geen hooi at en weegbree toch goed voor de darmpjes is. Ook een etensbakje gevuld met JR Farm Brandnetelhooigruis neergezet bij de kast, waar ze steeds onder ligt. Tot mijn schrik at ze haar SS niet op.

Vanochtend had ze geen SS meer op, de weegbree was gelukkig wel op en ze had ook nog ongeveer de helft van het hooigruis opgegeten. In ieder geval toch iets gegeten. Het ontbijt gebracht, verse SS, maar ze weigerde. Ze nam wel een paar hapjes gedroogde peterseliesteeltjes. Van de verstopping in het Pinksterweekeinde had ik nog wat Primperan over, dus daar heb ik haar meteen een dosis van gegeven. Ik liep nog in mijn pyjama met gierende zorgen en zenuwen zo op de vroege ochtend en kon even niks anders doen of verzinnen. Ik heb de ren schoongeveegd en alle keutels in het toilet bestudeerd en alles, inclusief haar gedrag, haar gebrek aan eetlust, haar lighoudingen en een aantal keutels met afwijkende vormen, wijzen op een nieuwe verstopping.

Ik ga zo de SS maar weer voor de zekerheid weghalen. Vorige keer weigerde ze ook steeds de SS, maar at wel zelfstandig gedroogde kruiden, dus dan ga ik haar dat maar weer gewoon geven. Het lullige is, dat ik na de verstopping van Pinksteren heel langzaam weer haar SS weer aan het opbouwen was om nieuwe BDK-problemen te voorkomen. Woensdagavond kreeg ze de 22ste gram van de 22 gram, die zij nodig heeft. Eindelijk dus weer op de juiste hoeveelheid SS zonder BDK-problemen, kon ze eindelijk weer aan gaan komen en de volgende dag breekt de hel weer los.

Straks ga ik dus maar even naar de praktijk van de DA en dan hoop ik eigenlijk een nieuw flesje Primperan mee te mogen nemen zonder afspraak voor Lani. Anders zou ze vandaag weer op de scooter mee moeten en dat doe ik liever niet. Zoveel stress.

Ik zit er echt even doorheen. Ik wil het liefst wegkruipen in mijn bed en een potje janken, maar daar help ik Lani niet mee. Ik zal haar weer 4x per dag Primperan moeten geven en 2x daags Carprofen (Moest sinds gisteren sowieso al). Dat wordt weer vroeg op en laat slapen. En dan maar hopen, dat ze weer opknapt en er dan een einde komt aan deze reeks van ellende en zorgen en stress en zenuwen. De komende dagen zullen dan weer in het teken staan van Lani, waardoor Nala geheid weer een dip gaat krijgen, omdat zij te weinig aandacht krijgt (zo ging het bij Lani's eerste verstopping in ieder geval).

[Gast]

Ik heb niet zo heel veel nuttigs te vermelden, maar wilde toch even laten weten dat ik met jullie mee leef.

Veel beterschap voor Lani.

[Beestenbende]

Dank je wel, Emilyrose!

Ze heeft 20 minuten geleden een vers takje peterselie gegeten en in het toilet lag een vormloos hoopje poep, wat absoluut niet rook als BDK. Misschien een goed teken, want zo'n hoopje vond ik Pinksterzondag ook en daarna knapte ze tergend langzaam op.

[Beestenbende]

Toen ik Lani zojuist oppakte om haar pijnstilling te geven, viel ik een hoopje vormloze poep (rook wederom niet als BDK) vermengd met een paar keuteltjes van haar kont en zaten er 2 keuteltjes aan haar kont. Er lijkt dus weer wat beweging in de darmen te zitten en ik krijg nu een beetje hoop, dat de Primperan de verstopping al flink te lijf aan het gaan is.

Weet iemand trouwens, of een konijn, dat een verstopping heeft gehad, misschien gevoeliger is voor nieuwe verstoppingen???

[PaulaW]

je bent nog steeds aan het tobben met Lani lees ik.

nou gelukkig eet ze wel wat en gelukkig poept ze nog

dus zal duimen voor je dat het weer snel goedkomt

sterkte met lani

[PaulaW]

je bent nog steeds aan het tobben met Lani lees ik.

nou gelukkig eet ze wel wat en gelukkig poept ze nog

dus zal duimen voor je dat het weer snel goedkomt

sterkte met lani

[Beestenbende]

@ PaulaW

Ja, het blijft ellende hier. Maar het was een opluchting toen ik wat keuteltjes zag. Toch durf ik pas opgelucht adem te halen, als ze weer helemaal is opgeknapt. En misschien zelfs dan nog niet eens, omdat ik dat pas geleden ook deed en nu weer in de ellende zit.

Een ziek konijn is echt een ramp. Juni 2008 heb ik, na 5½ week knokken, mijn lieve kater in moeten laten slapen. Ik was kapot na die weken, maar met een ziek konijn ben ik binnen een paar dagen kapot.

[PaulaW]

k weet precies wat je bedoelt 2010 was hier ook een rampen jaar met mijn konijnen.

eerst een konijn met gas da verwachte niet dat ze het zou halen.

maar gelukkig kwam ze er door.

1 week later verlies ik 2 konijnen door vergiftiging,dit te danken aan mijn buren.

toen kreeg ik hier een nestje uit de opvang mama met 7 kids deze waren gered uit

een zeer verwaarloosde situatie,daar ging de moeder van dood.

dus jongen met fles grootgebracht hebben 4 jongen kunnen redden.

nou toen had ik het ook gehad hoor,maar geloof me zometeen ga je echt weer genieten

van je konijntjes.

en idd als ze ziek zijn ben je de hele dag met ze bezig.

maar lani kan zich geen beter baasje wensen.

[Joseeke]

Vervelend dat Lani weer zo ziekjes is.

Je hebt idd al een hele geschiedenis met Nala & Lani achter de rug.

Ik lees van ze van 2003 zijn, dus dat betekent dat ze nu ongeveer 8 jaar oud moeten zijn.

Opzich is dit al een behoorlijk leeftijd voor een konijn, hoewel ze natuurlijk mss nog wel veel ouder kunnen worden

Als de gezondheid & weerstand niet optimaal meer zijn, kunnen er verschillende ziektes te kop op komen.

Vachtmijt ontstaat vaak bij een verminderde weerstand.

Een ziek konijn kost idd veel energie.

Toen *Ida* een flinke gasaanval kreeg, was ik kapot na 3 dagen.

Helaas heeft ze het niet overleefd...

Het lijkt idd zo dat hoe meer je je best doet voor je konijnen, hoe "zieker" te lijken te worden.

Maar je kunt mss ook zo denken: als je ze deze optimale zorg niet verleent, hadden beide konijnen nu mss niet meer geleefd.

Beide konijnen hebben het gewoon SUPER goed getroffen bij jou!

Ik kan je helaas niet veel verder helpen, maar wel je heel veel succes & beterschap met Lani wensen!

[Beestenbende]

@ PaulaW

Jouw 2010 is indardaad een rampenjaar geweest. En wat is dat dan allemaal vermoeiend. Wel mooi, dat je 4 kleintjes hebt kunnen redden. Dat moet je dan toch wel een fijn gevoel hebben gegeven.

Ik hoop echt, dat je gelijk heb, dat ik snel weer van mijn beestjes kan genieten. Zelfs mijn vriend zei gisteravond "Je kan niet meer van ze genieten, omdat je echt steeds bezig bent met ze te verzorgen". En zo voelt het ook echt.

@ Joseeke

Dank je wel voor je berichtje.

Ze zijn allebei geboren op 2 september 2003, dus ze zijn nu 7½ jaar. Ik zei gisteren nog tegen mijn vriend, dat het al best een mooie leeftijd is en dat ouderdom blijkbaar met gebreken komt. Hoewel vooral Lani altijd nog jong is overgekomen en ik ervan overtuigd was, dat zij nog jaren zou leven. Nu denk ik daar anders over helaas.

Ik denk, dat de vachtmijt vorig jaar is ontstaan door een verminderde weerstand van Nala, omdat zij haar voorpoot gebroken had. En dat het daarom ook zoveel maanden geduurd heeft voor zij genezen was (Lani bleef ik behandelen ondanks haar redelijk snelle genezing vanwege Nala). Toen Nala na 9 maanden eindelijk weer op gewicht was, verdween ook het laatste restje vachtmijt.

Dat is het inderdaad, een ziek konijn kost veel energie. Een zieke hond of kat kun je nog eens een paar uur met rust laten, maar zo'n gek konijn moet je steeds in de gaten houden. Wat naar van Ida! Drie dagen vechten en er niks aan overhouden, dat is echt te erg.

Dat is ook wel een goede manier om alle ellende te bekijken. Ik denk ook wel, dat je gelijk hebt. Toen ik eind februari Nala stilletjes in een hoek aantrof, in rare houdingen en zonder eetlust gingen er allemaal belletjes rinkelen in mijn hoofd. Het klonk allemaal bekend na alles, wat ik hier al gelezen had. Het kostte dan ook weinig moeite om hier de juiste artikelen te vinden en zekerheid te krijgen, dat het gas was. Zonder de kennis, die ik op BB op heb gedaan, zou Nala die zondag in februari niet overleefd hebben.

Ik ben vanmiddag samen met de hond naar de praktijk gewandeld (het beestje is het toch gewend om minimaal 45 minuten te lopen 's middags, dus 25 minuten heen en 25 minuten terug was geen probleem). De situatie uitgelegd aan de assistente en zij is gaan overleggen met de DA (die was aan het opereren). De DA had geadviseerd Cisaral mee te geven (wilde hij Pinksterzondag ook doen, maar dat was toen op en daarom kreeg ik Primperan mee). Duurder dan Primperan, maar je hoeft er wel minder van te geven. DA adviseerde 3x daags 0,5ml (Primperan was 4x daags 1ml). Dus minder om in het mondje te spuiten en om de 8 uur i.p.v. om de 6 uur.

Ik heb wel besloten om eerst de Primperan op te maken, want het kost allemaal genoeg. Weggooien vind ik dus zonde van mijn geld en het werkt goed. Lani dus om 13.15uur een dosis Primperan gegeven. Er lagen een stuk of 3 kleine keuteltjes en na de medicijnen nam ze een biksje Cuni Complete aan (geef ik als snoepjes).