Lola castreren? twijfels

[lola & filou]

Hoi. Ik had besloten om Lola en Belle niet te laten castreren. Ik ben nogal bang voor de risico's. Nu heeft Lola behoorlijk veel last van haar hormonen. Ze is al een aantal keren schijnzwanger geweest. Minstens 5 keer en ze is nog maar 1 jaar oud. Lola kan ook enorm obsessief zijn met iets. Ze is de enige van de 4 die tralieknaagt (heb al vanalles geprobeerd om haar af te leiden, nooit gedwongen). Ze is ook heel obsessief met graven. Natuurlijk is ze een konijn en konijnen graven. Dat mag ze ook, ze kan niet weg, maar het is de manier waarop ze het doet. Ze lijkt gewoon gefrustreerd. De anderen graven ook wel eens, maar dat is om te spelen. Een duidelijk verschil. Ze was er een tijdje mee gestopt, maar nu doet ze het weer. Nu weet ik niet of dat obsessieve aan haar hormonen of aan haar karakter ligt. Als het haar karakter is en ze voelt er zich goed bij heb ik er geen problemen mee. Als het haar hormonen heeft en ze heeft er last van heb ik er wel een probleem mee. Wat voor een baasje zou ik zijn moest ik haar niet helpen!

Nu zit ik dus met een dilemma. castratie (met de nodige risico's) of niet castreren (nu lijken mij die hormonen ook niet zo goed voor haar baarmoeder). Ik heb al heel wat topics over castratie meegelezen en ik merk wel dat het veel goed gaat, maar wat als het slecht afloopt?

Hopelijk is het een beetje duidelijk zo.

Groetjes

[Domino]

Het is een lastige keuze hoor, had ik ook. Ik heb het bij 1 konijn moeten doen, omdat dat de enige mogelijkheid was om haar te redden. Ze is nu 9 jaar en het gaat naar omstandigheden wel heel goed met haar. Vorig jaar heb ik haar laten helpen en ze is daar eigenlijk heel erg goed van herstelt.

En m'n andere konijn had heel veel last van de hormonen, zij was steeds op het mannetje aan het rijden en dat begon nogal vervelend te worden. Ook bij haar is het heel goed verlopen.

Enige tip die ik je kan geven is, zorg dat je bij een goede dierenarts terecht komt die het al vaker heeft gedaan bij konijnen. Toen mijn konijn vorig jaar ziek was kreeg ik eerst een arts aan de telefoon die ook heel eerlijk toegaf dat ze het wel wilde doen, maar het nog nooit had gedaan. Toen ben ik naar een ander gegaan, wat ze ook volledig begreep, ook omdat m'n konijn al 8 was.

Vraag eens aan je dierenarts wat zijn/haar ervaring is met het castreren van voedsters, en wat de nazorg zou moeten zijn. En vergelijk dat eens met de verhalen van anderen. Misschien geeft je dat wat vertrouwen als je er toch over denkt om het te doen.

Succes in ieder geval met je beslissing!! Hij is inderdaad niet makkellijk!

[Mexflex]

Inderdaad is de beslissing niet gemakkelijk. Qua nazorg heb je ook minstens een paar dagen nodig.

Ik ben blij dat ik het gedaan heb, want ondanks dat het me tegen gevallen is zie ik nu al dat Fluffy veranderd is.

Succes!!

[Cleo en Jackson]

Ik zelf ben erg blij dat ik anderhalve week geleden mn voedster heb laten helpen(je kunt mn topic vinden: castratie/sterilisatie Cleo) Ze is een jaar en 2 mnd oud, en ze bleek dus al een ontsteking in haar baarmoeder te hebben... De zorg is wel een paar dagen veel, maar ik vond het zeker waard tot nu toe. Moet haar nog opnieuw koppelen aan haar vriendje en zal dan zien of haar rij-gedrag(alsof ze auto rijd) veranderd is..

Succes met de keuze, want deze zul je zelf moeten maken, maar ik zal in het vervolg mn voedsters laten helpen!

[lola & filou]

De dierenarts waar ik het zou laten doen staat hier in de lijst van KKDA. Ik ben al bij hem geweest toen Filou gas had en was toen erg tevreden over hem. De zorg moet geen probleem zijn. Ik wacht tot na de examens en dan kan ik dag en nacht voor haar zorgen. Ik neig ernaar om haar inderdaad te laten helpen, maar ben er nog niet helemaal uit. Ik zie het niet echt zitten om de koppeling tussen Lola en Filou te herdoen. Het heeft een tijdje geduurd voor ze een hecht koppel werden. Ik lees ondertussen nog wat topics door.

Bedankt voor jullie hulp. Het is geen gemakkelijke beslissing.

Oh ik zou het niet doen voor haar gedrag. Tegen mij en Filou is ze super lief. Een echte knuffel. Is er een kans dat dat verdwijnt na de operatie?

[Domino]

Qua gedrag heb ik bij m'n ene voedster niks gemerkt en bij de andere was het enige gedrag wat was veranderd, haar rijgedrag op het mannetje. Dat is zo goed als weg. Een hele enkele keer heeft ze het nog, maar het is nu ook voorjaar en dan spelen de hormonen altijd een beetje op. Toen ze nog niet was geholpen werd m'n exram echt gestoord van haar. Ze bleef maar doorgaan.

En ik heb haar diezelfde avond nog bij het mannetje terug gezet. Ze at goed, en haar ontlasting was ook goed. Wel even goed opletten hoe het mannetje reageert, maar die van mij was juist heel lief en zorgzaam voor haar. Dus dat durfde ik wel aan.

[Fleurtje1985]

Ikzelf heb een nare ervaring (zie topic van mijzelf rond januari 2011 gestart), maar dat zou mij er niet van weerhouden het niet nogmaals te doen. Ik denk dat als jezelf goed inleest en voorbereid, de DA goed kent & veel vragen stelt voorafgaande aan de ingreep je een hoop narigheid kan voorkomen.

Vraag je DA over nazorg, dwangvoer, medicatie. Genoeg te vinden hier op BB om je in te lezen alvorens je met je DA in gesprek gaat. Belangrijkste van allemaal; laat je niet onder tafel lullen en weet waarover je praat. Ken de soorten medicatie en dwangvoer waarvan jij den kt dat ze nodig zijn en/of voorkomen in topics op BB!