Wat kan dit geweest zijn?

[mystique]

Het zijn wel vijgen na pasen, maar ik waag het toch: ik wil graag te weten komen wat er mis was met Diamantje. Autopsie is uitgesloten, deels omdat ze al begraven is, en anderzijds omdat je het lichaampje niet terugkrijgt en geen enkele dierenarts in de buurt autopsies doet, dus moet ik al naar een of andere universiteit. Of heeft het toch zin D'tje te laten ontleden? Ze is toch al dood, dus zij heeft er geen last meer van. En misschien geeft het mij wel gemoedsrust, àls er iets gevonden word. Cru gezegd, ze ligt wel koel, dus misschien kan het nog, haar laten ontleden. Soit. Ik zou het graag te weten komen, voor het geval ik, of bv iemand op deze site, ooit nog eens een konijntje met dezelfde symptomen heb/heeft, dat ik/ zij niet dezelfde fout maak/maken. Ik heb deze vraag ook al in een ander topic gesteld, maar ik denk dat dít topic door andere mensen zal gelezen worden dan het andere topic.

Begin januari heb ik D'tje geadopteerd. Ze was diezelfde dag in een tuincentrum gekocht, maar al meteen bij mij gedumpt. Ze is een paar dagen later gecontroleerd door de DA: oren in orde, tanden in orde, longen en hart in orde. Vermoedelijke leeftijd: vijf à zes weken. De eerste weken groeide ze goed, ze kwam dagelijks bij. Haar keutels waren in orde, nooit BDK's gevonden. Na een paar weken stilaan met groenvoer begonnen, ging prima.

Ze is dan aan Coquille gekoppeld, die nog apart zat wegens EC. Deze koppeling ging erg rustig, en D'tje kwam nog steeds bij in gewicht. Later zijn C en D gekoppeld aan Luna, ook deze koppeling ging erg rustig, en D'tje had niet de minste stress. Degenen die opwerpen dat koppelen pas kan met vier maand: het ene konijn is het andere niet, sommige zijn er vlugger rijp voor dan andere, en ik kende D'tje, ik heb haar grootgebracht, en ik kende Coquille en Luna, en het was een erg rustig, liefhebbend groepje. Ik durf met de hand op het hart zeggen, dat D'tje zich 100% lekker voelde, bij haar adoptie-ouders.

Een paar weken later begon ze gewicht te verliezen, veel gewicht. Naar de dierenarts. Eerst werd ze bijgevoerd, in combinatie met vitaminen tegen malabsorptie, maar dat had geen resultaat. Dan is ze 28 dagen behandeld met Panacur. Geen resultaat. Terug naar de dierenarts, die nogmaals haar tanden, hart en longen, tanden en ogen nakeek: niets gevonden. Dan maar een antibiotica-kuur, om eventuele ontstekingen aan te pakken. Geen resultaat.

Even ging het terug beter, ze was ietsje voller, maar dat duurde maar even, want het vermageren ging door. Nochtans, hoe mager ze ook was, ze was wel levenslustig en energiek. En ik heb hen een tijd geobserveerd, want de DA vermoedde dat D'tje niet mocht eten van de andere konijnen, maar dat was dus niét het geval. Vaak bleef er nog voer over nadat de groten gedaan hadden, dus D'tje kon steeds op haar eentje dooreten, als ze wou.

Tot ze deze morgen dood lag. Vermoedelijk hartaanval.

Wat kan dit vermageren veroorzaakt hebben? Keutels waren perfect, dus geen coccidiose. Geen EC of wormen, want behandeld met Panacur. Geen ontstekingen, want behandeld met antibiotica. Geen tandproblemen, geen hart- en longproblemen. Geen snot oid, want de longen waren zuiver, net als het neusje, de ogen en de oren. Van deze zaken zijn we zeker.

Het zouden nierproblemen kunnen geweest zijn, want daarop is ze niet getest. Dieren vermageren he, van nierproblemen, dacht ik?

Kan het een tumor geweest zijn? Maar D'tje was nog maar vijf maand, is dat niet nog wat jong om al een levensbedreigende tumor te hebben?

Kan het te maken hebben met het feit dat ze veel te jong bij de moeder weggehaald is?

Wat kan het nog geweest zijn? Iemand een idee?

Fokkers, met jullie jarenlange ervaring, wat zegt jullie gevoel?

En zou ik een autopsie laten doen, om misschien de oorzaak van overlijden te vinden, of moet ik het gewoon aanvaarden, en laten rusten?

[mystique]

Kan het epilepsie geweest zijn? Misschien had ze al vaker epilepsie-aanvallen gehad, maar was deze fataal doordat ze te sterk vermagerd was? Of een neurologische aandoening, die aangeboren was, misschien?

[lola & filou]

De enige manier om zeker te weten is een autopsie. Dat doen ze in de universiteit in Merelbeke. Denk er wel aan dat er bij een autopsie niet altijd een doodsoorzaak wordt gevonden. Over dieren en tumoren weet ik niet veel, maar er zijn wel tumoren die snel groeien. Zeker als die op een 'verkeerde' plaats zat. Er worden ook soms baby's geboren met een tumor dus wie weet kan ze het al altijd hebben gehad. Waarom denk je aan epilepsie? Had je al een vermoeden?

Dat haar hart in orde is verklaard kan ook niet uitsluiten dat ze een hartaanval heeft gehad. Nu projecteer ik het weer op mensen, maar mijn vader laat zijn hart ook regelmatig controleren en daar zegt de dokter altijd dat een hartonderzoek een momentopname is. Je kan in feite gezond worden verklaard en 5 minuten later sterven aan een hartaanval. Maar dat kan natuurlijk het vermageren niet verklaren. Zit er geen dierenarts op het forum?

Wat ik zou doen? Misschien zou ik het laten rusten. Er kan toch niks meer worden gedaan.

Veel succes met je beslissing.

[Naantje]

Hallo. Ik heb me geregistreerd om hierop te kunnen reageren, omdat ik een paar uur geleden mijn 6 jaar oude Hollandertje verloren ben die soortgelijke symptonen vertoonde. Ze vermagerde de laatste tijd ook (al at en dronk ze wel goed en was de ontlasting ook mooie keutels). Toen ik aan het begin van de avond achter de laptop zat op mijn bed waar haar kooi toen ook stond zag ik haar zichzelf opeens tegen de tralies storten in een totale paniekaanval (zo leek het tenminste). Ik heb haar radeloos een halfuur vastgehouden omdat ze anders bleef rennen en maar zachtjes tegen haar gepraat tot mijn zus me op kon halen en ons bracht naar het plaatselijke dierenziekenhuis wat voor spoedgevallen in de avond en het weekend open is. Ik moest haar daar ter observatie achterlaten en een uurtje later werd ik teruggebeld met het bericht dat ze tijdens het onderzoek weer zo'n aanval had gekregen, tegen de muur was gelopen (omdat ze niets meer zag) en haar hart ermee gestopt was. Ze hebben haar geprobeerd te reanimeren en ook injecties in het hart gegeven, maar het hielp niet meer. Ze kwijlde ook (misschien toch een epileptische aanval?). Waarschijnlijk was ze al blind geworden op het moment dat ze thuis de eerste aanval kreeg, wat ook wel kan kloppen, want ze keek me niet aan en keek eigenlijk helemaal niet ergens naar. De dierenarts merkte op dat vooral haar koppie ingevallen was en ze verder mager oogde, terwijl een andere dierenarts waar ik haar vorige maand heb in laten enten vond dat ze met 2.2 kilo net iets te zwaar was.

Wat het precies is geweest weten ze ook niet. Ze heeft recentelijk een antibioticakuur van een week gehad omdat ik een beginnende oorontsteking vermoedde nadat ik nystagmus zag in de ogen en haar kop een beetje afdraaide, maar dat was helemaal verdwenen en gisteren maakte ze nog binky's in de tuin en zag er actief uit. Ik ben er in ieder geval wel heel erg kapot van. Ze was eigenlijk dag en nacht bij me, zes jaar lang. :(

Misschien is dit niet hetzelfde, maar ik vond het er wel erg op lijken.

In ieder geval (jij ook) sterkte.

[mystique]

Dank je wel voor de reacties. En Naantje: sterkte met het verlies.

Ik ga het laten rusten. Tenslotte krijg ik er D'tje niet mee terug, en de kans dat dit nog eens gebeurt, is klein.

D'tjes verhaal is ten einde gekomen.