Voedster Castreren

[froukjee]

Op zich is dat wel een uitzonderlijke situatie misschien, maar bedenk je dat óók die "horror-verhalen" dat zijn. Het lijkt of het heel veel mis gaat (of niet makkelijk gaat, laten we het zo zeggen) maar dat komt ook omdat je die topics veel langer ziet, veel beter onthoudt. Er zijn ook heel veel "het is gewoon goed gegaan" verhalen.

dankjewel:)

de horrorverhalen spoken nog door mijn hoofd en hoe meer info ik zoek, des te moedelozer word ik.. toch fijn dat iemand er even iets tegenin brengt. Bij mijn cavia (mannetje) ging het allemaal zoo gemakkelijk!

[Dollie]

Je moet het ook zeker niet vergelijken met de castratie van een mannetjesdier hoor.. Dat is zo'n kleine ingreep over het algemeen.

Maar het gaat echt niet altijd zo moeizaam.

Hier staan nog heel veel topics met ervaringsverhalen: http://www.bunnybunch.nl/community/tags/castratie%20voedster.html

[Margot]

En inderdaad, bij mijn voedsters is het tot nu toe ook iedere keer helemaal goed gekomen!

[Lirazel]

Bij mijn voedster was de eerste 24 uur moeizaam, maar daarna is ze heel snel hersteld van de operatie. Gezien zij ook baarmoederkanker bleek te hebben zal ik een toekomstige voedster zeker ook weer laten castreren.

Margot, heb jij het laten onderzoeken of het om kwaadaardige tumoren ging? Ik heb het er toen wel met mijn dierenarts over gehad of we dat zouden laten doen. Maar we hebben het uiteindelijk niet laten doen, dat onderzoek was bijna net zo duur als de operatie en wat de uitslag ook zou zijn, we zouden er weinig mee kunnen. Het belangrijkste wat er gedaan kon worden was al gebeurd, de baarmoeder en eierstokken eruit. Alleen voor mijn eigen gemoedsrust zou het nut hebben, als er uit was gekomen dat het goedaardig was en het snijvlak schoon was dan is dat een rustigere gedachte dan als compleet het tegenovergestelde er uit was gekomen. Nu zou dat altijd nog onderzocht kunnen worden, haar baarmoeder is in een potje met formaline gedaan zodat het indien nodig altijd als nog onderzocht kan worden.

[Margot]

Ja inderdaad de eerste 24 uur verlopen meestal wat moeizamer maar daarna gaat het weer bergopwaarts (uitzonderingen daargelaten).

@lizarel

Ja ik heb het laten onderzoeken, hier kwam uit dat het kwaadaardige kanker gezwellen waren, vandaar dta ik nu ook nooit meer het risico neem .

Het is wel handig ja dat je het op sterk water hebt laten zetten! Zo kan je altijd weer onderzoek doen.

Ik heb dat niet laten doen omdat ze het al gingen onderzoeken en daarna weet je de uitslag al. Ze konden bij mij wel goed zien dat er iets mis was met de baarmoeder en hebben dus ook beide keren ruim weggehaald (uiteindelijk maar goed ook).

[Saf]

Bij mij worden voedster in het vervolg alleen nog geholpen bij directe medische oorzaak. Bij overduidelijk last van opspelende hormonen dus zeg veel schijnzwangerschappen (al is dat sowieso al een teken aan de wand voor problemen in de baarmoeder) of als tijdens de half jaarlijkse APK de DA het niet meer vertrouwd. Mijn DA is erg pro-voedster castratie maar we kunnen er gelukkig goed over in dialoog.

Onze Mus staat op de nominatie om misschien van de zomer geholpen te worden het is al een wat ouder konijn. We vermoeden rond de 4 a 5 jaar en haar baarmoeder lijkt iets stugger te worden. Geen reden tot paniek en volgens de DA stond het los van eventuele kanker maar wel iets wat we in de gaten houden natuurlijk.

De ideale leeftijd word meestal rond de 8 a 9 maanden gezegd. De meningen zijn wel verdeeld over voor of na de pubertijd. Zaken als hoknijd worden bijvoorbeeld vaak aan hormonen toegeschreven maar hoeven dit niet altijd te zijn, andere zaken als sproeien en rijgedrag/"dominantie" zijn daar ook voorbeelden van. Het is ook niet ondenkbaar dat men juist na een castratie gedragsproblemen gaat ondervinden bij het konijn.

Ook zijn er aanwijzingen dat bij castratie voor de pubertijd ben de ontwikkeling vroegtijdig afremt en dat dit op sociaal gebied een verhoogde kans geeft op "stoornissen" helaas is hier bij konijnen nog geen tot heel weinig onderzoek naar gedaan.

De hormonen hebben onomstotelijk invloed op het gedrag van het konijn de kans is daarmee ook erg groot dat je hierin verandering zult bemerken. Positief of negatief. De keuze of je moedwillig die verandering wilt doorzetten is er eentje die je zelf moet maken.

Voor mij is dat de reden om het niet doen. En staat dat voor mij boven het voorkomen van eventuele medische problemen. Het blijft een lastige beslissing krijgt een van mijn voedsters baarmoederkanker en ben ik er te laat bij sla ik mezelf voor de kop. Anderzijds sla je, je zelf (geloof me) voor de kop als je de vette pech hebt dat je voedster negatief veranderd.

Ik heb de keuze in tegenstelling wat veel mensen denken niet gemaakt om die ene negatieve ervaring met mijn lievelingskonijn maar net als veel voorstanders is het een overwogen beslissing. Alleen tips bij mij de weegschaal de andere kant op.

[Dollie]

Wat ik me afvraag, misschien een beetje off topic, in hoeverre is baarmoederkanker (of andere problemen) vroegtijdig op te sporen? Zou je niet dmv (jaarlijks) bloedonderzoek, of een echo ofzo, vanaf een bepaalde leeftijd, zulke dingen kunnen constateren voordat het echt problemen zijn? Voordat je zelf symptomen opmerkt bedoel ik. Op het moment dat een voedster pijn aangeeft of bloed plast oid is het al vrij laat lijkt me.

Overigens dacht ik dat die ideale leeftijd meer gebaseerd is op het medische? Of o.a. daarop, kan natuurlijk ook.

[Danja]

Het is inderdaad een zware operatie en daar moet je wel rekening mee houden. Maar ik snap ook dat je je voedster misschien liever nu wil laten helpen dan over een aantal maanden, aangezien je ram er nu onder te lijden heeft (en je voedster ook waarschijnlijk) en zoals eerder gezegd gedrag een gewoonte kan worden hoe langer het duurt.

Ik heb 3 voedsters laten castreren en het is alledrie de keren goed gegaan en de voedsters herstelden goed. Dat kan dus ook. In november heb ik er 2 nog laten castreren terwijl het al wel koud was. (wel voor de echte koude hoor) Heb het toen overlegd met mijn konijnkundige dierenarts en besloten het toch nog dan te doen. Josephine is de volgende dag alweer naar buiten gegaan in de groep, ze was alweer helemaal de oude, en dat is allemaal goed gegaan. Zora heb ik de eerste avond moeten dwangvoeren en voelde zich een dagje nog niet zo goed, maar daarna knapte zij ook heel goed op. Het lijkt snel dat ze weer naar buiten gingen maar heb alles in overleg gedaan en goed gekeken naar ze of ze er aan toe waren, dus het was zeker verantwoord en het is heel goed gegaan. Ze hadden overigens ook al ontzettend snel weer vacht op hun buik, het groeide onmiddelijk terug!

Je zou dus kunnen overwegen het toch nu te doen (kijk wel even naar de 14 dagen verwachting van het weer). Misschien kan ze ook alweer snel naar buiten. Maar ik zou wel rekening houden met dat het ook minder soepel kan gaan en zorgen dat je wel een back-up plan hebt!

[Saf]

Het herstel gaat eigenlijk in nagenoeg alle gevallen waarmee ik te maken heb gehad best snel. En ik denk dat in 24 van de 25 gevallen ofzo waarvan ik weet heb, het gedrag niet negatief beïnvloed is door de ingreep. Bij de meeste gevallen waarbij het wel zo is, is er met geduld en inzet ook weer een hele vooruitgang weten te behalen.

Bij mensen die het om gedragproblemen hebben gedaan is een heel groot deel er niet meteen door gebaad gebleken en is er nog wat "gedragstherapie" / aanpassen van levensomstandigheden en de omgang met de konijnen aan te pas gekomen.

De ideale leeftijd is inderdaad medisch gezien. Eigenlijk is dat zoals heel vaak ook bijna de enige kant die belicht word. Behalve dan op wat negatieve gedragingen na die het weg kan nemen.

Helaas is gedrag / emotie bij dieren en bij konijnen zeer zeker nog steeds een erg ondergeschoven kindje. En is er vooral aandacht voor gedrag wat voor ons als mens als ongewenst kan worden/wordt ervaren.

Met een goede Konijnkundige Dierenarts en een verantwoord baasje zou ik me geen zorgen maken over deze ingreep. Op Bunnybunch staan veel topics met tips over een eventuele voorbereiding en er is bijna altijd wel iemand online om je indien het niet helemaal als gehoopt gaat kan helpen. Niet te vergeten dat een goede DA zeker bij dit soort ingrepen zeker ook de nodige nazorg zal bieden. Ik kreeg bij mij toen zelf het mobiele nummer van de DA zodat ik haar altijd kon bellen mocht ik het niet vertrouwen.

[Fluffie&Bunny]

Hier is Fluffie ook gecastreerd. Het is gelukkig allemaal goed gegaan en dwangvoer en pijnstilling zijn zeker noodzakelijk. Fluffie was vaak schijnzwanger en wilde constant rijden op haar vriendje. Dit is nu allemaal verleden tijd en is ze een stuk rustiger geworden. Ik heb het in het najaar gedaan na haar oepsnestje. Het voordeel is dat het naar buiten gaan na 1 week geen problemen heeft opgeleverd.

[froukjee]

pfoe! ik had de knoop doorgehakt: het zou gebeuren! Ik heb er nu de tijd voor, ik hoop dat mijn voedster minder haar territorium gaat afbakenen, minder sproeien en iets meer zindelijk gedrag. Ik zou niet willen dat ze de baarmoederkanker krijgt en ik zou er wel graag een vriendje bij willen. Maar.. ik kijk er zo tegenop!

(Daarom ben ik nog best bereid haar een paar nachten/ dagen te dwangvoederen, ik trek er mijn portemonnee voor open, ik ben berid midden in de nacht naar een dierenarts te fietsen, ik wil haar best medicijnen geven en een paar extra handdoeken kopen zodat ik zelf ook nog kan douchen. Maar nu ik vooraf weet wat er allemaal mis kan gaan.. bah!)

[Lonka]

De ideale leeftijd word meestal rond de 8 a 9 maanden gezegd. De meningen zijn wel verdeeld over voor of na de pubertijd. Zaken als hoknijd worden bijvoorbeeld vaak aan hormonen toegeschreven maar hoeven dit niet altijd te zijn, andere zaken als sproeien en rijgedrag/"dominantie" zijn daar ook voorbeelden van. Het is ook niet ondenkbaar dat men juist na een castratie gedragsproblemen gaat ondervinden bij het konijn.

Ook zijn er aanwijzingen dat bij castratie voor de pubertijd ben de ontwikkeling vroegtijdig afremt en dat dit op sociaal gebied een verhoogde kans geeft op "stoornissen" helaas is hier bij konijnen nog geen tot heel weinig onderzoek naar gedaan.

De hormonen hebben onomstotelijk invloed op het gedrag van het konijn de kans is daarmee ook erg groot dat je hierin verandering zult bemerken. Positief of negatief. De keuze of je moedwillig die verandering wilt doorzetten is er eentje die je zelf moet maken.

De verklaring hiervoor is voor een voedster iets anders dan voor een ram.

Mannelijke hormonen zorgen voor 'mannelijk/stoer' gedrag.. dus rijden, baas spelen, haantje de voorste, domineren, vechten

Op het moment, dat je bij een ram door castratie deze hormoonproductie afremt, neemt ook dit gedrag af. Dit gebeurt niet direct na de castratie, omdat het mannetje dan nog hormonen in zijn lijf heeft. Die verdwijnen met een week of 4-6, dan is de hormoonspiegel in balans zij het op een lagere hoeveelheid hormonen dan voorheen.

Bij een voedster ligt het iets anders. De vrouwelijke hormonen zorgen voor 'vrouwelijk gedrag'.

Dit vrouwelijke gedrag bestaat uit zorgzaamheid, poetsen (wassen van de partner) bescherming van de omgeving(moederinstinct/hoknijd) en ook het libido wordt erdoor beïnvloed/verhoogd.

Op het moment, dat bij de voedster deze hormoonproductie wordt ingedamd, worden deze gedragingen in de regel minder sterk. Wat bij een voedster zwaarder weegt dan bij een ram, is dat de tegengestelde hormonen meer invloed gaan krijgen.

Een voedster heeft ook mannelijke hormonen in het lichaam, een ram ook vrouwelijke. Een vrouwtje kan zich na een castratie dus mannelijker gaan gedragen, een ram vrouwelijker.

Een ex-ram zal dus een voedster eerder wassen dan berijden, omdat hij de natuurlijke drang van voortplanting niet meer heeft. Het berijden is dan alleen nog een restant van de cultuur van rangorde bepaling. Het wassen van het vrouwtje meer een doen overslaan van balans naar de vrouwelijke hormoon-aspecten van verzorgen.

Een voedster zal na castratie stoerder gaan doen en kan schijnbaar uit het niets rijgedrag en vechtgedrag gaan vertonen. Dit kan een (tijdelijke) overheersing zijn van de mannelijke hormonen in haar lijf. Zeker de eerste weken na castratie, waarin de hormoonspiegel nog tot rust moet komen.

Veel hangt dan af van de sociale situatie waarin voedster en ram verkeren en welke karaktereigenschappen ze (sterker) hebben (ontwikkeld). Binnen een koppeling/groep vindt gedragscorrectie plaats. Als er 1 over de scheef gaat, wordt hij/zij door de ander(en) gecorrigeerd als deze daartoe in staat is/zijn. (Dit alles hangt samen met karakter en ontwikkeling van deze andere konijnen)

Een konijn, dat binnen de groep niet (genoeg) wordt gecorrigeerd, zal dominantie blijven vertonen. Het krijgt daarvoor in zekere zin de toestemming van de groep en gaat zijn/haar dominante gedrag als 'normaal' beschouwen.

Bij een gelijkwaardige groep zal gedragscorrectie beter werken, omdat de aanstootgever zich aanpast aan de anderen in de groep. Dominant gedrag zal door alle leden van de groep niet gewaardeerd worden en verliest op dat moment ook zijn functie. Hoe langer zo'n groep samenleeft, hoe stabieler de groep, omdat het groepsgedrag als normaal wordt gezien.

@Dollie

tumoren/kankergezwellen kunnen in een vroeg stadium wel opgespoord worden. Een aanwijzing voor kanker is bijvoorbeeld bloedarmoede. Het is niet zo, dat elke vorm van bloedarmoede ook kanker betekent. Een tumor 'absorbeert' als het ware bloed, waardoor er in de bloedstroom minder bloedplaatjes? (weet niet zeker of dat rood of wit is) aanwezig zijn. Hoe sterk dit meetbaar is bij konijnen durf ik niet te zeggen. Dit is puur gebaseerd op eigenschappen en effecten van kankergezwellen.

Foto's kunnen ook gemaakt worden. Afhankelijk van de plaats van de tumor kan dit zichtbaar gemaakt worden met een radioactieve stof. Bij mensen kan dit in vloeibare vorm ingenomen worden. Voor zover ik weet zijn er ook mogelijkheden met het injecteren van vloeistof.

Van mensen weet ik, dat dit niet altijd de fijnste onderzoeken zijn. Voor een konijn zijn dit soort onderzoeken denk ik alleen maar nuttig, als er een redelijk verdacht is, dat er iets mis is.

Een echo.. nijntje kaalscheren, gel erop en vervolgens nijntje vragen stil te liggen om de echo te ondergaan (een soort rubber dopje, dat over de huid wordt geschoven) kan wat lastig zijn. En een konijn onder een roesje brengen voor een preventief onderzoek brengt misschien meer risico met zich mee dan de meesten aan willen gaan.

oftewel

foto : stil liggen dus roesje

echo : stil liggen dus roesje

scan : stil liggen dus roesje

bloedonderzoek : stress en geen idee of bij konijnen de verschillen meetbaar zijn danwel of de marges waarbinnen de metingen als normaal worden beschouwd niet te groot zijn.

26 januari 2011 aangepast door Lonka

[Saf]

dank je Lonka! een hele mooie en vooral erg duidelijke aanvulling.

26 januari 2011 aangepast door Saf

[Dollie]

Ik denk dat het met het risico wel mee valt hoor, de meeste konijnen, althans die ik ken, kunnen prima zonder roesje bij röntgenfoto's en/of echo's. Maar het zou mij wat ver gaan om (één van de dingen) wat je noemt bijv. jaarlijks te laten doen. Hooguit iets als bloedonderzoek.

Maakt voor mij ook niet uit, maar vroeg het me wel af.

[froukjee]

Oké, andere vraag, mijn konijn gaat vrijdag onder het mes. Ik ga eerst een uur met de trein en vervolgens nog een stuk met de bus. Ik kan kiezen, of ik neem de kleine draagmand (oorspronkelijk gekocht voor mijn cavia) of ik neem de grote (zo'n kattenbak met een deurtje). De kleine heeft als voordeel dat het konijn niet heen en weer schuift en dat ze stevig zit, maar om twee uur ingeklemd te zitten, lijkt mij niet ideaal. Bovendien is ze hier moeilijker in en uit te tillen, wat met zo'n buikwond ook niet fijn is. De grote heeft als voordeel dat ze kan bewegen, languit kan gaan liggen, maar ze kan er ook rondjes in rennen, ze schuift erin en ze kan enorm gaan stressen. Helemaal als ik rondloop met die mand van en naar de trein/ bus, hobbelt ze alle kanten op.. (Op dit moment gaat mijn voorkeur uit naar de kleine, dat lijkt me minder stressvol) Wat lijkt jullie beter?

[froukjee]

Op het moment, dat bij de voedster deze hormoonproductie wordt ingedamd, worden deze gedragingen in de regel minder sterk. Wat bij een voedster zwaarder weegt dan bij een ram, is dat de tegengestelde hormonen meer invloed gaan krijgen.

Een voedster heeft ook mannelijke hormonen in het lichaam, een ram ook vrouwelijke. Een vrouwtje kan zich na een castratie dus mannelijker gaan gedragen, een ram vrouwelijker.

Een ex-ram zal dus een voedster eerder wassen dan berijden, omdat hij de natuurlijke drang van voortplanting niet meer heeft. Het berijden is dan alleen nog een restant van de cultuur van rangorde bepaling. Het wassen van het vrouwtje meer een doen overslaan van balans naar de vrouwelijke hormoon-aspecten van verzorgen.

Een voedster zal na castratie stoerder gaan doen en kan schijnbaar uit het niets rijgedrag en vechtgedrag gaan vertonen. Dit kan een (tijdelijke) overheersing zijn van de mannelijke hormonen in haar lijf. Zeker de eerste weken na castratie, waarin de hormoonspiegel nog tot rust moet komen.

Veel hangt dan af van de sociale situatie waarin voedster en ram verkeren en welke karaktereigenschappen ze (sterker) hebben (ontwikkeld). Binnen een koppeling/groep vindt gedragscorrectie plaats. Als er 1 over de scheef gaat, wordt hij/zij door de ander(en) gecorrigeerd als deze daartoe in staat is/zijn. (Dit alles hangt samen met karakter en ontwikkeling van deze andere konijnen)

Zeg je hiermee dat het helemaal mis kan gaan na de castratie, omdat mijn voedster nu nog alleen is?

[Dollie]

Wat Lonka er mee wil zeggen, weet ik niet, maar je moet bij een castratie sowieso altijd rekening houden met een gedragsverandering. Die kan heel positief zijn: Vaak worden voedsters wat rustiger en verdwijnt gedrag als bijv. schijnzwanger zijn. Dingen als hoknijd kunnen minder worden. Castratie kan echter ook een negatieve verandering met zich mee brengen en hoewel ik wel durf te zeggen dat die gevallen echt in de minderheid zijn, het risico loop je wel. Dat je een leuk, vrolijk konijntje heen brengt en dat ze uiteindelijk veranderd in een zielig, onzeker hoopje konijn. Of juist agressief wordt. Ik acht de kans niet groot, maar hij ís er wel. Da's toch iets waar je rekening mee moet houden.

Over je reismandje: Ik zou denk ik eerder voor de grotere gaan, hoewel het veiliger is om ze in een mandje te vervoeren waarin ze zo min mogelijk kunnen bewegen is té klein natuurlijk ook niet prettig. Maar je zou dan wel opgerolde handdoeken tegen de zijkant kunnen leggen bijvoorbeeld, zodat er minder ruimte is en ze, als ze toch omrolt bijv., minder kans heeft zich te bezeren.

[Lonka]

het zal bij een voedster niet vanzelfsprekend mis gaan, omdat ze alleen is. Elk konijn krijgt vanuit het nest al een basislevel sociale vaardigheden mee. Gedrag is ook niet puur hormonaal bepaald. Veel zit ook al wel in de genen vastgelegd. Maar zoals met alles.. de aanleg zit in de genen, de omgeving en ervaringen bepalen mede wat er met die aanleg gedaan wordt.

Een pitbull is vaak gefokt op zijn genen om een vechthond te worden, maar dat wil nog niet zeggen, dat elke pitbull een vechthond wordt. De kans is groter, dat hij zich zo ontwikkelt als de omgeving daaraan meewerkt... (training, treiteren, niet corrigeren als hij agressie vertoont).

Wordt de hond daarentegen strak gehouden en goed behandeld, getraind om te gehoorzamen naar commando's die niet aansturen tot vechten, dan wordt de kans groter, dat hij nooit zal vechten. Omdat hij echter wel die genen heeft, en dus de aanleg ervoor, is een trigger wel sneller gevonden waardoor zijn gedrag omslaat. (Dan hebben we het hier wel over doorgefokte eigenschappen)

Het kan uitmaken, dat jouw voedster alleen zit, maar hoeft niet. In normale omstandigheden zal jouw voedster geen groter risico lopen om een compleet ander gedragspatroon te vertonen dan welke andere voedster ook. 100% garantie bestaat niet. Je kunt hooguit voorspellingen/verwachtingen geven over het verloop van dingen/gedragingen die al zichtbaar zijn.

Heeft jouw voedster tot nu toe nog nooit gebeten, dan is de verwachting dat zij dit in de toekomst ook niet zal doen.

Mijn hele lange verhaal was meer bedoeld als verklaren waarom je bepaalde verschuivingen in gedrag ziet bij konijnen. Het was niet bedoeld als voorspelling dat het precies zo zal gaan. Elk konijn is anders en reageert anders op veranderingen (in het lichaam of in de omgeving)

Wat betreft reismand sluit ik me bij Dollie aan. Liever de mand waar ze makkelijk in/uit kan. Je kunt altijd een dikke handdoek erin leggen en de zijkanten wat omhoog vouwen, zodat ze tegen de handdoek aan ligt/rolt. Beslist geen hooi/stro in de mand, dat kan prikken in de buik. Tijdens het vervoer op de terugweg zal ze waarschijnlijk weinig zin hebben om te rennen/druk te doen. Je zou voor vocht/voer onderweg wat groente mee kunnen nemen, waar ze al aan gewend is/wat ze lekker vindt.

Een paar blaadjes tijm, oregano, basilicum en/of peterselie kan goed zijn om de eetlust op te wekken/voor de spijsvertering.

26 januari 2011 aangepast door Lonka

[floris en stijn]

een vraagje tussendoor naar aanleiding van het lezen van de stukjes hierboven. Er staat ook ergens dat door de hormonen de vrouwtjes meer nestdrang gaan krijgen en meer gaan likken etc en dat rammen meer gaan rijden.

Maar voedsters kunnen toch ook gaan rijden?

[Fluffie&Bunny]

Zeker doen voedsters dat ook. Onze voedster Fluffie doet het na haar castratie bijna niet meer en ze is haar schijnzwanger zijn ook kwijt.