Voedster Castreren

[Mexflex]

Aangezien mijn voedster Fluffy nog steeds erg dominant is en heel vaak op mijn ex-ram Joey rijft die dan volledig verdwijnt onder haar, wordt het dit jaar echt tijd voor castratie.

Ik heb niet echt de mogelijkheid om haar binnen te houden als dit voor langer als een dag zou moeten zijn, plus dat het niet handig is ivm de wintervacht.

Ik denk dus dat ik wil wachten totdat het iets warmer wordt buiten zodat de overgang niet zo groot zal zijn.

Wat denken jullie, is dit een goede gedachte?

[Guppy]

Ik denk dat je het flink onderschat.

Voor een voedster is het een heel zware operatie, en wanneer ze thuiskomt heeft ze een grote gehechte wond op haar buik. Dat wil zeggen dat ze niet op stro of hennepstrooisel mag, dat prikt in de wond. Ze mag dan eigenlijk alleen op doeken zitten.

Ook moet je je voedster dan warm houden, ook als het buiten niet koud is. Ze kunnen zichzelf namelijk niet goed warmhouden na een operatie. Je moet er de eerste dagen heel goed op letten dat ze goed eten, drinken, keutelen en geen pijn hebben. Reken er maar op dat je enkele dagen thuis moet blijven.

Om deze zorg te kunnen bieden, moet je je konijn eigenlijk wel binnen hebben. Kijk dus of je ergens een hok kunt lenen voor een aantal dagen. Je moet haar medicijnen en pijnstiller geven, en grote kans dat ze ook dwangvoeding nodig heeft. Hiervoor is het ook erg handig om haar binnen te hebben.

De laatste tijd zijn er aardig wat topics gemaakt over het castreren van een voedster en de pittige nazorg. In een aantal gevallen is het bijna misgegaan, en zijn er konijntjes geweest die in de opname bij de dierenarts terecht zijn gekomen. Ik heb het zelf ook pas laten doen. Door goed opletten en intensieve zorg is het allemaal goed gegaan, maar ik kan me niet voorstellen dat ik dat had gered als m'n konijn buiten had gezeten.

Onderschat het niet, het is niet niks, deze operatie. Zorg ervoor dat je haar de optimale zorg kan bieden, anders is er een zeer grote kans dat het misgaat na de operatie.

Succes!

Hier kun je mijn topic lezen, incl. foto's en filmpjes over de nazorg http://www.bunnybunch.nl/community/gezondheid/43666-voedster-wordt-gecastreerd-spreek-hier-moed.html

[Evee]

Ik wacht met de castraties van mijn voedsters ook tot maart / april. Ik wil ze na de operatie toch wel een aantal dagen binnen houden op doeken en met een snuggle safe en wil niet dat dan weer naar buiten gaan opeens weer een te grote schok is. Dus wat dat betreft ben ik het met je eens dat het beter is te wachten tot het niet meer zo koud is buiten.

Dit worden de 5e en 6e voedster die ik laat castreren. Toch vind ik het wel weer behoorlijk spannend, het is een flinke operatie en nu laat ik ook gelijk de voortanden van één van mijn voedsters weghalen. Dat maakt het dus nog lastiger om haar weer goed aan het eten te krijgen, iets wat heel belangrijk is. Zorg er in ieder geval voor dat je een dierenarts hebt die je volledig vertrouwd.

[Dollie]

Hier nog een voedster die in april aan de beurt is. Niet alleen het (toch wel een week) binnenzitten is een probleem, maar denk alleen al aan de kale buik.. Bij mijn eigen voedster zat het haar er in no time weer, ik ken ook voedsters die een half jaar later nog met een kale buik lopen. Wil niet dat ze met deze (nou ja, toevallig is het de laatste week warm, maar dan doel ik meer op de vrieskou van daarvoor) temperaturen met een kale buik buiten zit.

De nazorg is mij heel erg mee gevallen, mijn voedster is heel makkelijk hersteld. Maar dat zal niet voor elke voedster opgaan.. Ik vind het dus net zo dood eng als de vorige keer. Maar ik vind het wel belangrijk dat het gebeurt. Waarschijnlijk valt het óók in Nederland tegen met de baarmoederkankercijfers namelijk. (En ik was niet van plan om dat af te gaan zitten wachten.)

[Mexflex]

Ik onderschat het zeker niet hoor, want ik ben al lang aan het lezen hierover en wilde eigenlijk vorige jaar haar al laten castreren en ben ook lang aan het overwegen of ik het wel wil laten doen.

Sowieso neem ik dan een aantal dagen vrij dat was ik al van plan en het is natuurlijk niet zo dat ze niet binnen mag, maar als ze een aantal dingen binnen gezeten heeft dat de overgang niet zo groot is als ze weer naar buiten gaat.

Ik vond het al heel erg spannend met de castratie van mijn ram. Die kreeg een ontsteking en moest ook dwangvoeding en medicijnen hebben. Ik weet dus wel een beetje hoe dit kan lopen, maar voor een voedster is de ingreep natuurlijk nog veel zwaarder.

[Gast]

Waarschijnlijk valt het óók in Nederland tegen met de baarmoederkankercijfers namelijk. (En ik was niet van plan om dat af te gaan zitten wachten.)

Kan je daar iets meer informatie over geven Iris? Is er een onderzoek? Pure interesse hoor. Heb me namelijk altijd afgevraagd hoe het percentage in Nederland zou zijn.

[Lonka]

komt ook de vraag hoe oud je voedster is. Bij dames kan het pas bij een maand of 8. Oudere voedsters (vanaf 2-3 jaar) lopen meer risico, voor die leeftijd is het nog zwaarder. Laat wel gelijk alles weghalen, dus ook de baarmoeder. Dan heb je gelijk geen kans meer op baarmoederkanker.

@emilyrose.. er zijn geen correcte percentages te geven. Wel zijn er onderzoeken geweest, die concluderen dat het steeds vaker voorkomt. Of dit daadwerkelijk zo is, of dat het gewoon vaker wordt geconstateerd, omdat mensen er nu vaker onderzoek naar laten doen....

Wellicht is ook het ene ras er gevoeliger voor dan het andere, speelt inteelt een factor, leefomstandigheden en fysieke achtergrond.... Er is in het verleden weinig onderzoek naar verricht, dus cijfers zijn allemaal betrekkelijk.

18 januari 2011 aangepast door Lonka

[Mexflex]

Mijn voedster is nu 15 maanden oud.

[Dollie]

Kan je daar iets meer informatie over geven Iris? Is er een onderzoek? Pure interesse hoor. Heb me namelijk altijd afgevraagd hoe het percentage in Nederland zou zijn.

Inge Thas heeft een tijdje geleden een voordracht gehouden en o.a. dit is aan bod gekomen, zo heb ik begrepen van Loes. Maar meer dan dat de extreem hoge percentages uit de UK waarschijnlijk toch meer voor Nederland/België gelden dan nu gedacht/gezegt wordt, kan ik je niet vertellen. Het ging wel specifiek over ONZE dames, helaas.

Loes zou haar aantekeningen uittikken en sturen als ze zich beter voelde, dus daar wacht ik geduldig op.

18 januari 2011 aangepast door Dollie

[Gast]

Inge Thas heeft een tijdje geleden een voordracht gehouden en o.a. dit is aan bod gekomen, zo heb ik begrepen van Loes. Maar meer dan dat de extreem hoge percentages uit de UK waarschijnlijk toch meer voor Nederland/België gelden dan nu gedacht/gezegt wordt, kan ik je niet vertellen. Het ging wel specifiek over ONZE dames, helaas.

Loes zou haar aantekeningen uittikken en sturen als ze zich beter voelde, dus daar wacht ik geduldig op.

Oke, dank je wel. Laat je het weten als je meer hebt gehoord?

[Dollie]

Oke, dank je wel. Laat je het weten als je meer hebt gehoord?

Uiteraard! :yes: of misschien dat Loes zelf een topic kan/wil maken tegen die tijd, zij weet er meer van dan ik natuurlijk. Maar ik zal het sowieso naar jou doorsturen.

[Guppy]

Ik ben blij te horen dat je het in ieder geval niet onderschat.

Als ik jou was zou ik, hoe lastig het ook is, zeker zorgen dat je haar een paar dagen binnen kan houden. Ik zou dat doen in de lente, zodat de overgang van buiten naar binnen en weer terug niet al te groot is.

[Lonka]

Ik deel hier niet volledig de mening van anderen. Je ziet nu problemen en je wilt deze oplossing proberen. Hoe langer je wacht, hoe meer haar gedrag gewoon wordt voor haar en definitief een deel van haar gedrag wordt. Als je zeker bent van castratie (alles incl baarmoeder weghalen), dan zou ik dat zo snel mogelijk doen.

Jouw beslissing hangt natuurlijk van jouw situatie af, ze zal in elk geval een weekje binnen moeten blijven. Een andere keus is aanpassen van woonruimte en ze allebei binnen zetten voor 3 maanden, totdat het buiten weer warm genoeg is om ze allebei buiten te zetten. Dan zit je ook niet met de overgang van buiten naar binnen voor je nijnen en kunnen ze gewoon samenblijven (na haar 1e genezingsweek)

Haar overgang van buiten naar binnen gaat makkelijker, vanwege de operatie. En voor zijn overgang van buiten naar binnen heb je dan een week de tijd. Maar die optie is er natuurlijk alleen als je daarvoor de ruimte hebt en hier ook voor wilt kiezen.

[froukjee]

Hoe langer je wacht, hoe meer haar gedrag gewoon wordt voor haar en definitief een deel van haar gedrag wordt. Als je zeker bent van castratie (alles incl baarmoeder weghalen), dan zou ik dat zo snel mogelijk doen.

Kun je iets meer vertellen over die baarmoeder? waarom die er ook uit moet?

[Amatjuh]

Als er in de baarmoeder al bijvoorbeeld een beginnende tumor die niet met het blote oog te zien is groeit, groeit de gewoon verder ook al zijn de eierstokken er uit. Echt hard bewijs is hier niet voor, maar ze kunnen het ook niet uitsluiten. Zekerheid voor alles en het maakt de ingreep niet heel veel zwaarder.

[Dollie]

Omdat één van de DA-en die op mijn lijstje staat voor de castratie van Pip, de baarmoeder er bij voedsters onder de 1,5 ook niet (standaard) uithaalt terwijl zij echt als heel konijnkundig bekend staan, heb ik het nog eens nagevraagd op Rabbits United, een Engels forum. Eigenlijk vonden ze het een idiote vraag, de baarmoeder laten zitten?? Blijkbaar zou zelfs het kleinste stukje weefsel dat achterblijft eventueel nog voor tumoren kunnen zorgen. Waarschijnlijk is de kans maar klein, maar een kleine kans is ook een kans en als ze dan tóch openligt.. Ik laat mijn kerngezonde dame van acht maanden niet onder narcose gaan en haar hele buik open maken (mét alle risico's vandien) om dan die baarmoeder te laten zitten en haar vervolgens over tien jaar nog eens onder het mes moeten laten gaan omdat, oeps, ze zich tóch vergist hadden in het risico op problemen als de baarmoeder achterblijft. Mooi eruit met die handel.

[floris en stijn]

mag ik vragen wat jullie reden is dat je je voedsters hebt laten castreren?

[Fleurtje1985]

Ik onderschat het zeker niet hoor, want ik ben al lang aan het lezen hierover en wilde eigenlijk vorige jaar haar al laten castreren en ben ook lang aan het overwegen of ik het wel wil laten doen.

Sowieso neem ik dan een aantal dagen vrij dat was ik al van plan en het is natuurlijk niet zo dat ze niet binnen mag, maar als ze een aantal dingen binnen gezeten heeft dat de overgang niet zo groot is als ze weer naar buiten gaat.

Ik vond het al heel erg spannend met de castratie van mijn ram. Die kreeg een ontsteking en moest ook dwangvoeding en medicijnen hebben. Ik weet dus wel een beetje hoe dit kan lopen, maar voor een voedster is de ingreep natuurlijk nog veel zwaarder.

Het is echt ERG heftig... Lees even mijn topic anders:

http://www.bunnybunch.nl/community/gezondheid/45296-voedster-gecastreerd-and-enorme-pijnklachten-niet-eten-tanden-knarsen-etc.html

Be prepared!!

[Amatjuh]

Ik heb mijn 3 voedsters laten castreren om baarmoederkanker uit te sluiten. Ik zou mezelf wel voor mn kop kunnen slaan als ze straks baarmoederkanker krijgen en ik het had kunnen voorkomen. Daarnaast is het een prettige bijkomstigheid dat de voedsters niet schijnzwanger worden en geen last meer hebben van hun hormonen.

[Amatjuh]

Het is echt ERG heftig... Lees even mijn topic anders:

http://www.bunnybunch.nl/community/gezondheid/45296-voedster-gecastreerd-and-enorme-pijnklachten-niet-eten-tanden-knarsen-etc.html

Be prepared!!

Je moet inderdaad hierop voorbereid zijn. Maar het wil niet zeggen dat het altijd zo gaat. Mijn alle 3 de voedsters bij mij is het prima verlopen. Ik was er dan ook op ingesteld dat ik er een paar dagen zoet mee was en medicijnen moest geven en eventueel dwangvoeren. Ieder konijn reageerd ook anders op narcose en op zo'n ingreep, daar ligt het ook aan, maar de nazorg is ook belangrijk.

[floris en stijn]

Hoe groot is de kans dat een voedster kanker krijgt als je ze niet laat helpen?

[Dollie]

Ik heb mijn 3 voedsters laten castreren om baarmoederkanker uit te sluiten. Ik zou mezelf wel voor mn kop kunnen slaan als ze straks baarmoederkanker krijgen en ik het had kunnen voorkomen. Daarnaast is het een prettige bijkomstigheid dat de voedsters niet schijnzwanger worden en geen last meer hebben van hun hormonen.

Jups, zelfde reden.

Hoe groot die kans is, is een beetje lastig te zeggen. In Engeland is dat 50 tot 80% en dat is ook aangetoont. Er wordt gezegt dat het, omdat het ook met erfelijkheid te maken heeft, in Nederland niet zó veel is, er wordt zelfs gezegt dat het eigenlijk heel weinig voor komt. Maar er zijn - zeer konijnkundige - dierenartsen die dat tegenspreken.

Ik weet het niet, ik ga er niet op gokken.

24 januari 2011 aangepast door Dollie

[Dollie]

Overigens is het mij heel erg mee gevallen, mijn voedster is heel makkelijk hersteld, had niet eens pijnstilling nodig de dagen daarna. Op zich is dat wel een uitzonderlijke situatie misschien, maar bedenk je dat óók die "horror-verhalen" dat zijn. Het lijkt of het heel veel mis gaat (of niet makkelijk gaat, laten we het zo zeggen) maar dat komt ook omdat je die topics veel langer ziet, veel beter onthoudt. Er zijn ook heel veel "het is gewoon goed gegaan" verhalen.

Je moet je absoluut op zo'n zwaar herstel voorbereiden, hou er echt rekening mee, dan kan het alleen maar mee vallen. Maar het is echt niet zo dat alle voedsters ontzettend moeizaam herstellen. Natuurlijk, het is een zware ingreep, een buikoperatie, narcose.. Dat is even vervelend en pijnlijk. En nogmaals, bereid je er op voor dat het níet van een leien dakje gaat. Maar die verhalen die blijven hangen zijn óók toch wel uitzonderingen.

Laat heto ok mee wegen bij je beslissing, maar ik laat het zelf niet de doorslag geven.

[Lonka]

Waar geen uitgebreid onderzoek naar gedaan wordt, daar kun je moeilijk cijfers/percentages aanhangen.

De zorg voor konijnen en de kennis daarover is een gebied in ontwikkeling. Er zijn veel dingen veranderd/verbeterd in de afgelopen 20 jaar. Maar lang niet iedereen laat een autopsie uitvoeren op zijn voedster, als die overleden is. Dan is (beginnende) kanker misschien wel aanwezig, maar nooit vastgesteld en komt ook nooit als zodanig in de statistieken terecht. Alleen bekende gevallen kunnen in een statistiek komen, waardoor cijfers altijd een vertekend beeld zullen geven.

Wel is aangetoond, dat het vaker/eerder voorkomt, dan we zouden willen. Castratie wordt dus meestal uitgevoerd incl verwijdering baarmoeder. De baarmoeder heeft bij weghalen eierstokken haar voornaamste functie toch al verloren, het weghalen is - omdat de buik toch al open ligt- op dat moment alleen maar een stukje extra werk, dat later veel problemen kan voorkomen.

De 'ideale' leeftijd voor castratie bij een voedster is rond de 8 maanden (kan per soort/formaat wat verschillen en elk konijn is anders) omdat dan de voedster sterk/gezond is maar ook omdat ze dan in de puberteit komt met alle hormonale (mis)gedragingen erbij. Denk aan sproeien, hoknijd, chagrijnig zijn... Op het moment dat je castreert, voordat die gedragingen gewoontegedrag zijn geworden, kun je voor een groot deel dat gedrag indammen/wegwerken. Op latere leeftijd wordt dat al moeilijker, omdat een voedster haar gedrag dan als ingebakken gewoonte heeft..

Daarnaast is het zo, dat er gevallen bekend zijn van voedsters van 6-8 mnd, die al beginnende tumoren in de buik hadden.

Mijn voedster is gecastreerd toen ze ongeveer een jaar was (schatting) Ze was in 2mnd tijd 3x schijnzwanger, zat zichzelf in de weg met haar gedrag en hoknijd.

Die hoknijd is niet helemaal weg, maar ze gromt nu nog maar af en toe, kan gewoon geaaid worden in het hok en is zeer gelukkig met haar ventje. Neem wel een paar dagen voor herstel.. Mijn Meiske had wat complicaties, ben dus wel langer dan een week bezig geweest voordat ze er weer voldoende bovenop was.

24 januari 2011 aangepast door Lonka

[Margot]

Ik heb maar even mijn eigen stukje uit een ander topic hierover gekopieerd (anders wordt het zoveel typen )

Ik ben een groot voorstander van castratie bij voedsters. Al mijn voedsters zijn dan ook gecastreerd (1 moet nog). Dit komt mede doordat de voedsters de tot nu toe geholpen zijn elke keer al beginnende, kwaadaardige, tumoren in de baarmoeder hadden zitten. En dat terwijl ze pas 6 maanden en 8 maanden waren! Ik neem dus nooit meer het risico op deze kanker. Als je een goede konijnkundige DA hebt die je de juiste nazorg biedt ect. vind ik het risico dat het mis gaat niet opwegen tegen de risico´s dat ze het wel krijgen.

Maar alsnog is het je eigen beslissing . Want je krijgt voor de eerste paar dagen wel een ´ziek` konijn mee naar huis. Maar zoals ik al eerder zei: als je DA goede nazorg biedt (voldoende pijnstilling, medicijnen ect) komt het meestal wel goed.